7 yıldır kesintisiz olarak ve zaman zaman da çokça fazla içenlerdendim. hele ki son zamanlarda, herhangi bir sebebi yoktu. insan mutluluğunda da, üzüntüsünde de, ağladığında da, güldüğünde de, korktuğunda da, uyumadan önce, uyandıktan sonra, yemekti kahvaltıydı, çaydı, kahveydi derken uzayıp gider bu örnekler. önemli olan kafanda bitirebilmek, kendi özgür iradenle...
Neyse konuyu uzatmayım :) ben hep bırakmak isteyen ama hiç bir zaman bırakma girişiminde bulunmayan ve yanımda içen olduğunda tiksinen, sigara olmadığında ve içmediğimde deliren hatta bazen içim dışım berbat kokup tiksinene kadar içen biri(ydim) bıraktı sonunda ve yaklaşık olarak 3 aydır içmiyorum. Bunu erkek arkadaşıma borçluyum. zaman zaman, bırakalım diye söylerdi, arada konuşurduk sigarayla ilgili. bende tamam bırakalım derdim. sonra birgün hiç hesapta yokken 'bugün son paketimizi (içinde on tane bile yoktu) birlikte ortak içiyoruz, gece yarısından sonrada içmek yok' dedi. tamam dedim ve o gün bugündür hiç ağzımıza bile sürmedik. inanın canımız bile çekmiyor aksine kızıyoruz kendimize nasıl içmişiz bunca zaman bu iğrenç şeyi diye. içenleri görünce hele ki kokusundan nasıl tiksiniyoruz anlatamam.
Erkek arkadaşım zaman zaman sigarayı bırakan ve en fazla 4 ay bırakabilmiş biri ve ben 4 ay sonrada içmedim mi daha da içmem diyor ki 'ara verdim, tekrar içmeye başlarım ben' demişti bu kararı aldığımızda. şimdiyse 4 aya bile gerek yok, zehiri vücudumuza almamaya yemin etmiş gibiyiz. Allah'a şükür ne canımız çekiyor ne de aklımıza geliyor. Ve ne güzel ki etrafımızda sigarayı bırakan ailelerde oldu, biz bir örnek olduk onlara. Haydi hanımlar şimdi sıra sizde. Sigaraya ara verin ve bir daha içmek aklınıza bile gelmesin. Yanınızda eşiniz, arkadaşınız, dostunuz, anneniz, babanız, kendiniz kısacası herşeyim dediğiniz canınızdan biri varsa ne mutlu size