Benim Sigara Hikayem
merhabalar, 33 yaşındayım 15 yaşımda sigara ile tanıştım. Üniversite yıllarıyla da; aynı gün içinde ilk paket beni bir ikinci ile tanıştırıyordu
24 yaşımda hamile kaldığımı öğrendiğim gün sigarayı bıraktım. hamileliğim döneminde sadece 1 sigara içtim oda 17 ağustos gecesiydi
o dönemde deprem bölgesinde oturuyorduk..
4 ay kızımı emzirdim ve bu dönemde de sigara içmedim. ardından yine sigaralı yıllar başladı... ve tabiki her türlü bırakma metodu denendi. bilimsel, psikolojik, ilaçla vs....
günde 1 paket oldukça sert bir sigara kullanıyordum. 2 günde bir de 1 paket de fazladan alıyordum.. eğer gece dışarı çıkıyorsak eşimde bende kendimize yedek( ayrı markalar kullanıyorduk) 3-4 paketle çıkıyorduk. abartısız akşam 19:00 ile 04.00 arası 3 paket bitirdiğimi bilirim. sabaha konuşamazdım. sesim çıkmazdı.
3 defa ciddi bırakma girişimim oldu. sabah bırakıp akşam başladıklarımı yada 20 günün altındaki bırakmalarımı saymıyorum.
1. deneme hamileliğim ve emzirme dönemiydi. başarısız denemez çünkü kendimi emzirme bitince başlayacağım diye hazırlamıştım. bunu dile getirmesem bile akılımda hep vardı.
2. denemem tam 11 ay sürdü ; rüyamda sigara içtiğimi gördüğüm günün sabahı işyerimdeki ilk problemde yaktım yine....ama başarısız sayılmazdım ben sigarayı o zamanda bırakmamıştım..
3 ve son denemem : 13 ay sürdü bir aile ferdinin kaybının arkasından ( ki cenaze dönemi boyunca her uzatılan sigarayı geri çevirmeme rağmen) çıkılan moral gezisinde bir tane keyif sigarası ile başladı.. ve buda başarısız denemez çünkü kafamdan hiç bir zaman ben sigarayı bırakmamıştım...
8 ekim 2007 günü ( tarihi aklımda tutacak kadar önemsemiyorum aslında ama 2007 nin ramazan bayramından önceki pazartesi olduğunu hatırlıyorum sizleride doğru bilgilendirmek adına takvime baktım)
sigara içmedim. Eşimin inanılmaz psikolojik baskısı, ( laf aramızda bu konuda çok iyidir) her yaktığım sigarada beni nasıl bir
sonun beklediğini en ince tıbbi ayrıntıya kadar anlatması, kızımın düğününü göremeyeceğimi sürekli hatırlatması, kendi ölümüne bile sebep olacağımı söylemesi ( eşim sigaraya benimle başladımıştı) vb. birçok şey.... ben sigara
içmemeye 1 ay devam ettim... 1 ayın sonunda bir sabah kızımı okula göndermemin ardından, göğsümde şiddetli bir çarpıntı hissettim.30 yaşlarımdaydım... daha önce üniversite yıllarımda final dönemi yada bütünleme dönemi başlayan çarpıntılarım, hayatımın bazı dönemlerinde, çok yorulduğum yada sıkıldığım zamanlarda beni ara ara yoklardı.( eşimin hekim olması nedeniyle pek fazla sağlık sorunu konuşulmaz evimizde,bende bu geçici çarpıntılarımda kimseyi haberdar etmeden hemen uzanır dinlenirdim. eşim anlar, gelir durumu kontrol eder ve hayat devam ederdi) Ama bu sabah ki başkaydı.Kalbim hızlı atmıyor sanki arada fazladan atıyordu ,ve bu fazla atış canımı yakıyor ve nefessiz kalmamı sağlıyordu.
eşimi durumdan haberdar edip gerekli hekimlere gittim. Evet bir sorun vardı ama çok şükür kısa süreli bir ilaç tedavisi ve takip ile çözümlenebilecekti. Doktorumun ilk sorularından biri sigara oldu. Hemen büyük bir pişkinlikle cevapladım : b-ı-r-a-k-t-ı-m. Aslında yine yanlış cevabı vermiştim ama farketmem için daha ciddi sorunlar gerekiyormuş......
bu arada hala sigara içmemekteydim..
aradan 5-6 ay geçti. sigarayı bırakmışım ve çok önemli bir halt yapmışım gibi herkese söylüyorum. sürekli sigaradan konuşuyorum. içmiyorum, içenlere karışıyorum falan filan....
