- 5 Temmuz 2020
- 54
- 42
- 38
- Konu Sahibi anlayanvarmi
-
- #21
Bekliyorum o zaman çözüm önerilerinizi :)
Bekliyorum o zaman çözüm önerilerinizi :)Başka bir arama-kurtarma ustası da @Nihal Shibuya sanırsam onun da fikrini sormak gerek.
Bdvdekilerin çoğu özünde iyi insan ve iyiyken çok iyiler haklarını yemeyelim şimdiTam olarak hangi iyi irkekler? Bdv dekiler de kapılmış ama kaç tanesi iyi? Di mi ama?
Ben onu bunu bılmemHerkese Merhaba,
Uzun zamandır aklıma takılan bir konu hakkında olumlu veya olumsuz fikir ve önerilerinizi almak istiyorum. Bunun için kendimden ve hayatımdan elimden geldiği kadar objektif bir şekilde bahsetmeye çalışacağım. Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum.
28 yaşındayım. İyi bir üniversitede lisans eğitimi aldıktan sonra yüksek lisansımı yurtdışında tamamladım. Şu anda da yurtdışında doktora eğitimime devam ediyorum ve bir yandan da iyi bir işte çalışarak kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum. İnsanlar tarafından sevilen sosyal bir insanım (covid dolayısıyla biraz sekteye uğramış olsa da). Dış görünüş olarak da çevrem tarafından beğenilen biriyim.
İlgisiz ve problemli bir ailede berbat bir çocukluk geçirdim. Babam bütün çocukluğum boyunca anneme psikolojik ve fiziksel şiddet uyguladı. Annem ise yıllarca pasif bir tutum sergileyerek kendisini hiç savunamadı. Bu durum ilişkilere ve evliliğe karşı içten içe büyük bir korku geliştirmeme sebep oldu. Ailevi problemlerden kaçmak için yıllarca eğitim, kişisel gelişim ve iyi bir kariyerden başka bir şeye odaklanma fırsatı bulamadım. Yaşıtlarım doğru düzgün tanımadıkları insanlarla evlilik hayalleri kurarken ben yıllarımı kardeşlerim için gelecek kaygısı içerisinde geçirdim.
Şimdi bulunduğum yeri düşününce içten içe kendimle gurur duysam da bazı zamanlar mutlu değilim ve yalnız hissediyorum. Yıllardır kaygılarım nedeniyle hayatıma kimseyi alamıyordum. Şimdi kendimi bu konuda rahat hissediyorum. Hayatımda güvenilir ve kıymet bilen bir insan olsun istiyorum. Ama çevreme baktığımda sanki hiç evlenilecek erkek kalmamış gibi. Karşıma çıkan kişiler o kadar ne yapacaklarını bilmiyor oluyorlar ki bana çocuk gibi geliyorlar. En son olabilir mi acaba dediğim kişi otuz küsür yaşlarında yetişkin bir insan olmasına rağmen sadece annesinden ve annesinin yaptığı yemeklerle kimsenin yarışamayacağından bahsediyordu mesela. Beni tanımaya çalışmadı bile.
Sorun şu ki acaba ben çalışmayla kafayı bozup eril enerjimi yükseltip farkında olmadan çevremde anne kuzularını topluyor olabilir miyim? Ya da yine ben hayat mücadelesi verirken güzel ve zeki kızlar bütün iyi erkekleri kapmış olabilir mi? Sizce sorun tam olarak nerede? Ben neyi kaçırıyorum?
Buraya kadar okuyan herkese teşekkür ederim.
Bayıldım size .Rabbım saglıkla kucagınıza almayı nasıp etsınMissCherryBlossom cherrycim sağolasın etiketlemişssin evet koca bulmak konusunda iyiyim sanırım
İlk evliliğimi 20 yaşında yaptım. Eşim benden 2 yaş büyük Türkiye derecesi yapmış endüstri mühendisiydi. Şu an düşününce o yaşta nasıl evlendiğimize anlam veremiyorum.Çok toyduk ve önümüzde şekillendirmek istediğimiz bir hayat vardı. Ama aşıktık.
Gel gör ki evdeki hesap çarşıya uymadı. Flört etmemiz gereken yaşlarda boyumuzdan büyük sorumluluk aldık ve epey bocaladık. Kör topal evliliğimizi yürütürken eşim İsviçre’den bir distribütörlük aldı ve hayatımız değişti. Artık Türkiye’yi, beni beğenmiyor, evliliğimizi ayak bağı görüyordu. En nihayetinde İşviçreli bir kadınla ilişki yaşamaya başladı ve boşandık.
35 yaşında el elde baş başta bir başıma kaldım.İlk 1 sene boşanma travmasıyla uğraştım. Daha sonra hayatıma temiz bir sayfa açmaya karar verdim. Yeniden evlenecektim. Her ne kadar erkeklere güvenim kalmasa da muhakkak evlenebileceğim birini bulmalıydım.
