Bende ailemle görüşmüyorum insanlar bilsin istemiyorum belli etmiyorum o yüzden ama içim daralıyo bazen insanlar annemi babamı soruyo normal cevap veriyorum kendimi bu oyuna inandırmaya çalışıyorumCanım bende görüşmüyorum. Yaşları yakınmış senin annen babanla benimkilerin,babam hala içiyor .
Ben annemle görüşmüyorum dogal olarak onlara gitmiyorum,babam gelirse geliyor, onunla da görüşmeyeli 1 ay olcak nerdeyse ve aynı sehirdeyiz.
Dertsiz başına dert alma bence.
Ben seni cok iyi anlıyorum ama emin ol değmiyorlar asla degismezler 2 si de bu saatten sonra olan sana olur uzuldugunle rezillikle kalırsınbiliyorum çünkü az rezalet yaşamadım bende
Kocanda iyi birine benziyor yani annenin durumu bilmesine ragmen gelsin falan diyormus ama o da seni etkilemesin yerinde olsam bu şekilde devam ederim.
Bosver o insanlar her zaman olacaklar ve hep soracaklar,onların önüne geçmek mümkün değil,milletin ağzı da torba değil. En iyisi soran insanlardan uzaklaşmak olur. Insanlar da bilebilir bence o konuda kendinizi sıkmayın.
Dedikoducu bir iş yerim var herkez birbirinin dedikodusunu yapıyo o yüzden gizliyorum
arada gelip gitsin yine çok sıkı fıkı olmazsın ama en azından arada görüşürsünüz madem özlüyosun eşinde bir şey demiyoBunaldım artık kızlar. Dertleşmek istiyorum biraz.
Ben kendimi bildim bileli annem duygusal boşlukta çocukluğumdan beri babam içer kavga çıkarır annemi döver. Sebepsiz yani çorba soğuk olsa döverdi.Ben aralarında savrulurdum baba dur yapma diye. Oyuncaklarımı saklardım anneme fırlatıyor diye . Yılbaşında silah çekmişti onu hiç unutmam.. sabaha kadar uyumayıp okula gitmistim annemin zoruyla. Herkes yılbaşı kutluyodu. İlkokul 7. Sınıftım galiba. Bu sadece bir örnek. Konuyu uzatmayayım kötü anılarımla. Hergünüm korkuyla geçerdi yani.
Her güzel başlayan günümüz kavgayla biterdi çünkü babam ilk başta ayıkken saat geçtikçe sarhoş olurdu .
Hâlâ aynılar.
Annemse telefon, msn, facebookta dönem dönem değişen adamlarla konuşurdu.
İşin en kötü yanı ne biliyomusunuz ben sonunda o evden kaçtım. eşimle evlendim ve annemin, kaynanamın sapık bi akrabasıyla adı çıktı bu seferde. Adam tacizci sapığın teki. Ben bekarken duydum annemin o adamın iş yerine gittiğini ama bana farklı anlattı,adam işe girmesinde yardımcı olacakmış sözde anneme. O yüzden konuşmuş benim saf annem.
Adam karımı boşuycam seni alcam bilmem ne diyomuşta yalan söylüyomuş tek derdi cinsellikmiş. bana bunu söylüyor dert yanar gibi bide annem. Daha biz evlendikten sonrada konuşmaya devam etti en az 1 sene.
Hani ders almadı hiçbirşeyden.
Annem 60 yaşına girdi. adam 16 yaş felan küçükmüş sanırım.
Ne kadar rezil olduğumu tahmin edebilir misiniz.
Çocuklarıma bile bi iki bişey ördü okadar hiçbi desteklerini görmedim.
Doğumlarımdan sonra geldiler ama manevi anlamda birşeyde ben istemedim. Ben uzak tuttuğum için,misafir gibi gelip gittiler okadar.
Ailemle çok seyrek görüşüyorum bayramda seyranda.
Altlı üstlüyüz kv ile. Annemi evime çağırmaya utanıyorum. Kaynanam zaten tutucu nefret eder öyle şeylerden. Doğulular .
Bi iki kere annemle ben atıştık yanında bu yüzden oda biraz rahat anneme karşı .
Laf söylemez ama ciddiye almayan bi hali var. Dalga geçer gibi konustu bi iki kere felan.
Bi ağırlığı yok yani annemin.
Babam 63 yaşında hergün içiyor.
Bana sürekli sitem ediyor annem görüşmediğim için kv'mi suçlayıp duruyor.
Kafasında kuruyo birseyler.. eski günlerimizi hatırlatıyor bekarken gezip tozduğumuzu anılarımızı felan..
Bazen gelmek istiyor kabul edemiyorum eşim kızıyor, kadını kendin kabul etmiyosun sonrada oturup ağlıyosun ne var gelsin diyor ama benim içimden gelmiyor görüşmek.. ama özlemi içimde. mutsuzluğumu saklıyorum kendimden düşünmemeye çalışıyorum.
İçimin bi yerinde büyük acı var herşeye rağmen ailemi özlüyorum ve üzülüyorum. Kimse de beni anlamıyor herkes farklı bişey düşünüyor neden görüşmüyor diye..
Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyoreşimle mutlu olsam da tam anlamıyla evliliğime adapte olamıyorum mutlu olamıyorum sanki.
5 yıl oldu.. 26 aylık Kızım ve 2 aylık oğlum var.
Anne baba bu atsan atılmaz satsan satılmaz kendimizde anne babamızı seçmediğimize göre yapacağınız birşey yok. Bence görüşün ilerde pişman olabilirsiniz. Kim ne derse desin nasıl davranırsa davransın sizin aileniz onlar böyle uzak durarak kendinizi üzerek olmaz.Bunaldım artık kızlar. Dertleşmek istiyorum biraz.
Ben kendimi bildim bileli annem duygusal boşlukta çocukluğumdan beri babam içer kavga çıkarır annemi döver. Sebepsiz yani çorba soğuk olsa döverdi.Ben aralarında savrulurdum baba dur yapma diye. Oyuncaklarımı saklardım anneme fırlatıyor diye . Yılbaşında silah çekmişti onu hiç unutmam.. sabaha kadar uyumayıp okula gitmistim annemin zoruyla. Herkes yılbaşı kutluyodu. İlkokul 7. Sınıftım galiba. Bu sadece bir örnek. Konuyu uzatmayayım kötü anılarımla. Hergünüm korkuyla geçerdi yani.
Her güzel başlayan günümüz kavgayla biterdi çünkü babam ilk başta ayıkken saat geçtikçe sarhoş olurdu .
Hâlâ aynılar.
Annemse telefon, msn, facebookta dönem dönem değişen adamlarla konuşurdu.
İşin en kötü yanı ne biliyomusunuz ben sonunda o evden kaçtım. eşimle evlendim ve annemin, kaynanamın sapık bi akrabasıyla adı çıktı bu seferde. Adam tacizci sapığın teki. Ben bekarken duydum annemin o adamın iş yerine gittiğini ama bana farklı anlattı,adam işe girmesinde yardımcı olacakmış sözde anneme. O yüzden konuşmuş benim saf annem.
Adam karımı boşuycam seni alcam bilmem ne diyomuşta yalan söylüyomuş tek derdi cinsellikmiş. bana bunu söylüyor dert yanar gibi bide annem. Daha biz evlendikten sonrada konuşmaya devam etti en az 1 sene.
Hani ders almadı hiçbirşeyden.
Annem 60 yaşına girdi. adam 16 yaş felan küçükmüş sanırım.
Ne kadar rezil olduğumu tahmin edebilir misiniz.
Çocuklarıma bile bi iki bişey ördü okadar hiçbi desteklerini görmedim.
Doğumlarımdan sonra geldiler ama manevi anlamda birşeyde ben istemedim. Ben uzak tuttuğum için,misafir gibi gelip gittiler okadar.
Ailemle çok seyrek görüşüyorum bayramda seyranda.
Altlı üstlüyüz kv ile. Annemi evime çağırmaya utanıyorum. Kaynanam zaten tutucu nefret eder öyle şeylerden. Doğulular .
Bi iki kere annemle ben atıştık yanında bu yüzden oda biraz rahat anneme karşı .
Laf söylemez ama ciddiye almayan bi hali var. Dalga geçer gibi konustu bi iki kere felan.
Bi ağırlığı yok yani annemin.
Babam 63 yaşında hergün içiyor.
Bana sürekli sitem ediyor annem görüşmediğim için kv'mi suçlayıp duruyor.
Kafasında kuruyo birseyler.. eski günlerimizi hatırlatıyor bekarken gezip tozduğumuzu anılarımızı felan..
Bazen gelmek istiyor kabul edemiyorum eşim kızıyor, kadını kendin kabul etmiyosun sonrada oturup ağlıyosun ne var gelsin diyor ama benim içimden gelmiyor görüşmek.. ama özlemi içimde. mutsuzluğumu saklıyorum kendimden düşünmemeye çalışıyorum.
İçimin bi yerinde büyük acı var herşeye rağmen ailemi özlüyorum ve üzülüyorum. Kimse de beni anlamıyor herkes farklı bişey düşünüyor neden görüşmüyor diye..
Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyor
5 yıl oldu.. 26 aylık Kızım ve 2 aylık oğlum var.
