Hep kötü değil
Dün gece geç saatte uyandım. Yanımda uyuyan karıma baktım. Ne zorluklar geçirdik, nelere göğüs gerdik beraber. Şimdi her şey çok iyi gitmese de, tutku ile sevmiş ve evlenmiştik. Boynundan, yanaklarından, omuzlarından öptüm usulca. Saçlarını okşadım... Az önce aradı, ağlıyordu. Meğer kötü bir kabustan açmış gözlerini o anda. Uyanıkmış, ses çıkarmamış. "Sanki beni değil, ruhumu sevdin!" dedi. ılk öpücüğümüzden bile güzel gelmiş. Kapattım telefonu. Şimdi benim de gözlerim dolu dolu. Evlilik böyle bir şey işte...