Ana baba boslugu dolmıyor malesef ne olursa olsun ozluyorsunBunaldım artık kızlar. Dertleşmek istiyorum biraz.
Ben kendimi bildim bileli annem duygusal boşlukta çocukluğumdan beri babam içer kavga çıkarır annemi döver. Sebepsiz yani çorba soğuk olsa döverdi.Ben aralarında savrulurdum baba dur yapma diye. Oyuncaklarımı saklardım anneme fırlatıyor diye . Yılbaşında silah çekmişti onu hiç unutmam.. sabaha kadar uyumayıp okula gitmistim annemin zoruyla. Herkes yılbaşı kutluyodu. İlkokul 7. Sınıftım galiba. Bu sadece bir örnek. Konuyu uzatmayayım kötü anılarımla. Hergünüm korkuyla geçerdi yani. Onlardan önce uyumaya korkardım annemi öldürür gibi şeyler gelirdi aklıma.
Her güzel başlayan günümüz kavgayla biterdi çünkü babam ilk başta ayıkken saat geçtikçe sarhoş olurdu .
Hâlâ aynılar.
Annemse telefon, msn, facebookta dönem dönem değişen adamlarla konuşurdu.
İşin en kötü yanı ne biliyomusunuz ben sonunda o evden kaçtım. eşimle evlendim ve annemin, kaynanamın sapık bi akrabasıyla adı çıktı bu seferde. Adam tacizci sapığın teki. Ben bekarken duydum annemin o adamın iş yerine gittiğini ama bana farklı anlattı,adam işe girmesinde yardımcı olacakmış sözde anneme. O yüzden konuşmuş benim saf annem.
Adam karımı boşuycam seni alcam bilmem ne diyomuşta yalan söylüyomuş tek derdi cinsellikmiş. bana bunu söylüyor dert yanar gibi bide annem. Daha biz evlendikten sonrada konuşmaya devam etti en az 1 sene.
Hani ders almadı hiçbirşeyden.
Annem 60 yaşına girdi. adam 16 yaş felan küçükmüş sanırım.
Ne kadar rezil olduğumu tahmin edebilir misiniz.
Çocuklarıma bile bi iki bişey ördü okadar hiçbi desteklerini görmedim.
Doğumlarımdan sonra geldiler ama manevi anlamda birşeyde ben istemedim. Ben uzak tuttuğum için,misafir gibi gelip gittiler okadar.
Ailemle çok seyrek görüşüyorum bayramda seyranda.
Altlı üstlüyüz kv ile. Annemi evime çağırmaya utanıyorum. Kaynanam zaten tutucu nefret eder öyle şeylerden. Doğulular .
Bi iki kere annemle ben atıştık yanında bu yüzden oda biraz rahat anneme karşı .
Laf söylemez ama ciddiye almayan bi hali var. Dalga geçer gibi konustu bi iki kere felan.
Bi ağırlığı yok yani annemin.
Babam 63 yaşında hergün içiyor.
Bana sürekli sitem ediyor annem görüşmediğim için kv'mi suçlayıp duruyor.
Kafasında kuruyo birseyler.. eski günlerimizi hatırlatıyor bekarken gezip tozduğumuzu anılarımızı felan..
Bazen gelmek istiyor kabul edemiyorum eşim kızıyor, kadını kendin kabul etmiyosun sonrada oturup ağlıyosun ne var gelsin diyor ama benim içimden gelmiyor görüşmek.. ama özlemi içimde. mutsuzluğumu saklıyorum kendimden düşünmemeye çalışıyorum.
İçimin bi yerinde büyük acı var herşeye rağmen ailemi özlüyorum ve üzülüyorum. Kimse de beni anlamıyor herkes farklı bişey düşünüyor neden görüşmüyor diye..
Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyoreşimle mutlu olsam da tam anlamıyla evliliğime adapte olamıyorum mutlu olamıyorum sanki.
5 yıl oldu.. 26 aylık Kızım ve 2 aylık oğlum var.
