Merhaba, uzun zamandır zihnimi meşgul eden, takmamaya çalışsam da bir şekilde canımı sıkan bir konu var. Ben 26 yaşındayım ve daha önce hiç karsi cinsle romantik anlamda bir ilişkim olmadı. Hiçbir zaman uzaktan da olsa sevildiğimi hissettigim bi an olmadı. Hep yalnızdım hâla yalnızım. Bunun sebebini tam olarak bilmiyorum dış görünüş desem cogu kişi güzel olduğumu söyler ben de kendimi güzel bulurum. Cevremde benim yaşımda hatta benden küçük olan çoğu kişi ya nişanlandı ya evlendi ya da sevgilisi var. Benimle yaşıt birinin evlendigini ya da evleneceğini duyduğumda üzülüyorum ama üzülmemin sebebi evlenmek istemem değil yalnız kalmam. Yani öyle evlenme merakı olan biri değilim evlenmiş olmak için evlenmeyi de doğru bulmuyorum ama artık bekar olmak, yalnız olmak, hayatında hiç sevgilisi olmamis olmak insanlara göre tuhaf karşılanıyor ve sanki kimse beni beğenmemiş, sevmeye layık görmemiş gibi algılanıyor ya da ben böyle hissediyorum. Neyse çok uzattım ama kısaca cevremde yaşıt olarak bekar kimse kalmamaya başladığı için kendimi yalnız hissediyorum bu da canımı sıkıyor ve insanların gözünde komik ve tuhaf duruma düştüğümü düşünüyorum bu konuda telkinlerinizi bekliyorum mutsuzum
Son düzenleme: