Sizde kendimi gördüm. Benim sadece sokak hayvanları ile de sınırlı değil, sokakta gördüğüm çocuklar, filistindeki çocuklar. Sürekli üzülüyorum. Kış gelince özellikle sokak hayvanlarına ve sokakta yaşayan insanlara ayrı üzülüyorum. İnsanlar kar yağınca sevinir ben sokaktaki canlıları düşünüp üzülüyorum. Hep dua ediyorum. Bunun çözümü var mı bilmiyorum ben de böyleyim yapacak bir şey yok sanırım. Ben hayvanlar için mama alıyorum ve dua ederek rahatlamaya çalışıyorum.Artık kendime engel olamıyorum, sürekli sokaktaki hayvanları düşünüyorum. En çok da kedileri, nedeni evde kedi beslemem olabilir ama yağmur yağıyor, ıslanıyorlar, mamaları ıslanıyor, perişan oluyorlar, hep tetikteler düzgün uyuyamıyorlar.
Sürekli aklıma bunlar geliyor off
Belediyeden kedi köpek evi koymasını istedim, kabul edilmedi. Hastalıkların bulaşma oranı artıyormuş, kat maliklerinden imza toplayıp kedi evini kendi sorumluluğuma alınca ancak bana kedi evi verebilirlermiş. Bir değil iki değil 4 5 tane bizim kapının önünde var, 10 tane karşımızdaki küçük arazide.
Allahtan besleyenler var ama sürekli beslenemiyorlar, ben her aşağıya indiğimde mama bırakıyorum. Mamalar da çok pahalı zaten onu da ayrı dert ediyorumm
Kimileri kemik bırakıyor, hayvanlar hasta olacak iyice.
Benim kedim hastalandı ilaç kullanıyoruz, genelde erkek kedilerle kısırlaştırmadan sonra idrar yollarında sorun oluyormuş. Şimdi de sokaktaki kısır erkek kedilere üzülüyorum. Acı içinde ölecekler bu hastalığa sahip olanlar. Zaten ömürleri de çok kısa 3 yıl sanırım ortalaması.
Sürekli bu döngü devam ediyor. Geçen gün yavru kedi aldık eve, fırtına dinsin sokağa koyarız dedik. Koyduk bahçeye, bakınıyorum kaç gündür ama yok. Öldü mü acaba dayanamadı bilmiyorum.
Bu mesele beni çok mutsuz ediyor.
İçimi dökmek istedim kısaca, hayat çok acımasız, yaşam inanılmaz zor...
Yani durum için öneri almak için değil, şunu yap bunu yap kafanı dağıt meselesi değil açtığım konu zaten işlerim var gün içinde kafam dağılıyor ama geceleri yine düşünmeye başlıyorum. An an aklıma yine geliyor. Tabi ekstra mucizevi bir öneri varsa alırımYa da hayvanlar hakkında mama su barınma ihtiyaçları hakkında fikriniz varsa..
Kısacası dertleşmek üzerine açtı konuyu...
Sokaktaki bütün hayvanları koruyamayız maalesef, önce bunu kabullenin. Bakabildiğiniz kadarına mama su ve barınak sağlayın. Ve kurtardığınız hayvanlar için mutlu olun. Başka çare yok çünkü. Hepsini kurtaramıyorum diye üzülmenin sonu yok. Ne kadar fazlasına faydalı olabilirim onu düşünün.Artık kendime engel olamıyorum, sürekli sokaktaki hayvanları düşünüyorum. En çok da kedileri, nedeni evde kedi beslemem olabilir ama yağmur yağıyor, ıslanıyorlar, mamaları ıslanıyor, perişan oluyorlar, hep tetikteler düzgün uyuyamıyorlar.
