Sezen aksu"nun bir şarkısı var ya ;
"Seviyorum kahretsin!
Seviyorum elimde değil çok..
Seviyorum ah neden!
Yaşadığım en derin aşksın sen"
Her ayrıldığımizda bu şarkıyı dinliyorum.
Birbirimize göre olmadigimizi biliyorum ama çok seviyorum.
Otuz yaşındayım, az para kazansam da kendi ayaklarim üzerinde durabiliyorum. Çocukluğumdan beri anne ve babamın kavgaları, annemle olan sorunlarım, çok sevdiğim ve bana değer veren sevdiğimden ailemin İstememesi nedeniyle ayrılmak zorunda olmam.( Tam beş yıl sürmüştü,
Borderline bir annem var ,psikologum bu şekilde teşhis koydu.ama annem ve babam bana meslek hayatımda maddi ve manevi hep destek oldular..çok incirti annem beni. Ve belkide beni hiç bir zaman gerçekten sevmedi..
Ama onu hep anlamaya çalıştım .zamanla aileme olan kinim geçti. İşime odaklandim, kendime iyi gelevek seyelr yapmaya çalıştım, ve bir süre sonra kalbim başka biri için atmaya başladı.
Ama bu kişi beni cok üzüyor.
Annemle o kadar ağır sorunlarımız oldu ki küçüklüğümden beri şiddet gormemz en basiti.
Ama o benim annem.
Ne olursa olsun ondan vazgeçmedim.terk edemedim.ancak sinir koydum hep, başka bir şehirde yaşıyorum, birlikte yaşamıyoruz ayda bir iki kere gorusebiliyoruz.
Bu bana iyi geliyor.
Belki bu sorunlardan dolayıdır ,
Kendimi yetersiz ve degersiz hissediyorum. Erkek arkadaşımin tavırları bunu bana daha çok hissettiriyor.
Onu eski sevgilisiyle mesajlasirken yakaladım. Bir skilde beni inandirdi.
İş için vs dedi.a
Ama benim içime bir şüphe düştü. En zor zamanlarımda beni heo terk ediyor. Bana çok ağır şeyler söylüyor şiddet bile girdi işin içine ben de ayrıldım ondan
Ama çok üzülüyorum. Bana bu kadar kötülük edip , arkasına bile bakmaması canımı çok acitiyor.
Bu kişiyi ailem de onaylamisti, çok sevdi herkes.
Ben ona en zor xamaninda ofisimi açtım, birbirimize destk oluyorduk. O herşeyi bir anda sildi. Daha dün beraber plan yaptgim adam bir anda arkasına bakmadan gidebiliyor. Ertesi gün özür dilemek için geliyor. Ve ben hep onu affediyorum. Ben asla şiddeti yada aldatmayı normal görmüyorum. Başka biri anlatsa ne duruyorsun ayrıl derim ama yapamıyorum. Onunla mutlu değilim.
Ama o varken ailem bana daha iyi davranıyor.
Ben evleneceğim mutlu olacağım diye düşünüyorlar.
Arkadaslarimin hepsi evlendi ,bir eşinin olmasi insana güven veriyor. Yalnız uasayabilecek gucteyim ,ama bazen yapamayacağımı hissediyorum.
Gözümden sakindiyim insan bana deli olduğumu soueldi ."ben istesem bana hayır demeyecek kız yoktur, nereye istersem gelirler "dedi. .en son ki kavgamizda. Çünkü bir kiz nedeniyle tartisiyorduk.kzii Instagram'da aramis ve sohbet etmiş, arkadaşı değil, duruşmada tanışmış. Ben de kıskandım " sen de boylu poslu bir kızsın ,neden sevgilin olmuyor "yazmis kıza.
Nyapabilirdim ki kıskandım..
O da bana sen hastasın dedi .
Çok acı çekiyorum.. çok uzun oldu yazdiklarim.. okuyan olduysa teşekkür edefim.icimi dökmek istedim.. biliyorum ki hiçbir arkadaşım, onun bana vurduğunu bilse ,bu konuşmaları bilse bu ilişkiyi onaylamaz. İçimi dökmek istedim. Teşekkürler herkese..
