Sona geldik galiba

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Kesinlikle öyle, ailedeki diğer gelinle kuzen eşiydi sanırım, kendi isteğiyle görüşüp, görüşmeden memnun olmayınca yine eşini suçlayıp ona kızmıştı. Kendi de istediği yerde istediği tepkiyi gösterebilen biri değil. Tüm hırsını kriz geçirerek eşinden çıkarmaya çalışıyor.
Burda verilen akılları da dinlemiyor kendi bildiğini yapıyor ve işte sonuc. Evliliği topun ağzına gelmiş ve tek celselik bir bağ kalmış. Bakalım neler olacak.
 
Merhabalar herkese
Bugün linç yemeye değil de biraz desteğe ihtiyacım var.

Daha önceki konularımı hatırlarsınız. Eşimin ailesiyle ilgili problemlerim, kişisel problemlerim vs nedeniyle pek çok konu açtım buraya.

En son oğlumun doğum gününde olan şey son nokta oldu. Anlatmayacaktım ama sanırım biraz kafamı meşgul etmeye ihtiyacım var şu an.

Eşimle kimseyi çağırmadan kendi kendimize kutlayalım dedik. İkimiz de akşam 5 de evde oluyoruz. Oğlumun doğum saatine denk getirelim 17.55 de hem kutlayalım hem fotoğraf çekilir, hediyelerini veririz dedik. Sabah biz işteyken eşimin küçük kardeşi gelmiş. Bizi evde bulamayınca eşimi aramış. Akşam ne zaman geliyorsun ben yine uğrayacağım demiş. Eşim de 5 den sonra demiş. Buna biraz bozuldum çünkü ben annemle aynı apartmanda oturuyorum. Buna rağmen davet etmeyelim dedik diye onlara da gelin demedim. Hatta abim yurt dışından geldi ve doğum gününde ne yapacaksınız diye sordu evde kutlayacağız gün ışığında fotoğraf çekmek istiyorum dedim. Kimseyi dahil etmedim yani ama eşim kardeşine böyle bir şey söyleyememiş. Neyse dedim.

Akşam oldu biz plânladığımız gibi kutladık fotoğraf çekerken kardeşi aradı geldim kapıdayım dedi. Yanında bir akrabalarını da getirmiş. Oysaki daha oğlumla yalnız fotoğraf bile çekilmemiştik. Sadece onu çekmiştik henüz. Evimiz küçük hazırladığımız süs aynı odada iç içeyiz fotoğraf çekimine de devam edemedik haliyle hava da karardı ve benim evimin ışığı kötü olduğu için bir şeyler yine istediğim gibi gitmedi. Ama oğlumun günü diye hepsine neyse dedim neyse.

Sonra eşimin kardeşi oğluma hediyesini verdi falan oturduk pasta ikram ettim. Biraz zaman geçti cebinden bir miktar para çıkardı oğluma verdi. Senin olsun dedi. Sonra tedirgin bir şekilde bu parayı X abim gönderdi dedi. Yani bizi dolandıran diğer kardeş oğluma doğum günü diye para göndermiş. En son oğlumu bir sene önce falan görmüştür. Hiçbir iletişimimiz dahi yok. Dükkan meselesi dolandırma olayı da malum. İçimden dua ediyorum lütfen eşim bu parayı kabul etmesin diye. Maalesef eşim hiçbir tepki vermedi. Parayı oğlumun cebine koydu. Tabi ki delirdim. Yani karşı taraf zaten umursamıyor bizi. Bari sen bir tavır gösterebilseydin dedim. Ki kardeşi bile parayı verirken aşırı tedirgindi, o bile bir tepki bekledi herhalde dedim. Tartıştık biraz.

Bu arada anneme bahsetmiştim, eşimin ailesini davet etmediğim için sizi de edemiyorum abime ayıp olacak nasıl yapacağız diye. Annem de siz erken kutluyormuşsunuz zaten. Biz de geç vakitte pasta alıp sizi davet edelim dedi. Bizde de mum üflesin hediyesini verelim abine de ayıp olmamış olur dedi. Ki diğer abim de burada yaşıyor ve ben onları da davet etmediğim halde hediye almışlar bir şeyler hazırlamışlar annemlere gelmişler. Planımızı bilmedikleri için emrivaki yapmak istememişler en son eve giderken arayıp iki dakika annemlere getir kutlayalım diyeceklermiş. Böyle olunca akşam belli bir saatten sonra kardeşi gitti biz de yukarı çıktık. Doğum gününü sorunsuz atlattık.