Sürekli aklıma bunlar geliyor off
Belediyeden kedi köpek evi koymasını istedim, kabul edilmedi. Hastalıkların bulaşma oranı artıyormuş, kat maliklerinden imza toplayıp kedi evini kendi sorumluluğuma alınca ancak bana kedi evi verebilirlermiş. Bir değil iki değil 4 5 tane bizim kapının önünde var, 10 tane karşımızdaki küçük arazide.
Allahtan besleyenler var ama sürekli beslenemiyorlar, ben her aşağıya indiğimde mama bırakıyorum. Mamalar da çok pahalı zaten onu da ayrı dert ediyorumm
Kimileri kemik bırakıyor, hayvanlar hasta olacak iyice.
Benim kedim hastalandı ilaç kullanıyoruz, genelde erkek kedilerle kısırlaştırmadan sonra idrar yollarında sorun oluyormuş. Şimdi de sokaktaki kısır erkek kedilere üzülüyorum. Acı içinde ölecekler bu hastalığa sahip olanlar. Zaten ömürleri de çok kısa 3 yıl sanırım ortalaması.
Sürekli bu döngü devam ediyor. Geçen gün yavru kedi aldık eve, fırtına dinsin sokağa koyarız dedik. Koyduk bahçeye, bakınıyorum kaç gündür ama yok. Öldü mü acaba dayanamadı bilmiyorum.
Bu mesele beni çok mutsuz ediyor.
İçimi dökmek istedim kısaca, hayat çok acımasız, yaşam inanılmaz zor...
Yani durum için öneri almak için değil, şunu yap bunu yap kafanı dağıt meselesi değil açtığım konu zaten işlerim var gün içinde kafam dağılıyor ama geceleri yine düşünmeye başlıyorum. An an aklıma yine geliyor. Tabi ekstra mucizevi bir öneri varsa alırımYa da hayvanlar hakkında mama su barınma ihtiyaçları hakkında fikriniz varsa..
Kısacası dertleşmek üzerine açtı konuyu...
Of bizim de burada bir cani kedi kafalarını kesip etrafa atmıştı birkaç ay önce. Medyada ses bulmadı burada yürüyüş falan düzenlendi ama sonra ne oldu bilmiyorum. Böyle caniler bir yandan, hayvanların yaşama tutunmaya çalışarak bile eziyet görmesi bir yandan yüreğim sağlanıyor vallahi.Bu benim hayatımı cehenneme çeviriyor. Sürekli kalbimde yara. Bir de ben veganım koyunlar inekler tavuklar hepsi her saniye aklımda. Yolda giderken kamyon kasasında kesime giden o hallerini görünce benim günlerim mahvoluyor. Öyle masumlar ki ve birazdan kafaları kesilecek. Keşke hayvan diye bir canlı hiç varolmasaydı o zaman mutlu olabilirdim.
Yemin ederek söylüyorum aklımdan çıktıkları tek bir gün yok. Bu sabah da uyanıp Twitter’a bakar bakmaz 10 yaşındaki çocukların kedi kesme yarışını gördüm. Çocuklar gözaltı sonrası serbest tabiki. Görmediğimiz kim bilir neler var.
Çok kötü bir dünya burası
Allah razı olsun, cevap veremediklerim de var bu dua hepimiz için. Mama isteyemezler, yardım istemeyenler. Onları düşünen birkaç insan olmasa hepsi açlıktan ölecek. Gerçekten Allah razı olsun besleme yapanlardan, düşünenlerdne, yardım etmeye çalışan herkestenBenim de evde iki kedim var.
Geçenlerde tatile giderken benzinlikte arabamızin altına çok küçük bir yavru kedi girmiş.
Yani halı öyle perisandi ki dayanamadım aldım arabaya tatile götürdük onu da.
Apartta 2 gün baktık kendine geldi hemen.
Sonra çok güvenilir yorumları iyi bir bakim evi bulduk Muğla da dönüşte oraya bıraktık.
Ama bırakırken çok ağladım.
Eşim kabul etse üçüncü kedi olarak alacaktım eve.
