Evet ne kadar takmazsam onu ve bu şekilde yaparsam iyi geliyor elimden geleni yapıyorum zor oluyor çok zor ama olacak inanıyorum
Evet ne kadar takmazsam onu ve bu şekilde yaparsam iyi geliyor elimden geleni yapıyorum zor oluyor çok zor ama olacak inanıyorumZor diyorsunuz çünkü bi savaştasınız. Kaçıyor kaçınıyorsunuz. O an aklınızı dağıtmak için başka işlere kendinizi vermeniz yaşadığınız andan kaçmak oluyor bilinçaltı bunu böyle algılıyor. Aksine kendinize odaklanın ama korkarak değil sakince “ ben hasta değilim, şu an kalbimin hızlı atması ile korku , kaygı duygumla ilgilenmiyorum” bunları içtenlikle samimiyetle söyleyin kendinize, yani telkinde bulunun.
Kesinlikle bana da iyi geliyor. Bunu alışkanlık haline getirirseniz göreceksiniz ki artık o his hiç gelmeyecek gelse de çok çabuk geçecek. Ben bir dönem çok kötüydüm mantıklı düşünebilme yetimi kaybetmiştim sanki. Hayatımı tamamen korku ve kaygı yönetiyordu. Önceden o kadar cesurdum ki hayret ediyordum bu halime. Çok şükür artık iyiyim daha doğrusu iyi ya da kötü olmamla ilgilenmiyorum. Önceden her gün kendimi kontrol ederdim. Bugün daha mı iyiyim ya ilerleyen saatlerde kötü olursam falan diye. Sabah kalkıyordum içimde bi yangın var sanki kalp çarpıntısı falan. Hastaneden uzak yerlere gitmek istemiyordum sanki her an başıma bi şey gelecek gibi düşünüyordum. Artık umrumda değil. Hayatımın merkezinden bu sorunu çıkardım.Evet ne kadar takmazsam onu ve bu şekilde yaparsam iyi geliyor elimden geleni yapıyorum zor oluyor çok zor ama olacak inanıyorum
Haklısınız bu konu benimde kafamı karıştırıyor. İlerleyen dönemlerde soruna neden olur mu diye düşünüyorum ama bir doktor bana eğer taşikardiye bi sağlık sorunu sebep olmuyorsa bazı insanlarda damar ağı daha fazla olabiliyor o nedenle kalp daha hızlı atabiliyor demişti. Benim çocukluğumdan beri kalp ritmim hep 100e yakın acaba diyorum normal seyri bu mu? Buna müdahale etmek yanlış mı olur. Fakat bakıyorum kimse 100 e yakın atıyor kalbim dememiş ben nadirim sanırım :)Cok calisan her sey cabuk yorulur, cabuk bozulur. Bende ritm bozuklugu vardi, ameliyat oldum ama sinus ritm devam ediyor, bu yuzden kullaniyorum
Peki sizden fikir alayım sizde geçmişsiniz bu yollardan ilk başlarda hemen acile giderdim o yok şuan el ayak terlemelerim yok iştahım hiç bulantı kusma yok hayat enerjim güzel her yeri gezerim tek çarpıntı kalması peki anormal değil mi sizce ? Diyeceksiniz doktora gittiniz mi gittim 2 adet kardiyoloji uzmanı gördü aciller de gördü bişey görmedi ama bu beni üzüyor işte tek o kaldıKesinlikle bana da iyi geliyor. Bunu alışkanlık haline getirirseniz göreceksiniz ki artık o his hiç gelmeyecek gelse de çok çabuk geçecek. Ben bir dönem çok kötüydüm mantıklı düşünebilme yetimi kaybetmiştim sanki. Hayatımı tamamen korku ve kaygı yönetiyordu. Önceden o kadar cesurdum ki hayret ediyordum bu halime. Çok şükür artık iyiyim daha doğrusu iyi ya da kötü olmamla ilgilenmiyorum. Önceden her gün kendimi kontrol ederdim. Bugün daha mı iyiyim ya ilerleyen saatlerde kötü olursam falan diye. Sabah kalkıyordum içimde bi yangın var sanki kalp çarpıntısı falan. Hastaneden uzak yerlere gitmek istemiyordum sanki her an başıma bi şey gelecek gibi düşünüyordum. Artık umrumda değil. Hayatımın merkezinden bu sorunu çıkardım.