Eve gelip yatınca konuyu tekrar açtım. Mesele para şu bu değil senin tavır göstermiyor olman dedim. Şimdi onların gözünde şöyle oldu. x, abisiyle görüşmediği halde yeğenin doğum gününe para gönderdi. Waaoow bunu ballandıra ballandıra şova dönüştürecekler sen de buna çanak tuttun dedim. Kavga ettik ve tabi ki ağlama krizim tuttu yine içeri gittim. Bir süre sonra sinirli bir şekilde geldi yeter artık ağlama sesine tahammülüm yok artık bu evden s…. Olup gitmek istiyorum falan dedi. Bu ilk küfürlü konuşması. Beni hayatından çıkarsaydın o zaman falan dedi. Karşımda put gibi duruyorsun kendini ifade bile etme gereği duymuyorsun dedim. Sen kimsin ki sana kendimi ifade edicem gibi bir şeyler söylüyordu bağırarak. Yüz ifadesi iğrenir gibiydi. Bu zamana kadar hiç böyle bir cümle kurmadı. Neyse o gece ben boşanmak istediğimi dile getirdim araya hafta sonu girdi.

Dün akşam kendimi ifade etmek için uzunca yazdım. Konuşunca ağlıyorum çünkü. Neden boşanmak istediğimi, pasifliğinin beni delirttiğini, tepkisiz kalışına tahammül edemediğimi söyledim. En büyük sebep ise artık beni sevdiğine inanmıyor olmam dedim. Uzun uzun her detayı yazdım. O da cevap olarak; asıl sevdiği için bunca şeye katlandığını, yoksa evliliğimizin katlanılır bir tarafı kalmadığını yazmış. Sevmeseydim boşanacak çok şey oldu ama bu en kolayıydı ben zoru seçip devam etmeye çalıştım vs demiş. Mutsuz olduğunu da eklemiş. O kavgada bazı şeyleri sinirle söylediğini yazmış. Sen bana her türlü hakaret ediyorsun ama ben bir kez sinirle bir şey söyledim diye bunu gerçek yüzüm kabul ettin yazmış.

Bu zamana kadar ben hep boşanmayı dile getirdim ama kendi kendime vazgeçtim. Eşim hiçbir zaman yapma boşanmayalım demedi. Şimdi düşününce o bana bir vaadde bulunmadı ki. Bu da aslında boşanmak istediği anlamına geliyordu belki. Beni durdurmadı hiçbir zaman. Demek ki boşanmak istiyordu. Bunun üzerine artık söyleyecek bir şey kalmadı zaten.

Bugün anlaşmalı boşanma için dilekçe doldurduk ve eşim başvuru yapmaya gitti.

Artık onun haline tavrına tahammül edemiyorum ama hayatımda olmayacağını bilmek bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Çünkü ben onu maalesef her şeye rağmen seviyordum. Bundan sonrası nasıl devam edecek bilmiyorum. Henüz bu kararımdan aileme de bahsetmedim çünkü kimseye açıklama yapacak durumda değilim. Bencilce olabilir ama her şey olup bittikten sonra açıklayacağım. Çünkü bu zamana kadar aileme her şeyi çok olumlu yansıttım. Mükemmel bir evliliğim olduğunu sanıyorlar ve eşimi çok seviyorlar. Şimdi ne oldu da boşanıyorsun diyecekler.

Not: eşim aradı az önce. dilekçemizi kabul etmemişler. Protokol gibi olmuş, dilekçeyi ayrı yazın demişler. Yarın dilekçeyi de yazıp tekrar götürürüm dedi. 14.30 da işe gidecek çünkü.

Ben de oradan boş bir kağıda elle dilekçe yazmasını söyledim. Bizim hazırladığımızı da protokol olarak ekle dedim. Çünkü daha fazla uzamasına tahammülüm yok dedim.

Gerçekten bir karar vermişken artık olsun bitsin istiyorum. Ben birçok şeye belki katlanmaya devam edecektim. Asıl eşimin de boşanmak istediğini hissedince artık devam etmemek gerektiğini anladım.

Kendimi çok kötü hissediyorum. Keşke şu an oğlum yanımda olmasaydı. Yorganın altına girer tüm gün ağlardım.
Valla az çok konularınızi biliyorum şahsi fikrim kesinlikle okadar çok büyüttünuz ki bu dükkan dolandırma meselesi falan bir türlü hirsinizi anlamadınız bir adama sürekli ailen de ailen die söylenirseniz bir müddet sonra oda pes eder sanırım eşiniz de son noktaya gelmiş.Evet karşı taraf hakkınızı yemiş olmabilir ama siz de bitmek bilmeyen bı kin var bunu ben bile hissediyorum eşinizin hissetigi daha yoğundur netice de kardeşi ailesi onlar ne olursa olsun hergun benim aileme laf eden beni küçümseyen birini bende istemezdim yani bosanmaniz hayırlı olur insallah
 
Siz daha en başından gerekli tepkiyi gösterecektiniz, şimdi olmadık yerde patlamaz haksız duruma da düşmezdiniz. Ben artık şunu anladım, dürüstlük lüksmüş, herkese açık seçik olunmuyormuş, herkes samimiyetten hoşlanmıyormuş, bazıları illa da beni güt diyor. Abisinin yaptığı şey için eşinizin üstüne gidip durmanız sizin pimi çekilmiş bombanız olmuş, eşinizin yanında olup alttan alttan dolduracaktınız, şimdi sizden iyisi yoktu.
 
Önceden yaşadığınız sorunları bilmiyorum ama bu konuda anlattığınız sorunlar bana çok eften püften geldi. Telefona yükleyeceğiniz bir tane fotoğraf editleme uygulamasıyla bu gün ışığı sorunu çözülürdü. Ve boşanma kelimesini çok fazla kullanmışsınız sanırım çıkan her tartışmada. Kimse size yalvarmaz ki boşanmayalim diye. Eşiniz size boşanalim dese fikrini değiştirmeye çalışır mısınız? Ailenize zarar veren her olaya tepki koymanızı desteklerim ama doğum günü kutlamak isteyen insanları da saf dışı bırakmayın. Kimse de sizin dolandırıcı amcayla içli dışlı olmanızı beklemiyor sonuçta.
 
Sizi üzmek istemem diğer konularınızi da bilmiyorum ama bu konuda biraz abartmışsiniz gibi geldi. Bence dilekçe verme işini biraz daha erteleyin. En azından oğlunuz için. Benim de misafirim gelecek olsa gelme diyemem kız kardeşi düşünmüş hediye almış gelmiş. Biraz fevri davranıyorsunuz lütfen biraz daha zaman tanıyın birbirinize

Dilekçe verildi. 22 aralıkta boşanma davamız var.

Ben bazı şeyleri hazmedemiyorum eşim de değişmiyor. Eninde sonunda boşanacağız belli ki. Ne kadar erken o kadar iyi. Daha da devam edersek belki çocuğum da mutsuz olacak. Henüz küçük ve bir şey anlamıyor.
 
Evet kaynınız sizi dolandırdi ama kardeşi. Doğum günü hediyesini niye kabul etmesin? Tamam siz hala öfkeli olabilirsiniz ama eşinizin ailesi netice. çok ustelerseniz bir yerden patlak verir.
 
Onceki konulari bilmiyorum ama bu konuya bakarak diyorum ki sacmalamissiniz sonuna kadar haksizsiniz. Bu kadar herseyi dramatize etmek sizide yoruyor olmaliki surekli aglamak istiyormussunuz. Ailelere de haber verseydiniz herkesle kutlasaydiniz ne olacakti sanki. isikmis bilmem neymis o anin tadini cikarmak yerine bir suru bos seye takilmissiniz adam kavga etmemek icin ugrastikca siz olayi buyutmussunuz. Bosanirsanizda hakkinizda hayirlisi olsun esiniz icin hayirli olacaga benziyor.

Ailelere haber vermek ben de isterdim ama eşimin babası beni ve ailemi insan yerine koymadığı için gelip tüm gün yüzünü asıyor. Herkese çöpmüş gibi davranıyor. Moralimi bozuyor. Neden dahil edeyim ki öyle birini. Oğlunun hatırı için bile bana saygı göstermeyi beceremeyen biri. Her şeyden önce oğlunun seçimine saygısı yok. Madem öyle ben neden evime davet edeyim. Gelmek istiyorsa gelirdi. Küçük amcayı da onlar gönderdiler belli ki. Kendiler de dahil olabilirlerdi. Eşimin doğum gününde de aynı şekilde sadece küçük kardeşi gönderdiler. Babası aramamış bile. Ki normalde diğer kardeşlerin doğum günleri pasta alınarak kutlanır. Hatta kv bana bile ay nerden pasta alabilirim babanın doğum günü diyordu geçenlerde. Pasta alacağı yeri de çok iyi biliyor da işte aklınca bana hatırlatıyor. Ama oğluna gelince bir aramayı ya da uğramayı bilmiyor. Eşim de bunun farında olmalı ki kimseyi davet etmeyelim hatırlayan pastasını alır gelir demişti. Ki öyle de oldu.
 
Sizin eski konularınızı da biliyorum .
Çok abartıyorsunuz gerçekten ve çok takıntılısınız .
Eşinizi de artık son raddeye getirmişsiniz .

Siz isteseniz de istemeseniz de onlar çocuğunuzun akrabaları . Siz karışamazsınız görüşmelerine . Bir tek sizin çocuğunuz değil eşinizin de çocuğu farkında mısınız ?
 
Sizin eski konularınızı da biliyorum .
Çok abartıyorsunuz gerçekten ve çok takıntılısınız .
Eşinizi de artık son raddeye getirmişsiniz .

Siz isteseniz de istemeseniz de onlar çocuğunuzun akrabaları . Siz karışamazsınız görüşmelerine . Bir tek sizin çocuğunuz değil eşinizin de çocuğu farkında mısınız ?

Eşim de görüştürmeye çok meraklı değil sanırım ki öyle bir çabası yok. Görüştürmek istediği süreçte götürüyordu çünkü. Bu konuda hiçbir zaman müdahale etmedim. Yine götürse yine etmezdim. Hatta ilk zamanlar soruyordum neden götürmüyorsun diye. İsteyen gelip görür ben neden çocuğu sürekli oraya taşıyorum onlardan gelen hiçbir adım yok demişti ben de sormayı bıraktım.
 
Eşim de görüştürmeye çok meraklı değil sanırım ki öyle bir çabası yok. Görüştürmek istediği süreçte götürüyordu çünkü. Bu konuda hiçbir zaman müdahale etmedim. Yine götürse yine etmezdim. Hatta ilk zamanlar soruyordum neden götürmüyorsun diye. İsteyen gelip görür ben neden çocuğu sürekli oraya taşıyorum onlardan gelen hiçbir adım yok demişti ben de sormayı bıraktım.
Eee doğum günü için geldiklerinde neden sorun yapıyorsunuz o zaman ?
 
Eşim de görüştürmeye çok meraklı değil sanırım ki öyle bir çabası yok. Görüştürmek istediği süreçte götürüyordu çünkü. Bu konuda hiçbir zaman müdahale etmedim. Yine götürse yine etmezdim. Hatta ilk zamanlar soruyordum neden götürmüyorsun diye. İsteyen gelip görür ben neden çocuğu sürekli oraya taşıyorum onlardan gelen hiçbir adım yok demişti ben de sormayı bıraktım.
Eşiniz market konusunda sizin istediğiniz netlikte bir tepki gösteremediyse de sürekli ailem ailem diyen, sizi, çocuğunu oraya götürmeye çalışan biri değildi buraya yazdıklarınizdan çıkan o.
Çocuğunuzu şehir dışına giderken dedesine gösterme konusunda da siz acabaya düşmüştünüz mesela.
 
Başka sorunlarınız var mı bilmiyorum ama bu ortaklık konusunda eşinizin üzerine fazla gittiğinizi düşündüm.

Anladığım kadarıyla eşiniz kardeşiyle ortak bir işe girişmiş, biraz da siz teşvik etmişsiniz. Ama adamın ticarete yatkınlığı yokmuş demek ki, hesapları bile kontrol altında tutamamış.

Kardeşiyle de görüşmüyormuş. (Hatta bir iki konunuzda ailesini size karşı pek savunan biri olmadığını, ailesiyle çok yakın olmadığını paylaşmışsınız.) Beklentiniz neydi, kardeşiyle büyük tartışmalar yaşaması, zorla para alması falan mı?

Tamam üzücü bir tecrübe olmuş ama ticaret böyle bir şey maalesef. Ve ticari hayatta olağan karşılanacak bir kayıp evliliğinizin bitmesine sebep olmuş resmen.
 
Olay baştan ofsayt . Yani tamam aılecek kıtlamak ıstemıs olabılırsınız onu cagırmıcam o gelmesın bı gelmesın nekadar sıkmıssınız kendınızı. Isık gıttı resım cekılemedık fılan .. biraz rahatmı olsanız
Ben kendımı takıntılı sanardım
Ama aılenızıde cagırsaydınız keske .abınızıde mısafır etmıs olurdunuz
Noldu sız aılenızı cagırmayınca ekarte edınce onunkılerıde cagırmamısmı oldunuz
Yıne gelmısler bırılerı ıste🫠

Diger konudaysa tamam bende sınırlenırdım o amcadan para gelmesıne ama napalım yanı cocugunda amcası
Sıze vermemıskı yegenıne vermıs sonucta
Bunu gormezden gelıp hoc kavgaya tutusmasaydınız keske
 
Eee doğum günü için geldiklerinde neden sorun yapıyorsunuz o zaman ?

Eşim hiç kimseyi çağırmayalım birlikte kutlayalım dediği halde kardeşi gelmek istediğinde hayır diyemediği için. Ama eşime bir şey demedim zaten. Kimseye de bir şey yansıtmadım. Sadece burada anlatırken bahsettim bu durumdan. Eşim kimseyi çağırmayalım dediği için ben aileme kendimiz kutlayacağız diyebiliyorum ama eşim aynı tavrı kendi ailesine gösteremiyor demek istedim. Ki ben annemle aynı binada oturuyorum buna rağmen alt katta kendi evimde kutlayacağım diyebiliyorum.
 
Olay baştan ofsayt . Yani tamam aılecek kıtlamak ıstemıs olabılırsınız onu cagırmıcam o gelmesın bı gelmesın nekadar sıkmıssınız kendınızı. Isık gıttı resım cekılemedık fılan .. biraz rahatmı olsanız
Ben kendımı takıntılı sanardım
Ama aılenızıde cagırsaydınız keske .abınızıde mısafır etmıs olurdunuz
Noldu sız aılenızı cagırmayınca ekarte edınce onunkılerıde cagırmamısmı oldunuz
Yıne gelmısler bırılerı ıste🫠

Diger konudaysa tamam bende sınırlenırdım o amcadan para gelmesıne ama napalım yanı cocugunda amcası
Sıze vermemıskı yegenıne vermıs sonucta
Bunu gormezden gelıp hoc kavgaya tutusmasaydınız keske

Ben genelde zaten anneme çıkıyorum, annemler bana gelmezler eşimi rahatsız etmemek için. Ve eşimin kendi ailesiyle arasında olan problemi bildikleri için doğum gününe de gelmek istemezlerdi. Abim gelmeden önce annem bana demişti kendiniz kutlayın bizi de çağırmayın diye. Biz de öyle yapacaktık. Abim sürpriz yapıp annemlere gelince doğum gününü de sordu. Ben de yine annemlerde tekrar kutlama yaptım zaten. Ailem eş ailesiyle ilgili durumu bildiği için sorun etmedi bu durumu. Kendilerine açıkladım çünkü kimseyi çağırmadığımı.

Evet onlardan birileri geldi hepsi de gelebilirdi o zaman ben de annemlere hadi gelin hep beraber kutlayalım derdim rahatlıkla. Ama onları davet etmediğim için haksızlık olmasın diye kendi ailemi de davet etmedim. Eşim de demişti çünkü evde kutlar fotoğraf çeker sonra annenlere çıkarız orda tekrar kutlarız diye. Bu nedenle kardeşinin gelip gitmesi de benim için sorun değildi. Geldi pasta ikram ettim hediyesini verdi gitti. Keşke dedesi de insan olsaydı de hepsini davet edip güle eğlene kutlayabilseydik.
 