Ama eşim de haklı ona da bir şey diyemiyorum bir sonu yok malesef.
Sokakta gecen hafta gene perişan bir yavru kedi gördüm.
Belediyeyi aradım gelip aldilar.
Onun dışında da ucuz yaş mama yapımı var YouTube da ordan bakıp mama yapıp dağıtıyorum elimden geldiğince.
Ama evet aklım hep onlarda sanki dünya sadece bize aitmiş gibi davranıyoruz insanlar olarak.
Halbuki bu dünya hepimizin.
Al benden de o kadarEvet, önceden kış mevsimlerini çok severdim.
Yazları hep kışın gelmesini beklerdim ama artık nefret ediyorum kıştan..
artık sahipli cins kediler de sokağa bırakılıyorSahiplenmiyorlar cins olmadıkça çok zor.
İlk kedimizi sahiplendirilemediği için aldık, çok ürkek sokakta yapamazdı. İkincisini de sokaktan bulduk, çok küçüktü annesizdi aldı sahiplendirelim diye olmadı yine.
Beyaz bir kedi bulmuştum ama bir gün hamileydi, o doğurdu mesela ilan açtım herkes yazıyor. Ben alırım ben bakarım diye. Tipine göre istiyorlar kedileri de.
Biraz büyüsünler kendi imkanlarıyla öyle böyle bulurlar Gıda diye düşünüyorum. Ayrı zor hayatları gerçekten. Geçen de bir köpek çöpün kenarındaki boş kutuyu yalıyordu.. Böyle doyurmaya çalışıyorlar hayatlarını ama yine de şanslılar. Ormana atılmış açlıktan ölen, taş yiyen o kadar çok köpek var ki
Keşke ben de belediyeyi arasaydım gelip alırlardı belki. Belediye veterinerlerine de çok güvenmiyorum, yaralı kedi vermiştim belki 5 kilo zayıflatıp geri verdiler 2 günde.Benim de evde iki kedim var.
Geçenlerde tatile giderken benzinlikte arabamızin altına çok küçük bir yavru kedi girmiş.
Yani halı öyle perisandi ki dayanamadım aldım arabaya tatile götürdük onu da.
Apartta 2 gün baktık kendine geldi hemen.
Sonra çok güvenilir yorumları iyi bir bakim evi bulduk Muğla da dönüşte oraya bıraktık.
Ama bırakırken çok ağladım.
Eşim kabul etse üçüncü kedi olarak alacaktım eve.
Ama eşim de haklı ona da bir şey diyemiyorum bir sonu yok malesef.
Sokakta gecen hafta gene perişan bir yavru kedi gördüm.
Belediyeyi aradım gelip aldilar.
Onun dışında da ucuz yaş mama yapımı var YouTube da ordan bakıp mama yapıp dağıtıyorum elimden geldiğince.
Ama evet aklım hep onlarda sanki dünya sadece bize aitmiş gibi davranıyoruz insanlar olarak.
Halbuki bu dünya hepimizin.
Filistin meselesinden sonra X'i kapattım. Görmek ciddi anlamında psikolojimi bozdu, onlara da çok üzülüyorum ama bencillik mi olur bilmem haberleri takip etmediğimde içim daha rahat. Görünce çok üzülüyorum. Ay bunun için psikiyatriste bile başladım, sokakta böyle biraz yoksul bir insan göreyim yüzündeki çizgilerine bakıyorum, yüzünü yaşlandırlan yıllar kim bilir nasıl bir hayat sundu bu insana da bu kadar perişan şimdi diye. Anlaşılıyor yani mazlum insanın yüzünden ya da ben öyle anlıyorum bilmiyorum ama herkes ve her şeye üzülmek ciddi anlamda psikolojiyi yoran bir şey. Keşke biraz vurdumduymaz biri olabilseydimSizde kendimi gördüm. Benim sadece sokak hayvanları ile de sınırlı değil, sokakta gördüğüm çocuklar, filistindeki çocuklar. Sürekli üzülüyorum. Kış gelince özellikle sokak hayvanlarına ve sokakta yaşayan insanlara ayrı üzülüyorum. İnsanlar kar yağınca sevinir ben sokaktaki canlıları düşünüp üzülüyorum. Hep dua ediyorum. Bunun çözümü var mı bilmiyorum ben de böyleyim yapacak bir şey yok sanırım. Ben hayvanlar için mama alıyorum ve dua ederek rahatlamaya çalışıyorum.