Kendi psikiyatri uzmanıma söyledim bir tek o kaldı sen 2 ay da çok fazla yol aldın dedi sürekli ağlıyordum mutsuzdum onlar geçti oda geçecek takma dedi ama takıyorum:))Peki sizden fikir alayım sizde geçmişsiniz bu yollardan ilk başlarda hemen acile giderdim o yok şuan el ayak terlemelerim yok iştahım hiç bulantı kusma yok hayat enerjim güzel her yeri gezerim tek çarpıntı kalması peki anormal değil mi sizce ? Diyeceksiniz doktora gittiniz mi gittim 2 adet kardiyoloji uzmanı gördü aciller de gördü bişey görmedi ama bu beni üzüyor işte tek o kaldı
Bilemiyorum, buna bir kardiyolog karar verir ama benim de 110-120 araligindaydi 80-90’lara cektikHaklısınız bu konu benimde kafamı karıştırıyor. İlerleyen dönemlerde soruna neden olur mu diye düşünüyorum ama bir doktor bana eğer taşikardiye bi sağlık sorunu sebep olmuyorsa bazı insanlarda damar ağı daha fazla olabiliyor o nedenle kalp daha hızlı atabiliyor demişti. Benim çocukluğumdan beri kalp ritmim hep 100e yakın acaba diyorum normal seyri bu mu? Buna müdahale etmek yanlış mı olur. Fakat bakıyorum kimse 100 e yakın atıyor kalbim dememiş ben nadirim sanırım :)
Biliyor musunuz benimde ilk baş dönmesi , dengesizlik gibi bir hisle başladı. Midem bulanıyordu hayattan kopuk hissediyordum. Bazen böyle anlık beynimin elektriği kesilip geri geliyor gibiydi tuhaf bi his başka türlü anlatamadım :) Sonra ben bu bahsettiğim hissin korktuğumdan anlık olarak geldiğini farkettim. Bunu keşfettikten sonra artık yaşamamaya başladım. Sonra çarpıntı başladı benim. Yani benimde her şey geçtikten sonra çarpıntı çıktı. Bu beni tedirgin ediyordu ama geçenlerde bir kaç kez çarpıntı anında çok rahat davrandım. İlgilenmiyorum dedim çok kısa sürdü. Önceden kendimi iyice panik edip o kalp atışıma dikkat kesilip gün boyu çarpıntımı tetikliyordum. Çok şaşırtıcı ama gerçekten rahat hissedince ben hasta değilim , kalbimin atış hızına karışmıyorum ve ilgilenmiyorum gibi şeyler söyleyince siz farkına bile varmadan geçiyor. Ben de çarpıntı daha çok midemde hissettiğim beni oturduğun koltukta sallayacak kadar oluyorduPeki sizden fikir alayım sizde geçmişsiniz bu yollardan ilk başlarda hemen acile giderdim o yok şuan el ayak terlemelerim yok iştahım hiç bulantı kusma yok hayat enerjim güzel her yeri gezerim tek çarpıntı kalması peki anormal değil mi sizce ? Diyeceksiniz doktora gittiniz mi gittim 2 adet kardiyoloji uzmanı gördü aciller de gördü bişey görmedi ama bu beni üzüyor işte tek o kaldı
Ya işte bunu başarabilmenşin sırrı nedir acaba bende yapsam süper olcak nabız ölçüyom devamlıBiliyor musunuz benimde ilk baş dönmesi , dengesizlik gibi bir hisle başladı. Midem bulanıyordu hayattan kopuk hissediyordum. Bazen böyle anlık beynimin elektriği kesilip geri geliyor gibiydi tuhaf bi his başka türlü anlatamadım :) Sonra ben bu bahsettiğim hissin korktuğumdan anlık olarak geldiğini farkettim. Bunu keşfettikten sonra artık yaşamamaya başladım. Sonra çarpıntı başladı