Bence boşanmak sizin için en hayırlısı. Siz dükkan olayını aşamayacaksınız, eşiniz de sizin istediğiniz tepkileri hiç bir zaman veremeyecek gibi duruyor. Zaten eşinizin ailesiyle problemleriniz vardı diye hatırlıyorum. Siz bence eşinizle karı koca olmayı bırakıp anne baba olarak yola devam etmelisiniz. Muhtemelen ayrılınca da sorunlarınız çok olacak ama en azından çocuk sürekli annenin problemlerden bahsettiği, babanın pasif kaldığı bir ortamda büyümeyecek. Yanlış anlamayın problem çıkaran sizsiniz demiyorum haklı olduğunuz çok nokta var ama maalesef eşinizin pasifliğini kabul edemedikçe olayları sadece uzatmış oluyorsunuz. Hakkınızda hayırlısı olsun
 
Bence boşanmak sizin için en hayırlısı. Siz dükkan olayını aşamayacaksınız, eşiniz de sizin istediğiniz tepkileri hiç bir zaman veremeyecek gibi duruyor. Zaten eşinizin ailesiyle problemleriniz vardı diye hatırlıyorum. Siz bence eşinizle karı koca olmayı bırakıp anne baba olarak yola devam etmelisiniz. Muhtemelen ayrılınca da sorunlarınız çok olacak ama en azından çocuk sürekli annenin problemlerden bahsettiği, babanın pasif kaldığı bir ortamda büyümeyecek. Yanlış anlamayın problem çıkaran sizsiniz demiyorum haklı olduğunuz çok nokta var ama maalesef eşinizin pasifliğini kabul edemedikçe olayları sadece uzatmış oluyorsunuz. Hakkınızda hayırlısı olsun

Ayrılınca neden sorunlarımız çok olacak?
 
Ayrılınca neden sorunlarımız çok olacak?
Eşinizle problem okumadım ben, hep ailesiyle alakalı şeyler duydum.
Boşanma sebebiniz ailesinin yaptıkları mı?
Eşiniz sessiz bir adam olabilir ama bu demek değil ki ezin benim karımı çocuğumu ya da size kalkıp susacaksın onlar ailem dememiş ki.
Adam ne yardan ne serden herkesi idare etmeye çalışmış.
Ne istiyordunuz, tüm bağlarını koparıp iç güveysi olmasını mı?
Zaten okuduğuma göre aileniz ile aynı binadasınız, buradan bile anlaşılıyor durum ne diyeyim.
 
Sıkıntı şöyle ki, herkesi yönetemezsiniz. Diğer konularınızı da anımsayarak söylüyorum ki, bu olay Dışında da bu düşünme şekli sizi çok yorar.
Bir başak burcu olarak, planlarımın bozulması en tahrik olduğum meselelerden olsa da politik olmak her zaman ilk tercihim.
Bi arkadaşın yukarıda dediği gibi, diğer aileyi saf dışı bırakıp kendi aileniz ile sizin kutlamanız sonrası için plan yapmanız fazla sinsi geldi. Hani bak hem bize saygılılar hem de torunlarına çok değer veriyorlar. Adıl vaaovluk durumlardan birisi bu. Ne yazık ki kayın aileden herkesin yaraları, tahammülsüzlükleri var ancak o çocuk onların torunu, eşiniz de evladı. Üzgünüm ama yapılanlar konusunda ( dolandırma anlattığınız şekilde ise) haklı dahi olsanız et tırnaktan ayrılmıyor. Eni sonu bir araya gelip, eskisi gibi olmasa da aile oluyor onlar. Siz de takıntılı, dırdırcı bir eş olarak kalıyorsunuz.

Yerinizde olsam, öyle ya da böyle tesadüfen gelmiş ve evladınıza değer vermiş birine saygı duyar, elçi olarak gönderdiğini de yüze çarpma hissimi bastırır, bahse konu bile etmezdim. Çünkü eşiniz salak değil, sadece o ortamda çocuğun önünde ve elçi vasfında olan birine davranması gereken şekilde davranmış.
Bu takıntılar, ayılıp bayılmalar, cinnet eşikleri, dram queen ruh halleri sizi de çevrenizi de en kötüsü evladınızı da yıpratır. Yine de fevri davranmışsınız, boşanma konusu bu şekilde çok yanlış olmuş ancak siz bunu kendi kendinizi olup bitenler yüzünden yerken, eşiniz bundan sonrası için hayatına yıpranmadan, dırdır dinlemeden, güle oynaya devam ederken fark edersiniz.
 
