Tam olarak bir türlü ifade edemediğim hissi söylemişsini, hayatım yarım kalacak. Ben de aynen böyle hissediyorum.
Yarım kalmıyor inanın, tam aksine tamamlanıyorsunuz.
Çok sevdiğim bir söz var der ki, yeryüzünde bir çocuk doğduğunda bir de kadın doğar.
Gerçekten öyle.
Doğum yaptığınızda tüm geçmiş korkularınız, travmalarınız, aslında hiç farkında olmayıp hayatınıza yön vermiş şeyler, bilinçaltınızda gizli saklı tuttuklarınız her şey gün yüzüne çıkıyor.
Daha anlamlı hale geliyor her şey.
Doğum olayının kendisine zaten hayranım.
Doğanın bize bahşettiği müthiş bir olay doğum, bir lütuf, bir mucize.
Bir de bebek olunca tamam illa ki zorlanmalar oluyor, sorumluluk büyük ama hala gezip tozabilirsiniz, ilk birkaç yıl dışında yapmak istediğiniz her şeyi hala yapabilirsiniz.
Misal ben, bebeğimin doğduğunun 5. günü gezmeye başladım. Başlayış o başlayış. Bebeğimde alıştı bu işe, sürekli gezmek istiyor.
Öyle bize dayatıldığı gibi sürekli evde çocuk bakmak zorunda değilsiniz.
İnanın kafanızdakinden çok daha güzel olacak :)
Eşime anlattım o çok şaşırdı, odaya girdiğinde acı içindeydin hemşireler haline üzülmüştü ,asansörde çok zordu doğumu deyip durmuşlardı ama sen bebeği soruyordun mama vermediniz di mi oğlum nerde, emzirmem lazım süt inmesi lazım deyip duruyordun, ezelden seviyormuşsun gibi gelmişti hayran kalmıştım anneliğe/anneliğine dedi. Halbuki ben hiç öyle hissetmiyordum. Sadece yoğun bi sorumluluk hissediyordum hepsi bu.
