- 20 Mayıs 2023
- 713
- 286
-
- Konu Sahibi Kulubun1uyesi
- #1
TR ile alakası mutlaka yadsınamaz. kimsenin moral ve motivasyonu yok. Geçim sıkıntısından kafamızı kaldıramıyoruz. Değil ki eğlenmek zaten lüks ama yaşamayalım mı hiç? Eski özgüvenim ve motivasyonum yok mesela benimde kısa muhabbetler kuruyorum insanlarla bağ kuramiyorum sanırım yeni insan tanımak biraz yük oluyor. Tanışmak istediğim insanlar olurdu eskiden :) yurtdışında muhtemelen yuzeyseldir ilişkiler. Burada biliyorsun tüm yükünü çekmeden arkadaşlık başlamazEskiden olsa evet zor derdim. Yillarca Turkiyede dura dura kendimi sosyalleşmeyen biri sanmaya başlamişim meger ve gittigimden beri arkadas cevrem genisledi geldigim yerde 31 yasimdayim (calismamla alakasi yok gorustugum herkes iş disindan)
Yaştan ziyade hayat yasama bicimi sosyalleşmeye engel. Kocam izin vermiyor, cocuk birakamiyorum diyen insanlarla evet 30 yaş sonrasi sosyalleşilmiyor.
Bizim Trde ailece de gorustugumuz sadece 2 cift vardi bizim gibi ve cocuksuz. Digerleriyle olmuyordu gercekten.
Aynen tr de yaşamak çok zoorr. Kurtulmuşsunuz ne güzel.yaşla değil ama yaşam şekli değişimi ile alakalı. tr ile de alakalı çokca, yukarıdaki üyeye de katılıyorum. ben de bayadır pariste yaşıyorum. buradaki evlilik, aile düzeni ile tr çok farklı ki, tr de modern bi yaşam ve çevreden gelen biriyim. burada insalar evlendik eve çekildik modunda değil zaten evlilik geç yapılan bişe. cocuk da keza öyle. bebekle tabiki kulübe gidilmez ama gece oturmalık mekanlarda herkes kucağında bebek, oturuyor, emziriyor, bebek elden ele geziyor, sonra uyuyor falan. 30-40 la alakalı değil yani. ama 30 lar artık herkesin yavaştan evlenip eve çekildiği yıllara denk geldiği için 30'u resmen bariyer olarak görüyor insanlar türkiyede. ben de 29 oldum. resmen burada genç, tr de orta yaş hissediyorum.
tr de yaşamak çook zor ona hiç bi diyeceğim yok ama hayat tarzı ekonomiden, siyaset gündeminden de bağımsız zor. evlenmek, cocuk yapmak, yemek yapmak arasında kadınlar en okumuşu bile. tr de tüm arkadaşlarım evlendi sayılır, burada hepsi daha bekar. yaşlar 25-33 arası arkadaşlarımın. hayata bakışlar cok farklı, o da kültürel, geleneksel nedenlerden. ekonomi, güvenlik, adalet saymıyorum zaten onlar apayrı mevzu.Aynen tr de yaşamak çok zoorr. Kurtulmuşsunuz ne güzel.
TR ile alakası mutlaka yadsınamaz. kimsenin moral ve motivasyonu yok. Geçim sıkıntısından kafamızı kaldıramıyoruz. Değil ki eğlenmek zaten lüks ama yaşamayalım mı hiç? Eski özgüvenim ve motivasyonum yok mesela benimde kısa muhabbetler kuruyorum insanlarla bağ kuramiyorum sanırım yeni insan tanımak biraz yük oluyor. Tanışmak istediğim insanlar olurdu eskiden :) yurtdışında muhtemelen yuzeyseldir ilişkiler. Burada biliyorsun tüm yükünü çekmeden arkadaşlık başlamaz
Aynen ya bende sosyal topluluklara katilayim diyorum el sanatları olabilir fotoğraf da eğlencelidir.Haklısınız maalesef ki eski arkadaşlık ilişkileri yok. Özellikle ekonominin ilk bozulmaya başladığı o pandemi de oldu ne olduysa :) Gezip tozduğum arkadaşlarım var ama ünv. zamanında bi gün evde kalmıyordum şimdi onların boş zamanını ayarlamak çok zor kaldı ki çocuklu olanlarla sadece evde görüşebiliyoruz.