İyi bir spor klübüne üye oldum. Bol bol tatile çıktım. Arkadaşlarıma, akrabalarıma görücü olmaları için haber saldım. Para verip evlenme sitesine bile üye oldum.Boşandıktan sonra yalan söylemiyorum belki 200 kişiyle yemeğe çıktım. Aslında bana uygun, tahsilli, kariyerli erkekler çıkıyordu ama elektrik alamıyordum. Asla pes etmedim. En sonunda eşimle tanıştım. O gün ikimizde hissettik. Ben o kadar mücadeleden sonra sığınacak liman bulmuştum. O da istanbul’da gece klüplerinde çalışan bir erkek olarak evlenebileceği, sakin bir hayat sürebileceği bir kadın bulmuştu. Şimdi 5 aylık hamileyim.
Önünüze dünyanın en güzel yemeğini bile koysalar önce çiğniyorsunuz. Bu hayat bana tek bir şey öğretti. “Umudunu kaybetmeyeceksin, geleceğe inançla bakacaksın ve asla vazgeçmeyeceksin.”
inşAllah sende gönlüne göre birini bulursun. Sevip, sevilirsin
Tecrübelerinizi paylaştığınız için çok teşekkür ederim. İnşallah bebeğinizi kolaylıkla ve sağlıkla kucağınıza alırsınız.MissCherryBlossom cherrycim sağolasın etiketlemişssin evet koca bulmak konusunda iyiyim sanırım
İlk evliliğimi 20 yaşında yaptım. Eşim benden 2 yaş büyük Türkiye derecesi yapmış endüstri mühendisiydi. Şu an düşününce o yaşta nasıl evlendiğimize anlam veremiyorum.Çok toyduk ve önümüzde şekillendirmek istediğimiz bir hayat vardı. Ama aşıktık.
Gel gör ki evdeki hesap çarşıya uymadı. Flört etmemiz gereken yaşlarda boyumuzdan büyük sorumluluk aldık ve epey bocaladık. Kör topal evliliğimizi yürütürken eşim İsviçre’den bir distribütörlük aldı ve hayatımız değişti. Artık Türkiye’yi, beni beğenmiyor, evliliğimizi ayak bağı görüyordu. En nihayetinde İşviçreli bir kadınla ilişki yaşamaya başladı ve boşandık.
35 yaşında el elde baş başta bir başıma kaldım.İlk 1 sene boşanma travmasıyla uğraştım. Daha sonra hayatıma temiz bir sayfa açmaya karar verdim. Yeniden evlenecektim. Her ne kadar erkeklere güvenim kalmasa da muhakkak evlenebileceğim birini bulmalıydım.
İyi bir spor klübüne üye oldum. Bol bol tatile çıktım. Arkadaşlarıma, akrabalarıma görücü olmaları için haber saldım. Para verip evlenme sitesine bile üye oldum.Boşandıktan sonra yalan söylemiyorum belki 200 kişiyle yemeğe çıktım. Aslında bana uygun, tahsilli, kariyerli erkekler çıkıyordu ama elektrik alamıyordum. Asla pes etmedim. En sonunda eşimle tanıştım. O gün ikimizde hissettik. Ben o kadar mücadeleden sonra sığınacak liman bulmuştum. O da istanbul’da gece klüplerinde çalışan bir erkek olarak evlenebileceği, sakin bir hayat sürebileceği bir kadın bulmuştu. Şimdi 5 aylık hamileyim.
Önünüze dünyanın en güzel yemeğini bile koysalar önce çiğniyorsunuz. Bu hayat bana tek bir şey öğretti. “Umudunu kaybetmeyeceksin, geleceğe inançla bakacaksın ve asla vazgeçmeyeceksin.”
inşAllah sende gönlüne göre birini bulursun. Sevip, sevilirsin
Evet biraz öyle oldu ama kendimi çok mu geç kaldım acaba diye sorgulamadan duramıyorum. Ama çocuk denilebilecek yaşta nasıl evlenmeye ve çocuk yapmaya cesaret edilir bunu da aklım pek almıyor. Nasip ve karakter meselesi sanırım. Benim için uygun olan zamanın bu olduğunu kendime hatırlatmaya devam edeceğim :)Aşk meşk işlerine yeni kafa yormaya başladın galiba o yüzden karşına ilk çıkanları referans bile alma
Eril dişil dengesini zaten zaman içinde oturtursun duruma göre,moral bozmak yok
Hepimiz için amin diyorum :)Ben onu bunu bılmem
1 kader guzel olucak
2 Allah çirkin sansı versın
Geçmiş olsun, inşallah çok mutlu oluruz. Ben buradaki cevapları okuduktan sonra rahatladım açıkçası. Uygun ortamın oluşması için elimden geleni yapacağım ve kendimi geri çekmeyeceğim. Ancak akışa da güveneceğim. Yapacak başka bir şey yok :)Ne yazık ki bende yeni nişan atmış biri olarak yavaş yavaş umudumu kaybediyorum. Çok isteyince olmuyor istemesen o frekansı çekmiyorsun. Umarım içimize sinen biri hayatımıza dahil olur..
