Kendimi zorladığım her an aslında yapamayacağımı biliyordum, hissediyordum, sonuç olarak yapamadım ve daha kötü oldu, insanın kendine olan saygısından götürüyor zorlamak. Kendine söz verip tutamamak gibi. Kendime çok sinirlendim o zamanlarda. Vakti gelmeli bir şeyi yapabilmek için.
Denesen bile sonucunda demek ki olmayacak, zorlamayayım deyip o anı orada bırakmak, kendine yüklenmemek lazım. Bu olmalı aslında evet. Düşünmek çok önemli gelişmek için ama yüklenmemek gerek. İnsanın en değerli şeyi kendisi.
Ama insanlar... O insanlar! Annen mesela, kendine yüklenen insan, geldi sana da yüklendi, noldu kendine yüklenmeyi öğrendin sende.
Kendini bildiğini göremiyorlar, onlara göre hep zorlamak gerek, bahane uyduruyor, çocukça davranıyor oluyorsun bilmem ne, herkesin deneyiminin başka olduğunu bilemiyorlar. Bir salın ya!