Bazen şehir dışına arkadaşlarıma gidiyorum, bazen fotoğrafçılık kulübünde ki arkadaşlarla bi kapadokya turu yapıyoruz vs. üye olduğum toplulukla çıkıyorum onlar da çok keyifli oluyor. Arabam olsa zaten kendim tek çıkarım ama araba olmayınca çok zor. Bence kendiniz de çıkıp gezebilirsiniz. Kore'de meşhurdur mesela ben Youtube'dan çok izlerim kamp yapan kızları tek başına helal olsun diyorum ormanlık alanda çadır kuruyor ben korkardım herhalde :)
Zaten ne kadar aktif olursan o kadar iyi çevre ediniyorsun ki orada ki insanlar özgür, eşlerinin veya ailesinin baskısı altında yaşamayan kişiler oluyor. Ama biz lise, üniversiteden arkadaşlarımızla eskisi gibi olmayı beklerken onlar çoktan evlenip daha da evcil hallerini görüyoruz. O yüzden ya iş hayatı ya seyahat, yurt dışı vs. olur ancak. Büyük şehirdeyseniz daha avantajlı olursunuz. Gönüllülük toplulukları oluyor. Ben küçük şehir de olduğum için dezavantajlıyım bu konuda :)Aynen ya bende sosyal topluluklara katilayim diyorum el sanatları olabilir fotoğraf da eğlencelidir.
Kore de pek güvenli değilmiş geçenler de okudum aslında gizleniyormuş bazı durumlar. Bu arada kamp falan Evet yapabilene helal olsun muhtemelen ben erkek olsa bile yanımda güven vermiyor kamp işi. Türkiye'de artık akşam yürüyüşü bile şöyle bir kulaklik takip yürümek bile tehlikeli biliyorsunuz:/
Aynen bende öyle en yakın arkadaşımla bile haftada 2 günden fazla buluşmak için efor sarf etmek istemem o da sarf etsin istemem sürekli aynı konuları masaya yatırıp napicaz :) bunu da dile getiririm takdir edenler olmuştur.mesela 2 3 saat oturduk diyelim fazlasına gerek duymam. Yurtdışı bu konuda beni tatmin eder benceKesinlikle dediginiz de dogru. Trde arkadaslik yük oluyor biraz da. Ben yillarca oturugum yerde komsularla ayak ustu dahi sohbete girmedim eve cagirirlar benden de bekleler diye cunku sınır bilmiyor çok insan. Burda öyle degil benim arkadaslik anlayisima daha fazla uydugu icin de bana +++ oldu.
Ben oyle devamli konuşulan her şeyi anlatilan, asiri mic mic hergun yazisip araşmak bekleyen, yeme icme ayri gitmeyen arkadasliklari sevmiyorum.
Trde cok ustune düşmezsen insanlarin zaten arkadas olamiyorsun.
Sosyalleşmem gerekecek. Pek ihtiyaç duymamıştım uzun süre aynı iste çalıştığımdan aynı insanlarla yetindim sanırım. Eskilere de bir sünger çekiliyor bu arada. olmuyor zorluyoruz gibi. Aslında güvenli kamp bölgeleri oluyor sanırım oralar olabilir tr de de. Koreli kızlar da çok şirin ya bebekler resmen giyimleri vs kıskandım şimdi iyiceZaten ne kadar aktif olursan o kadar iyi çevre ediniyorsun ki orada ki insanlar özgür, eşlerinin veya ailesinin baskısı altında yaşamayan kişiler oluyor. Ama biz lise, üniversiteden arkadaşlarımızla eskisi gibi olmayı beklerken onlar çoktan evlenip daha da evcil hallerini görüyoruz. O yüzden ya iş hayatı ya seyahat, yurt dışı vs. olur ancak. Büyük şehirdeyseniz daha avantajlı olursunuz. Gönüllülük toplulukları oluyor. Ben küçük şehir de olduğum için dezavantajlıyım bu konuda :)
Evet kore de çok güvenli değil ama ilginç bir şekilde yalnız yaşayan ve gezen kadınlar çok daha fazla.
Ben de ülkemde arkadaşlarımla kamp edebiliyorum yoksa cesaret edemem :)
Bu işler ne çok çabalamaya geliyor ne de kendi içine kapanıp üzülmeye.. Sevdiğin hobiler, işleri yaparken denk gelirse arkadaşlık kuruyorsun. Ben üniversiteye başladığım 1 ayda en az 15 kişiyle olur olmadık yerde tanışmıştım çok alakasızdıSosyalleşmem gerekecek. Pek ihtiyaç duymamıştım uzun süre aynı iste çalıştığımdan aynı insanlarla yetindim sanırım. Eskilere de bir sünger çekiliyor bu arada. olmuyor zorluyoruz gibi. Aslında güvenli kamp bölgeleri oluyor sanırım oralar olabilir tr de de. Koreli kızlar da çok şirin ya bebekler resmen giyimleri vs kıskandım şimdi iyice
Ay evet çok saçma tanışmalarım var benimde bir o kadar samimi. Şuan görüştüğüm tanıştığım kimseyle numara alacak seviyeye gelmiyoruz ki spor salonunda merhaba merhaba meselaBu işler ne çok çabalamaya geliyor ne de kendi içine kapanıp üzülmeye.. Sevdiğin hobiler, işleri yaparken denk gelirse arkadaşlık kuruyorsun. Ben üniversiteye başladığım 1 ayda en az 15 kişiyle olur olmadık yerde tanışmıştım çok alakasızdıbir de insanlar daha özgüvenli mi desem arkadaş canlısı mı.. Gelip tanışmaktan çekinmezlerdi. Mesela besyo fakültesinde müdüre bi şey danışmaya gitmiştim odasında bi kız vardı hemen çıktığımızda numarasını verdi tanıştık güzel arkadaşlık kurduk vs. şimdi bunlar imkansız geliyor :) Ben sosyalimdir iletişimde iyiyim gerçekten ama şimdi eskisi gibi arkadaşlık kurulmuyor.