nisan yada mayıs ayıydı (şimdi kalkıpta tahlil tarihlerine bakamayacağım kusura bakmayın) sanırım,
her sabah ki gib i kalkıp kahvaltıyı hazırladım, herşey normal, sağlıklıyım, kızım yataktan kalmak istemediğini onu mıncıklamak için yanına gitmemi söyledi. emir büyük yerden gelince görev kaçınılmaz tabi:) yatağa eğildim 1-2 sn içinde boğazımda hafif bir gıcıklanma ve öksürme hissi ile doğruldum, öksürünce ağzıma dolan şeyin balgam olduğunu düşünerek banyoya koştum. hiç başıma gelmeyen bir şeydi, ''üşütmüş olmalıyım, neyse şimdi temizlenir yatağa kızımın yanına dönerim'' diye düşünürken , nefes alamamaya başladım, ciğerlerime bişi doluyordu, nefes alıp verirken tuhaf bir hırıltı çıkarmaya başladım. hırıltı ve öksürük , öksürük , öksürük ve her öksürükte etrafa saçılan kan... evet kan... kızım bir sorun olduğunu fark edip yanıma geldiğinde
gözlerinde gördüğüm şeyi size anlatamam.. kızım annesini kaybetme korkusuyla havlu dolabından kucak dolusu havluyu getirip ''kanamasın ! '' diye bağırarak ağzıma kapatmaya çalışıyordu.nefes alabildiğim bir ara telefonuma ulaştım ve kızıma verdim. tıpkı ona öğrettiğim gibi acil durumlarda 3 nolu tuşa basarak kodladığımız babasını aradı. hatırlayabildiğim konuşmaları size aynen aktarıyorum:
- baba annemin ağzı kanıyor. çok kanıyor konuşamıyor.
( apartmanımızda yıllar yılı süregelen komşuluk kurallarından biri : kalorifere ritimli vurmak kahveye gel demektir, 3 defa hızlı şekilde vurmak acil durumdur yardıma gelinir.)bende mutfağa kalorifer borusuna doğru koştum ve 3 defa vurdum, eğer sorun büyüyecekse kızım yalnız başademezdi, mutlaka bir büyük olmalıydı)
-anneni ver kapıyı aç ve evden çıkmadan komşuları çağır,
s.. sorun ne?
-ağzımdan kan geliyor ( öksürmeye devam ediyorum , mutfak tezgahına bıraktığım telfonun hoparlörü açık ve lavaboya öksürmeye devam ediyorum.)
- miden mi bulanıyor? kan öğürme ile miğdenden mi geliyor?
- hayır öksürünce, nefes alamıyorm içim su doluyor sanki.
- telefonu yaklaştır , hırıltıyı duyuyorum.
( kızım acil durum planlarını çok başarılı yürütmekte ev telefonundan annemi arıyor, ki 20 dakka önce konuşmuştuk herşey normalken.. komşum pijamalarıyla yanımda, bu sırada bir başka komşum araba anahtarı ve ölesine giyilmiş bir kıyafetle yanımızda bitiyor nereye götüreyim diye? )
sanırım ben çok şanslı bir insanım.
- üniversiteye acile git ben geliyorum.
sonrasındaki telefon trafiği çok karışıkmış. neyse 3-5 dak içinde annemle babam kapıda bitti. bu arada öksürük ve kanama durdu. öksürmeye korkuyorum ve göğsüm çok acıyor.
3 gün süren işkence gibi tetkikler , girilmedik cihaz ve girmeyen cihaz kalmadı desem yeridir..en kötüsü ise ciğerlerime girdikleri zımbırtı, çok can yakıyor.
tetkikler sırasında aldığım radyasyon nedeniyle 48 saat kızımdan uzak kalmalıydım. ama kızım çok panikti. okulda hiç konuşmamış, eve geldiğinde anneme benim yanıma gelmek için tutturmuş. hastanede işlerim akşama doğru bitti.ertesi sabah okulun bahçesine gittim anneannesinde kalan kızımı uzaktan 3 metre ara ile gördüm konuştuk iyi olduğuma ikna oldu.
ama hala her öksürdüğümde evin neresinde olursa olsun yanıma koşuyor '' iyimisin anne?''
sebebi bulunamadı, tabi yine ilk soru sigaraydı....ilk başta yine yanlış cevabı vermiştim.:bıraktım...
şimdiyse doğru cevabı buldum:
-sigara içiyormusunuz? / alır mısınız?
-
hayır, kullanmıyorum.
ben sigarayı bırakmakla iyi birşey yapmadığımın farkına vardım; BEN SİGARAYA BAŞLAMAKLA KÖTÜ BİRŞEY YAPMIŞTIM...
unutamayabilirim, ama hatırladığım sadece tadı olmamalı diye bu yaşadıklarımı yazarak tekrarladım....