Oy Allahm nasıl perişan duruyor hayvancağız ya, kıyamam. Kendilerini koruyabilecek alanları bile yok... Allah razı olsun sizdenSizi çok iyi anlıyorum az önce ben de çok ıslanmış bir kediyi aldım getirdim arabalardan kaçmıyordu ıpslanmış patileri kuyruğu yetişemiyorum ben de üzülüyorum bir kap artık yemek yok sokaklarda bu hayvanlar ne yiyecek hepsi çok açlar
Artık mama koymalarını da istemiyorum sürekli paylaşım yapıyorum artık yemek bir kase artık yemek koysalar yine razıyım çok açlar bu soğukta yemezlerse ısınamazlar çevremde duyarlılık oluşturmaya çalışıyorum kışın 1 kase artık yemek diye paylaşım yapıyorum çok üzülüyorum sokak hayvanları çok açlarOy Allahm nasıl perişan duruyor hayvancağız ya, kıyamam. Kendilerini koruyabilecek alanları bile yok... Allah razı olsun sizdenKeşke herkes bir miktar duyarlı olsa, sadece bir miktar. Belki o zaman sokaktaki hayvanların en azından gıdaya ulaşımı daha kolay olur...
Ama artık öyle bir noktadayız ki, mama verirken inşallah kimse karışmaz laf etmez diyorum. Bencil insanlar, bu hayatta sadece kendileri var sanki.
Ben de çocuklara ve sokak hayvanlarına üzülüyorum yetişkinlere maalesef üzülmüyorum artıkFilistin meselesinden sonra X'i kapattım. Görmek ciddi anlamında psikolojimi bozdu, onlara da çok üzülüyorum ama bencillik mi olur bilmem haberleri takip etmediğimde içim daha rahat. Görünce çok üzülüyorum. Ay bunun için psikiyatriste bile başladım, sokakta böyle biraz yoksul bir insan göreyim yüzündeki çizgilerine bakıyorum, yüzünü yaşlandırlan yıllar kim bilir nasıl bir hayat sundu bu insana da bu kadar perişan şimdi diye. Anlaşılıyor yani mazlum insanın yüzünden ya da ben öyle anlıyorum bilmiyorum ama herkes ve her şeye üzülmek ciddi anlamda psikolojiyi yoran bir şey. Keşke biraz vurdumduymaz biri olabilseydim
Evet savaş altında onlar da yaralanıyor neler oluyor onlara da çok acı onlar da can taşıyorBen de aynıyım. Sürekli hayvanlar aklımda. Linç yer miyim bilmiyorum ama Filistindeki hayvanlar da sürekli aklımda. Bir felaket olduğunda deprem savaş sel vs hep aklıma hayvanlar geliyor. Çok üzülüyorum
Bizimde sitemizin önünde besledigimiz bir köpek var, ben köpeklerden inanilmaz korkarim asla yaklaşamam köpek saldirmisti o zamandir cok korku kaldi icimde. Yemek koyacagim zaman heyecanla kosmaya başlamisti tabi ben kaciyorum o geliyo hoşt falan diye diye koyuyodum 3-4 gün sonra elimde yemek oldugu halde ondan korktugumu anladi ve asla yanima gelmedi resmen gelip 1-2 metre ötemde duruyor benim birakmami bekliyor gidince yemege gidiyo nasil bir iç güdü o kadar masum ve sevgi dolular ki. Komsularimizda veriyor kimsede öyle kuru ekmek vermez yazin suyu aksatilmaz. Bizde en azindan bir cana yardim ediyoruz diye teselli oluyoruz keske imkanimiz cok olsa..Artık kendime engel olamıyorum, sürekli sokaktaki hayvanları düşünüyorum. En çok da kedileri, nedeni evde kedi beslemem olabilir ama yağmur yağıyor, ıslanıyorlar, mamaları ıslanıyor, perişan oluyorlar, hep tetikteler düzgün uyuyamıyorlar.