Mesela çok reklam geliyor instagramdan yaz kampları oluyor fethiye taraflarında uygun fiyatlara çoğu kişi yalnız katılıyor hem etkinlik yapıyorlar hem tanışıyorlar hatta bunu yurt dışında yapsan efsane olur
Yani ben size katılıyorum. Özelikle çocuk olduktan sonra artık buluşma sohbet konuları tıkanıyor herkes çocuğunu anlatmaya başlıyor . Çocuksuz birisini bunaltıcı konuşmalar bunlar kendimden biliyorum özellikle çocuksuz insanlarla bu sohbeti yapmamaya çalışıyorum . Diğer konuda da herkes suana odaklanmış durumda kimse liseden eski işyerinden falan birisi ile oturup konuşmak istemiyor suanki işinden veya çevresinden birisi ile sohbet etmek istiyor çünkü esas dedikodu burda dönüyor:) ben yıllardır tek başına yaparım herseyi en sevdiğim hatta sinemaya tek gitmekti evlendikten sonra eşimle beraber yapmak istedim herseyi o da bunu sorun etti suan tekrar yalnızlığa döndümBelli bir yaştan sonra mesela 30Aynı şehirde yaşamadıklarınla zaten kopuyorsun. Aynı şehirde olduğun kişiyle bile buluşma ayarlamak sorun. Evlilerin kocası izin vermiyor yahut bize gel diyor. Çocuğu olan çocuğunu getiriyor konuşmak iyiyim bende ee sen nasılsın iyiyim bende ve çocuk susturma çabasıyla geçiyor. Sende sosyalleşme ihtiyacı çekiyorsun, çocuğunu bir iki saat birakabilirsin diyemiyorum tabiki sonra kocasının borcu olduğundan bahsediyor e yemek içmek sorun yani diyorum kafamda, ayak üstü görüşüp dağıldık geçen gün. Oradan da aldım mesajımı uzandım eve doğru.
İşsiz olan zaten buhranda oluyor gelmek istemiyor bazısı çok yoğun çalışıyorum diyor(bahane). Boşta olduğunu bildiğin bile sana boş zaman bulamıyor. Gezi planı yapıyorsun bozuluyor. Buluşunca sadece dert dinlemekte çekilmiyor dengeyi gözetmek lazım. Şöyle iyi gelecek sohbeti artık bulmak imkansız gibi bir şey. Uzun zamandır görüşmediğim bir kaç arkadaşıma yazdım görüşelim bir kahve içelim diye. Olumsuz dönmezler neticede 2si de çalışmıyor diye düşündüm :) 1 aydan fazla oldu. Ben mi yanlış düşünüyorum bence fazla bir süre Max 1 hafta içinde ayarlamak gerekmez mi? Liseden yakın arkadaşım bekar olmasına rağmen haftasonu görüşelim demiyor illaki ben diyorum. Bende şöyle bir çözüm buldum :) her şeyi tek başıma yapıyorum ne arıyorum ne soruyorum kimseyi. Sonra ay nerdesin tek mi gittin :) mesajı...
