Sevgili Arkadaşlar, Öyle büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum ve içim öyle çok acıyor ki;
kafamı toparlayabilir ve yaşadığımı doğru ifade edebilirsem, değerli tavsiyelerinizle doğruyu
bulacağıma inanıyorum.
23 yaşındaki oğlumla ilişkilerimiz gayet iyi, ideal evlat ana ilişkisi şeklinde devam eder,
onun sağlam kişiliği, sahiplenmesi, sıcaklığı, güvenirliği ve tatlı yaramazlıkları ile her
zaman gurur duyar, bu duygumu ona yansıtırım. Kız kardeşi ile ilişkileri de herzaman
olması gerektiği gibidir. Yaşları gereği, fikrimi istemedikleri sürece yapacaklarına karışmam
ve yapacakları konusunda ise imkanlarım çerçevesinde destek olur, yüreklendiririm.
İki gün önce ortada bıraktığı bir listede, 3 arkadaşının kredi kartını kullanmış olduğunu ve
bunun bir borç listesi olduğunu görünce ilk hayal kırıklığım başladı. Her zaman bütçe
planlarını bende gördüğü şekilde yaptığı kendisini sıkıntıya sokmadığı izlenimi vermişti.
Arada ipin ucunu kaçırdığında bana açıklaması ve benden destek istemesi güvenimi
arttırırdı. 4 yıl üniversiteye gitti alttan dersleri olduğu için bitmedi ve bu yıl okulu dondurdu
bilgisayar kursuna gidiyor. Henüz çalışan üreten bir pozisyonda değil iken borçlanmış
olması daha vahim. eve geldiğinde heyecanla anne burada bir kağıt unutmuşmuyum
diye sorması, konuya girmek için bana kolaylık sağladı. Açıklama istediğimde,
Ben borcuma sağdık bir insan olduğum için istediğim zaman rahatlıkla borç bulabiliyorum.
yanıtı ve umursamazlığı karşısında ses tonumu kontrol edemedim. Kurduğum cümleler
kontrollü, ses tonum kontrolsüzdü. 4-5 dakika süren soru savunma şeklinde geçen
yüksek sesli bir diyaloktu. İki yıl önce babasıyla boşandım ve babası tarafından her
türlü ihtiyacı karşılanıyor, benim yanımda yaşıyor. Bu durumun ortaya çıkmasına
memnun, kafam karışık olsada keyifliydim. Oğlumla aramıza mesafe girmesine
sebep olacak boyutlarda birşey yoktu.kafamçokkarıştı
Ertesi sabah, kahvaltısını yaptı kardeşi ile birlikte kapıdan çıkarlarken her zaman
olduğu gibi bende uğurlamak üzere oradayım, ayakkabılarını giyip bana Allahaısmarladık
diyerek gideceğini beklerken, ayakkabılarını doğru dürüs giymeden sürükliyerek
merdivenlerden koşarak gitti. İkinci hayal kırıklığı ile dondum kaldım. Bunca yıl oğlumu
hiç mi tanıyamamıştım yoksa oğlum çok mu değişmişti.:1shok:
Akşamları kardeşini alır eve gelirlerdi. Dün akşam Kızımı yalnız görünce Abin nerde
dedim. Kapıya kadar getirmiş ve babasına gitmiş. Aylardır babasıyla gündüz görüşür
hiç bir gece kalmazdı. :bbo:
24 saat içinde yaptıkları, oğluma hiç yakışmadı. Ona karşı güven sorunu yaşamaya
başlamaktan çok korkuyorum. Evladımıza güvenmemek çok acı olsa gerek.
Doğru davranabilmek için Rabbime dua ederek sessiz beklemekteyim.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Yorumlarınıza , tecrübelerinize çok ihtiyacım var.:çok üzgünüm: