Artık kendime engel olamıyorum, sürekli sokaktaki hayvanları düşünüyorum. En çok da kedileri, nedeni evde kedi beslemem olabilir ama yağmur yağıyor, ıslanıyorlar, mamaları ıslanıyor, perişan oluyorlar, hep tetikteler düzgün uyuyamıyorlar.
Sürekli aklıma bunlar geliyor off
Belediyeden kedi köpek evi koymasını istedim, kabul edilmedi. Hastalıkların bulaşma oranı artıyormuş, kat maliklerinden imza toplayıp kedi evini kendi sorumluluğuma alınca ancak bana kedi evi verebilirlermiş. Bir değil iki değil 4 5 tane bizim kapının önünde var, 10 tane karşımızdaki küçük arazide.
Allahtan besleyenler var ama sürekli beslenemiyorlar, ben her aşağıya indiğimde mama bırakıyorum. Mamalar da çok pahalı zaten onu da ayrı dert ediyorumm
Kimileri kemik bırakıyor, hayvanlar hasta olacak iyice.
Benim kedim hastalandı ilaç kullanıyoruz, genelde erkek kedilerle kısırlaştırmadan sonra idrar yollarında sorun oluyormuş. Şimdi de sokaktaki kısır erkek kedilere üzülüyorum. Acı içinde ölecekler bu hastalığa sahip olanlar. Zaten ömürleri de çok kısa 3 yıl sanırım ortalaması.
Sürekli bu döngü devam ediyor. Geçen gün yavru kedi aldık eve, fırtına dinsin sokağa koyarız dedik. Koyduk bahçeye, bakınıyorum kaç gündür ama yok. Öldü mü acaba dayanamadı bilmiyorum.
Bu mesele beni çok mutsuz ediyor.
İçimi dökmek istedim kısaca, hayat çok acımasız, yaşam inanılmaz zor...
Yani durum için öneri almak için değil, şunu yap bunu yap kafanı dağıt meselesi değil açtığım konu zaten işlerim var gün içinde kafam dağılıyor ama geceleri yine düşünmeye başlıyorum. An an aklıma yine geliyor. Tabi ekstra mucizevi bir öneri varsa alırım
Ya da hayvanlar hakkında mama su barınma ihtiyaçları hakkında fikriniz varsa..
Kısacası dertleşmek üzerine açtı konuyu...