• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Seviyesiz Bir Evlilik,Ama Muhteşem Bir Baba.

Suuns .!.:
Boşan demek ne kolay ya. Sabredin bence. İyi yönleri de vardır eşinizin.Sizinde kötü yönleriniz vardır ona göre. Eşler de birbirini idare edemeyecekse,bu dünyada kim birbirini idare edebilir ki.
Genişletmek için tıkla...
o çocukları düşündünüzmü hiç.
hadi kadının devamlı aşağılanmasını, psikolojik şiddeti geçtim,o çocukların bunu yaşaması ve psikolojisini hesaba kattınızmı.
bir hayatın ,bir ömrün bu şekilde geçmesi, hakir görülerek devam etmesi ne demek, hiç düşündünüz mü.
bu adam 8 yıldır değişmemiş . aynı devam etmiş. böylede devam edecek. bunu düşündünüzmü.
hayır değilmi.
evet kolay. boşan demek kolay . bu konuda kolay
 
Bir aile terapistine gidip yardım alabilirsiniz belki.
Bazı farklılıkları evlenmeden önce görebilmek gerekiyor, o sebepten biraz daha ileriki yaşlarda evlenmek daha makul oluyor.
Epey sabretmişsiniz, daha fazla dayanamam diyorsanız boşanmak da bir çözüm elbette.
Çocuklarına her türlü sahip çıkacaktır.
Tabii velayet konusu nasıl olur bilmiyorum.
 
Kocana rahat batmış. Gül gibi hatunu var ne diye zulüm ediyosun kadına armut kafalı!!!
Valla canım 2 çocuğun varmış ne denilebilir ki? Eşin ayrılmayı düşünüyor mu peki?
 
Aynı şeyleri yaşamış biri olarak söylüyorum ki evlilik bu şekilde çok zor yürüyor arkadaşım. Zaten bu kapatma olayını çözemedim. Beni 9 sene kapattı en sonıunda cıngar çıkardım yeter diyip açıldım. Belki siz düzelirsiniz. Ama saygıyı yitiren evlilikler yitip gitmeye mahkum. En önemliside çocuklar. içlerinde ne fırtınalar kopuyodur bunlara şahit ola ola. Süper baba olsa nolucak!!!
 
Bende bir çoğunuz gibi düşünüyorum, huzursuz bir evlilik,aile hayatı, neredeyse her ay anne yada babanın evden gideceği korkusunu yaşatan bir evlilik,çocuklarımın mutluluğu hep kırık,onlar hiç bir şeyi unutmuyorlar, benim için en zor olan tarfı eşime defalarca söylemiştim, kızlarımızın yanında tartışmayalım diye ;ama her seferinde unutuyor, onlar sanki orada yokmuş gibi ,münakaşaya giriyor benle... Bende dilimi tutamıyorum tabi... Kaç defa konuştuk,sözler verildi,dikatli olacaktık. Ama O sözler unutuluyor... Şuanda çalışmaya ara verdim,ama tekrar iş arıyorum, iş bulup herşey rayına oturunca mahkemeye de başvurucam,eşimde ,hep boşanmak kötü bir şey, ben asla boşanmam kızlarıma bu kötülüğü yapamam ,onları ailesiz bırakamam ,bu vicdansızlığı yapamam diyor... Ama bizim kavgalarımız çok mu iyi oluyor, aile terapistine gidelim dedik;''AİLE TERAPİSTİNE SORUNU BELLİ OLMAYANLAR GİDER, BİZİM SORUNUMUZ BELLİ ÇÖZÜMÜMÜZ BELLİ''diyor ve gitmiyor... Sorunumuz Kavgamız, Çözümümüz,benim susmam , kabullenmem ....
O Tıbbi mümessil,sürekli toplantıları oluyor,yemekleri oluyor, işi gereği de olsa sosyal,ama ben ,evde çocuklarımla birlikteyim hep, hafta sonları o çıkarığ gezdirirse geziyoruz... Onun haricinde ,komşum falanda yok sevdiğim insanlar otobüs mesafesinde ,büyük kızımın okul saatine geç kalırım diye telaştan gidemiyorum... Evdeyim... Bunalıyorum....
Gül gibi işim vardı, ama kayınvalidmelerin hayatını felç ettiğim için ,ve küçük kızımın çalışmamaı kabullenmemesi yüzünden, kıyamadım onlara işi bıraktım(aptallıktı bu)...Çok zor bir karar boşanmak... Çok zor ... ama çocuklarımın huzursuz bir ortamda yetişmesi kadar zor olmasa gerek.... Hatta iş bulunca ,pedagog desteği alacağım... Hatta kendim için de psikolog desteği alarak bu işi noktalayacağım... KEsinlikle bir ömür düşünemiyorumbu adamla....
 