Ne kadar kötüde olsalar ailen özlem duyman mutsuz olman çok doğal bir şey aile içinde yaşamış olduğun travma senin evliliğin her ne kadar düzgün gitse bile bilinçaltında hep bir burukluk yatacaktır ,şu konuyu düşün annen baban kötü olsalar bile kayınvalide eşin çevresi olsun onları kötüleme çünkü onları kötüleyip kendin iyi olmazsın ilk evliliğimde bende benzer şeyleri yaşadım ailem Egeli eşimin ailesi ise mutaassıp ve tutucu iç Anadolu insanlarıydı hiç bir zaman onlar gibi olmaya içlerine girmeye çalışsamda beni ve ailemi dışladılar çocuğumuzda olmadığı için oda sorun oldu boşandık ama yaşadıklarımdan şunu gördüm ki kendi aileni her ne olursa olsun atman mümkün değil bu konuda bir gerçekten işini bilen bir psikolok desteği al tek başına atlatacağın şeyler değil burda ne desek boş bunu yaşayan sensin ve içine dert etmişsinBunaldım artık kızlar. Dertleşmek istiyorum biraz.
Ben kendimi bildim bileli annem duygusal boşlukta çocukluğumdan beri babam içer kavga çıkarır annemi döver. Sebepsiz yani çorba soğuk olsa döverdi.Ben aralarında savrulurdum baba dur yapma diye. Oyuncaklarımı saklardım anneme fırlatıyor diye . Yılbaşında silah çekmişti onu hiç unutmam.. sabaha kadar uyumayıp okula gitmistim annemin zoruyla. Herkes yılbaşı kutluyodu. İlkokul 7. Sınıftım galiba. Bu sadece bir örnek. Konuyu uzatmayayım kötü anılarımla. Hergünüm korkuyla geçerdi yani.
Her güzel başlayan günümüz kavgayla biterdi çünkü babam ilk başta ayıkken saat geçtikçe sarhoş olurdu .
Hâlâ aynılar.
Annemse telefon, msn, facebookta dönem dönem değişen adamlarla konuşurdu.
İşin en kötü yanı ne biliyomusunuz ben sonunda o evden kaçtım. eşimle evlendim ve annemin, kaynanamın sapık bi akrabasıyla adı çıktı bu seferde. Adam tacizci sapığın teki. Ben bekarken duydum annemin o adamın iş yerine gittiğini ama bana farklı anlattı,adam işe girmesinde yardımcı olacakmış sözde anneme. O yüzden konuşmuş benim saf annem.
Adam karımı boşuycam seni alcam bilmem ne diyomuşta yalan söylüyomuş tek derdi cinsellikmiş. bana bunu söylüyor dert yanar gibi bide annem. Daha biz evlendikten sonrada konuşmaya devam etti en az 1 sene.
Hani ders almadı hiçbirşeyden.
Annem 60 yaşına girdi. adam 16 yaş felan küçükmüş sanırım.
Ne kadar rezil olduğumu tahmin edebilir misiniz.
Çocuklarıma bile bi iki bişey ördü okadar hiçbi desteklerini görmedim.
Doğumlarımdan sonra geldiler ama manevi anlamda birşeyde ben istemedim. Ben uzak tuttuğum için,misafir gibi gelip gittiler okadar.
Ailemle çok seyrek görüşüyorum bayramda seyranda.
Altlı üstlüyüz kv ile. Annemi evime çağırmaya utanıyorum. Kaynanam zaten tutucu nefret eder öyle şeylerden. Doğulular .
Bi iki kere annemle ben atıştık yanında bu yüzden oda biraz rahat anneme karşı .
Laf söylemez ama ciddiye almayan bi hali var. Dalga geçer gibi konustu bi iki kere felan.
Bi ağırlığı yok yani annemin.
Babam 63 yaşında hergün içiyor.
Bana sürekli sitem ediyor annem görüşmediğim için kv'mi suçlayıp duruyor.
Kafasında kuruyo birseyler.. eski günlerimizi hatırlatıyor bekarken gezip tozduğumuzu anılarımızı felan..
Bazen gelmek istiyor kabul edemiyorum eşim kızıyor, kadını kendin kabul etmiyosun sonrada oturup ağlıyosun ne var gelsin diyor ama benim içimden gelmiyor görüşmek.. ama özlemi içimde. mutsuzluğumu saklıyorum kendimden düşünmemeye çalışıyorum.
İçimin bi yerinde büyük acı var herşeye rağmen ailemi özlüyorum ve üzülüyorum. Kimse de beni anlamıyor herkes farklı bişey düşünüyor neden görüşmüyor diye..
Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyor
5 yıl oldu.. 26 aylık Kızım ve 2 aylık oğlum var.
