- 5 Temmuz 2020
- 54
- 42
- 38
- Konu Sahibi anlayanvarmi
-
- #1
Herkese Merhaba,
Uzun zamandır aklıma takılan bir konu hakkında olumlu veya olumsuz fikir ve önerilerinizi almak istiyorum. Bunun için kendimden ve hayatımdan elimden geldiği kadar objektif bir şekilde bahsetmeye çalışacağım. Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum.
28 yaşındayım. İyi bir üniversitede lisans eğitimi aldıktan sonra yüksek lisansımı yurtdışında tamamladım. Şu anda da yurtdışında doktora eğitimime devam ediyorum ve bir yandan da iyi bir işte çalışarak kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum. İnsanlar tarafından sevilen sosyal bir insanım (covid dolayısıyla biraz sekteye uğramış olsa da). Dış görünüş olarak da çevrem tarafından beğenilen biriyim.
İlgisiz ve problemli bir ailede berbat bir çocukluk geçirdim. Babam bütün çocukluğum boyunca anneme psikolojik ve fiziksel şiddet uyguladı. Annem ise yıllarca pasif bir tutum sergileyerek kendisini hiç savunamadı. Bu durum ilişkilere ve evliliğe karşı içten içe büyük bir korku geliştirmeme sebep oldu. Ailevi problemlerden kaçmak için yıllarca eğitim, kişisel gelişim ve iyi bir kariyerden başka bir şeye odaklanma fırsatı bulamadım. Yaşıtlarım doğru düzgün tanımadıkları insanlarla evlilik hayalleri kurarken ben yıllarımı kardeşlerim için gelecek kaygısı içerisinde geçirdim.
Şimdi bulunduğum yeri düşününce içten içe kendimle gurur duysam da bazı zamanlar mutlu değilim ve yalnız hissediyorum. Yıllardır kaygılarım nedeniyle hayatıma kimseyi alamıyordum. Şimdi kendimi bu konuda rahat hissediyorum. Hayatımda güvenilir ve kıymet bilen bir insan olsun istiyorum. Ama çevreme baktığımda sanki hiç evlenilecek erkek kalmamış gibi. Karşıma çıkan kişiler o kadar ne yapacaklarını bilmiyor oluyorlar ki bana çocuk gibi geliyorlar. En son olabilir mi acaba dediğim kişi otuz küsür yaşlarında yetişkin bir insan olmasına rağmen sadece annesinden ve annesinin yaptığı yemeklerle kimsenin yarışamayacağından bahsediyordu mesela. Beni tanımaya çalışmadı bile.
Sorun şu ki acaba ben çalışmayla kafayı bozup eril enerjimi yükseltip farkında olmadan çevremde anne kuzularını topluyor olabilir miyim? Ya da yine ben hayat mücadelesi verirken güzel ve zeki kızlar bütün iyi erkekleri kapmış olabilir mi? Sizce sorun tam olarak nerede? Ben neyi kaçırıyorum?
Buraya kadar okuyan herkese teşekkür ederim.
Uzun zamandır aklıma takılan bir konu hakkında olumlu veya olumsuz fikir ve önerilerinizi almak istiyorum. Bunun için kendimden ve hayatımdan elimden geldiği kadar objektif bir şekilde bahsetmeye çalışacağım. Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum.
28 yaşındayım. İyi bir üniversitede lisans eğitimi aldıktan sonra yüksek lisansımı yurtdışında tamamladım. Şu anda da yurtdışında doktora eğitimime devam ediyorum ve bir yandan da iyi bir işte çalışarak kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum. İnsanlar tarafından sevilen sosyal bir insanım (covid dolayısıyla biraz sekteye uğramış olsa da). Dış görünüş olarak da çevrem tarafından beğenilen biriyim.
İlgisiz ve problemli bir ailede berbat bir çocukluk geçirdim. Babam bütün çocukluğum boyunca anneme psikolojik ve fiziksel şiddet uyguladı. Annem ise yıllarca pasif bir tutum sergileyerek kendisini hiç savunamadı. Bu durum ilişkilere ve evliliğe karşı içten içe büyük bir korku geliştirmeme sebep oldu. Ailevi problemlerden kaçmak için yıllarca eğitim, kişisel gelişim ve iyi bir kariyerden başka bir şeye odaklanma fırsatı bulamadım. Yaşıtlarım doğru düzgün tanımadıkları insanlarla evlilik hayalleri kurarken ben yıllarımı kardeşlerim için gelecek kaygısı içerisinde geçirdim.
Şimdi bulunduğum yeri düşününce içten içe kendimle gurur duysam da bazı zamanlar mutlu değilim ve yalnız hissediyorum. Yıllardır kaygılarım nedeniyle hayatıma kimseyi alamıyordum. Şimdi kendimi bu konuda rahat hissediyorum. Hayatımda güvenilir ve kıymet bilen bir insan olsun istiyorum. Ama çevreme baktığımda sanki hiç evlenilecek erkek kalmamış gibi. Karşıma çıkan kişiler o kadar ne yapacaklarını bilmiyor oluyorlar ki bana çocuk gibi geliyorlar. En son olabilir mi acaba dediğim kişi otuz küsür yaşlarında yetişkin bir insan olmasına rağmen sadece annesinden ve annesinin yaptığı yemeklerle kimsenin yarışamayacağından bahsediyordu mesela. Beni tanımaya çalışmadı bile.
Sorun şu ki acaba ben çalışmayla kafayı bozup eril enerjimi yükseltip farkında olmadan çevremde anne kuzularını topluyor olabilir miyim? Ya da yine ben hayat mücadelesi verirken güzel ve zeki kızlar bütün iyi erkekleri kapmış olabilir mi? Sizce sorun tam olarak nerede? Ben neyi kaçırıyorum?
Buraya kadar okuyan herkese teşekkür ederim.