Beş senelik ilişkimde mutluydum, o kişi bana çok değer verdi,asla böyle syelr geçmedi aramızda.Hayatinin dönüm noktasindasin. Bugun verecegin karar hayatini şekillendirecek. Seni mutluluğa ya da mutsuzluğa goturecek. Ki bu adamin seni mutlu etmesi ihtimal bile olamaz. Ailene kizginsin, onlari memnun etmek istiyorsun, kalbin kirik ve bu kirginliği biriyle yalanci aşk yaşayarak kapattiğini saniyorsun. Ihaneti, şiddeti, kufru kabul ederken gururunu, kadinliğini ezdiriyorsun. Ve bunu da seviyorum diyerek kapatiyorsun. Sen gerçek aşki tatsaydin bunun sevgiyle yakindan uzaktan alakasi olmadiğini bilirdin. 5 senede insan duşmanina bile alişir. O yuzden hatalari en fazla bir kez affedin derler. Çunki zaman geçtikce artik giden zamana aciyarak gidemezsin kimseden. Şu an hassas durumdasin. Dogrulari bildigin halde kabul etmiyorsun ve yanlişa gitmeye devam ediyorsun. Senin gibi iki arkadaşim var. Biri aşiri gururlu oldu ve affetmedi. Şu an başkasiyla çok çok mutlu bir hayati var. Digeriyse zamparanin, ahlaksizin birine bağlandi suruklendi gidiyor. 10 senedir oyuncak oldu elinde. Ayrilamiyor. Duymadi hakaret kalmadi ama artik arkadaşim diyor ki ben kendimi kaybettim. Hicbir kufur hakaret beni incitmiyor. Çunki o benliyini beş para etmez insan için yok etti.
Hayatinizi hiç etmeyin. Aşk kesinlikle boyle birşey degil. Insan ona hakaret eden, aldatan birine birşeyler hissediyorsa bu aşk degil bağliliktir, kendini ona mecbur hissetmekdir. Sen ona mecbur degilsin. Onunla yola drvam edersen evlendikden sonra kucaginda çocukla ihanetlerini yakalarsin, çocugunun goxu onunde dayak yersin. Kufur işitirsin. Evlendikden sonra emin ol en onemli şeyin sevgi degil saygi olduğunu ogreneceksin. Beraber yaşadiğiniz ev bile hapishane gibi gelecek. Sokakta gozun hep mutlu çiftlerde olacak. Burda boyle konular çok açildi. Çoğu yillar onceki konular. Herkes tavsiye vermiş kiza. Kizin hesabina bakiyordumda kimseyi dinlememiş ve yillarca ayni konulari açmiş durmuş. Bu hiç şaşmaz. Belki dinlemiyceksin ama hayatini karartma
Ben ayrılmak istedim ayrıldık daBana siz hiç normal gelmesiniz. Kendi konunuzu başkası yazmış gibi okuyun borderline sadece anneniz mi?
Garip melankolik, dramatik olaylar ortada sevgi de aşk da yok. Adamın ayakkabasının altındaki sakız gibi değer görüyorsunuz ama bundan mutlusunuz. Kendinize verdiğiniz değer bu.
Bunu jet hızıyla kapıya koyun, imkan varsa eskisine dönün
Evlenmeyi düşünmüyordum işin gercegi.. zamanla birseyler değişir diye düşündüm. Bu sorunlar geçer diye. Ailemin bana olan pozitifliği hoşuma gitti, "sebiyorum ama gücümü toplayınca ayrılacağım "diyordum.simdi o gün geldi ama güçlü degilimOrtada bir iliski gormuyorum duzenli olarak siddet gordugunuz size iskence eden biri var bundan kurtulmak icin cabaniz da yok. Yakinda evlenip kocam aldatiyor dovuyor diye konu acabilirsiniz ki gidisat o yonde. Bir insan kendine neden bunu reva gorur acaba?
Annemle arama mesafe koymami istedi ve bu kişiyi def etmemi. Ben bağımlı bir kişiliğim, çocukluktan gelen birşey bu ve bu tarz insanlar bunun farkında olmuyor. Ama işlerime. Odaklanarak hobilerimle ilgilenerek bunu asabiliyirum. Ayrılmak gerektigini biliyordum belki birşeyler değişir diye düşünmüştüm olmadı.Kendinize gelin. Bu saçma sapan ilişkiyi sürdürmek normal değil. Psikologunuz bu konuda yorum yapmıyor mu? Anneniz hakkında bir yorum yapmış ya. Bu şey hakkında da yorum yapmış olmalı.
İnşallah aklınız başınıza gelir.
Psikologunuzu dinleyin ikisindende uzak durun.Ben ayrılmak istedim ayrıldık da
. Eski kişiye dönme gibi bir durum yok artık maalesef. Ben yalnız kalmak istiyorum aslında ,hatta evlenmeyi bile çok istemiyorum.ama hayatımda biri varken ailem bana daha pozitifti bunu kaybetmek istemedim.bu kişi en başlarda böyle değildi, sevdim. Şimdi giderse gitsin diyorum ,ama geçen zaman ve benden gidenler geri gelmeyecek. İslerime odaklaniuorum ve müzikle ilgileniyorum .annem ve bu kişi benim sorunlu biri olduğumu bana empoze etmeye çalışıyordu .psikologum ise benim bir rahatsizliyim olmadığını söyledi, anneme sinir cizmemi, yoksa benim de hasta olacağımı , bu kişiyi de hayatımdan cikarmami söyledi . Buna henüz gücüm yoktu ve erteledim
Çok haklisiniz, ama annem o benim. . belki bu kişiden ayrılırım ama annemin hasta olduğunu bilerek onu terk edemem işte. Bazen beni eski sevgilimden ayırmak için neler yaptığı aklıma geliyor, buradaki iş hayatıma bile son vermek istemişti. Bana kucukluyumden beri kendimi ezik ,işe yaramaz hissettirdi. Babama da aynı şekilde davranıyor.ben çok çirkinim,pasakliyim, boş kafaliyimvs. Maalesef bunları icsellestirerek buyumusum. Ve o zamanlar ayaklarım üzerinde duramıyorum. Şimdi çalışıyorum, az görüşüyorum ailemle. Onun önceden engellediği ne varsa (keman çalmak, resim yapmak vs,) hepsini yapmaya çalışıyorum.anliyorum ki o kendini sevmiyor ve bana bağımlı. Ben de bu gidişle hep birilerine bağımlı olacağım. Bütün bunlar zaman isteyen hemen olan şeyler değil. Ve herşeye rağmen, mesleğe ilk başladığımda bana maddi destek oldu, sınav zamanlarımda yanımda oldu ve hasta olduğum zamanlarda. Elinden geleni yapmaya çalıştı,ama duygusal anlamda yalnız bıraktı. Hiçbir üzüntümü onla paylasamadim.simdi şiddet gordugumu bilse çok üzülür ,ama niye izin verdin diye ayrıca ondan da şiddet göreceğimi biliyorum.. ben uzun bir muddet yalnız kalmaliyim, sevdiğim şeyleri yaparak ,işime odaklanarak ,ama ailem bunu anlamıyor. Biri olunca ben annemin gözünde büyüyorum .beni takdir ediyor. Bana yalnız olamayacağımı tek başıma ayakta duramayacagimi hissettiriyor ama ben kendi kendime bunun böyle olmadığını kimseye ihtiyacım olmadığını söylemeye çalışıyorum.. bunu her zaman yapamıyorum, mesela ayrılırken çok uuzldim.Psikologunuzu dinleyin ikisindende uzak durun.
Zaten anneniz bipolarmış.
Sevgilinizde narsist olabilir.
Ne olursa olsun ikiside normal değil.
Zaten ikiside şiddet uygulamış sağlıklı insanlar değiller.
Onları referans almayın dinlemeyin.
Sizi aşağı çeken insanlar...
Bazen en yakınlarımız en güvendiğimiz insanlar bize zarar veren, özbenliğimizi düşürmeye çalışan insanlardır.
