o çocukları düşündünüzmü hiç.Boşan demek ne kolay ya. Sabredin bence. İyi yönleri de vardır eşinizin.Sizinde kötü yönleriniz vardır ona göre. Eşler de birbirini idare edemeyecekse,bu dünyada kim birbirini idare edebilir ki.
Allah yardımcınız olsun. En azından bir iş hayatınız olmuş tecrübeniz var. Çocukları da biz kadar düşünen yok. Düşünmüş olsalar bu kavgalar yanlarında yapılmazdı zaten. Hakkınız da hakkımız da hayırlısı olsunBende bir çoğunuz gibi düşünüyorum, huzursuz bir evlilik,aile hayatı, neredeyse her ay anne yada babanın evden gideceği korkusunu yaşatan bir evlilik,çocuklarımın mutluluğu hep kırık,onlar hiç bir şeyi unutmuyorlar, benim için en zor olan tarfı eşime defalarca söylemiştim, kızlarımızın yanında tartışmayalım diye ;ama her seferinde unutuyor, onlar sanki orada yokmuş gibi ,münakaşaya giriyor benle... Bende dilimi tutamıyorum tabi... Kaç defa konuştuk,sözler verildi,dikatli olacaktık. Ama O sözler unutuluyor... Şuanda çalışmaya ara verdim,ama tekrar iş arıyorum, iş bulup herşey rayına oturunca mahkemeye de başvurucam,eşimde ,hep boşanmak kötü bir şey, ben asla boşanmam kızlarıma bu kötülüğü yapamam ,onları ailesiz bırakamam ,bu vicdansızlığı yapamam diyor... Ama bizim kavgalarımız çok mu iyi oluyor, aile terapistine gidelim dedik;''AİLE TERAPİSTİNE SORUNU BELLİ OLMAYANLAR GİDER, BİZİM SORUNUMUZ BELLİ ÇÖZÜMÜMÜZ BELLİ''diyor ve gitmiyor... Sorunumuz Kavgamız, Çözümümüz,benim susmam , kabullenmem ....
O Tıbbi mümessil,sürekli toplantıları oluyor,yemekleri oluyor, işi gereği de olsa sosyal,ama ben ,evde çocuklarımla birlikteyim hep, hafta sonları o çıkarığ gezdirirse geziyoruz... Onun haricinde ,komşum falanda yok sevdiğim insanlar otobüs mesafesinde ,büyük kızımın okul saatine geç kalırım diye telaştan gidemiyorum... Evdeyim... Bunalıyorum....
Gül gibi işim vardı, ama kayınvalidmelerin hayatını felç ettiğim için ,ve küçük kızımın çalışmamaı kabullenmemesi yüzünden, kıyamadım onlara işi bıraktım(aptallıktı bu)...Çok zor bir karar boşanmak... Çok zor ... ama çocuklarımın huzursuz bir ortamda yetişmesi kadar zor olmasa gerek.... Hatta iş bulunca ,pedagog desteği alacağım... Hatta kendim için de psikolog desteği alarak bu işi noktalayacağım... KEsinlikle bir ömür düşünemiyorumbu adamla....