"Seviyorum kahretsin!
Seviyorum elimde değil çok..
Seviyorum ah neden!
Yaşadığım en derin aşksın sen"
Her ayrıldığımizda bu şarkıyı dinliyorum.
Birbirimize göre olmadigimizi biliyorum ama çok seviyorum.
Otuz yaşındayım, az para kazansam da kendi ayaklarim üzerinde durabiliyorum. Çocukluğumdan beri anne ve babamın kavgaları, annemle olan sorunlarım, çok sevdiğim ve bana değer veren sevdiğimden ailemin İstememesi nedeniyle ayrılmak zorunda olmam.( Tam beş yıl sürmüştü,
Borderline bir annem var ,psikologum bu şekilde teşhis koydu.ama annem ve babam bana meslek hayatımda maddi ve manevi hep destek oldular..çok incirti annem beni. Ve belkide beni hiç bir zaman gerçekten sevmedi..
Ama onu hep anlamaya çalıştım .zamanla aileme olan kinim geçti. İşime odaklandim, kendime iyi gelevek seyelr yapmaya çalıştım, ve bir süre sonra kalbim başka biri için atmaya başladı.
Ama bu kişi beni cok üzüyor.
Annemle o kadar ağır sorunlarımız oldu ki küçüklüğümden beri şiddet gormemz en basiti.
Ama o benim annem.
Ne olursa olsun ondan vazgeçmedim.terk edemedim.ancak sinir koydum hep, başka bir şehirde yaşıyorum, birlikte yaşamıyoruz ayda bir iki kere gorusebiliyoruz.
Bu bana iyi geliyor.
Belki bu sorunlardan dolayıdır ,
Kendimi yetersiz ve degersiz hissediyorum. Erkek arkadaşımin tavırları bunu bana daha çok hissettiriyor.
Onu eski sevgilisiyle mesajlasirken yakaladım. Bir skilde beni inandirdi.
İş için vs dedi.a
Ama benim içime bir şüphe düştü. En zor zamanlarımda beni heo terk ediyor. Bana çok ağır şeyler söylüyor şiddet bile girdi işin içine ben de ayrıldım ondan
Ama çok üzülüyorum. Bana bu kadar kötülük edip , arkasına bile bakmaması canımı çok acitiyor.
Bu kişiyi ailem de onaylamisti, çok sevdi herkes.
Ben ona en zor xamaninda ofisimi açtım, birbirimize destk oluyorduk. O herşeyi bir anda sildi. Daha dün beraber plan yaptgim adam bir anda arkasına bakmadan gidebiliyor. Ertesi gün özür dilemek için geliyor. Ve ben hep onu affediyorum. Ben asla şiddeti yada aldatmayı normal görmüyorum. Başka biri anlatsa ne duruyorsun ayrıl derim ama yapamıyorum. Onunla mutlu değilim.
Ama o varken ailem bana daha iyi davranıyor.
Ben evleneceğim mutlu olacağım diye düşünüyorlar.
Arkadaslarimin hepsi evlendi ,bir eşinin olmasi insana güven veriyor. Yalnız uasayabilecek gucteyim ,ama bazen yapamayacağımı hissediyorum.
Gözümden sakindiyim insan bana deli olduğumu soueldi ."ben istesem bana hayır demeyecek kız yoktur, nereye istersem gelirler "dedi. .en son ki kavgamizda. Çünkü bir kiz nedeniyle tartisiyorduk.kzii Instagram'da aramis ve sohbet etmiş, arkadaşı değil, duruşmada tanışmış. Ben de kıskandım " sen de boylu poslu bir kızsın ,neden sevgilin olmuyor "yazmis kıza.
Nyapabilirdim ki kıskandım..
O da bana sen hastasın dedi .
Çok acı çekiyorum.. çok uzun oldu yazdiklarim.. okuyan olduysa teşekkür edefim.icimi dökmek istedim.. biliyorum ki hiçbir arkadaşım, onun bana vurduğunu bilse ,bu konuşmaları bilse bu ilişkiyi onaylamaz. İçimi dökmek istedim. Teşekkürler herkese..