Kendi kendinizin dostu olun.
Bu dünyaya bir kere geldik ELALEM için yaşamayın .
Buna AİLENİZDE dahil
Söylediklerinuzin farkındayım, kendi ayaklarim yzerinde durmaya çalışıyorum.bu söylediğinizi bana yıllarca annem hissettirdi ben bunları normal sanarak büyüdüm.Cayır cayır'' ben değersiz bir kadınım, ailemden kıymet görmedim, kendime kıymet vermiyorum ve değerli bulmuyorum. Bana bir gram sevgi vererek istediğini yapabilirsin ve yaptırabilirsin'' frekansı yayıyorsunuz. Yazdıklarınızdan bile bunlar fışkırıyor. Sizi tabiki suçlamıyorum bunlar çocukluk+ ergenlik dönemlerimizin toplamı. Psikoterapi öneririm öncelikle bir an önce şemalarınızı değiştirin.
Tabiki haklısınız. Kendinize farkındalık yöneltip kendi üzerinizde çalışma kararınız ve azminiz öyle kıymetli ki. Sizi tebrik ediyorum şifa olsun inşallahSöylediklerinuzin farkındayım, kendi ayaklarim yzerinde durmaya çalışıyorum.bu söylediğinizi bana yıllarca annem hissettirdi ben bunları normal sanarak büyüdüm.
Ve kendimi buna inandirdim. Şimdi bunun böyle olmadığına kendimi inandırmaya çalışıyorum. Gerçekten kimseye ihtiyacım yok diyorum ve işime odaklanıp hobileime zaman veriyorum..ama ben bunları yapmaya calisirken annem devreye giriyor ve bana kendimi yine kötü hissettiriyor , emin olun bunları anlatsam neden daha önceden ayrılmadin diye bir de ondan psikolojik şiddet gorecegim.. sizler kizabilirsiniz ,yol göstermeye çalışıyorsunu,z.ama annemin omzunda aglayabilmeliyim kızıp azarlamak yerine bana iyi davranmalı yaralarımı sarmam icjn.. ben kendi başıma birseyelr yapmaya çalışırken o üzerime geliyor ve ben etkisinden çıkamıyorum. Terapiye gidiyorum zaten, ama hemen hallolacak seyelr değil bunlar..
Bunların farkındayım, evlenmek istediğini söylese de ben istemiyordum içten içe. Beni anlamanızı beklemiyorum. .bana hep degersiz biri olduğum söylendi, bir erkek olandan yada bir patron olmadan tek başıma bir aeyelr yapamayacağım söylendi..ama ben bunları bir sekilde hallettim.ayaklarim üzerinde durmaya basladim. ama özel hayatimda bunu başaramadım. Ben annemin engellediği ne varsa onlari yapmaya çalışıyorum .keman çalmak, resim yapmak tiyatro ya gitmek.. hepimizin çok kolay ve normal bir insanın yapabileceği şeyler dediğiniz şeyleri ben ancak ayrı bir şehre tasinip ve ayrı bir eve çıkarak ypamaya baslayabildim.Daha evlenmeden sizi dövüp aldatan bir adamla evlenip bir ömür geçirebileceğini düşünecek kadar aklını askıya almış birine ne desek boş aslında.