MErhaba arkadaşlar, sizlerin fikirlerine çok ihtiyacım var,
Ben 8 yıllık evli, (10 yıllık beraberliği)bir hanımım,eşimle birbirimizi çok severek evlenmiştik... Onun yetiştirilme tarzı hayat bakış açısı benimkinden farklı olsa da , bir şekilde (yaşımın verdiği cahillikten olsa gerek) olur, diyerek,kendimden kişiliğimden ödün vererek , evlendik... BEn henüz 17 yaşımdaydım tanıştığımızda 20 yaşındaykende evlendik, ben rahat yetiştim, babamla arkadaş gibiydik, birlikte sigara bile içerdik... Am eşim sigaraya karşı ,mutasıp bir kişiydi, bizim evde annem babamdan izin almaz sadece haber verirdi bir yere gitmek için, ama eşimin ailesinde kayın validem çarşıya tek başına çıkamazdı.... Uzun lafın kısası yanlış bir evililik yaptım... Evlendiğimin sabahı eşim zorla Allah'ın Emri Bu Benim KArımsın Eşşek Gibi Başını Kapayacaksın Dİye ,zorla kapattı beni... Bambaşka bir hayata başladım... Hemen hamile de kalınca ben iyice çaresiz kalarak bu evliliği yürütmeye çalıştım... Ama gelin görün ki o yıllarda sustuğum bastırdığım bütün düşüncelerim şu yıllarda bir volkan gibi patlıyor... EŞim hep bana kavgalarımızda hakaret ederdi, gerizekalı, salak ,aptal,kapa çeneni, sen sus, kadınsın sen,v.s. tabi cahilliğimden hep susardım,ama artık öyle değil karşılık veriyorum, ve şiddetli kavgalr yaşıyoruz,hemde 2 kızımın gözünün önünde... Bu bizi çok yıpratıyor... ANcak kızlarıyla olan ilişkisine gelince mükemmel..Onlarla oyun oynamayı sever ,ödevlerinde yardımcı olur haftasonları dolaşmaya çıkarız birlikte, evine bağlıdır,ihtiyaçlarımızı eksiksiz karşılar, ama sorun onunla benim aramdaki görüş farklılıklar.... Hep bu yüzden kavga ediyoruz,hatta her hafta sonu şiddetle kavga ediyoruz,bir konuyu tartışamıyoruz,kavgaya çeviriyoruz.. Ve tüm bunlar kızlarımın yanında oluyor,psikolojileri kötü etkileniyor, bense böyle olacağına ,boşanmanın daha iyi olacağını düşünüyorum, huzursuz bir evliliğimiz var ve düşüncelerimiz hiç ama hiç uyuşmuyor,birde çok seviyesiz sözlerle kavga ediyoruz.... Hatta öyleki bazen soka ortasında tartışmalarımız bile oldu...
MErhaba arkadaşlar, sizlerin fikirlerine çok ihtiyacım var,
Ben 8 yıllık evli, (10 yıllık beraberliği)bir hanımım,eşimle birbirimizi çok severek evlenmiştik... Onun yetiştirilme tarzı hayat bakış açısı benimkinden farklı olsa da , bir şekilde (yaşımın verdiği cahillikten olsa gerek) olur, diyerek,kendimden kişiliğimden ödün vererek , evlendik... BEn henüz 17 yaşımdaydım tanıştığımızda 20 yaşındaykende evlendik, ben rahat yetiştim, babamla arkadaş gibiydik, birlikte sigara bile içerdik... Am eşim sigaraya karşı ,mutasıp bir kişiydi, bizim evde annem babamdan izin almaz sadece haber verirdi bir yere gitmek için, ama eşimin ailesinde kayın validem çarşıya tek başına çıkamazdı.... Uzun lafın kısası yanlış bir evililik yaptım... Evlendiğimin sabahı eşim zorla Allah'ın Emri Bu Benim KArımsın Eşşek Gibi Başını Kapayacaksın Dİye ,zorla kapattı beni... Bambaşka bir hayata başladım... Hemen hamile de kalınca ben iyice çaresiz kalarak bu evliliği yürütmeye çalıştım... Ama gelin görün ki o yıllarda sustuğum bastırdığım bütün düşüncelerim şu yıllarda bir volkan gibi patlıyor... EŞim hep bana kavgalarımızda hakaret ederdi, gerizekalı, salak ,aptal,kapa çeneni, sen sus, kadınsın sen,v.s. tabi cahilliğimden hep susardım,ama artık öyle değil karşılık veriyorum, ve şiddetli kavgalr yaşıyoruz,hemde 2 kızımın gözünün önünde... Bu bizi çok yıpratıyor... ANcak kızlarıyla olan ilişkisine gelince mükemmel..Onlarla oyun oynamayı sever ,ödevlerinde yardımcı olur haftasonları dolaşmaya çıkarız birlikte, evine bağlıdır,ihtiyaçlarımızı eksiksiz karşılar, ama sorun onunla benim aramdaki görüş farklılıklar.... Hep bu yüzden kavga ediyoruz,hatta her hafta sonu şiddetle kavga ediyoruz,bir konuyu tartışamıyoruz,kavgaya çeviriyoruz.. Ve tüm bunlar kızlarımın yanında oluyor,psikolojileri kötü etkileniyor, bense böyle olacağına ,boşanmanın daha iyi olacağını düşünüyorum, huzursuz bir evliliğimiz var ve düşüncelerimiz hiç ama hiç uyuşmuyor,birde çok seviyesiz sözlerle kavga ediyoruz.... Hatta öyleki bazen soka ortasında tartışmalarımız bile oldu...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?