Güncelleme: eşim dilekçeyi vermiş. 22 aralıkta boşanma davamız var.
Merhabalar herkese
Bugün linç yemeye değil de biraz desteğe ihtiyacım var.
Daha önceki konularımı hatırlarsınız. Eşimin ailesiyle ilgili problemlerim, kişisel problemlerim vs nedeniyle pek çok konu açtım buraya.
En son oğlumun doğum gününde olan şey son nokta oldu. Anlatmayacaktım ama sanırım biraz kafamı meşgul etmeye ihtiyacım var şu an.
Eşimle kimseyi çağırmadan kendi kendimize kutlayalım dedik. İkimiz de akşam 5 de evde oluyoruz. Oğlumun doğum saatine denk getirelim 17.55 de hem kutlayalım hem fotoğraf çekilir, hediyelerini veririz dedik. Sabah biz işteyken eşimin küçük kardeşi gelmiş. Bizi evde bulamayınca eşimi aramış. Akşam ne zaman geliyorsun ben yine uğrayacağım demiş. Eşim de 5 den sonra demiş. Buna biraz bozuldum çünkü ben annemle aynı apartmanda oturuyorum. Buna rağmen davet etmeyelim dedik diye onlara da gelin demedim. Hatta abim yurt dışından geldi ve doğum gününde ne yapacaksınız diye sordu evde kutlayacağız gün ışığında fotoğraf çekmek istiyorum dedim. Kimseyi dahil etmedim yani ama eşim kardeşine böyle bir şey söyleyememiş. Neyse dedim.
Akşam oldu biz plânladığımız gibi kutladık fotoğraf çekerken kardeşi aradı geldim kapıdayım dedi. Yanında bir akrabalarını da getirmiş. Oysaki daha oğlumla yalnız fotoğraf bile çekilmemiştik. Sadece onu çekmiştik henüz. Evimiz küçük hazırladığımız süs aynı odada iç içeyiz fotoğraf çekimine de devam edemedik haliyle hava da karardı ve benim evimin ışığı kötü olduğu için bir şeyler yine istediğim gibi gitmedi. Ama oğlumun günü diye hepsine neyse dedim neyse.
Sonra eşimin kardeşi oğluma hediyesini verdi falan oturduk pasta ikram ettim. Biraz zaman geçti cebinden bir miktar para çıkardı oğluma verdi. Senin olsun dedi. Sonra tedirgin bir şekilde bu parayı X abim gönderdi dedi. Yani bizi dolandıran diğer kardeş oğluma doğum günü diye para göndermiş. En son oğlumu bir sene önce falan görmüştür. Hiçbir iletişimimiz dahi yok. Dükkan meselesi dolandırma olayı da malum. İçimden dua ediyorum lütfen eşim bu parayı kabul etmesin diye. Maalesef eşim hiçbir tepki vermedi. Parayı oğlumun cebine koydu. Tabi ki delirdim. Yani karşı taraf zaten umursamıyor bizi. Bari sen bir tavır gösterebilseydin dedim. Ki kardeşi bile parayı verirken aşırı tedirgindi, o bile bir tepki bekledi herhalde dedim. Tartıştık biraz.
Bu arada anneme bahsetmiştim, eşimin ailesini davet etmediğim için sizi de edemiyorum abime ayıp olacak nasıl yapacağız diye. Annem de siz erken kutluyormuşsunuz zaten. Biz de geç vakitte pasta alıp sizi davet edelim dedi. Bizde de mum üflesin hediyesini verelim abine de ayıp olmamış olur dedi. Ki diğer abim de burada yaşıyor ve ben onları da davet etmediğim halde hediye almışlar bir şeyler hazırlamışlar annemlere gelmişler. Planımızı bilmedikleri için emrivaki yapmak istememişler en son eve giderken arayıp iki dakika annemlere getir kutlayalım diyeceklermiş. Böyle olunca akşam belli bir saatten sonra kardeşi gitti biz de yukarı çıktık. Doğum gününü sorunsuz atlattık.