Senin kaderin buymuş demek ki. Eşinle sıkıntın olsaydı ayrıl o adamdan derdi herkes. Ama anne baba kötü de olsa atsan atamazsın satsan satamazsın.Bunaldım artık kızlar. Dertleşmek istiyorum biraz.
Ben kendimi bildim bileli annem duygusal boşlukta çocukluğumdan beri babam içer kavga çıkarır annemi döver. Sebepsiz yani çorba soğuk olsa döverdi.Ben aralarında savrulurdum baba dur yapma diye. Oyuncaklarımı saklardım anneme fırlatıyor diye . Yılbaşında silah çekmişti onu hiç unutmam.. sabaha kadar uyumayıp okula gitmistim annemin zoruyla. Herkes yılbaşı kutluyodu. İlkokul 7. Sınıftım galiba. Bu sadece bir örnek. Konuyu uzatmayayım kötü anılarımla. Hergünüm korkuyla geçerdi yani.
Her güzel başlayan günümüz kavgayla biterdi çünkü babam ilk başta ayıkken saat geçtikçe sarhoş olurdu .
Hâlâ aynılar.
Annemse telefon, msn, facebookta dönem dönem değişen adamlarla konuşurdu.
İşin en kötü yanı ne biliyomusunuz ben sonunda o evden kaçtım. eşimle evlendim ve annemin, kaynanamın sapık bi akrabasıyla adı çıktı bu seferde. Adam tacizci sapığın teki. Ben bekarken duydum annemin o adamın iş yerine gittiğini ama bana farklı anlattı,adam işe girmesinde yardımcı olacakmış sözde anneme. O yüzden konuşmuş benim saf annem.
Adam karımı boşuycam seni alcam bilmem ne diyomuşta yalan söylüyomuş tek derdi cinsellikmiş. bana bunu söylüyor dert yanar gibi bide annem. Daha biz evlendikten sonrada konuşmaya devam etti en az 1 sene.
Hani ders almadı hiçbirşeyden.
Annem 60 yaşına girdi. adam 16 yaş felan küçükmüş sanırım.
Ne kadar rezil olduğumu tahmin edebilir misiniz.
Çocuklarıma bile bi iki bişey ördü okadar hiçbi desteklerini görmedim.
Doğumlarımdan sonra geldiler ama manevi anlamda birşeyde ben istemedim. Ben uzak tuttuğum için,misafir gibi gelip gittiler okadar.
Ailemle çok seyrek görüşüyorum bayramda seyranda.
Altlı üstlüyüz kv ile. Annemi evime çağırmaya utanıyorum. Kaynanam zaten tutucu nefret eder öyle şeylerden. Doğulular .
Bi iki kere annemle ben atıştık yanında bu yüzden oda biraz rahat anneme karşı .
Laf söylemez ama ciddiye almayan bi hali var. Dalga geçer gibi konustu bi iki kere felan.
Bi ağırlığı yok yani annemin.
Babam 63 yaşında hergün içiyor.
Bana sürekli sitem ediyor annem görüşmediğim için kv'mi suçlayıp duruyor.
Kafasında kuruyo birseyler.. eski günlerimizi hatırlatıyor bekarken gezip tozduğumuzu anılarımızı felan..
Bazen gelmek istiyor kabul edemiyorum eşim kızıyor, kadını kendin kabul etmiyosun sonrada oturup ağlıyosun ne var gelsin diyor ama benim içimden gelmiyor görüşmek.. ama özlemi içimde. mutsuzluğumu saklıyorum kendimden düşünmemeye çalışıyorum.
İçimin bi yerinde büyük acı var herşeye rağmen ailemi özlüyorum ve üzülüyorum. Kimse de beni anlamıyor herkes farklı bişey düşünüyor neden görüşmüyor diye..
Sürekli bişeyler kafamı kurcalıyor ve içimi yiyip bitiriyor
5 yıl oldu.. 26 aylık Kızım ve 2 aylık oğlum var.
Ya hakikaten esas sapık olan herif neden toplumdan dışlanmıyor ??
İşte herkes yaşadığını biliyor.
Uç ama gerçek biliyor musun?
Ana babadan sorumluluk elbet hastalıkta,darlıkta her daim.
Ana babadan sorumluluk elbet hastalıkta,darlıkta her daim.
Yaptıklarından utanmak da sorumluluk duygusundan kaynaklanıyor belki de?
Kimbilir...
Kesinlikle öyle düşünüyorm ablacım. Sindiremiyorum içime. İyi günlerimizi özlüyorum ama 5 kuruş etmeyen insanların gözünde öyle bi hale düşürdü ki kendini, unutamiyorum ya
