Eşimle yaklaşık 4,5 yıl birlikteyiz.İlişkiyi başlangıcında ailesi beni istemedi( boşanmış,çocuklu biriyim) bu yaz bir ayrılık yaşadık konuyu burda anlattım https://www.kadinlarkulubu.com/foru...esin-diye-beni-birakti.1018832/#post-52042352 . 3 hafta sonra bu olaydan,kendisi geldi ve dönmek istediğini söyledi,nikah sız artık kabul etmeyeceğimi söyledim,ve zaten bunu için döneceğim soyledi. Neyse nikah kıydık temmuzda. Ailesine hala söylemedi, bu konuya karışma dedi,bana bırak dedi ve sadece arada soruyorum ne zaman diye,çünkü bu sebepten dolayı daha hala bir küçük kutlama bile yapamadık.
Her şey çok güzel gidiyordu,oysa onun ailesi benle birlikte diye işten kovana kadar ( aile işi) .Sonra geri çağrdılar ve sen bu bayanla birlikteyken bizi ihmal ediyorsun dediler. Kocam da evet haklısınız dedi .
Kendisinde suç duygusu mı desem,yoksa vicdan azabı mı desem oluştu. Ve burda başladık... Tmm annesi ,babası tabiki ziyarete gidecek,gündüz zaten teyzeler amcalar,baba birlikte çalışıyorlar. Şimdi se yok yengem yemeğe çardı ,gitti 12 de eve geldi direk yattı zaten.Geçen de nişan davetiye gördüm tanıdım birisinin oğlunun nişanı,onun ailesinin da arkadaşı. Ailemle gideceğim dedi,neden dedim,senin karısıyım ben beraber gidelim dedim,hayır ailem seni istemiyor gidersek üzülürler dedi.Peki benim üzülmesi daha mı iyi dedim,hiç bana değer vermiyorsun ve düşünmüyorsun beni dedim. Kavga çıktı bu yüzden. Eğer kafana göre yaşamak,istediğin yerlere tek başında gitmek,istediğin saatlerde gelmek istiyorsan ..ne den evlendin dedim?Annende yaşasaydın kafana göre yaşasaydın dedim... Hastasın dedi, buyutuyorsun dedi,abartıyorsun dedi...
Benim düşüncem böyle durumda,yani aile bana karşıyken, böyle benim gidemeyeceğim davetlere katılmamasını gerektiğini düşünüyorum(annene ve babana tabi yanına ziyaretlere gidecek).Oraya giderek ( yemek davetleri, düğün,doğum günüleri,nişan) beni ezdiğini hissediyorum ve ailesinin gözünde bu ilişki pek ta ciddi olmadığını göstermiş oluyor ( çünkü evli olduğumuzu hala bilmiyorlar). Oysa kusura bakmayın ben kız arkadaşım sız gelmek istemiyorum dese, ne kadar bu ilişkide ciddi olduğunu ve bir bir bütün olduğumuzu göstermiş olurdu,ama farklı yaparak beni onların gözünde düşürüyor sadece. Yanlış mı düşünüyorum bilemiyorum... Abartıyor Muyum? yoksa doğru olanı bu şekilde mı? doğru ise bunu eşime nasıl anlatırım bilemiyorum.... çünkü anlattığımda benim egoist olduğumu ve kotu bir insan olduğumu söylüyor ... sizin düşünceleri benim için önemli ... çünkü baştan bu konuları kendisiyle tartışıp ve bir daha ömür boyu yaşamasını istemiyorum...
Her şey çok güzel gidiyordu,oysa onun ailesi benle birlikte diye işten kovana kadar ( aile işi) .Sonra geri çağrdılar ve sen bu bayanla birlikteyken bizi ihmal ediyorsun dediler. Kocam da evet haklısınız dedi .
Kendisinde suç duygusu mı desem,yoksa vicdan azabı mı desem oluştu. Ve burda başladık... Tmm annesi ,babası tabiki ziyarete gidecek,gündüz zaten teyzeler amcalar,baba birlikte çalışıyorlar. Şimdi se yok yengem yemeğe çardı ,gitti 12 de eve geldi direk yattı zaten.Geçen de nişan davetiye gördüm tanıdım birisinin oğlunun nişanı,onun ailesinin da arkadaşı. Ailemle gideceğim dedi,neden dedim,senin karısıyım ben beraber gidelim dedim,hayır ailem seni istemiyor gidersek üzülürler dedi.Peki benim üzülmesi daha mı iyi dedim,hiç bana değer vermiyorsun ve düşünmüyorsun beni dedim. Kavga çıktı bu yüzden. Eğer kafana göre yaşamak,istediğin yerlere tek başında gitmek,istediğin saatlerde gelmek istiyorsan ..ne den evlendin dedim?Annende yaşasaydın kafana göre yaşasaydın dedim... Hastasın dedi, buyutuyorsun dedi,abartıyorsun dedi...
Benim düşüncem böyle durumda,yani aile bana karşıyken, böyle benim gidemeyeceğim davetlere katılmamasını gerektiğini düşünüyorum(annene ve babana tabi yanına ziyaretlere gidecek).Oraya giderek ( yemek davetleri, düğün,doğum günüleri,nişan) beni ezdiğini hissediyorum ve ailesinin gözünde bu ilişki pek ta ciddi olmadığını göstermiş oluyor ( çünkü evli olduğumuzu hala bilmiyorlar). Oysa kusura bakmayın ben kız arkadaşım sız gelmek istemiyorum dese, ne kadar bu ilişkide ciddi olduğunu ve bir bir bütün olduğumuzu göstermiş olurdu,ama farklı yaparak beni onların gözünde düşürüyor sadece. Yanlış mı düşünüyorum bilemiyorum... Abartıyor Muyum? yoksa doğru olanı bu şekilde mı? doğru ise bunu eşime nasıl anlatırım bilemiyorum.... çünkü anlattığımda benim egoist olduğumu ve kotu bir insan olduğumu söylüyor ... sizin düşünceleri benim için önemli ... çünkü baştan bu konuları kendisiyle tartışıp ve bir daha ömür boyu yaşamasını istemiyorum...
