Merhaba, sigarasız 2. ayım bitmek üzere. Ben ki hele ki arkadaşlarla buluşup muhabbet sohbet derken aktif bir günümde 2 pakete çıkan feci bir tiryakiydim 16 yaşımdan beri, sonunda 11 yılın sonunda bıraktım. Daha önce de bıraktığım oldu, ama her seferinde "sigara içmekten hoşlanıyorum ama zararlı, o yüzden bırakıyorum" düşüncesindeydim ve hooop sigaraya geri başladım. Ama son bırakışımda sigaradan nefret etmiştim (arnavut ciğerinden zehirlendim, ay bulantıyla yatıyorum pijamam ellerim saçlarım hep pis pis sigara kokuyor, kendimden tiksindim sigara içmek ne mümkün, derken sigarasız 1 gün geçince bir daha içmeyeyim dedim) Nikotin bandı kullanmadım, bırakmaya çalıştığım maddeyi alarak bırakmak ban saçma geldi. Benimle aynı zamanda bırakan bir arkadaşım da bandı denedi, çok işe yaradığını söylüyordu ama bilemem, abur cubur hariç bırakırken hiçbir takviye kullanmadım. İlk 1 hafta abur cubur ne istersem yedim, 2. hafta onları da kesip her gün uzun uzun yürüyüşe çıktım. 2. haftanın sonunda tartıldım. Kilo falan almamıştım. Ama 10 gün sürdü o baş dönmesi, rüyada gibi yatmalar, baş ağrıları, asabiyet; hepsinden fenası bir sigara istemek ama nasıl kriz halinde! Normal bir günümde aksatmadan 1-1,5 paket içerdim ben. O krizler gelince daha da sinirlendim, ben vücudumu böyle bağımlı hale nasıl getirmişim dedim, inat ettim iyice içmedim. Aklıma hep uyuşturucu bağımlılarını, yatarak tedavi gören alkolikleri filan getirdim. Onlar nasıl bırakıyorlar, ben neden şımarıklık yapıyorum dedim.
Bir sigara içince hop yeniden başlanır deniyor ya, ben de 3. haftamda yaktım bir tane. Sonraki gün 2 tane. Sonraki gün 5 tane!!!
Sonra napıyorum ben dedim, sigarayı canım da çok istediğinden filan içmiyordum. Hani bırakmışım ya sözde, bağımlı değilim içsem de ne olacak diyor insan. Söndürdüm bir daha da yakmadım. Hatta yakarım diye korktum, koşa koşa doktoruma gittim adet sancılarım için doğum kontrol hapına başladım. Artık korkudan istesem de içemem zaten. (Sigarayla beraber doğum kontrol hapı 30 kat çoğaltıyormuş kalp krizi, felç, vs gibi kan pıhtısından oluşan hastalık ve ölüm riskini
)
Hala mutfakta, otobüs duraklarında, bir cafede otururken filan canım istemiyor ama zihnim alışmış, sanki bir sigara yakacak gibi hissediyorum kendimi. Ama kahvenin yanında hiç canım çekmiyor. Babamdan ders aldım bu konuda. O sigarayı bıraktıktan sonra 10 yıl filan Türk kahvesi içemedi, canı hep sigara istiyormuş. Ben hep kahvemi çayımı içtim, çünkü onlarsız yapamam. Ne yani dedim, sigarayı hatırlatıyor diye otobüs durağında da mı beklemeyeyim mesela?
Türk kahvem olmadan olmaz, bayılırım her gün içerim 1 tane kesin :)
Keşke aynı iradeyi kilo vermekte de kullanabilsem
ooof of! neyse, her şey sırayla... Maşallah diyin ve bana şans dileyin, çünkü yıllardan beri hep istediğim şeyi sonunda yapıcam, bu bahar artık parkta koşabilcem, nefesim yetecek inşallah. Umarım hepiniz de bırakırsınız, kafelerin pastanelerin gettolarından (ufo altındaki buzz gibi bahçelerden yani) iç kısımlara terfi edersiniz, öyle büyük keyif ki dışarıda sigara içenlerin yanından geçip içeride en güzel dekore edilmiş yerde bir masaya oturabilmek ve aklında sigara olmaması. Allahım bir daha yaşatmasın böyle bağımlılık, geceleri hızlı atan nabzımdan panik atak olmuştum artık. Çok şükür en zor kısmı geçti
İnşallah böyle devam eder.
Bir de, 3. aydönümü hediyesi olarak kendime ilk defa pahalı bir parfüm alıcam. Önceleri oda kokusuyla parfümün farkını bile ayırt edemezdim, madem artık burnum keskinleşti tadını çıkarayım, değil mi ama?
Amma uzun yazdım dimi
Napayım kime anlatayım, size döktüm içimi. Herkese sağlıklı, misss gibi günler dilerim