Sürekli aklıma bunlar geliyor off
Belediyeden kedi köpek evi koymasını istedim, kabul edilmedi. Hastalıkların bulaşma oranı artıyormuş, kat maliklerinden imza toplayıp kedi evini kendi sorumluluğuma alınca ancak bana kedi evi verebilirlermiş. Bir değil iki değil 4 5 tane bizim kapının önünde var, 10 tane karşımızdaki küçük arazide.
Allahtan besleyenler var ama sürekli beslenemiyorlar, ben her aşağıya indiğimde mama bırakıyorum. Mamalar da çok pahalı zaten onu da ayrı dert ediyorumm
Kimileri kemik bırakıyor, hayvanlar hasta olacak iyice.
Benim kedim hastalandı ilaç kullanıyoruz, genelde erkek kedilerle kısırlaştırmadan sonra idrar yollarında sorun oluyormuş. Şimdi de sokaktaki kısır erkek kedilere üzülüyorum. Acı içinde ölecekler bu hastalığa sahip olanlar. Zaten ömürleri de çok kısa 3 yıl sanırım ortalaması.
Sürekli bu döngü devam ediyor. Geçen gün yavru kedi aldık eve, fırtına dinsin sokağa koyarız dedik. Koyduk bahçeye, bakınıyorum kaç gündür ama yok. Öldü mü acaba dayanamadı bilmiyorum.
Bu mesele beni çok mutsuz ediyor.
İçimi dökmek istedim kısaca, hayat çok acımasız, yaşam inanılmaz zor...
Yani durum için öneri almak için değil, şunu yap bunu yap kafanı dağıt meselesi değil açtığım konu zaten işlerim var gün içinde kafam dağılıyor ama geceleri yine düşünmeye başlıyorum. An an aklıma yine geliyor. Tabi ekstra mucizevi bir öneri varsa alırımYa da hayvanlar hakkında mama su barınma ihtiyaçları hakkında fikriniz varsa..
Kısacası dertleşmek üzerine açtı konuyu...
Ay gerçekten bir de o durum var, ben de çok korkuyorum hasta hayvan görmekten. Hele ki büyükse, veterineri arasam gelmesi uzun sürüyor, eve alsam balkona kapatıyorum ya da huysuzsa boxa kapatıyorum. Hem kendisi hem ben aşırı stres oluyorum. Belediye de çok ısrar ettim ama hayvan sağlığı açısından kedi kopek evi koyamıyoruz, bulaşıcı hastalıklar kendi aralarında artıyor dendi. Onlar da haklıBir an konuyu ben mi açtım zannettim o kadar bensiniz kihassas kalbiniz üzülmesin hiç inşallah. Ben de sokak kedilerine bakıyorum geçen sene hepsine yetebildim hastasını, kısır olmayanını veterinere götürdüm baktım ama bu sene halen işsizim ve sıfırı tükettim. Beslemeye devam ediyorum ama hasta kedi görücem diye ödüm kopuyor. Sabit kuru mama istasyonu yaptım, kuru mamama ilaveten tavuk, ciğer falan alıyorum günde bir kez azar azar da olsa protein alsınlar diye ama aklım hep onlarda Allah herkese vicdan ve merhamet versin.