gonulirem .!.:
Bende bir çoğunuz gibi düşünüyorum, huzursuz bir evlilik,aile hayatı, neredeyse her ay anne yada babanın evden gideceği korkusunu yaşatan bir evlilik,çocuklarımın mutluluğu hep kırık,onlar hiç bir şeyi unutmuyorlar, benim için en zor olan tarfı eşime defalarca söylemiştim, kızlarımızın yanında tartışmayalım diye ;ama her seferinde unutuyor, onlar sanki orada yokmuş gibi ,münakaşaya giriyor benle... Bende dilimi tutamıyorum tabi... Kaç defa konuştuk,sözler verildi,dikatli olacaktık. Ama O sözler unutuluyor... Şuanda çalışmaya ara verdim,ama tekrar iş arıyorum, iş bulup herşey rayına oturunca mahkemeye de başvurucam,eşimde ,hep boşanmak kötü bir şey, ben asla boşanmam kızlarıma bu kötülüğü yapamam ,onları ailesiz bırakamam ,bu vicdansızlığı yapamam diyor... Ama bizim kavgalarımız çok mu iyi oluyor, aile terapistine gidelim dedik;''AİLE TERAPİSTİNE SORUNU BELLİ OLMAYANLAR GİDER, BİZİM SORUNUMUZ BELLİ ÇÖZÜMÜMÜZ BELLİ''diyor ve gitmiyor... Sorunumuz Kavgamız, Çözümümüz,benim susmam , kabullenmem ....
O Tıbbi mümessil,sürekli toplantıları oluyor,yemekleri oluyor, işi gereği de olsa sosyal,ama ben ,evde çocuklarımla birlikteyim hep, hafta sonları o çıkarığ gezdirirse geziyoruz... Onun haricinde ,komşum falanda yok sevdiğim insanlar otobüs mesafesinde ,büyük kızımın okul saatine geç kalırım diye telaştan gidemiyorum... Evdeyim... Bunalıyorum....
Gül gibi işim vardı, ama kayınvalidmelerin hayatını felç ettiğim için ,ve küçük kızımın çalışmamaı kabullenmemesi yüzünden, kıyamadım onlara işi bıraktım(aptallıktı bu)...Çok zor bir karar boşanmak... Çok zor ... ama çocuklarımın huzursuz bir ortamda yetişmesi kadar zor olmasa gerek.... Hatta iş bulunca ,pedagog desteği alacağım... Hatta kendim için de psikolog desteği alarak bu işi noktalayacağım... KEsinlikle bir ömür düşünemiyorumbu adamla....
Genişletmek için tıkla...
Allah yardımcınız olsun. En azından bir iş hayatınız olmuş tecrübeniz var. Çocukları da biz kadar düşünen yok. Düşünmüş olsalar bu kavgalar yanlarında yapılmazdı zaten. Hakkınız da hakkımız da hayırlısı olsun
 
gonulirem .!.:
MErhaba arkadaşlar, sizlerin fikirlerine çok ihtiyacım var,
Ben 8 yıllık evli, (10 yıllık beraberliği)bir hanımım,eşimle birbirimizi çok severek evlenmiştik... Onun yetiştirilme tarzı hayat bakış açısı benimkinden farklı olsa da , bir şekilde (yaşımın verdiği cahillikten olsa gerek) olur, diyerek,kendimden kişiliğimden ödün vererek , evlendik... BEn henüz 17 yaşımdaydım tanıştığımızda 20 yaşındaykende evlendik, ben rahat yetiştim, babamla arkadaş gibiydik, birlikte sigara bile içerdik... Am eşim sigaraya karşı ,mutasıp bir kişiydi, bizim evde annem babamdan izin almaz sadece haber verirdi bir yere gitmek için, ama eşimin ailesinde kayın validem çarşıya tek başına çıkamazdı.... Uzun lafın kısası yanlış bir evililik yaptım... Evlendiğimin sabahı eşim zorla Allah'ın Emri Bu Benim KArımsın Eşşek Gibi Başını Kapayacaksın Dİye ,zorla kapattı beni... Bambaşka bir hayata başladım... Hemen hamile de kalınca ben iyice çaresiz kalarak bu evliliği yürütmeye çalıştım... Ama gelin görün ki o yıllarda sustuğum bastırdığım bütün düşüncelerim şu yıllarda bir volkan gibi patlıyor... EŞim hep bana kavgalarımızda hakaret ederdi, gerizekalı, salak ,aptal,kapa çeneni, sen sus, kadınsın sen,v.s. tabi cahilliğimden hep susardım,ama artık öyle değil karşılık veriyorum, ve şiddetli kavgalr yaşıyoruz,hemde 2 kızımın gözünün önünde... Bu bizi çok yıpratıyor... ANcak kızlarıyla olan ilişkisine gelince mükemmel..Onlarla oyun oynamayı sever ,ödevlerinde yardımcı olur haftasonları dolaşmaya çıkarız birlikte, evine bağlıdır,ihtiyaçlarımızı eksiksiz karşılar, ama sorun onunla benim aramdaki görüş farklılıklar.... Hep bu yüzden kavga ediyoruz,hatta her hafta sonu şiddetle kavga ediyoruz,bir konuyu tartışamıyoruz,kavgaya çeviriyoruz.. Ve tüm bunlar kızlarımın yanında oluyor,psikolojileri kötü etkileniyor, bense böyle olacağına ,boşanmanın daha iyi olacağını düşünüyorum, huzursuz bir evliliğimiz var ve düşüncelerimiz hiç ama hiç uyuşmuyor,birde çok seviyesiz sözlerle kavga ediyoruz.... Hatta öyleki bazen soka ortasında tartışmalarımız bile oldu...
Genişletmek için tıkla...

en iyi baba en iyi eş olabilendir bana göre..
çocuklar aptal değil..annelerine kötü davranan bi adam nekadar gözlerini boyarsa boyasın gerçeği görürler...
 
ben sizi çok iyi anlıyorum.
boşan demek kolay değil ama kızlarınızda kendimi gördüm.
anneliği ve babalığı mükemmel ebeveynlerim var benim. iddia ediyorum mükemmel ebeveynlikte ilk 10 a girerler. 30 yaşımdayım hala bebekler gibi, sevgi, ilgi içindeyim hatta bazen boğulurum bundan amaaa ama
anne ve babam ayynen dediğiniz gibi hep kavga, didişme halindeydi, hep te bizim gözümüzün önünde.
neffret ederdim, yanyana gelmesinler isterdim. babamın yanında annem hiç konuşmasın diye diken üstünde dururudum.
her bayram, her özel gün bize zehir olurdu, ağlamaktan gözlerimiz şişerdi.
her yaz tatilinde annemle evden ayrılır, boşanma serüvenlerine girişir, birkaç ay sonra kabus gibi eve dönerdik.

keşşke keşke boşansalardı, inanın psikolojisi çok sarsılıyor insanın. iş, eş seçiminde hayata bakışında hep etkisi oluyor.

eğer çözüm bulamıyorsanız, tüm yolları denediyseniz yağacak başka bir şey yok.
 
Canm hemen bosanmayi dusunme.kurtarilabilir belki ewliligin.birlikte bi psikologa yada ewlilik danismanina gidin.sorunlarinizi orda anlatin karsilikli.bosansan karsina cikacak diger insan bundan dahami iyi olacak.onunda turlu turlu baska hosuna gitmeyen huylari olacak mutlaka.hem bak 2 kuz ewladin var nasil guvenicen baskasina.bende esimle kavgalarimda bazen seviyesizlesiyorum hata yapiyorum biliyorum.ama o an kendime hakim olamiyorum.sonradan pisman oluyorum ama zamani geri alamiyorum.benim 20 aylik oglum var.zor farkindayim ama daha iyisini bulurum diyosan bosan ama hic sanmiyorum.cozum arayin birlikte.ama kavga aninda degil esinin iyi gununu kolla ve konus anlat derdini.hicmi guzel gununuz olmuyor sanki.
 
Ben kurtarılabilir bir tarafını görmüyorum.