Bu kafa ile giderseniz ne yaparsanız yapın ilerde yalnız kalacaksınız zaten. Sadece birden fazla aldatma , şidet ve bir ihtimal adam sizle evlenirse sıkıntılı bir boşanma süreci ile ömrünüzü ve psikolojinizi daha da bitireceksiniz o kadar. Zira adam sizi ne seviyor, ne saygı duyuyor, muhtemelen şuan için maddi ve manevi yönden kendini sizsen daha çok destekleyen biri olmadığı ve kimseye gerçekten aşık olmadığı için hayatında tutuyor, bu şartlar değişince ilk tekmeyi o atar çıkarır sizi hayatından merak etmeyin
Buradaki herkesin yorumu benim için değerli çünkü ben içimi döktüm ve insanlar beni dinleyerek yol göstermeye çalışıyor.Tabiki haklısınız. Kendinize farkındalık yöneltip kendi üzerinizde çalışma kararınız ve azminiz öyle kıymetli ki. Sizi tebrik ediyorum şifa olsun inşallahBirçok kişi o kadar farkındalıksız ki. Gerçeklerle yüzleşmek herkesin harcı değil misal az önce bir konu msja kapatıldı ve resmen üyelere nefret kusuldu neden?Konu sahibesi gerçekleri duyduğu için... Siz farkındalık sahibi bir kadınsınız bu çok kıymetli birde terapiye girişmeniz daha daha kıymetli. Size aile dizimi ve kök çakra meditasyonlarıda önerebilirim. Siz ve hepimizin kıymetimizi anlaması dileğiyle. Size hiç kızmadım ne haddime benim kızmak. Sadece çiçek gibi kadınların ayılara kendini yol etmesine kalbim razı gelmiyor üzülüyorum.
Annenizle aranıza mesafe kıymanızı istemiş ve koymuşsunuz. Bu kişiyi terketmenizi istemiş, terkedin o halde.Annemle arama mesafe koymami istedi ve bu kişiyi def etmemi. Ben bağımlı bir kişiliğim, çocukluktan gelen birşey bu ve bu tarz insanlar bunun farkında olmuyor. Ama işlerime. Odaklanarak hobilerimle ilgilenerek bunu asabiliyirum. Ayrılmak gerektigini biliyordum belki birşeyler değişir diye düşünmüştüm olmadı.
Sevgilinizi direkt bırakın zaten.Çok haklisiniz, ama annem o benim. . belki bu kişiden ayrılırım ama annemin hasta olduğunu bilerek onu terk edemem işte. Bazen beni eski sevgilimden ayırmak için neler yaptığı aklıma geliyor, buradaki iş hayatıma bile son vermek istemişti. Bana kucukluyumden beri kendimi ezik ,işe yaramaz hissettirdi. Babama da aynı şekilde davranıyor.ben çok çirkinim,pasakliyim, boş kafaliyimvs. Maalesef bunları icsellestirerek buyumusum. Ve o zamanlar ayaklarım üzerinde duramıyorum. Şimdi çalışıyorum, az görüşüyorum ailemle. Onun önceden engellediği ne varsa (keman çalmak, resim yapmak vs,) hepsini yapmaya çalışıyorum.anliyorum ki o kendini sevmiyor ve bana bağımlı. Ben de bu gidişle hep birilerine bağımlı olacağım. Bütün bunlar zaman isteyen hemen olan şeyler değil. Ve herşeye rağmen, mesleğe ilk başladığımda bana maddi destek oldu, sınav zamanlarımda yanımda oldu ve hasta olduğum zamanlarda. Elinden geleni yapmaya çalıştı,ama duygusal anlamda yalnız bıraktı. Hiçbir üzüntümü onla paylasamadim.simdi şiddet gordugumu bilse çok üzülür ,ama niye izin verdin diye ayrıca ondan da şiddet göreceğimi biliyorum.. ben uzun bir muddet yalnız kalmaliyim, sevdiğim şeyleri yaparak ,işime odaklanarak ,ama ailem bunu anlamıyor. Biri olunca ben annemin gözünde büyüyorum .beni takdir ediyor. Bana yalnız olamayacağımı tek başıma ayakta duramayacagimi hissettiriyor ama ben kendi kendime bunun böyle olmadığını kimseye ihtiyacım olmadığını söylemeye çalışıyorum.. bunu her zaman yapamıyorum, mesela ayrılırken çok uuzldim.
Kalbinizi bilemem ama benim tahminim siz bu şahsı sevmiyorsunuz. Size iyi gelen yanları (iyiliği batsın)düştüğünüz anlarda sarılıp unuttuğunuz,herkes evlendi diye hah sorunlu ailem de bu şahsı sevdi en iyisi bu tamam deyip bu sebeplerle birlikte olup sevdiğinizi zannediyorsunuz.Sezen aksu"nun bir şarkısı var ya ;
"Seviyorum kahretsin!
