herkese merhaba güzel kadınlar umarım herkes iyi, sağlıklı ve mutludur. sizlerden ricam lütfen konuma "hata etmişsin, boşan vb." şeyler dememeniz. kırıcı değil yapıcı ve destekleyici her türlü önerinize, fikrinize açığım ve saygım sonsuz. ancak önceki konumu okuyanlar da belki bilecektir sağlık problemlerim nedeniyle oldukça hassas bir ruh halindeyim. bu nedenle lütfen beni sizler de incitmeyin. şimdi size az çok evliliğimden bahsedeceğim ve sizce bir çift terapisine ihtiyacımız var mı, gidenler eşlerini nasıl ikna etti, faydasını gördünüz mü benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum.
eşimle 3,5 senelik bir birlikteliğin ardından 2 ay önce evlendik. ikimiz de şahsına münhasır, biraz çılgın fikirli tipleriz. kolay karakterler değiliz. hayatımda doğru düzgün bir erkek figürünün olmaması, etrafımda hep kadınların oluşu, evimizde de baskın karakterin annem olması, babamı erken yaşta kaybetmem vs.aslında "erkek" kafasını pek anlayamama sebep oldu. onları da bizler gibi zannederek yürüttüğüm ilişkilerim hep bi şekilde çuvalladı. duygularının, hassas noktalarının neler olduğunu pek bilmiyordum. ilişki yaşadığım insanı hep değiştirmeye çalıştım. hayatımdaki ana karakter annem gibi güçlü, biraz het höt, çok iyiniyetli ama kontrolcü biri olduğu için ben de anneme benzedim ve ilişkimizin başlarında çok problem yaşadık bu yüzden. bu problemleri çözdükten sonra biraz ailevi sorunlar da oldu. ikimizin ailesinin de bazı hataları, edilmemesi gereken lafları oldu, ben eşimi fazla hassas ve alıngan bulmakla birlikte bazı noktalarda kendini bana anlattığında ona da hak verebiliyorum. her neyse detaya girmeden ilişkimizde bana tuhaf gelen şeyleri yazacağım...
3,5 senelik ilişkimizde 1 kez bile bana çok güzel olmuşsun, güzelsin vb.demedi. ona göre seksi değil, onun çok sevimli ve tatlı bulduğu tarzda bir güzelliğim varmış. bunun ben de farkındayım ama hadi desin desin tatlı olmuşsun desin onu bile 3-4 kere anca demiştir
bana hiç süpriz yaptı mı hatırlamıyorum bile, özel günleri kutlamaz. geöen sene doüum günümde msj atmıştı sadece sağolsun
araba bende olduğu için bi yere gitme vs.planlarını hep ben yaparım. benim arabamı 3,5 senede bir kez bile sürmedi. sadace bu son hafta geceleri artık pek göremiyorum diye o sürdü 2 kez.
ben sonun sorunlarını kendi derdim bilirken o benimkiler hakkında hiç konuşmaz. mesele en son yaşadığım sağlık sorununda evet beni teselli etti ama ofis arkadaşlarım bile benim için iyi bir doktor arayışındayken o hiç bişey araştırmadı, bi kaç doktor arasında kararsız kalmıştım ben sormasam kendi fikrini asla söylemez (telefon geçmişinden biliyorum araştırmadığını) bu tip olumsuz şeylere karşı hep kayıtsızdır, benim sorunuma benimle birlikte çözüm üretmez üretse de konuşmaz
özellikle ailemin bana karşı yaptığı haksız bazı davranışları hiç acımadan söyler ama beni şu şu konuda üzüyorsun dediğimde hep bir açıklaması vardır
şimdi diyeceksiniz ki neden evlendin.... inanın iki haftadır bunu ben de soruyorum ve o kadar üzgünüm ki anlatamam. ikimiz de maneviyatına, duygularına düşkün, dünyaya farklı bakan insanlarız. aramız iyiyken çok iyiyiz. çok neşeli, esprili,iyi ki dediğim biri...ama bazı anlar var ki...
beni hala benimseyememiş gibi geliyor, yaşadığımız ailevi sorunlarda bile ben ailenle görüşmek istemiyorum deyip kestirip attı aileme karşı onu yien ben savundum ben açıkladım
şimdiye kadar kendisinden bir pul bile istemedim ama artık evliyiz eve bişey alınacağı zaman ben alıyorum, evet ondan beklemiyorum ama yine de sorması gerekmez mi? bazen onun da olmadığını biliyorum ama yine de ya canım bende de yok ama sen nasıl halledeceksin? dese mesela... en son yaşadığımız şeyi anlatayım. haftasonu nenem bizi davet etti, afedersiniz eve kebap söyleyelim birlikte yeriz dedi. kebapçı da yolumuzun üstündeydi. geçerken biz alalım dedim. eşim de yanımdaydı, ödedim çıktık. aynı gün tv almıştık onun parası eksik çıkmıştı ben tamamladım kendi sormadı bile. neyse çıktık, ya tatlı da mı alsaydık dedim karşıdan karşıya geçiyoduk tam, gözüm de tam görmüyor moralim bozuk zaten. neyse onu da nenem ısmarlasın ben bugün battım zaten dedim şakayla karışık. alayım ben dedi ağzının ucuyla yok ya geçti artık boşver dedim. buna alındı, inanın neye alındı tam ben bilmiyorum. ben ondana parasının olmadığın bile bile bişey istemem ki aramızda bunların lafı neden oluyor şakaya vur geç işte hacı ben de çulsuzum valla de geç....dünden beri benimle konuşmuyor. nenemin evinde ağzını bıçak açmadı. kadıncağız o kadar üzülmüş ki bugün beni aradı yavrum neyiniz vardı 40 senelik karı koca gibi olmuşsunuz yeni evli gibi değilsiniz diye...
böyle alınganlıkları daha önce defalarca yaşadık annemden alınır, ablamdan alınır,i eve yardıma gelen abladan bile alınır... her seferinde kendimi, ya da başklaarını açıklamaya çalışmaktan çok yoruldum. zaten artık o da benimle konuşmuyor. eksiden zora da olsa ağzından laf alırdım artık o da yok bi sorunumuz olduğunda tamam canım haklısın deyip geçiştiriyor halbuki benim derdim haklı çıkmak değil.
yeni bir iş kurdu maddi sorunları var biliyorum ama devamlı alınganlık devamlı küslük evlendiğimizden beri bir iyi bir kötüyüz artık ne yapacağımı bilmiyorum... konuşmayı denesem konuşacak bişey yok diyecek adım kadar eminim. zamanında ben veya ailem onu çok mu incittik çok mu gururunu kırdık? peki ben ne oalcağım...kendimi o kadar perişan hissediyorum ki kızlar lütfen beni bir de siz incitmeyin ancak sizce bize çift terapisinin çözümü olur mu?
