Kızlar bir akıl verin çok doluyum çok sinirliyim ne yapıcam bilmiyorum.
Bir kızım var şuan 10 aylık olucak 7. Ayında işe başladım kızıma annem bakıcam diye hamile kalmadan bile söz veriyordu bakmayada başlamıştı taki 3 gün önce ben işteyken arayıp ağlayarak ben bakamıyorum işi bırak gel götür kızını diyinceye kadar daha 2 ay bakmıştı oysaki.Doğumdan sonrada hiç yanımda olmadı kalmadı etmedi.2 yaşında kreşe vericem diye anlaştık bende zaten ömür boyu bak demedim.Yok hastalandım yok başım tuttu hastaneye gitcem dedi tamam anne iyileşinceye kadar izin alayım 1 ay 2 ay ne kadar istersen dedim yok ben bakmak istemiyoruma döndü.Ablamın kızına 2 yıl baktı ama bana gelince bakmak istemiyorum olması üzdü ve bozuldum açıkcası herşeylerine ben koşturuyorum diğer kızları değil.Annemin hasta olması gerçek bir konu olsa anlıcam ama annem ablamın kızına bakarkende hastalandım bakmıcam der bırakırım diye anlatan bi kadın şimdi böyle demesi inandırıcı gelmiyor.Konuşmaya halini görmeye gittim hiçbirşeyi yoktu evini temizlemiş halılarını değiştirmiş yemek yapıyodu kızımın eşyalarınıda toplamış hepsini kapının dibine koymuş kafasında direk bitirmiş.Benim maddi sıkıntı içinde oldugumuda biliyor.Ben konuşup orta yol bulmaya çalıştıkça yok yok istemiyorun diyip durdu bende tüm eşyalarını alıp geldim kızımın.İşi bırakmak için patronumla konusmaya gidicem pazartesi günü.Başka bakabilcek kimsemde yok.Siz olsanız ne yapardınız nasıl bi tavır alırdınız allah aşkına çizgimi çekmelimiyim?