Herkese merhaba..Büyük bir dert değil ama akşamdan beri çok üzülüyorum birine anlatmam gerekiyordu sizinle paylaşmak istedim..uzun oldu biraz kusura bakmayın :26:
Biz eşimle 2 senelik evli,mutlu bir çiftiz.Yakın zamanda şehir değişikliği yapıp ikimizde çalışmaya başladık.Mobilyalarımızı falan çalıştığımız yere getirmedik,sadece bizi idare edecek kadar birkaç parça eşya aldık,şimdilik öyle geçinip gidiyoruz. Bende bir türlü alışamadım bu duruma,biranda hem çalışmaya başladım hem de benimseyemediğim bir eve alışmak durumundaydım.Sanırım bu yüzden depresyona girdim, kendimi sürekli yorgun hissediyorum,hep uyumak istiyorum,sabahları işe geç kalıyorum,evde yemek yapasım gelmiyor,yemek yapsam bulaşığı toplayasım gelmiyor,ertesi güne bırakıyorum falan.Yani çok düzensiz,öğrenci hayatı gibi bir hayatımız var. Eşim bazen eleştiriyor beni ama ruh halimi bildiği için çok üstüme gelmiyor.Sadece tavsiyelerde falan bulunuyor.
Neyse çok uzatmayayım dün gece eşim uçakla şehir dışından gelecekti 12 gibi inmiş olurum dedi,bende hazırlandım süslendim 12 gibi ordaydım. Aracı park ettiğimde bir baktım eşim uçak rötar yaptı yarım saat fln geç gelicem diye msj atmış.Neyse ben açtım radyoyu bekliyorum saat 12:20 gibi bana ağırlık çöktü gözlerimi açamıyordum resmen.bi 10 dk kestireyim dedim nasılsa telefon çalınca uyanırım diye ama gözümü bir açtım saat 01:24
telefonuma bi baktım eşim tam 44 kere aramış hemen aradım.uyku sersemi tam ne konuştuk hatırlamıyorum ben bekliyordum dedim,o da soğuk bi ses tonuyla ben taksideyim eve geçiyorum eve gel dedi.Ama ben öyle korktum ki,bastım gaza eve gidiyorum,feci yağmur yağıyor,şimşek çakıyor ama ben basa gaz gidiyorum.(eşimde evin anahtarı da yok,birde hastaydı zaten ) kendime yolda söylendim,bağırdım hatta tokat falan attım,ağladım.
Eve geldiğim de eşim aşağıda bekliyordu indim bana hiç birşey demedi eve girdik hala konuşmuyor,artık yatıcaz ben yatmadım hadi dedi.Bana kızıp bağırsana ben kendimi çok kötü hissediyorum,kızarsan belki rahatlarım dedim.Ne kızayım ne diyeyim dedi.O anlarda neler hissettiğimi ben biliyorum,olan oldu artık.60 tl (taksi parası)çıkacağı varmış dedi.Ben de paradan ziyade sana yaşattığım önemli ben kendimi senin yerine koyuyorum da mahfoluyorum ne desen haklısın dedim.O da hayatımda bu geceyi asla unutmayacağım dedi,bundan sonra da sana güvenmem bu konuda dedi.Tabii ben haklı olduğu için sesimi çıkaramadım.Öyle uyuduk..Bu sabahta biraz konuşmaya konuyu açmaya çalıştım o kesinlikle konuşmak istemiyor,konuyu değiştiriyor.Sadece "bazı şeyler sorumluluk meselesi,sen hayatına bunu oturtamıyorsun ,zaaflarına yenik düşüyorsun neyse yaa boşver" dedi.
Soğuk davranmıyor bana kesinlikle ama ben kendime çok kızıyorum,affedemiyorum kendimi.
Dün geceyi nasıl unutturucam bilmiyorum.Bir de artık bu sorumsuzluğu üstümden atmak istiyorum,nolur bana dua edin.
tavsiyeleriniz için teşekkür ediyorum,anlayış gösteriyor sağolsun ama anlayışda biryere kadar olur herhalde .birde eşim genel olarak daha titiz birisidir ben de daha rahat.Rahat bir insanın salmış halini düşünün o durumdayım malesef 
Karbonhidratlı yiyeceklerden uzak dur mutlaka, miskinlik yapıyor. Yuvayı dişi kuş yapar, bir kulübeyi bile sıcacık bir yuvaya dönüştürmek senin elinde. 
ama oluyor işte. hepimize oluyor. hiiiç merak etmeyin.
