Sürekli kendi kendine konuşmak .

Merhaba ben sürekli kendi kendime konuşuyorum son 2 3 yıldır böyle. Bazen hızımı alamayıp sabaha kadar konuşuyorum. Aynanın karşısına geçiyorum sürekli kendime bakarak konuşuyorum. Dertlerinden, yaşantımdan bahsediyorum . Herkes mi böyle? Mesela annem de çok konuşur kendi kendine ona baka baka mi oldu bilmiyorum. Babam sabaha kadar kendi kendine konuşuyorsun bit uyumuyorsun demişti çok utanmistim. Bu gün şu içmeye giderken bir baktım babam uyanık demek ki konuştuğun her şeyi duymuş çok utandım yine . Herkes mi böyle? Yoksa bende mi sıkıntı. Kardeşim de yok evin tek kızıyım
Uyumsuz Hayal Kurma Bozukluğu diye araştırın. Aslında çok kişi bundan muzdarip; özellikle gençler, özellikle de sosyal olmayan kişiler. Atıyorum, sınava hazırlanırken Türkiye birincisi olmuş gibi röportaj vermeler, o ara Oscar ödülleri varsa sanki Oscar kazanmış gibi kafada ödül alma töreni düzenlemeler... 🤭 Ben çok kitap okuduğum, müzik dinlediğim, dizi film izlediğim için hayal gücüm de çok yüksek ama rahatsız etmeye başlamıştı beni. O an'ın farkındayım çünkü. "Off saçmalama, niye kaptırdın şimdi kendini, böyle bir şey imkansız zaten, boşa vakit kaybediyorum" diye kendimi frenleyerek, telefonumdaki bütün müzikleri silerek, daha sosyal olmaya çalışarak, hatta kitap ve dizi film olayını mecburen azaltarak yendim. Yalnız olmamak gerek
 
Birilerini rahatsız edecek kadar konuşmanın normal olduğunu asla düşünmüyorum.
İnsan sabaha kadar kendi kendine anlatır çeneniz de mi yorulmadı? Düşünüyorum da o kadar sürede gelmişini geçmişini dökersin ortaya. Ya da aynı şeyleri tekrarlar durursun. İki türlü de anormal.
Zaman zaman kendi kendime konuşurum. Örneğin kek yaparım, pişince hey yavrum baban da mı kek ustasıydı derim, biter. Kendime kek tarifi verecek değilim. Beğenmediğim bir şey olduğunda da hay senin yapacağın işe der geçerim. Yani nereye kadar uzatabilir ki insan? Bunun normal olduğunu düşünen de normal değildir bence.
 
Ya ben de yaparım bunu ve ben de kendi kendime anormal gelirim. Asla sesli konuşmam ama kafamın içinde bir sohbet hayal ederim ve hayalimdeki kişi ile sohbet ederim. Bunu yalnızken yaparım. Ancak işin kötüsü ben normalde konuşurken çok el kol hareketleri yaparım ve bu hayali sohbetlerimde de sesli konuşmam ama el kol hareketleri ve mimik yaparım. Dışarıdan bakılınca aşırı saçma görünüyordur. Daha bu sabah eşime yakalandım. Hayalimdeki sohbette denizden korkan ve bize de "denizde fazla açılmayın" diyen kayınpederime nasıl dalış kursuna gittiğimi ve kendi deniz korkumu yendiğimi anlatıyordum. Eşim balkon camından içeriye bakıp beni gördü. Camı açıp "Ne yapıyorsun?" dedi Ben de "kendi kendime konuşuyorum" dedim. Hiçbir şey demedi.
 
çok konuşurum normalde de geveze olduğuma bağlıyorum bende :)
bilmiyorum ki psikolojik bir sıkıntı mı?
yakalandığımda çok olmuştur
 
Benim babam ve halamda böyle kendi kendilerine baya sesli şekilde konusuyolar ve farkında değiller bazen baban öfkelenip öfkeli şekilde bile konusuyo neyden kaynaklı bilmiyorum ama rahmetli dedem çok sert baskıcı ve şiddetli bı babaymis bastırılan duyguların ilerleyen yaşta dışa vurumu olabilir diye düşünüyorum
 
Merhaba ben sürekli kendi kendime konuşuyorum son 2 3 yıldır böyle. Bazen hızımı alamayıp sabaha kadar konuşuyorum. Aynanın karşısına geçiyorum sürekli kendime bakarak konuşuyorum. Dertlerinden, yaşantımdan bahsediyorum . Herkes mi böyle? Mesela annem de çok konuşur kendi kendine ona baka baka mi oldu bilmiyorum. Babam sabaha kadar kendi kendine konuşuyorsun bit uyumuyorsun demişti çok utanmistim. Bu gün şu içmeye giderken bir baktım babam uyanık demek ki konuştuğun her şeyi duymuş çok utandım yine . Herkes mi böyle? Yoksa bende mi sıkıntı. Kardeşim de yok evin tek kızıyım
aynaya falan bakıp konuşmak biraz bana garip geldi bend konuşma şöyle genel olarak işle alakalı bazen sesli düşünürüm ama bu demek değil ki kendi kendime oturup sohbet edeyim yardım alın normal gelmedi bana
 
Merhaba ben sürekli kendi kendime konuşuyorum son 2 3 yıldır böyle. Bazen hızımı alamayıp sabaha kadar konuşuyorum. Aynanın karşısına geçiyorum sürekli kendime bakarak konuşuyorum. Dertlerinden, yaşantımdan bahsediyorum . Herkes mi böyle? Mesela annem de çok konuşur kendi kendine ona baka baka mi oldu bilmiyorum. Babam sabaha kadar kendi kendine konuşuyorsun bit uyumuyorsun demişti çok utanmistim. Bu gün şu içmeye giderken bir baktım babam uyanık demek ki konuştuğun her şeyi duymuş çok utandım yine . Herkes mi böyle? Yoksa bende mi sıkıntı. Kardeşim de yok evin tek kızıyım
Bende öyleyim yalnız degilsin özellikle adet yaklaşınca çok gergin olunca oluyor
 
Bir psikiyatrist kendi kendinizle yada cansız varlıkla konuşmanızda sorun yok. Taki oda size cevap verene kadar. Cevap veriyorlarsa acil gelin demişti 😁
 
Sen ben ola bilirsin😁ben de hep kendi kendime konuşurum.ne sıkıntısı olcak ki bunun.aksine kendimi en iyi ben anlarım.canım kendim iyi ki varım:KK70:
 
Sanırım çok yalnızsınız konuşacak kimseniz yok. Kendinizi rahatlatma yöntemi olarak bunu seçtiniz. Hayal da kuruyor musunuz peki konuşurken?
 
Ben aynada kendime bakarak konuşmam. Bazen sesli konuşurum bi olay örgüsü gibi anlatırım yani hayal ettiğim bir şeyin konuşması gibi. Ya da içimden de yine birileriyle tartışırım laf sokarım falan. Ama tabi bu tüm gün ya da her akşam olmaz. Bie psikoloğa gidin bence. Ben içimden insanlarla tartışmaya vs. başladığımda ki nedeni her şeyi kafama takmamdı psikiyatriye gitmiştim. Verdiği ilaçlar rahatlatmıştı. Tabi benim anksiyetem falan vardı bir de. Siz de bir psikoloğa gidebilirsiniz. Yanlızlık vs. hissi nedeni ile de olabilir.
Benim de anksiyetem var anksiyeteyi yenebildiniz mi acaba
 
Back
X