benim. Yani benimde her şey geçtikten sonra çarpıntı çıktı. Bu beni tedirgin ediyordu ama geçenlerde bir kaç kez çarpıntı anında çok rahat davrandım. İlgilenmiyorum dedim çok kısa sürdü. Önceden kendimi iyice panik edip o kalp atışıma dikkat kesilip gün boyu çarpıntımı tetikliyordum. Çok şaşırtıcı ama gerçekten rahat hissedince ben hasta değilim , kalbimin atış hızına karışmıyorum ve ilgilenmiyorum gibi şeyler söyleyince siz farkına bile varmadan geçiyor. Ben de çarpıntı daha çok midemde hissettiğim beni oturduğun koltukta sallayacak kadar oluyordu
Ya işin sırrı samimi bir şekilde kendini iyi hissettiğine inandırmak. Benim bir şeyim yok hasta değilim demek, kalbimin hızlı atması ile çarpıntım ile ilgilenmiyorum demek. Ya yine mi çarpıntım var ya daha fazla atarsa ya kalbime zarar verirse gibi kaygılanırsan korkunu çığ gibi büyütürsün. Rahat olacaksın en kötü ne olabilir ne oluyosa olsun umrumda değil demek.Yemin ederim farkına bile varmadan bi bakıyosun geçmiş. İşin sırrı rahata takmak bunu becerebilmek. Sakin kalmak önemsememek bunu gerçek anlamda başarırsan ki ben başardıysam herkes yapar.Ya işte bunu başarabilmenşin sırrı nedir acaba bende yapsam süper olcak nabız ölçüyom devamlı
Sizin nasıldı kötümüydünüz baya peki ?Ya işin sırrı samimi bir şekilde kendini iyi hissettiğine inandırmak. Benim bir şeyim yok hasta değilim demek, kalbimin hızlı atması ile çarpıntım ile ilgilenmiyorum demek. Ya yine mi çarpıntım var ya daha fazla atarsa ya kalbime zarar verirse gibi kaygılanırsan korkunu çığ gibi büyütürsün. Rahat olacaksın en kötü ne olabilir ne oluyosa olsun umrumda değil demek.Yemin ederim farkına bile varmadan bi bakıyosun geçmiş. İşin sırrı rahata takmak bunu becerebilmek. Sakin kalmak önemsememek bunu gerçek anlamda başarırsan ki ben başardıysam herkes yapar.
Baya kötüydü baya :) kendimi dermansız bir derde düştüm gibi hissediyodum. Her gün hastaydım gibi. Dengesiz hissediyodum her an bayılacakmışım gibi korkuyodum. Başım dönüyodu. Bazen sanki beynimin sistemi açılıp kapanıyo gibi değişik bir şey hissediyodum. Evde yalnız kalamıyodum. Birileriyle konuşurken yüzüne bakamıyodum sanki odaklanamıyodum gözlerim karışıyo gibi oluyodu. Bir ara delireceğimi sandım. Sonra bunlar azaldı süreçte bazı şeyleri keşfettikçe. Sonra kalbime takmaya başladım. Bazen atmıyo gibi bazen çok hızlı atıyo gibi geliyordu. Sürekli nabzıma bakıyodum. Sanki kalbimi kontrol etmem gerekiyo kendi başına işlevini sürdüremiyo gibi bi kafaya girmiştim. Hızlı yürümekten efordan imtina ediyodum sanki kalp hastasıyım da kötü olacakmışım gibi. Bu arada beyin mr ından kan tahlillerine, kardiyolojide her türlü tetkikine her şeyi yaptırdım. Ama tatmin olmuyodum. Bir şey yaşıyorum ve bunun sebebi olmalı diyodum. Çok zor bunun psikolojik olduğunu kabul ettim. Daha unuttuğum bir çok şey yaşadım. Elde kolda uyuşma yaşıyordum birden uyuşma gibi de değil de sanki hissizleşiyo gibiydi hemen panik oluyodum. Yaşım 