Popüler Konu Şu An Aklından Ne Geçiyor ?

Acaba konuşmamız mı gerekiyor... Bilmiyorum ki. Zaman da yavaş aktı bu ay sanki.

İnsanın üzülmek için vakti olmaz mı? Olmuyor işte bazen. Yan binaya bir misafir gelmiş. Duvarlar kağıt mübarek, kadının kahkaha sesi evin içinde çınladı. Tanıdık bir kahkaha bu. Bir an aklımı yitireceğim sandım ama her zamanki gibi aklımın bir parçası gitti sadece. Kademe kademe deliriyorum. Oğluma yetecek kadar kalıyor akıl şükür. Kahkaha diyordum, tam bir buçuk yıl önce son kez duyduğum kahkaha sesinin aynısı. Böyle içten, insanı mutlu edebilecek cinsten. Ne vardı ki ölecek sanki. Zaten artık kimse gülmüyor...

Ağlamakla bayılmak arası bir yerlerde gezindi bünyem. Zamanlama konusunda çığır açan oğlumun öksürük nöbeti tam da bu anda başladı. Ama nasıl öksürmek. Doğdu doğalı öğrenemedi öksürmeyi. İlla kusacak. İlla üç makine çamaşır yıkanacak. Yok dedim benim bünye kaldırmıyor artık yorgunluğu. Kovaya kusacak bu sefer. İtsin kovayı, bağırsın kıyameti koparsın yatağa kusulmayacak! Öyle de yaptı zaten. Kıyameti kopardı. Ama nasıl ağlamak. Tek sebep kovaya değil yorgana kusmak istemesi. Hala delirmedim, dedim ya kademe kademe hallediyorum ben o işi.

Yorganı kurtardık ama iki gün önce halı yıkamadan teslim aldığım halıyı rulo yaptım yine. Halının dili olsa sizin ben ecdadınızı... Karıştırma şimdi ecdadı. Bana küfret ayol.

Bir saat sürdü öfke nöbeti. Öksürüyor diye. Düşünebiliyor musun öksürüyor diye sinirleniyor. Babası ayrı bir alem zaten. Uykudan uyanmış ve delirmiş çocuğa bağırıyor. Yahu kapatmış işte algısını, bağırsan ne fayda.

O değil de çok uykum var. İnsan üç saat uykuyla da yaşayabiliyormuş. Bak tam bu noktada yine sen geldin aklıma. Sabahlara kadar uyumazdın. Hissettiysen demek ki erkenden öleceğini. Gün ışığında yaşamak yetmediyse demek ki. On beş gün sonra bir sene olacak. Bir senedir ağız tadıyla, şöyle böğüre böğüre ağlamak nasip olmadı kuzum. Ağlayacak kadar bile zamanım olmadı. Hep bir koşturma, hep bir kaos. Valla bak bazen sinirleniyorum durduk yere. Üzüntü yerine sinir harbi yaşıyorum. 31 yıl neyine yetti de gittin hemen.

Kademeli olarak delirmenin bir özelliği de, ağlayamamak. Ağlayamıyorum ben artık. Daha doğrusu saçma sapan bir fragmana denk gelip dakikalarca ağlarken, ağlamam gereken yerde öylece kalıyorum.

Yoruldum ben kuzum. Gelsem mi ben de yanına? Güzel mi oralar acaba. Sıpa var şimdi gelemiyorum da. Bir büyüse, bir kendini kurtarsa. Sorumluluk ve annelik dışında bir his kalmadı benim içimde. Analık görevimi ifa edince usulca gelirim yanına he mi kuzu.

Bir yazasım var ki hiç sorma. Senin sosyal medyaya yazdığın son paragrafın üzerine utanıyorum bir şey yazmaya. "bir müddet sonra sizi göremeyeceğim, belki hatırlamayacağım bile. Bana güçlü ol geçecek demeyin. Geçmeyecek ama Allah'tan gelene laf yok. Beni sakın unutmayın olur mu, ben hepinizi çok seviyorum" demiştin. Her satırı aklımda. Unutmadım, unutmam. Ben de seni çok seviyorum. Şimdi ağlayabilirim. Kusma sakın he mi oğlum.

İnsanların seni güvenilir bulması ama en ufak şeyde şüphelenip kötü düşünüp harcamaya kalkması da çok acayip.

