- Konu Sahibi Nebaktincanim
-
- #81
....
Yalnız değilsin, istersen ben varım.
Yine ağlamamak için dudağımı ısırarak eve geldim işten çıkıp.
Açtığım konulara baktım da bir tane güzel bir konu açmışım onunda sonu çok kötü bitti.
Yalnızlıktan intihar etmek denilince çok nankörce ve saçma geliyor kulağa. Ama o kadar Yorgunum ki.
Bi ses duyayım diye annemlerin evine gideyim diyorum Yediğim lokmamın sayılması onlarca hakareti unutamıyorum sığamıyorum oraya
Senelerce senelerce o evde sessiz sedasız oturup günlerin geçmesini beklemem yediğim zeytinin bile sayılması ufacık çocukken oluyor bunlar şimdi değil gidemiyorum o yüzden .
Evet herkesin derdi var insanlar hastalar biliyorum boşandım ama işim var evet çocuğum yok özgürüm ailemin değişiyle ayağıma takılan kimse yok. Çocukken ağlardım evde tek kelime etmeden günüm geçtikçe allah ım çok yalnızım diye. Hala aynı
İş yerinde amirle bir problem yaşadık arkadasım sevgilisi ile buluştu yemeğe gittiler ona bi anlatacak ordan annesi babası kız kardeşi vsvs anlatacak mesela rahatlayacak ben geldim üstüm başımla oturdum internetten psikolog arıyorum aramaz olaydım seans ı 450 lira
oturunca bunu yaşadık çok üzgünüm diye konuşabileceğim arkadasım yok maalesef
Devlet hastanelerine hafta içi gitme şansım yok izin alıp ancak ayda 1 o da zorla.
Birileri ile konuşup iyileşmek için para vermeye razıyım o da olmadı.
İçimi dökmeye geldim maalesef burdan başka gidecek yerim yok.
Harika ifade etmişsiniz,herkesin acısı, olayları içinde yaşama hissetme şekli farklıdır, mukayese edilmemeli..Üzülmeni yargılayan birini asla kafana takma var böyle tipler banada denk geliyor.
Bunu yazan kişi sen milletin üzüntüsünü eleştiricek cesareti nerden biliyosun anlamıyorum.
Kolu kırılan birine bakıp bak B kişisi ölmüş sen kolum kırıldı diye ağlayamazsın falan mı diyosun?
İnsanlar üzülmek için senden müsade mi alıyor?
Ayrıca biri sağlığına üzülürken diğeri yalnızlığına üzüldüğünde hangi hadle mukayese edersin sen?
Birde dram seviyosun galiba diye küçümsemiş hangi hakla karar veriyosun acaba...
Kıyamam ben sana ya herkes yalnız bu hayatta bakma etrafında kalabalıklar olanlara içten içe dipsiz bir kuyudalardir belki.Yeniden her şeye yeniden demelisin kendini hayata kapatmak yerine.Istedigin zaman yazabilirsin ya da aynı şehirdeysek çik gel bana.Kafana hiç birşeyi takma ben yıllarca bir odada yaşadım yemem yatmam oturmam her şey bir odadaydi üvey annemi görmemek için iyi anlarım halını kısaca.Yine ağlamamak için dudağımı ısırarak eve geldim işten çıkıp.
Açtığım konulara baktım da bir tane güzel bir konu açmışım onunda sonu çok kötü bitti.
Yalnızlıktan intihar etmek denilince çok nankörce ve saçma geliyor kulağa. Ama o kadar Yorgunum ki.
Bi ses duyayım diye annemlerin evine gideyim diyorum Yediğim lokmamın sayılması onlarca hakareti unutamıyorum sığamıyorum oraya
Senelerce senelerce o evde sessiz sedasız oturup günlerin geçmesini beklemem yediğim zeytinin bile sayılması ufacık çocukken oluyor bunlar şimdi değil gidemiyorum o yüzden .