Kız çocuklarınız var, eşinizin kadınlara bakış açısı belli. Şu an küçük oldukları için çok mükemmel bir baba profili çiziyor olabilir ama kızların büyüyüp de genç kız olduklarında aynı şekilde davranacağı meçhul.

Bir kez daha düşünün derim. Böyle bir adamdan ikinci çocuğu yapmak da büyük cesaret.
 
Ya ben anlamıyorum.. burdaki insanlar için boşaan boşan gitsin dmek ne kadar basit birşey..
Ortada iki çocuk var bir yuva aile var.. emekler fedakarlıklar var
yuvayı yıkmak dagıtmak boşanmak bu kadar mı basit bu kadar mı kolay oldu ?
Bir karı koca kavga ediyorsa bence. Sadece erkekte değil kadında da suç vardır kusura bakmayın.
Tek taraflı kavga cıkmaz hiç bir zaman..
Konu sahibi Canım.. bak ne güzel iki tane dünya güzeli evladın var bir yuvan var..
Eşinle tek sorununuz sürekli olara tartışmak kavga etmek..
Burda ne yuvalar görüyoruz.. eşi döven., eşi aldatan. Babalık yapmayan eve bakmayan. Annesinin sözünde cıkmayan :ssz:
Bence bu kavgaların bir çözümü olmalı ben sizide anlıyorum. hergü tartışmak kavga etmek
Fikir ayrılıkları cok zordur ama evlilik zaten fedakarlık ödün vermek değilmidir
Onunla bir bütün olmak Bence eşinizin istedikleri sizden Çok çok kötü yada halledilmeyecek biri değil
Asıl ben eşini serbest bırakan bir erkekten şüpe ederim.
İnsan sevdiğini kıskanır nereye gittiğini bilmek ister heleki evliyken..
Yani serbest bıraksa çok mu iyi olacaktı..
Benim teyzemde serbest bir ailede yetişmişti
Ama eşi çogu şeyi kısıtladı.. Aynı sizin durumlarınızı yaşadı
Oda kapandı. kavga gürültüler bitmedi.. 3 tane evladı var
Eşi cok iyi birisi cok iyi bir baba cok espirili güler yüzlü..
Oda eşinin huyuna gitmeyi başladı alttan aldı fedakarlıklar yaptı..
Zamanla herşey yoluna girdi şimdi cok güzel bir aile yaşantısı var. herşeyi telafi ettiler.
Keşke en baştan yapsaymışım bunları dedi kendi kendine biliyormusunuz.
Siz caba gösterin ki eşinizde göstersin bu çabayı
Kavga etmek yerine alttan almayı huyuna gitmeyi bilin
İnanın zamanla düzelecektir.
Siz rahat yaşamak için eşinizden ayrılır iseniz
Bu çok büyük bir haksızlık olur cocuklarınıza..
Tabiki yinede karar sizin
Hakkızda hayırlısı olsun
 
Bir adam iyi bir baba olmak isiyorsa once karisini sevecek ve deger verecek.. kusura bakmasin ama karisini cocuklarin onunde azarlayinca, cocuklara en buyuk kotulugu kendisi yapmis oluyor.
 