Uyu kızım artık valla dayanamaya gücüm kalmadı bı saati geçti sallayalı zaten çok yorulduk hadi kızımmm nolur uyu hemencik

Kötü hislerim var bir konuda. Umarım doğru çıkmaz... Umarım...
Lütfen yine olmasın. Artık yeter.

Canım sıkıldığına bile canı sıkal bitmeyen Bir gün

İki duyguyu da normalden biraz yoğun şekilde yaşıyor gibiyim.
Eskiye göre çok olumluyum ama aynı zamanda huzursuzluk da var içimde.
Arada hafiften bir biri artıyor bir diğeri.
Ama eskiye göre olumlu olmam çok güzel, kaybetmem umarım bunu.
Değişiyor gibiyim...

Bir işe yaramıyor işte. Dünkü aklımı beğenmemem bir işe yaramıyor. Olan olduktan sonra ne önemi var? O değil de saçma sapan şeyleri kafaya takacak kadar dertsizmişim bi ara. Şimdi boğazıma kadar derde boğuldum. Hak ettim ama! Önemsiz şeyleri dert edinirsem Allah da böyle verir cezamı. . .

Uyumuyor idim... Gerçekten inatçıyım

Bazilari fazla sansli dogup bizim hakkimizi yiyiyor bence....bizim ne eksogimkz var bu zengin bebelerindenkii??ben surdan suraya gidemezken kimileri bebelerini bakiciya birakip yurtdisinda gezip tozuyor..ben carsiya cikmayali 2yil olmustur...para sen ne buyuksun birazda bizim eve ugra nolur yaaa....bende 2.bebeyi yapmak ostiyorum ama yardimci olcak kimsem yokk..digri okula basladiginda bebeyi kime birakirim naparim dertlerinden kardessiz olcak yavrum...valla sans para demek bu zamanda..paran varsa sanslisinnn...gezip tozmak en sevdigim sey ama param yok evde salondan mutfaga kadar ancaaaaa

2018 bitmeli artık!
Kaç tane daha şok edici haber alacağız acaba?

Beynim ne kadar çok yordum seni. Tükettim düşüne düşüne. . .

İyi ki kitaplar var.
Son 127 sayfam kalmış.
Bitse de ötekilere geçsem.

Özlüyorum ve özlemek istemiyorum.

Ben ne zaman normal sessiz sakin bir hayat yaşayacağım? Bir insanın hayatı bu kadar hareketli olur mu ya? Vallahi daraldım. Her an yeni bi olayla karşı karşıya kalma durumu. Bıktım. Ben artık bu da nereden çıktı demekten yoruldum. Benimle uğraşmasın kimse. Ben kimseyle uğraşmıyorum. Niye benimle uğraşıyorlar? Niye kendi halimde bırakmıyorlar beni? Hep bi saçmalık hep olay!

insanlara minnet etmekten, çaresiz kalmaktan, belirsizlikten, yalnız kalmaktan, mutsuz olmaktan, ümidimin tükenmesinden, öncelik verdiklerimin önceliği olmamaktan, emeklerimin boşa çıkmasından, zan altında kalmaktan, çaresizlikten ve belirsizlikten ve çaresizlikten çaresizlikten çaresizlikten.... nefret ediyorum.

Ben bir şeyi kafamda şekillendirerek istemekten, o şekilde çekerek gerçek kılmaktan korkuyorum, hayırsızdır belki istediğim diye. Kötü şeyleri çekmekten korkarım.
Zaten deneyimledikçe isteklerim oturuyor daha çok sanki.
Tabi isteklerim, kafamda dolanan şeyler var ama, her zaman hayırlısı derim en sonunda, nasıl huzurlu olacaksam, benim için en doğrusu nasılsa öyle olsun. Maneviyat önemli.
Ama bilmiyorum, belki de biraz daha şekillendirmem gerekli, öyleyse de vakti vardır.

Çok şükür huzurlu sessiz sakin güzel bir pazar günü yaşayabiliyorum.
Tek problem sevgilimi aylardır görmemişim gibi özlemem. Oysa ki dün buluşmuştuk.
Bunu da adet öncesi duygu değişimlerime bağlıyorum. Zorluyor beni bu dönem.

Ne gündü ya. Bittim yorgunluktan.