Ben 5 yıl önce kendimden 3 yaş büyük birine aşık oldum (yada aşık oldugumu sandım) 1 ay kadar bir süre çıktık daha sonra beni sebepsiz yere terketti peşinden çok koştum çok ağladım hele beni terkettiği gün mahfolmuştumm sabahlara kadar hiç susmaadan ağladım kii bunları yaşarken ben 14 yaşıma yeni girmiştim çocuktum daha defalarca sordum ayrılma sebebini ama hiç bir cevap alamadım çektiğim acıları bi ben bilirim bi ALLAH ondan ayrıldıktan sonra onun en yakın arkadaşı beni sevdiğini ve benimle çıkmak istediğini söyledi sırf inat olsun diye kabul ettim ve 4 yıldır onunla çıkıyoruz ama ben ilk aşkımı hala unutamadım hala çok seviyorum 5 yıl geçti acım ilk günkü gibi hala taze onu çok kıskanıyorum başka kızlarla konuşmasına katlanamıyorum sinir krizleri geçiriyorum nerdeyse 1 yıldır hiç konuşmamıştık ama onun yaptıgı herşeyden haberim vardı tabi hep takip ediyodum onu 2 gün önce onun ekli oldugu feysime giriyim dedim girdim ve bi baktımki o açık o an ne halde oldugumu tahmin bile edemezsiniz kalbim yerinden çıkcak gibiydi kesinlikle mecaz anlamda söylemiyorum kalbim gözle görülür derecede fena halde çarpıyodu elim ayagım kesildi titremeye başladım oturdugum yerden kalkamadım iştee durum böylee sizce bu bi saplantımı yoksa gerçektan aşk mı ben hiç bir anlam veremiyorum artık bu duruma :S
canım 1 aylık flört döneminizde ne yaşadınız ki bu kadar sevdiğini söylüyorsun..
bence sadece elde edememenin verdiği bi hırs senin dile getirdiğin duygunun adı..
insanlar 1 aylık bi süreçte aşık olmazlar..
önce birbirlerini tanırlar, karşı taraf neyi sever, neye kızar neye güler zamanla öğrenirler..
sonra bağlanma süreci girer devreye sesi gelir kulağına, kokusunu hissedersin, bi an gelir 1 saat önce gördüğün halde deli gibi özlersin..
her hareketinde sevdiğinin tepkisini bilirsin buna göre adım atarsın..
sen onun için o senin için kendinizden ödün verirsiniz..
ufacık bi hediyesiyle sen kaşıkçı elmasına sahip olursun..
bi gülümsemesi nefesini keser, işte cennetteyim dersin..
kavgalarınızda sinirlenir yüzüne kaparsın aradan 5 dk geçer katilmişsin gibi bi vicdan azabına kapılıp arar defalarca özür dilersin, oda senden milyonlarca kez özür diler sonra gülüşürsünüz geçer gider..
evlilik için gün sayarsınız, hayallerinize kavuşmak için deli gibi çabalarsınız..
bi an umutsuzluğunuz, acınız olur omuz omuza ağlarsınız ama ne ağlama hıçkıra hıçkıra..
birinin bebeğini görür sonra birbirinize bakıp elele tutuşursunuz, hayatta ki en büyük imrenmedir bu..
şimdi canım sen o insanla bu saydıklarımın hangisini beraber yaşadın?
o seni bırakıp gitti, sen takıntılı bi şekilde ardından koştun..
ve en kötüsü 4 senedir bi insanın senin üzerinden hayaller kurmasına sebep oldun ?
belki o ölüp bittiğin insanla hiç anlaşamayacaksın..
belki o senin yanında çocuk kalacak, hayalleriniz olmayacak o zaman sen ona güle güle diyeceksin..
o şahsı dünyanın merkezi yapmaktan vazgeç, düşünme sadece zamana bırak hayatını..
sevmediğin bi insanlada devam etme yoluna, onada yazık sanada..
emin ol bi gün saydıklarımın hepsini hatta daha fazlasını yaşayacağın bi kahraman çıkacak karşına..
ve ömrünün sonuna kadar da saklicam... 