Eve gelip yatınca konuyu tekrar açtım. Mesele para şu bu değil senin tavır göstermiyor olman dedim. Şimdi onların gözünde şöyle oldu. x, abisiyle görüşmediği halde yeğenin doğum gününe para gönderdi. Waaoow bunu ballandıra ballandıra şova dönüştürecekler sen de buna çanak tuttun dedim. Kavga ettik ve tabi ki ağlama krizim tuttu yine içeri gittim. Bir süre sonra sinirli bir şekilde geldi yeter artık ağlama sesine tahammülüm yok artık bu evden s…. Olup gitmek istiyorum falan dedi. Bu ilk küfürlü konuşması. Beni hayatından çıkarsaydın o zaman falan dedi. Karşımda put gibi duruyorsun kendini ifade bile etme gereği duymuyorsun dedim. Sen kimsin ki sana kendimi ifade edicem gibi bir şeyler söylüyordu bağırarak. Yüz ifadesi iğrenir gibiydi. Bu zamana kadar hiç böyle bir cümle kurmadı. Neyse o gece ben boşanmak istediğimi dile getirdim araya hafta sonu girdi.
Dün akşam kendimi ifade etmek için uzunca yazdım. Konuşunca ağlıyorum çünkü. Neden boşanmak istediğimi, pasifliğinin beni delirttiğini, tepkisiz kalışına tahammül edemediğimi söyledim. En büyük sebep ise artık beni sevdiğine inanmıyor olmam dedim. Uzun uzun her detayı yazdım. O da cevap olarak; asıl sevdiği için bunca şeye katlandığını, yoksa evliliğimizin katlanılır bir tarafı kalmadığını yazmış. Sevmeseydim boşanacak çok şey oldu ama bu en kolayıydı ben zoru seçip devam etmeye çalıştım vs demiş. Mutsuz olduğunu da eklemiş. O kavgada bazı şeyleri sinirle söylediğini yazmış. Sen bana her türlü hakaret ediyorsun ama ben bir kez sinirle bir şey söyledim diye bunu gerçek yüzüm kabul ettin yazmış.
Bu zamana kadar ben hep boşanmayı dile getirdim ama kendi kendime vazgeçtim. Eşim hiçbir zaman yapma boşanmayalım demedi. Şimdi düşününce o bana bir vaadde bulunmadı ki. Bu da aslında boşanmak istediği anlamına geliyordu belki. Beni durdurmadı hiçbir zaman. Demek ki boşanmak istiyordu. Bunun üzerine artık söyleyecek bir şey kalmadı zaten.
Bugün anlaşmalı boşanma için dilekçe doldurduk ve eşim başvuru yapmaya gitti.
Artık onun haline tavrına tahammül edemiyorum ama hayatımda olmayacağını bilmek bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Çünkü ben onu maalesef her şeye rağmen seviyordum. Bundan sonrası nasıl devam edecek bilmiyorum. Henüz bu kararımdan aileme de bahsetmedim çünkü kimseye açıklama yapacak durumda değilim. Bencilce olabilir ama her şey olup bittikten sonra açıklayacağım. Çünkü bu zamana kadar aileme her şeyi çok olumlu yansıttım. Mükemmel bir evliliğim olduğunu sanıyorlar ve eşimi çok seviyorlar. Şimdi ne oldu da boşanıyorsun diyecekler.
Not: eşim aradı az önce. dilekçemizi kabul etmemişler. Protokol gibi olmuş, dilekçeyi ayrı yazın demişler. Yarın dilekçeyi de yazıp tekrar götürürüm dedi. 14.30 da işe gidecek çünkü.
Ben de oradan boş bir kağıda elle dilekçe yazmasını söyledim. Bizim hazırladığımızı da protokol olarak ekle dedim. Çünkü daha fazla uzamasına tahammülüm yok dedim.
Gerçekten bir karar vermişken artık olsun bitsin istiyorum. Ben birçok şeye belki katlanmaya devam edecektim. Asıl eşimin de boşanmak istediğini hissedince artık devam etmemek gerektiğini anladım.
Kendimi çok kötü hissediyorum. Keşke şu an oğlum yanımda olmasaydı. Yorganın altına girer tüm gün ağlardım.
Eşinin ne kabahati var burada.Kusura bakma geçimsizlik için elinden geleni yapmışsın.Yok ışıkta resim çekilememiş,insan şunları dile getirmekten dahi utanır.
Devam ederseniz bile- ki şimdi etseniz yine de çok uzamaz gibi- Allah eşine sabır biraz da akıl versin.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X