Ailenizle ilgili konular mi yoksa genel mi kafaniza takilan?Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyoreşimle mutlu olsam da tam anlamıyla evliliğime adapte olamıyorum mutlu olamıyorum sanki.
Evet ailemle ilgili konular ve genel olarak mutsuz gibiyim bi sorun olmasadaAilenizle ilgili konular mi yoksa genel mi kafaniza takilan?
Çok teşekkür ederim haklisinizAnnen de baban da hatalı.Haklısın.Fakat sen ayrı bir bireysin.Annen baban ayrı bireyler.Onların hataları yüzünden kendini ezik ve suçlu hissetmemelisin.Sen dik durur ve bu suçluluk psikolojisinden kurtulursan kaynanan dahil herkesin bakış açısı sana daha farklı olacaktır emin ol.Ailenle de mesafeli görüşerek o konulara girmemeni öneririm.Hatta bir uzmandan yardım da al şiddetle tavsiye ediyorum.Mutlu günler dilerim.
Bende ailemle görüşmüyorum 1 yıl oldu icimde burukluk olsada bnm icin böylesi hayırlıdır diyorum çünkü beni hayatımın her alanında mutsuz ettiler ne güzel çocukların var onlara sarıl ben bu yüzden bile cocuk yapmak istiyorum annelik psikoloJime iyi gelir diye düşünüyorumBunaldım artık kızlar. Dertleşmek istiyorum biraz.
Ben kendimi bildim bileli annem duygusal boşlukta çocukluğumdan beri babam içer kavga çıkarır annemi döver. Sebepsiz yani çorba soğuk olsa döverdi.Ben aralarında savrulurdum baba dur yapma diye. Oyuncaklarımı saklardım anneme fırlatıyor diye . Yılbaşında silah çekmişti onu hiç unutmam.. sabaha kadar uyumayıp okula gitmistim annemin zoruyla. Herkes yılbaşı kutluyodu. İlkokul 7. Sınıftım galiba. Bu sadece bir örnek. Konuyu uzatmayayım kötü anılarımla. Hergünüm korkuyla geçerdi yani. Onlardan önce uyumaya korkardım annemi öldürür gibi şeyler gelirdi aklıma.
Her güzel başlayan günümüz kavgayla biterdi çünkü babam ilk başta ayıkken saat geçtikçe sarhoş olurdu .
Hâlâ aynılar.
Annemse telefon, msn, facebookta dönem dönem değişen adamlarla konuşurdu.
İşin en kötü yanı ne biliyomusunuz ben sonunda o evden kaçtım. eşimle evlendim ve annemin, kaynanamın sapık bi akrabasıyla adı çıktı bu seferde. Adam tacizci sapığın teki. Ben bekarken duydum annemin o adamın iş yerine gittiğini ama bana farklı anlattı,adam işe girmesinde yardımcı olacakmış sözde anneme. O yüzden konuşmuş benim saf annem.
Adam karımı boşuycam seni alcam bilmem ne diyomuşta yalan söylüyomuş tek derdi cinsellikmiş. bana bunu söylüyor dert yanar gibi bide annem. Daha biz evlendikten sonrada konuşmaya devam etti en az 1 sene.
Hani ders almadı hiçbirşeyden.
Annem 60 yaşına girdi. adam 16 yaş felan küçükmüş sanırım.
Ne kadar rezil olduğumu tahmin edebilir misiniz.
Çocuklarıma bile bi iki bişey ördü okadar hiçbi desteklerini görmedim.
Doğumlarımdan sonra geldiler ama manevi anlamda birşeyde ben istemedim. Ben uzak tuttuğum için,misafir gibi gelip gittiler okadar.
Ailemle çok seyrek görüşüyorum bayramda seyranda.
Altlı üstlüyüz kv ile. Annemi evime çağırmaya utanıyorum. Kaynanam zaten tutucu nefret eder öyle şeylerden. Doğulular .
Bi iki kere annemle ben atıştık yanında bu yüzden oda biraz rahat anneme karşı .
Laf söylemez ama ciddiye almayan bi hali var. Dalga geçer gibi konustu bi iki kere felan.