29 ve çok üzülüyordum kendime. Neden bu genç yaşımda herkes iyiyken ben böyleyim diye. Uçağa binmeye avmye gitmeye korkuyodum. Beni geren kalabalık yerlerde sanki bayılacakmışım gibi hissediyodum çünkü. Hastaneye uzak yerlere gitmek istemiyodum gidersem de çok kaygılı hissediyodum. Çünkü beynimin bir yerinde her an bir yerlerde hasta olup ölebilirmişim gibi bi düşünce vardı. Bu konu hayatımın merkezindeydi artık. Her gün sabah kalkıp bugün iyi miyim? Kötü olacakmışım nasıl hissedeceğim diye düşünüyodum. Gözümü açar açmaz bu geliyodu aklıma. Böyle kalbimin ortasına bi acı çöküyo bi ateş düşmüş gibi kötü bir hisle uyanıyodum. Hatta bir seferinde ben bi akıllı saat kullandım. Devamlı nabız bakıyorum ama sürekli. Kendi kendime nabzımı yükselttim o gün sürekli kontrol etmekten. Bir gün boyunca o saate baktıkça kendimi panik edip nasıl bi hale getirdim inanamazsınız.Sizin nasıldı kötümüydünüz baya peki ?
Baya kötüydü baya :) kendimi dermansız bir derde düştüm gibi hissediyodum. Her gün hastaydım gibi. Dengesiz hissediyodum her an bayılacakmışım gibi korkuyodum. Başım dönüyodu. Bazen sanki beynimin sistemi açılıp kapanıyo gibi değişik bir şey hissediyodum. Evde yalnız kalamıyodum. Birileriyle konuşurken yüzüne bakamıyodum sanki odaklanamıyodum gözlerim karışıyo gibi oluyodu. Bir ara delireceğimi sandım. Sonra bunlar azaldı süreçte bazı şeyleri keşfettikçe. Sonra kalbime takmaya başladım. Bazen atmıyo gibi bazen çok hızlı atıyo gibi geliyordu. Sürekli nabzıma bakıyodum. Sanki kalbimi kontrol etmem gerekiyo kendi başına işlevini sürdüremiyo gibi bi kafaya girmiştim. Hızlı yürümekten efordan imtina ediyodum sanki kalp hastasıyım da kötü olacakmışım gibi. Bu arada beyin mr ından kan tahlillerine, kardiyolojide her türlü tetkikine her şeyi yaptırdım. Ama tatmin olmuyodum. Bir şey yaşıyorum ve bunun sebebi olmalı diyodum. Çok zor bunun psikolojik olduğunu kabul ettim. Daha unuttuğum bir çok şey yaşadım. Elde kolda uyuşma yaşıyordum birden uyuşma gibi de değil de sanki hissizleşiyo gibiydi hemen panik oluyodum. Yaşım 29 ve çok üzülüyordum kendime. Neden bu genç yaşımda herkes iyiyken ben böyleyim diye. Uçağa binmeye avmye gitmeye korkuyodum. Beni geren kalabalık yerlerde sanki bayılacakmışım gibi hissediyodum çünkü. Hastaneye uzak yerlere gitmek istemiyodum gidersem de çok kaygılı hissediyodum. Çünkü beynimin bir yerinde her an bir yerlerde hasta olup ölebilirmişim gibi bi düşünce vardı. Bu konu hayatımın merkezindeydi artık. Her gün sabah kalkıp bugün iyi miyim? Kötü olacakmışım nasıl hissedeceğim diye düşünüyodum. Gözümü açar açmaz bu geliyodu aklıma. Böyle kalbimin ortasına bi acı çöküyo bi ateş düşmüş gibi kötü bir hisle uyanıyodum. Hatta bir seferinde ben bi akıllı saat kullandım. Devamlı nabız bakıyorum ama sürekli. Kendi kendime nabzımı yükselttim o gün sürekli kontrol etmekten. Bir gün boyunca o saate baktıkça kendimi panik edip nasıl bi hale getirdim inanamazsınız.
Ben de hep aniden ölme korkusu oluyodu. Kanser vs gibi değil de mesela karnımda ağrı ve nabız atışı hissediyodum aort anevrizmasını gördüm internette aha dedim bu var bende birden patlayacak ve ben öleceğim bunu düşünüp kendimi korkutup bayılacak hale getirdim. Bunun için de tetkik yaptırdım tabi içim rahat etsin diye bir şey çıkmadı. Ondan sonra hiç karnımda rahatsızlık hissetmedim. Demek ki psikolojik bi ağrıymış. Gibi gibi
Ben de 1 yıl oldu sanırım. Senin ki tipik panik atak. Benim anksiyete de vardı. Sonra panik atak eklendiBende 23 yaşındayım 2 ay öncesine kadar herhangi bir rahatsızlık yoktu ailemle tartışma yaşadım ve bir gece ansızın fenalaştı acile gittim panik atak geçiriyorsun dedi sonra sürekli tekrarladı belki 10 kere acile gittim kan tahlilleri akciğer tomografi EKG çekildi temiz dendi sakinleştirici vuruldu hep daha sonra dedim kesin kalbim hasta doktora gittim eko ile baktı sorun yok ama çarpıntı şikayeti var holter takalım dedi 24 saat tuttu sorun yok sinüs taşikardi çıkmış normal doğal bir durum strese bağlı dedi sonra anladım ki psikolojik psikiyatri randevu aldım panik bozukluk dedi anafranil 10 mg gündüz ansiox gece verdi yarım onu kesti tek gündüz hapı kaldı ama benim ellerim terliyordu,nefes darlığı çarpıntı iştahsızlık mide krampları bulantı vs hep oldu sonra hepsi kesildi çarpıntı çünkü oraya veriyorum aklımı o kaldı ama oda iyi yani ara ara oluyor takınca ama ben yalnız kalabiliyordum AVM asansör metro vs sıkıntı hiç yaşamadım birde kızım var 4 yaşında mecburen ayakta durmak zorundayım dedim kendi kendime ama bazen geliyor kalbim hasta mı diye hemen telkin veriyorum saçmalama bakıldı iyisin tam anlamıyla iyileşmedim ama oda olacak inanıyorum 2.5 aydır falan bu rahatsızlık var bende de
Tipik ne demek acaba ? Anksiyete yok bende tek panik bozukluk 130 hiç geçmedi nabzım stresliyken bileBen de 1 yıl oldu sanırım. Senin ki tipik panik atak. Benim anksiyete de vardı. Sonra panik atak eklendi
Sanırım benimde öyle çünkü panik atak geçirmiyorum ama kalp hızlı atınca heh işte hasta diyorum başım ağrıyor beyin kanaması diyorum bunu hep yapardım amaBenim de 138 falan olmuştu en fazla. Panik atak değilde panik bozukluk var bende de. Asıl işin başladığı nokta sağlık kaygılarıydı bende. Sağlık anksiyetesi ve onun tetiklediği panik bozukluk
Ben de anksiyete ve panik atak hastasıyım normalde sadece çok yorulduğumda veya panik yaptığımda kalp atışım hızlanırdı ama hamileydim hamileliğimin sonlarına doğru bende ek atımlar oluştu 3 tane kardiyolog gördüm biri de prof ve acil doktorlarını hiç saymıyorum bile neyse doktor holter taktı sinüs taşikardisi tamamen zararsız normal hayatına devam et dedi neyse ben üstünde durmuyorum ama böyle sizin dediğiniz gibi otururken falan bi anda nabzım hızlanıyor ama panik değil biliyorum bi huzursuzluk sanki göğüs kafesinde bi iç titremesi yada ayağa kalktım sadece su içicem dimi sanki ben 100 merdiven çıkmışım gibi kalbim aşırı hızlı değil ama aşırı sert vuruyor dışardan kazağımı bile titretiyor sanki çok korkmuşum gibi yada durup dururken bile oluyor o yarın yine gidicem kardiyolojiye bişey yok diyor ama bu beni çok yoruyorMerhabalar. Benim hayatım boyunca hep kalp ritmim dakikada 100 atışın üstünde atar. Dinlenirken bile 80-100 aralığında atar. Yani hızlı atan bi kalbe sahibim önceden beri :) bu arada yaşım 28. Normal olan 60-100 arası, ideali ise 60-80 arası atım diye biliyorum. Yıllarca bu durumu pek önemsemedim. Taki son bir kaç aya kadar. Bu bir kaç ayda panik atak anksiyete gibi sorunlar yaşamaya başladım. Bu zamandan sonra artık dikkatimi vücuduma yönelttiğim için mi yoksa bazen atak mı geçiriyorum bilmiyorum ama çarpıntım olduğunu hissediyorum nabzımı ölçtüğümde 116-120 falan oluyor oturduğum yerde. Midemde bi kuş çırpınıyor ve rahatsız ediyor bu durum beni. Önceden tabi çok panik oluyordum ve çarpıntı geçmiyordu. Artık Psk izzet güllü sayesinde sakin geçiriyorum süreci ama tabi o midemdeki rahatsız hissi hissetmemek isterdim.
Sorum şu olacak. Kalbi benim gibi sakin zamanlarda bile 100 üzeri atan var mı? Bu durum anormal mi? Doktora gittim sinüs taşikardisi sorun yok dedi ama böyle hızlı atarsa çabuk yorulur mu kalbim yıllar içerisinde diye düşünüyorum. Diğer yandan kendimi bildim bileli hep 100 üstü atıyor kalbim son zamanlarda bu duruma takmasam sorunum da yoktu aslında ama bir kere aklıma düştü bu kaygı. Bu durumu yaşayan var mı? Sakinken dinlenirken bile kalbi 100’e yakın atan var mı? Bu normal mi anormal mi? Mesela aynı anda arkadaşlarla nabız ölçüyoruz herkesin 70-80 çıkıyor benim 105 falan.
Artık bu benim için o kadar olağanki kalbimin hızlı atmasına alıştığımdan bazen kalbimin sesini duymayınca kalbim mi atmıyor diye tribe giriyorum tabi bu işin panik atak anksiyete kısmı :)
Aslında tüm bunlar kalbimize çok dikkat kesildiğimiz için oluyor. O kalp atışı onun normali ki doktorlarda normal diyor ama biz taktığımız için kafaya sürekli kalbimizi dinliyoruz. Mesela ben hatırlıyorum üniversite zamanlarında falanda kalbim hızlı atardı yatarken falan hissederdim ama korkmazdım niye hızlı atıyo diye aksine onun atışı hoşuma giderdi hafif sallanmak falan :) ne zamanki ben durduk yere kafayı taktım kalbime o zamandan beri yıllardır normal gelen atımlar şimdi anormal gibi gelmeye ve beni panik etmeye başladı. Sanki onun atışını sürekli kontrol etmeliymişim gibi bi iç güdü geldi. Halbuki o yıllardır atması gerektiği gibi atıyo yine ama benim o kalp atışını algılayışım değiştiBen de anksiyete ve panik atak hastasıyım normalde sadece çok yorulduğumda veya panik yaptığımda kalp atışım hızlanırdı ama hamileydim hamileliğimin sonlarına doğru bende ek atımlar oluştu 3 tane kardiyolog gördüm biri de prof ve acil doktorlarını hiç saymıyorum bile neyse doktor holter taktı sinüs taşikardisi tamamen zararsız normal hayatına devam et dedi neyse ben üstünde durmuyorum ama böyle sizin dediğiniz gibi otururken falan bi anda nabzım hızlanıyor ama panik değil biliyorum bi huzursuzluk sanki göğüs kafesinde bi iç titremesi yada ayağa kalktım sadece su içicem dimi sanki ben 100 merdiven çıkmışım gibi kalbim aşırı hızlı değil ama aşırı sert vuruyor dışardan kazağımı bile titretiyor sanki çok korkmuşum gibi yada durup dururken bile oluyor o yarın yine gidicem kardiyolojiye bişey yok diyor ama bu beni çok yoruyor