Eşinin sana ayak uydurmamasina üzüldüm.. umarım değişir o da yaşamanin tadını cikartir. Biliyor musun mutluluğun da paylaşinca güzel olduğuna inanıyorum hala da inanmak istiyorum. Yalnızlık bir tercihse eğer güzel. Yalnız bırakılmak bazen bu arkadaşlık dahi olsa can yakabiliyor. Alışkınım zaten bende tek gezmeye ama. Geçen cocuklu arkadaşımin çocuğu 5 dk susmadı ne konuşayım senle şimdi ben anlat diyor ne anlatabilirim bu sesin içinde. Ben senle dertleşmek için buluştum belki azıcık iyi kötü gecmisi yad ederiz vs.Yani ben size katılıyorum. Özelikle çocuk olduktan sonra artık buluşma sohbet konuları tıkanıyor herkes çocuğunu anlatmaya başlıyor . Çocuksuz birisini bunaltıcı konuşmalar bunlar kendimden biliyorum özellikle çocuksuz insanlarla bu sohbeti yapmamaya çalışıyorum . Diğer konuda da herkes suana odaklanmış durumda kimse liseden eski işyerinden falan birisi ile oturup konuşmak istemiyor suanki işinden veya çevresinden birisi ile sohbet etmek istiyor çünkü esas dedikodu burda dönüyor:) ben yıllardır tek başına yaparım herseyi en sevdiğim hatta sinemaya tek gitmekti evlendikten sonra eşimle beraber yapmak istedim herseyi o da bunu sorun etti suan tekrar yalnızlığa döndüm
Bence sen biraz da bensin :) yalnızlığın içinde çözülmeden bir durum var aslında acaba yalnız bırakıldığımız için mi sevdikEşinin sana ayak uydurmamasina üzüldüm.. umarım değişir o da yaşamanin tadını cikartir. Biliyor musun mutluluğun da paylaşinca güzel olduğuna inanıyorum hala da inanmak istiyorum. Yalnızlık bir tercihse eğer güzel. Yalnız bırakılmak bazen bu arkadaşlık dahi olsa can yakabiliyor. Alışkınım zaten bende tek gezmeye ama. Geçen cocuklu arkadaşımin çocuğu 5 dk susmadı ne konuşayım senle şimdi ben anlat diyor ne anlatabilirim bu sesin içinde. Ben senle dertleşmek için buluştum belki azıcık iyi kötü gecmisi yad ederiz vs.İşyeri dedikodusu da hiç sevmem ya işyeri arkadasiyla dışarda içli dişli olmayi da sevmem. Ben galiba insan sevmiyorum dümdüz
İstenmiyor olabilir misin ?Belli bir yaştan sonra mesela 30Aynı şehirde yaşamadıklarınla zaten kopuyorsun. Aynı şehirde olduğun kişiyle bile buluşma ayarlamak sorun. Evlilerin kocası izin vermiyor yahut bize gel diyor. Çocuğu olan çocuğunu getiriyor konuşmak iyiyim bende ee sen nasılsın iyiyim bende ve çocuk susturma çabasıyla geçiyor. Sende sosyalleşme ihtiyacı çekiyorsun, çocuğunu bir iki saat birakabilirsin diyemiyorum tabiki sonra kocasının borcu olduğundan bahsediyor e yemek içmek sorun yani diyorum kafamda, ayak üstü görüşüp dağıldık geçen gün. Oradan da aldım mesajımı uzandım eve doğru.
İşsiz olan zaten buhranda oluyor gelmek istemiyor bazısı çok yoğun çalışıyorum diyor(bahane). Boşta olduğunu bildiğin bile sana boş zaman bulamıyor. Gezi planı yapıyorsun bozuluyor. Buluşunca sadece dert dinlemekte çekilmiyor dengeyi gözetmek lazım. Şöyle iyi gelecek sohbeti artık bulmak imkansız gibi bir şey. Uzun zamandır görüşmediğim bir kaç arkadaşıma yazdım görüşelim bir kahve içelim diye. Olumsuz dönmezler neticede 2si de çalışmıyor diye düşündüm :) 1 aydan fazla oldu. Ben mi yanlış düşünüyorum bence fazla bir süre Max 1 hafta içinde ayarlamak gerekmez mi? Liseden yakın arkadaşım bekar olmasına rağmen haftasonu görüşelim demiyor illaki ben diyorum. Bende şöyle bir çözüm buldum :) her şeyi tek başıma yapıyorum ne arıyorum ne soruyorum kimseyi. Sonra ay nerdesin tek mi gittin :) mesajı...
Maruz kaldık ve başa çıkmayı başardık diyebiliriz belki de :) inaniyorum paylaşınca daha güzel hayat ama paylaşacak kimse yok sevgili arkadaş vs :) napalim ölelim mi. Gider kendime bir yemek ismarlarim bir tiyatroya giderim çoğu zaman paylaşmam da sosyal medyada sırf arkadaşlarım ne tepki verecek diye paylaşıyorum bazen eminim içten içe bunu kiskaniyorlar da. Gelin yapalım diyince yoklarBence sen biraz da bensin :) yalnızlığın içinde çözülmeden bir durum var aslında acaba yalnız bırakıldığımız için mi sevdik
Tepkilerini neden merak ediyorsunMaruz kaldık ve başa çıkmayı başardık diyebiliriz belki de :) inaniyorum paylaşınca daha güzel hayat ama paylaşacak kimse yok sevgili arkadaş vs :) napalim ölelim mi. Gider kendime bir yemek ismarlarim bir tiyatroya giderim çoğu zaman paylaşmam da sosyal medyada sırf arkadaşlarım ne tepki verecek diye paylaşıyorum bazen eminim içten içe bunu kiskaniyorlar da. Gelin yapalım diyince yoklar