Bi ağırlığı yok yani annemin.
Babam 63 yaşında hergün içiyor.
Bana sürekli sitem ediyor annem görüşmediğim için kv'mi suçlayıp duruyor.
Kafasında kuruyo birseyler.. eski günlerimizi hatırlatıyor bekarken gezip tozduğumuzu anılarımızı felan..
Bazen gelmek istiyor kabul edemiyorum eşim kızıyor, kadını kendin kabul etmiyosun sonrada oturup ağlıyosun ne var gelsin diyor ama benim içimden gelmiyor görüşmek.. ama özlemi içimde. mutsuzluğumu saklıyorum kendimden düşünmemeye çalışıyorum.
İçimin bi yerinde büyük acı var herşeye rağmen ailemi özlüyorum ve üzülüyorum. Kimse de beni anlamıyor herkes farklı bişey düşünüyor neden görüşmüyor diye..
Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyoreşimle mutlu olsam da tam anlamıyla evliliğime adapte olamıyorum mutlu olamıyorum sanki.
5 yıl oldu.. 26 aylık Kızım ve 2 aylık oğlum var.
Aslında en büyük sorunum kv ile altlı üstlü oturmanBunaldım artık kızlar. Dertleşmek istiyorum biraz.
Ben kendimi bildim bileli annem duygusal boşlukta çocukluğumdan beri babam içer kavga çıkarır annemi döver. Sebepsiz yani çorba soğuk olsa döverdi.Ben aralarında savrulurdum baba dur yapma diye. Oyuncaklarımı saklardım anneme fırlatıyor diye . Yılbaşında silah çekmişti onu hiç unutmam.. sabaha kadar uyumayıp okula gitmistim annemin zoruyla. Herkes yılbaşı kutluyodu. İlkokul 7. Sınıftım galiba. Bu sadece bir örnek. Konuyu uzatmayayım kötü anılarımla. Hergünüm korkuyla geçerdi yani. Onlardan önce uyumaya korkardım annemi öldürür gibi şeyler gelirdi aklıma.
Her güzel başlayan günümüz kavgayla biterdi çünkü babam ilk başta ayıkken saat geçtikçe sarhoş olurdu .
Hâlâ aynılar.
Annemse telefon, msn, facebookta dönem dönem değişen adamlarla konuşurdu.
İşin en kötü yanı ne biliyomusunuz ben sonunda o evden kaçtım. eşimle evlendim ve annemin, kaynanamın sapık bi akrabasıyla adı çıktı bu seferde. Adam tacizci sapığın teki. Ben bekarken duydum annemin o adamın iş yerine gittiğini ama bana farklı anlattı,adam işe girmesinde yardımcı olacakmış sözde anneme. O yüzden konuşmuş benim saf annem.
Adam karımı boşuycam seni alcam bilmem ne diyomuşta yalan söylüyomuş tek derdi cinsellikmiş. bana bunu söylüyor dert yanar gibi bide annem. Daha biz evlendikten sonrada konuşmaya devam etti en az 1 sene.
Hani ders almadı hiçbirşeyden.
Annem 60 yaşına girdi. adam 16 yaş felan küçükmüş sanırım.
Ne kadar rezil olduğumu tahmin edebilir misiniz.
Çocuklarıma bile bi iki bişey ördü okadar hiçbi desteklerini görmedim.
Doğumlarımdan sonra geldiler ama manevi anlamda birşeyde ben istemedim. Ben uzak tuttuğum için,misafir gibi gelip gittiler okadar.
Ailemle çok seyrek görüşüyorum bayramda seyranda.
Altlı üstlüyüz kv ile. Annemi evime çağırmaya utanıyorum. Kaynanam zaten tutucu nefret eder öyle şeylerden. Doğulular .
Bi iki kere annemle ben atıştık yanında bu yüzden oda biraz rahat anneme karşı .
Laf söylemez ama ciddiye almayan bi hali var. Dalga geçer gibi konustu bi iki kere felan.
Bi ağırlığı yok yani annemin.