Evet herkesin derdi var insanlar hastalar biliyorum boşandım ama işim var evet çocuğum yok özgürüm ailemin değişiyle ayağıma takılan kimse yok. Çocukken ağlardım evde tek kelime etmeden günüm geçtikçe allah ım çok yalnızım diye. Hala aynı
İş yerinde amirle bir problem yaşadık arkadasım sevgilisi ile buluştu yemeğe gittiler ona bi anlatacak ordan annesi babası kız kardeşi vsvs anlatacak mesela rahatlayacak ben geldim üstüm başımla oturdum internetten psikolog arıyorum aramaz olaydım seans ı 450 lira
oturunca bunu yaşadık çok üzgünüm diye konuşabileceğim arkadasım yok maalesef
Devlet hastanelerine hafta içi gitme şansım yok izin alıp ancak ayda 1 o da zorla.
Birileri ile konuşup iyileşmek için para vermeye razıyım o da olmadı.
İçimi dökmeye geldim maalesef burdan başka gidecek yerim yok.
İşte sizin bir aileniz ve sevdikleriniz var tantana değilsiniz ama var çok şükür. Konu sahibinin yok arada fark bu.. Sevdiği seveni ailesi yok.. İşi için ölmediği için şükür ediyordur zaten ama hamd olsun yalnızım oh diyenlerden değil. Sizinki hüsnü zanYapayalnızım ruhum buyuzden hıc ıncınmedı. Ailem ve sevdiklerim hepsi baska sehırde buyuzden oturup hıc acımadım kendime.
DRAM SEVMEM, SUKRETMEK BIRINCI KURALIM olan olmayan Hersey ıcın.
Yine ağlamamak için dudağımı ısırarak eve geldim işten çıkıp.
Açtığım konulara baktım da bir tane güzel bir konu açmışım onunda sonu çok kötü bitti.
Yalnızlıktan intihar etmek denilince çok nankörce ve saçma geliyor kulağa. Ama o kadar Yorgunum ki.
Bi ses duyayım diye annemlerin evine gideyim diyorum Yediğim lokmamın sayılması onlarca hakareti unutamıyorum sığamıyorum oraya
Senelerce senelerce o evde sessiz sedasız oturup günlerin geçmesini beklemem yediğim zeytinin bile sayılması ufacık çocukken oluyor bunlar şimdi değil gidemiyorum o yüzden .
Evet herkesin derdi var insanlar hastalar biliyorum boşandım ama işim var evet çocuğum yok özgürüm ailemin değişiyle ayağıma takılan kimse yok. Çocukken ağlardım evde tek kelime etmeden günüm geçtikçe allah ım çok yalnızım diye. Hala aynı
İş yerinde amirle bir problem yaşadık arkadasım sevgilisi ile buluştu yemeğe gittiler ona bi anlatacak ordan annesi babası kız kardeşi vsvs anlatacak mesela rahatlayacak ben geldim üstüm başımla oturdum internetten psikolog arıyorum aramaz olaydım seans ı 450 lira
oturunca bunu yaşadık çok üzgünüm diye konuşabileceğim arkadasım yok maalesef
Devlet hastanelerine hafta içi gitme şansım yok izin alıp ancak ayda 1 o da zorla.
Birileri ile konuşup iyileşmek için para vermeye razıyım o da olmadı.
İçimi dökmeye geldim maalesef burdan başka gidecek yerim yok.
Yine de sukursuzlugum sevmemİşte sizin bir aileniz ve sevdikleriniz var tantana değilsiniz ama var çok şükür. Konu sahibinin yok arada fark bu.. Sevdiği seveni ailesi yok.. İşi için ölmediği için şükür ediyordur zaten ama hamd olsun yalnızım oh diyenlerden değil. Sizinki hüsnü zan
Tipki benim gibi bende evliyim iki cocuk annesiyim. Benim ailemde bir tek annem ama cocuklugumdan beri hep ezildim hakarete ugradim. Benimde konusacak bir arkadasim yok herkes mesafe koyuyor bir sekilde.Yine ağlamamak için dudağımı ısırarak eve geldim işten çıkıp.
Açtığım konulara baktım da bir tane güzel bir konu açmışım onunda sonu çok kötü bitti.
Yalnızlıktan intihar etmek denilince çok nankörce ve saçma geliyor kulağa. Ama o kadar Yorgunum ki.
Bi ses duyayım diye annemlerin evine gideyim diyorum Yediğim lokmamın sayılması onlarca hakareti unutamıyorum sığamıyorum oraya
Senelerce senelerce o evde sessiz sedasız oturup günlerin geçmesini beklemem yediğim zeytinin bile sayılması ufacık çocukken oluyor bunlar şimdi değil gidemiyorum o yüzden .
Evet herkesin derdi var insanlar hastalar biliyorum boşandım ama işim var evet çocuğum yok özgürüm ailemin değişiyle ayağıma takılan kimse yok. Çocukken ağlardım evde tek kelime etmeden günüm geçtikçe allah ım çok yalnızım diye. Hala aynı
İş yerinde amirle bir problem yaşadık arkadasım sevgilisi ile buluştu yemeğe gittiler ona bi anlatacak ordan annesi babası kız kardeşi vsvs anlatacak mesela rahatlayacak ben geldim üstüm başımla oturdum internetten psikolog arıyorum aramaz olaydım seans ı 450 lira
oturunca bunu yaşadık çok üzgünüm diye konuşabileceğim arkadasım yok maalesef
Devlet hastanelerine hafta içi gitme şansım yok izin alıp ancak ayda 1 o da zorla.
Birileri ile konuşup iyileşmek için para vermeye razıyım o da olmadı.
İçimi dökmeye geldim maalesef burdan başka gidecek yerim yok.
BIRINCISI INSANLARI SIKINTILARI YUZUNDEN YARGILAYAMAZSINIZ, KIYASLAYAMAZSINIZ IKINCISI FORUMDA CEVAP YAZIP KIMSEYE SENI ILGILENDIRMEZ DE DIYEMEZSINIZ. ALAYCI BIR SEKILDE YAZIYORSUNUZ, SIZCE BU NORMAL MISoru sormussunuz bana cevap vereyim hemen, SIZI ILGILENDIRMEZ.
Siz çok güçlüsünüz konu sahibi bir siz etmiyor, şimdi oldu mu? Yahu sizin dayanma gücünüzle başka birinin dayanma gücü aynı olmak zorunda mı?Bu arada bu yorumu kendi yalnızlığımı baz alarak yaptım ben
Yasadıgım koca sehırde ve evimde Yapayalnızım... ama asla bu sekilde eziyet etmem kendime, buna dayanarak yaptım yorumu... konu sahıbı okumadım dedıgı gıbı birde beni tanıyıp etmeden yalnız kalınca gorursun tarzında cevap verdi.
Siz okumuşsunuz yorumumu, bu bana yeter.
Yine ağlamamak için dudağımı ısırarak eve geldim işten çıkıp.
Açtığım konulara baktım da bir tane güzel bir konu açmışım onunda sonu çok kötü bitti.
Yalnızlıktan intihar etmek denilince çok nankörce ve saçma geliyor kulağa. Ama o kadar Yorgunum ki.
Bi ses duyayım diye annemlerin evine gideyim diyorum Yediğim lokmamın sayılması onlarca hakareti unutamıyorum sığamıyorum oraya
Senelerce senelerce o evde sessiz sedasız oturup günlerin geçmesini beklemem yediğim zeytinin bile sayılması ufacık çocukken oluyor bunlar şimdi değil gidemiyorum o yüzden .
Evet herkesin derdi var insanlar hastalar biliyorum boşandım ama işim var evet çocuğum yok özgürüm ailemin değişiyle ayağıma takılan kimse yok. Çocukken ağlardım evde tek kelime etmeden günüm geçtikçe allah ım çok yalnızım diye. Hala aynı
İş yerinde amirle bir problem yaşadık arkadasım sevgilisi ile buluştu yemeğe gittiler ona bi anlatacak ordan annesi babası kız kardeşi vsvs anlatacak mesela rahatlayacak ben geldim üstüm başımla oturdum internetten psikolog arıyorum aramaz olaydım seans ı 450 lira
oturunca bunu yaşadık çok üzgünüm diye konuşabileceğim arkadasım yok maalesef
Devlet hastanelerine hafta içi gitme şansım yok izin alıp ancak ayda 1 o da zorla.
Birileri ile konuşup iyileşmek için para vermeye razıyım o da olmadı.
İçimi dökmeye geldim maalesef burdan başka gidecek yerim yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?