Sevgilimin ailesi beni istemiyor

sbelalkan .!.:

Kusura bakmayın ama sizi sağlıklı bulmuyorum tedavi olmanız lazım. Bu yobaz ailenin yobaz oğlundan kurtulduğunuz için sevineceğinize üzülüyorsunuz şartları kabul etseydim diyorsunuz. Biraz kendinize saygınız olsun ya. Ayrıca memlekette tek kürtaj olan siz değilsiniz unutursunuz. İyi ki böyle bir mağara adamından çocuk dünyaya getirmediğiniz için sevinirsiniz bile.

Genişletmek için tıkla...

sbelalkan .!.:

Kusura bakmayın ama sizi sağlıklı bulmuyorum tedavi olmanız lazım. Bu yobaz ailenin yobaz oğlundan kurtulduğunuz için sevineceğinize üzülüyorsunuz şartları kabul etseydim diyorsunuz. Biraz kendinize saygınız olsun ya. Ayrıca memlekette tek kürtaj olan siz değilsiniz unutursunuz. İyi ki böyle bir mağara adamından çocuk dünyaya getirmediğiniz için sevinirsiniz bile.

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Erkek arkadaşımın ailesi yobaz kendisi değil, tek istediğim birbirimizin suratına bakıp okey diyebileceğimiz bir hale getirmek. Ayrıca tek kürtaj olan ben değilim ama her bebeğini kaybeden insan derin üzüntüler yaşar ve kendini suçlar. Benim şartları kabul etseydim dememin sebebi bebeğimi k

çocuğunu kaybeden hangi anne acısını unutuyor. Sizde bu kadar acımasız olmayın. Bişeylerin pişmanlığını duymam keşke kabul etseydim dememin nedeni bebeğimden ötürü. Sevgilimi seviyorum, dünyanın en kibar en anlayışlı en naif insanıdır. Asla yobaz birisi değil tam aksine çok açık ve aydın görüşlüdür. İki yıl boyunca bir tartışmamız bile olmadı, ben kendi ailemi silemiyorum onunda silmesini asla istemem. Tek istediğim ön yargılarını yobaz görüşlerini kırmak. Yıl 2024 hala alevi sunni çatışması yüzünden bişeylere at gözlükleriyle bakıyorlar. Daha 25-26 yaşlarındayız herseyin çok başındayız ama kaybettiğimiz kan çok fazla

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Erkek arkadaşımın ailesi yobaz kendisi değil, tek istediğim birbirimizin suratına bakıp okey diyebileceğimiz bir hale getirmek. Ayrıca tek kürtaj olan ben değilim ama her bebeğini kaybeden insan derin üzüntüler yaşar ve kendini suçlar. Benim şartları kabul etseydim dememin sebebi bebeğimi k

çocuğunu kaybeden hangi anne acısını unutuyor. Sizde bu kadar acımasız olmayın. Bişeylerin pişmanlığını duymam keşke kabul etseydim dememin nedeni bebeğimden ötürü. Sevgilimi seviyorum, dünyanın en kibar en anlayışlı en naif insanıdır. Asla yobaz birisi değil tam aksine çok açık ve aydın görüşlüdür. İki yıl boyunca bir tartışmamız bile olmadı, ben kendi ailemi silemiyorum onunda silmesini asla istemem. Tek istediğim ön yargılarını yobaz görüşlerini kırmak. Yıl 2024 hala alevi sunni çatışması yüzünden bişeylere at gözlükleriyle bakıyorlar. Daha 25-26 yaşlarındayız herseyin çok başındayız ama kaybettiğimiz kan çok fazla

Genişletmek için tıkla...

-ityk- .!.:

Erkek arkadaşımın ailesi yobaz kendisi değil

Genişletmek için tıkla...