Babam 63 yaşında hergün içiyor.
Bana sürekli sitem ediyor annem görüşmediğim için kv'mi suçlayıp duruyor.
Kafasında kuruyo birseyler.. eski günlerimizi hatırlatıyor bekarken gezip tozduğumuzu anılarımızı felan..
Bazen gelmek istiyor kabul edemiyorum eşim kızıyor, kadını kendin kabul etmiyosun sonrada oturup ağlıyosun ne var gelsin diyor ama benim içimden gelmiyor görüşmek.. ama özlemi içimde. mutsuzluğumu saklıyorum kendimden düşünmemeye çalışıyorum.
İçimin bi yerinde büyük acı var herşeye rağmen ailemi özlüyorum ve üzülüyorum. Kimse de beni anlamıyor herkes farklı bişey düşünüyor neden görüşmüyor diye..
Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyoreşimle mutlu olsam da tam anlamıyla evliliğime adapte olamıyorum mutlu olamıyorum sanki.
5 yıl oldu.. 26 aylık Kızım ve 2 aylık oğlum var.
Çok teşekkür ederim aynen öyleNasil zorda kalip utanç duyduğunu tahmin edebiliyorum. Ama ne yapacaksın o da senin annen gunahiyla sevabiyla .
Yarin bir gun basina bisey gelse senin için yanar kimsenin umrunda olmaz .
Bence özlüyorsan görüş. Evine gelmesi huzurunu kaçıracaksa dışarıda buluş cafede filan .
Evet ama çocuktan sonra daha duygusal bakmaya başladım sanki. Ben asla annem gibi olmam ama çocuklarımın bi sebeple benden kopmasını hiç istememBende ailemle görüşmüyorum 1 yıl oldu icimde burukluk olsada bnm icin böylesi hayırlıdır diyorum çünkü beni hayatımın her alanında mutsuz ettiler ne güzel çocukların var onlara sarıl ben bu yüzden bile cocuk yapmak istiyorum annelik psikoloJime iyi gelir diye düşünüyorum
Anne terk edince mecburen kopuyorsunEvet ama çocuktan sonra daha duygusal bakmaya başladım sanki. Ben asla annem gibi olmam ama çocuklarımın bi sebeple benden kopmasını hiç istemem
Mutsuz ailede büyürken mutsuzluk alışkanlık olmuş sizde. Affetmeye çalışırdım ben. babanız alkol bağımlısı. İnsanlar bağımlılıklarından zor kurtuluyorlar ya da hiç kurtulamıyorlar. Anneniz de babanızdan görmediyi sevgiyi başka yerde aramış. Size karşi iyilerse affedin gitsin.Evet ailemle ilgili konular ve genel olarak mutsuz gibiyim bi sorun olmasada
Valla haklısınız. Aslında gerçekleri duymaya ihtiyacım varmış sanırımEşinizle mutlu iseniz annenizi hayatınıza pek fazla dahil etmeseniz iyi olur. Tamam ara sıra gidin ama evinize gelmesin. Yaptıklarına baksanıza Allah aşkına, gelsin de huzurunuz mu kaçsın istiyorsunuz. Eşiniz ve ailesi ile de aranız bozulunca daha mı mutlu olacaksınız?
Lütfen biraz problemleri yönetmeyi öğrenin artık ya. Resmen mutlu ailemi nasıl bozarım diye aranıyorsunuz. Tamam onlar anne ve babanız ama sizin şu an kendi çekirdek aileniz var. Çocuklarınız ve kocanız. Birinci öncelik onlar olmalı.
Anneniz kv'nin bir evli akrabası ile görüşüyor ama siz daha annemi eve de çağıramıyorum diye yakınıyorsunuz. Pes...
Babasını erken kaybetmiş biri olarak söylüyorum ki bence ailenizle görüşün çünkü bir gün yokluklarıyla karşılaşacaksınız ve o zaman hem onları kaybetmenin acısı ki ölüm acısı kadar zor olanı yok hem de görüşmefiğiniz için vicdan azabı çekeceksiniz bu acıyla yaşanmaz. Keşke babamda yaşasaydı nefes alsaydı beni görseydi ben onu görseydim rüyalarımda değil gerçekte sarılsaydık ana baba bu yaa evine davet etme ama sen git dışarda gez dolaşBunaldım artık kızlar. Dertleşmek istiyorum biraz.
Ben kendimi bildim bileli annem duygusal boşlukta çocukluğumdan beri babam içer kavga çıkarır annemi döver. Sebepsiz yani çorba soğuk olsa döverdi.Ben aralarında savrulurdum baba dur yapma diye. Oyuncaklarımı saklardım anneme fırlatıyor diye . Yılbaşında silah çekmişti onu hiç unutmam.. sabaha kadar uyumayıp okula gitmistim annemin zoruyla. Herkes yılbaşı kutluyodu. İlkokul 7. Sınıftım galiba. Bu sadece bir örnek. Konuyu uzatmayayım kötü anılarımla. Hergünüm korkuyla geçerdi yani.
Her güzel başlayan günümüz kavgayla biterdi çünkü babam ilk başta ayıkken saat geçtikçe sarhoş olurdu .
Hâlâ aynılar.
Annemse telefon, msn, facebookta dönem dönem değişen adamlarla konuşurdu.
İşin en kötü yanı ne biliyomusunuz ben sonunda o evden kaçtım. eşimle evlendim ve annemin, kaynanamın sapık bi akrabasıyla adı çıktı bu seferde. Adam tacizci sapığın teki. Ben bekarken duydum annemin o adamın iş yerine gittiğini ama bana farklı anlattı,adam işe girmesinde yardımcı olacakmış sözde anneme. O yüzden konuşmuş benim saf annem.
Adam karımı boşuycam seni alcam bilmem ne diyomuşta yalan söylüyomuş tek derdi cinsellikmiş. bana bunu söylüyor dert yanar gibi bide annem. Daha biz evlendikten sonrada konuşmaya devam etti en az 1 sene.
Hani ders almadı hiçbirşeyden.
Annem 60 yaşına girdi. adam 16 yaş felan küçükmüş sanırım.
Ne kadar rezil olduğumu tahmin edebilir misiniz.
Çocuklarıma bile bi iki bişey ördü okadar hiçbi desteklerini görmedim.
Doğumlarımdan sonra geldiler ama manevi anlamda birşeyde ben istemedim. Ben uzak tuttuğum için,misafir gibi gelip gittiler okadar.
Ailemle çok seyrek görüşüyorum bayramda seyranda.
Altlı üstlüyüz kv ile. Annemi evime çağırmaya utanıyorum. Kaynanam zaten tutucu nefret eder öyle şeylerden. Doğulular .
Bi iki kere annemle ben atıştık yanında bu yüzden oda biraz rahat anneme karşı .
Laf söylemez ama ciddiye almayan bi hali var. Dalga geçer gibi konustu bi iki kere felan.
Bi ağırlığı yok yani annemin.
Babam 63 yaşında hergün içiyor.
Bana sürekli sitem ediyor annem görüşmediğim için kv'mi suçlayıp duruyor.
Kafasında kuruyo birseyler.. eski günlerimizi hatırlatıyor bekarken gezip tozduğumuzu anılarımızı felan..
Bazen gelmek istiyor kabul edemiyorum eşim kızıyor, kadını kendin kabul etmiyosun sonrada oturup ağlıyosun ne var gelsin diyor ama benim içimden gelmiyor görüşmek.. ama özlemi içimde. mutsuzluğumu saklıyorum kendimden düşünmemeye çalışıyorum.
İçimin bi yerinde büyük acı var herşeye rağmen ailemi özlüyorum ve üzülüyorum. Kimse de beni anlamıyor herkes farklı bişey düşünüyor neden görüşmüyor diye..
Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyoreşimle mutlu olsam da tam anlamıyla evliliğime adapte olamıyorum mutlu olamıyorum sanki.
5 yıl oldu.. 26 aylık Kızım ve 2 aylık oğlum var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?