Seviyorum elimde değil çok..
Seviyorum ah neden!
Yaşadığım en derin aşksın sen"
Her ayrıldığımizda bu şarkıyı dinliyorum.
Birbirimize göre olmadigimizi biliyorum ama çok seviyorum.
Otuz yaşındayım, az para kazansam da kendi ayaklarim üzerinde durabiliyorum. Çocukluğumdan beri anne ve babamın kavgaları, annemle olan sorunlarım, çok sevdiğim ve bana değer veren sevdiğimden ailemin İstememesi nedeniyle ayrılmak zorunda olmam.( Tam beş yıl sürmüştü,)
Borderline bir annem var ,psikologum bu şekilde teşhis koydu.ama annem ve babam bana meslek hayatımda maddi ve manevi hep destek oldular..çok incirti annem beni. Ve belkide beni hiç bir zaman gerçekten sevmedi..
Ama onu hep anlamaya çalıştım .zamanla aileme olan kinim geçti. İşime odaklandim, kendime iyi gelevek seyelr yapmaya çalıştım, ve bir süre sonra kalbim başka biri için atmaya başladı.
Ama bu kişi beni cok üzüyor.
Annemle o kadar ağır sorunlarımız oldu ki küçüklüğümden beri şiddet gormemz en basiti.
Ama o benim annem.
Ne olursa olsun ondan vazgeçmedim.terk edemedim.ancak sinir koydum hep, başka bir şehirde yaşıyorum, birlikte yaşamıyoruz ayda bir iki kere gorusebiliyoruz.
Bu bana iyi geliyor.
Belki bu sorunlardan dolayıdır ,
Kendimi yetersiz ve degersiz hissediyorum. Erkek arkadaşımin tavırları bunu bana daha çok hissettiriyor.
Onu eski sevgilisiyle mesajlasirken yakaladım. Bir skilde beni inandirdi.
İş için vs dedi.a
Ama benim içime bir şüphe düştü. En zor zamanlarımda beni heo terk ediyor. Bana çok ağır şeyler söylüyor şiddet bile girdi işin içine ben de ayrıldım ondan
Ama çok üzülüyorum. Bana bu kadar kötülük edip , arkasına bile bakmaması canımı çok acitiyor.
Bu kişiyi ailem de onaylamisti, çok sevdi herkes.
Ben ona en zor xamaninda ofisimi açtım, birbirimize destk oluyorduk. O herşeyi bir anda sildi. Daha dün beraber plan yaptgim adam bir anda arkasına bakmadan gidebiliyor. Ertesi gün özür dilemek için geliyor. Ve ben hep onu affediyorum. Ben asla şiddeti yada aldatmayı normal görmüyorum. Başka biri anlatsa ne duruyorsun ayrıl derim ama yapamıyorum. Onunla mutlu değilim.
Ama o varken ailem bana daha iyi davranıyor.
Ben evleneceğim mutlu olacağım diye düşünüyorlar.
Arkadaslarimin hepsi evlendi ,bir eşinin olmasi insana güven veriyor. Yalnız uasayabilecek gucteyim ,ama bazen yapamayacağımı hissediyorum.
Gözümden sakindiyim insan bana deli olduğumu soueldi ."ben istesem bana hayır demeyecek kız yoktur, nereye istersem gelirler "dedi. .en son ki kavgamizda. Çünkü bir kiz nedeniyle tartisiyorduk.kzii Instagram'da aramis ve sohbet etmiş, arkadaşı değil, duruşmada tanışmış. Ben de kıskandım " sen de boylu poslu bir kızsın ,neden sevgilin olmuyor "yazmis kıza.
Nyapabilirdim ki kıskandım..
O da bana sen hastasın dedi .
Çok acı çekiyorum.. çok uzun oldu yazdiklarim.. okuyan olduysa teşekkür edefim.icimi dökmek istedim.. biliyorum ki hiçbir arkadaşım, onun bana vurduğunu bilse ,bu konuşmaları bilse bu ilişkiyi onaylamaz. İçimi dökmek istedim. Teşekkürler herkese..