Merhabalar ,Az öncede bir konu açmıştım ama bundan tamamen bağımsız bu aralar sanırım biraz dertliyim :)
Bu derdim aslında uzun zamandır olan bir sorun erkek arkadaşımla ilgili. Buraya yazıp yazmamakta kararsız kalmıştım ama fikirleriniz bana yardımcı olucak diye düşünüyorum.
2 yılı aşkın bir beraberliğim var. Lisede aynı okuldaydık ,dershanede aynı ve şu an üniversitede aynı okuldayız. Bu konuda gerçekten şanslıyız :) Ama gel gelelim her şeyi doya doya yaşayamıyoruz. Hep bir kısıtlama oluyor bu kısıtlamada sevgilimin annesinden kaynaklanıyor. Ne yazıkki babası vefat etti erkek arkadaşımın 5 yıl önce ve bundan dolayı ailesinin üstünde büyük bir sorumluluğu var ve annesinin tamamen kuzusu. Tabiki onu anlamaya çalışıyorum çok zor bi durumda,hiçbi zaman tam olarak da onun hissettiklerini anlayamam ama bazı şeyleri yapabilecekken yapmadığını düşünüyorum. Mesela kendine ait arabası var ama okul açıldığından beri okul dışında gezdiğimiz yer sayılıdır benim doğum günüm falandır o günler. üniversite öğrencisiyiz,gezemiyoruz istediğimiz yere gidemiyoruz. beni istediğim zaman arayamıyor bile. evde annesi telefonlarını dinliyor çünkü. Kulağa komik gelmiyor mu? bu yaşta ?yaşıtları neler yapıyor..günü birlik bi yerlere gidelim dedim çok katı annem izin vermez diyor. İnanın ben çok üzülüyorum bir erkek olarak ona çok ağır geliyordur hele..daha neler neler.. arabasıyla gezemiyoruz çünkü annesi benzin nereye gitti diye soruyormuş. Dedim ben para vereyim alalım diye artık
inanın sinirden gülüyorum ama gerçekten sabredemiyorum bazen. üniversitenin dibinde oturuyor ve ben 10 gündür görmedim onu uyanıp gelemiyor evden okula (benim okulum bu hafta tatil oldu onun 2 hafta önce) artık annesine mi ne diyeceğini bilmediği için gelemiyor o kadarını bilemiyorum ama anlayacağınız genç biri olarak hayatını yaşayamıyor,bazen onu suçluyorum bazen suçlayamıyorum..sizce ne yapmalıyım ben,suçun tamamen onda olmadığını bildiğim için bırakıp gidemiyorum hem seviyorum da,ama bi yandan da gençlik bi kere olur diyorum onun da yaşaması lazım diyorum..
Bu derdim aslında uzun zamandır olan bir sorun erkek arkadaşımla ilgili. Buraya yazıp yazmamakta kararsız kalmıştım ama fikirleriniz bana yardımcı olucak diye düşünüyorum.
2 yılı aşkın bir beraberliğim var. Lisede aynı okuldaydık ,dershanede aynı ve şu an üniversitede aynı okuldayız. Bu konuda gerçekten şanslıyız :) Ama gel gelelim her şeyi doya doya yaşayamıyoruz. Hep bir kısıtlama oluyor bu kısıtlamada sevgilimin annesinden kaynaklanıyor. Ne yazıkki babası vefat etti erkek arkadaşımın 5 yıl önce ve bundan dolayı ailesinin üstünde büyük bir sorumluluğu var ve annesinin tamamen kuzusu. Tabiki onu anlamaya çalışıyorum çok zor bi durumda,hiçbi zaman tam olarak da onun hissettiklerini anlayamam ama bazı şeyleri yapabilecekken yapmadığını düşünüyorum. Mesela kendine ait arabası var ama okul açıldığından beri okul dışında gezdiğimiz yer sayılıdır benim doğum günüm falandır o günler. üniversite öğrencisiyiz,gezemiyoruz istediğimiz yere gidemiyoruz. beni istediğim zaman arayamıyor bile. evde annesi telefonlarını dinliyor çünkü. Kulağa komik gelmiyor mu? bu yaşta ?yaşıtları neler yapıyor..günü birlik bi yerlere gidelim dedim çok katı annem izin vermez diyor. İnanın ben çok üzülüyorum bir erkek olarak ona çok ağır geliyordur hele..daha neler neler.. arabasıyla gezemiyoruz çünkü annesi benzin nereye gitti diye soruyormuş. Dedim ben para vereyim alalım diye artık
inanın sinirden gülüyorum ama gerçekten sabredemiyorum bazen. üniversitenin dibinde oturuyor ve ben 10 gündür görmedim onu uyanıp gelemiyor evden okula (benim okulum bu hafta tatil oldu onun 2 hafta önce) artık annesine mi ne diyeceğini bilmediği için gelemiyor o kadarını bilemiyorum ama anlayacağınız genç biri olarak hayatını yaşayamıyor,bazen onu suçluyorum bazen suçlayamıyorum..sizce ne yapmalıyım ben,suçun tamamen onda olmadığını bildiğim için bırakıp gidemiyorum hem seviyorum da,ama bi yandan da gençlik bi kere olur diyorum onun da yaşaması lazım diyorum..