gonulirem .!.:
MErhaba arkadaşlar, sizlerin fikirlerine çok ihtiyacım var,
Ben 8 yıllık evli, (10 yıllık beraberliği)bir hanımım,eşimle birbirimizi çok severek evlenmiştik... Onun yetiştirilme tarzı hayat bakış açısı benimkinden farklı olsa da , bir şekilde (yaşımın verdiği cahillikten olsa gerek) olur, diyerek,kendimden kişiliğimden ödün vererek , evlendik... BEn henüz 17 yaşımdaydım tanıştığımızda 20 yaşındaykende evlendik, ben rahat yetiştim, babamla arkadaş gibiydik, birlikte sigara bile içerdik... Am eşim sigaraya karşı ,mutasıp bir kişiydi, bizim evde annem babamdan izin almaz sadece haber verirdi bir yere gitmek için, ama eşimin ailesinde kayın validem çarşıya tek başına çıkamazdı.... Uzun lafın kısası yanlış bir evililik yaptım... Evlendiğimin sabahı eşim zorla Allah'ın Emri Bu Benim KArımsın Eşşek Gibi Başını Kapayacaksın Dİye ,zorla kapattı beni... Bambaşka bir hayata başladım... Hemen hamile de kalınca ben iyice çaresiz kalarak bu evliliği yürütmeye çalıştım... Ama gelin görün ki o yıllarda sustuğum bastırdığım bütün düşüncelerim şu yıllarda bir volkan gibi patlıyor... EŞim hep bana kavgalarımızda hakaret ederdi, gerizekalı, salak ,aptal,kapa çeneni, sen sus, kadınsın sen,v.s. tabi cahilliğimden hep susardım,ama artık öyle değil karşılık veriyorum, ve şiddetli kavgalr yaşıyoruz,hemde 2 kızımın gözünün önünde... Bu bizi çok yıpratıyor... ANcak kızlarıyla olan ilişkisine gelince mükemmel..Onlarla oyun oynamayı sever ,ödevlerinde yardımcı olur haftasonları dolaşmaya çıkarız birlikte, evine bağlıdır,ihtiyaçlarımızı eksiksiz karşılar, ama sorun onunla benim aramdaki görüş farklılıklar.... Hep bu yüzden kavga ediyoruz,hatta her hafta sonu şiddetle kavga ediyoruz,bir konuyu tartışamıyoruz,kavgaya çeviriyoruz.. Ve tüm bunlar kızlarımın yanında oluyor,psikolojileri kötü etkileniyor, bense böyle olacağına ,boşanmanın daha iyi olacağını düşünüyorum, huzursuz bir evliliğimiz var ve düşüncelerimiz hiç ama hiç uyuşmuyor,birde çok seviyesiz sözlerle kavga ediyoruz.... Hatta öyleki bazen soka ortasında tartışmalarımız bile oldu...
Genişletmek için tıkla...


benı ertesı gun kapanmaya zorlayacak adama aynı gun boşanma davası açardım ben:KK62: terbıyesız herif....ben nasılsa nıkahı basınca dıretırım dıye acık halınızle almış sızı...sızde boyun egmış ustelık cocukda yapmışsınız ne dıyeyım sımdı ben....
 
bir babanın çocuğuna verebileceği en güzel hediye annelerini sevmektir.. ne doğru bir söz, çocuklarını gezdirmesi ihtiyaçlarını karşılaması onlara yaşattıklarını bir süreliğini perdeler sadece.. boşanmanız en hayırlısı gibi,hem çocuklarıınz hemde sizin için...
 
Siz tam tersini yapmışsınız ..Bu hakeretlere en başında cevap vermeliymişsiniz, belki o zaman yolun başından dönmüş olurdunuz gerçi hemen hamile kalmışsınız..En başında sustunuz madem 2 çocuğunuzun gözünün önünde olmaması için şimdi susmanız gerekirken tam tersi olmuş..Gerçi size de hak vermek gerek belki sabırtaşınız çatladı artık ama..Bi aile terapistine gitseniz nasıl olur eşinizi ikna edin.Çocuklarımızın psikolojisinin bozulmaması için çözüm bulmalıyız vs. deyin belki onların hatrına kabul eder
 
Size bir tavsiye vermek isterim. Ilk evlendigimizde çöpten sebeplerle eşimle tartisiyordum, evet ben tartisiyordum çünkü o asla hatalarini kabul etmiyordu, zaten ondan dolayi tartisiyorduk. Sinir oluyordum, en sonunda bu böyle olmaz deyip 2 ablami eve cagirdim. Aksam beraber oturduk, tarafsiz gozlerle onlara sorduk. Onlar ikimizin de hatasini söylediler, eşim başka gozlerle gördü kendini. Ve ertesi sabah bana çiçekler getirdi, su zamana kadar yaptiklari için özür diledi, benim de hatalarim varmis bunlari gordum ve ben de kendimi duzelttim. Allahima çok şükür bir daha da öyle şeyler olmadi. ( gerçi bizim büyük sorunlarimiz yoktu, evliliğin ilk zamanlarinda olan şeyler işte ) ama ben buna bir cozum bulmazsak hep böyle devam eder diye düşünüp çözüm yoluna gitmeyi tercih ettim. Artik oturarak problemlerimizi konusuyoruz, asla kavga etmiyoruz. Cok şükür.
Demem odur ki siz de tarafsız gozlerden kendinizi dinleyin bakalim hatalar kimde.
Surekli bagirarak birbirinizi anlayamazsiniz, sakince, birbirinizi dinleyerek hatalarinizi bulun, evladiniza sorun gerekirse.
Boşanmak yuva yıkmak o kadar kolay değil. Bütün emekler, umutlar bir cirpida atilamaz bence.
Siz yine iyisiniz, benim ablamin eşi ablami kavga etmeye bile layik gormezdi, annesinde kalirdi, dinlemezdi, konusmazdi, hiçbir iliskileri yoktu ama ablam sabretti çok şükür konusmaktan asla vazgecmedi ve 10 yilin sonunda enistem duzeldi. O da bosanacagim diyordu bazen ama 4 çocuğu için sabretti, iyiki de etmişim diyor.
Bence siz de vazgecmeyin. Çünkü o kadar büyük bir problem olarak görmüyorum. Aldatma, şiddet yoksa duzelmesini saglayabilirsiniz. Ama buna ilk önce kendi hatalarinizi kagida yazarak başlayın. Kendinizi dinledikten sonra da esinizin hatalarini yazip karsilastirin ve beraber bir çözüm yoluna gidin.
Sevgiler.. :KK68:
 
Hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim,ben iş bulup çalışıp bir şeyleri rayına koyuncaya kadar belki bazı şeyler olumlu yönde ilerler...O hep kendini şöyle savunur;seni aldattım mı?, Kahveydi, arkadaşlardı... Yada dayak... bunların hiç birini yapmadım, senden istediğim şeyler,kötü şeyler mi ,kapanman ... kötü alışkanlıkları evimizden senden uzak tutmam... v.s.
Tamam belki haklı olabilir... Ama benim eşim dik başlıdır, dediğini mutlaka kabul ettirmeye çabalar... Bense hiç bir şeyi zorla yapmaktan hoşlanmam... Bir de beni en çok tereddüte düşüren.... ''Ben Kızlarımı İmam HAtipte Okutucam,Benim Kızlarım KApanacaklar İnşallah'' diye hayaller kurması...Ben itiraz ediyorum,Bu defada Allah'ın emri bu,günahsa yaptığım vebalini alıyorum diye savunuyor kendini. Bense doğru olanı öğrenmelerini ,atacakları adımları içlerinden gelerek atmalarını istiyorum... Mesela en yakın zamanda yaptığımız tartışmalardan biri de; kızıma kot etek giydirmem ...
Onu neden giydirdin ne gerek var... Pantolon giysin... Oje sürerim kızıma bazen(bayramlarda ,özel günlerde ),neden sürdünüz şimdi bunu silin onları.... Bazen bir yere giderken vişneli nemlendirici sürer kızım , neden sürüyorsun ,ne gerek var blmem ne... Şimdiden engel olmaya çalışıyor... BEnse şimdi yerine göre ,istekleri belli ölçülerde yapsın diye ,öğrensin nerde ne yapabileceğini ,ilerde özenç patlaması olmasın diye,izin veriyorum... Ben rahat yetiştim ama , ölçülüydük her zaman , çok dikkat çekici olmadım hiç bir zaman... Her kez kadar... Birde benim annem babam sağ,ama ortam uygun olmadığı için gidip kalamam onlarda,ama bir ablam (boşanmış)var ,arada ona gidip kalmak istiyorum kız kıza sohpet etmek istiyorum, her seferinde arıza çıkartıyor, bende sinir oluyorum... O istediği gibi davranabilirken ben neden istediğim yerde kalamıyorum... Oysa ki benden izin almamı istiyor diye izin istediğim halde....
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

-ophelia
  • Kilitli
Büyük umutlarla evlendim ama sanırım pişmanım…
43 44 45
Yorumlar
898
Görüntüleme
34K
MuneMune hesabı doğrulanmış üye.
Mune
O
Kayınvalide ile beraber yaşama tecrübesi olan var mı?
17 18 19
Yorumlar
378
Görüntüleme
12K
AnkaEnerjisi
AnkaEnerjisi
T
Nereye gider bu ilişki
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
1K
lilay5
lilay5
B
  • Kilitli
Evliliğimle alakalı sıkıntım var
Yorumlar
11
Görüntüleme
3K
MuneMune hesabı doğrulanmış üye.
Mune
M
Kayinpeder ve kv sorunları
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
6K
egzshyl14
E
Back