Yanıtınız için çok teşekkür ederim. Haklısınız evlenen bazı arkadaşlarım da hiç tavsiye etmiyor.Doğru kişi ile evlenmek çok önemli. Olaylara çok mantıklı yaklaşıyorsunuz ondan kimseyi istemiyorsunuz. Haklı mısınız ? Sonuna kadar. Valla şimdiki aklım olsa bebeği alırım , kocayı ışınlarıminanın evlilik hayatı hiç kolay değil. Bu arada geçmişte yaşadıklarınız için bence bir terapi alsanız çok daha iyi olur. Güzel şeyler beklenemeyen zamanda oluyor
Umarım her ikimizin de karşısına "bu zamana kadar iyi ki beklemişim" diyebileceğimiz kişiler çıkar. Aşık olmak, sevmek-sevilmek bu kadar zor olmamalıKonu sahibi aynı bensiniz. Eril enerjim yüksek mi diye ben de düşünürüm, kimseyi kendime yakıştırmam, hep kariyer odaklı olmaktan sevmek sevilmek ne demek hiç deneyimlelemişimdir. Benim evlilik düşüncesi yok da hiç aşık olamayacak mıyım düşüncesi var ama anladım ki bunlar zaman zingo işleri bekleyeceğiz ama oturup da değilBol bol gezin ama biri bulacağım diye değil eğlenme amaçlı gezin. Bu yolculuklarda illaki kafa dengi birine denk gelirsiniz. Ben öyle umuyorum
Çok teşekkür ederim zarif mesajiniz için.Bayıldım size .Rabbım saglıkla kucagınıza almayı nasıp etsın
Karşınızdakine ve kendinize bir şans tanıyın. Geçen başka başlıkta da yazdım. Ben randevulara çok anlam yüklemedim. "Yeni bir insanla tanışıyorum, kahve içer dönerim" diye düşündüm. Olumsuz geçenlerde de hayal kırıklığına uğramadım. Takıntılı biri konusuna gelince inanın sizin elinizde. Ben tek başıma istanbul'da yaşıyordum. Hatta tanıştığımızda eşim de sordu. " Seni takıntı yapan hiç erkek yok mu?" Dedi. "Niye olsun ki" dedim. Ne ben kimseyi takıntı yaptım, ne de kimseye beni takıntı yapmasına izin vermedim. Medeni insanlarız, olmuyorsa olmuyordur. Bir kere bir adam beni çok zorladı. Evine çağırdı. "Gelmeyeceğim" dedim. Kolumu sertçe tuttu. Ben de "şurada kendimi yakarım yine seninle gelmem" deyince vazgeçti.Tecrübelerinizi paylaştığınız için çok teşekkür ederim. İnşallah bebeğinizi kolaylıkla ve sağlıkla kucağınıza alırsınız.Ben görüşme mevzularında fazla seçici davranıp elektriği önceden almaya çalışıyorum sanırım. Bir de takıntılı biri mi çıkar karşıma vs gibi korkular nedeniyle en azından sosyal çevremde önceden gözlemleyebildiğim biri olsun beklentisine giriyorum. Ama böyle olunca da elde var sıfır... Sizin tecrübelerinizi okuyunca biraz daha girişken olmam gerektiğini anladım.
Evett akışa bırakmaktan başka çözüm yok umarım akış bize en doğruyu getirirGeçmiş olsun, inşallah çok mutlu oluruz. Ben buradaki cevapları okuduktan sonra rahatladım açıkçası. Uygun ortamın oluşması için elimden geleni yapacağım ve kendimi geri çekmeyeceğim. Ancak akışa da güveneceğim. Yapacak başka bir şey yok :)
Umarım :) Şu anda pandemi nedeniyle online sisteme geçildiği için İstanbul'dan yürütüyorum işlerimi. Siz neredesiniz?Evett akışa bırakmaktan başka çözüm yok umarım akış bize en doğruyu getirirBu arada hangi şehirde oturuyorsunuz
Kesinlikle hak veriyorum size ve söylediklerinizi aklımda tutacağım. Çok çok teşekkür ederim!Çok teşekkür ederim zarif mesajiniz için.Amin
Karşınızdakine ve kendinize bir şans tanıyın. Geçen başka başlıkta da yazdım. Ben randevulara çok anlam yüklemedim. "Yeni bir insanla tanışıyorum, kahve içer dönerim" diye düşündüm. Olumsuz geçenlerde de hayal kırıklığına uğramadım. Takıntılı biri konusuna gelince inanın sizin elinizde. Ben tek başıma istanbul'da yaşıyordum. Hatta tanıştığımızda eşim de sordu. " Seni takıntı yapan hiç erkek yok mu?" Dedi. "Niye olsun ki" dedim. Ne ben kimseyi takıntı yaptım, ne de kimseye beni takıntı yapmasına izin vermedim. Medeni insanlarız, olmuyorsa olmuyordur. Bir kere bir adam beni çok zorladı. Evine çağırdı. "Gelmeyeceğim" dedim. Kolumu sertçe tuttu. Ben de "şurada kendimi yakarım yine seninle gelmem" deyince vazgeçti.Yaşadığım yeri güvenmedikçe karşımdakine söylemedim, evime çağırmadım.
Amin teşekkür ederim.size de bol şans dilerim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?