Sevgilimin ailesi beni istemiyor

-ityk-

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
9 Mayıs 2024
2
-20
Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları
 
Kusura bakmayın ama sizi sağlıklı bulmuyorum tedavi olmanız lazım. Bu yobaz ailenin yobaz oğlundan kurtulduğunuz için sevineceğinize üzülüyorsunuz şartları kabul etseydim diyorsunuz. Biraz kendinize saygınız olsun ya. Ayrıca memlekette tek kürtaj olan siz değilsiniz unutursunuz. İyi ki böyle bir mağara adamından çocuk dünyaya getirmediğiniz için sevinirsiniz bile.
 
Kusura bakmayın ama sizi sağlıklı bulmuyorum tedavi olmanız lazım. Bu yobaz ailenin yobaz oğlundan kurtulduğunuz için sevineceğinize üzülüyorsunuz şartları kabul etseydim diyorsunuz. Biraz kendinize saygınız olsun ya. Ayrıca memlekette tek kürtaj olan siz değilsiniz unutursunuz. İyi ki böyle bir mağara adamından çocuk dünyaya getirmediğiniz için sevinirsiniz bile.
Erkek arkadaşımın ailesi yobaz kendisi değil, tek istediğim birbirimizin suratına bakıp okey diyebileceğimiz bir hale getirmek. Ayrıca tek kürtaj olan ben değilim ama her bebeğini kaybeden insan derin üzüntüler yaşar ve kendini suçlar. Benim şartları kabul etseydim dememin sebebi bebeğimi k
Kusura bakmayın ama sizi sağlıklı bulmuyorum tedavi olmanız lazım. Bu yobaz ailenin yobaz oğlundan kurtulduğunuz için sevineceğinize üzülüyorsunuz şartları kabul etseydim diyorsunuz. Biraz kendinize saygınız olsun ya. Ayrıca memlekette tek kürtaj olan siz değilsiniz unutursunuz. İyi ki böyle bir mağara adamından çocuk dünyaya getirmediğiniz için sevinirsiniz bile.
çocuğunu kaybeden hangi anne acısını unutuyor. Sizde bu kadar acımasız olmayın. Bişeylerin pişmanlığını duymam keşke kabul etseydim dememin nedeni bebeğimden ötürü. Sevgilimi seviyorum, dünyanın en kibar en anlayışlı en naif insanıdır. Asla yobaz birisi değil tam aksine çok açık ve aydın görüşlüdür. İki yıl boyunca bir tartışmamız bile olmadı, ben kendi ailemi silemiyorum onunda silmesini asla istemem. Tek istediğim ön yargılarını yobaz görüşlerini kırmak. Yıl 2024 hala alevi sunni çatışması yüzünden bişeylere at gözlükleriyle bakıyorlar. Daha 25-26 yaşlarındayız herseyin çok başındayız ama kaybettiğimiz kan çok fazla
 
Erkek arkadaşımın ailesi yobaz kendisi değil, tek istediğim birbirimizin suratına bakıp okey diyebileceğimiz bir hale getirmek. Ayrıca tek kürtaj olan ben değilim ama her bebeğini kaybeden insan derin üzüntüler yaşar ve kendini suçlar. Benim şartları kabul etseydim dememin sebebi bebeğimi k

çocuğunu kaybeden hangi anne acısını unutuyor. Sizde bu kadar acımasız olmayın. Bişeylerin pişmanlığını duymam keşke kabul etseydim dememin nedeni bebeğimden ötürü. Sevgilimi seviyorum, dünyanın en kibar en anlayışlı en naif insanıdır. Asla yobaz birisi değil tam aksine çok açık ve aydın görüşlüdür. İki yıl boyunca bir tartışmamız bile olmadı, ben kendi ailemi silemiyorum onunda silmesini asla istemem. Tek istediğim ön yargılarını yobaz görüşlerini kırmak. Yıl 2024 hala alevi sunni çatışması yüzünden bişeylere at gözlükleriyle bakıyorlar. Daha 25-26 yaşlarındayız herseyin çok başındayız ama kaybettiğimiz kan çok fazla
Erkek arkadaşınız resmen bebek için vicdan yapıp kaçalım demiş gibi duruyor. Bebek gidince ne olduysa evlilik asla olamaz ailemi karşıma alamam moduna geçti sanıyorsunuz? Gerçekten sizi ve bebeğinizi bu kadar kolay unutabileceğim düşünen bir adamla hayat mı geçirmek istiyorsunuz. Lütfen kendinize olan saygınızı bari koruyun ve o adamdan uzak durun. Sizi çok büyük bir vebale zorla sürükleyip birde hiç bir şey yok gibi çekip gidebilen adam sizi ne kadar seviyor sizce? Allah aşkına bir parça gurur taşıyın . Ailenin hiç mi gururu yoktu sizi öylece verip al git demelerine göz mü yumacaktınız üstelik nikahsız? Eşiniz sizi ve ailenizi ortada bırakmış ve siz hala onu seviyorum diyebiliyorsunuz. Hayretler içindeyim 🤦🏻‍♀️
 
Durumunuza üzüldüm evet ama bir erkeğe muhtaçmış gibi bir bebekten vazgeçmenizi aklım almadı ! Az beklenti az üzüntü demek,bebek aldırmak son çare olabilirdi. Neyse ben hamilelik hormonları ile ağır konuşmak istemiyorum.
 
Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları
eğer gerçekten isteseydi bi çaresini bulurdu.
 
Size resmî nikah yapmayan erkek arkadaşınızın babası gibi anlatıyorsunuz. Bir kendinize gelin yahu. Bu adam arkanızda durmamış. Yetişkin insan gitseydiniz nikahınızı kıysaydınız. Erkek arkadaşın çıksaydı ailenin karşısına söyleseydi ailem istemiyor ama ben buradayım ben geldim diye.
Bebek gittikten sonra sana sırt çeviren bir adam zaten. Yobaz olan o değilmiş ailesiymiş. He yavrum he.
 
Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları
Yaşadığınız şeyler çok ağır, okurken çok üzüldüm. Şimdi evlat acısıyla “keşke kabul etseydim” diyorsunuz ama kabul edilir şeyler talep etmemişler. O insanlarla hayatınız zehir olurdu zaten. Kürtaj konusunda yorum yapamam, kolay bir karar değil, kim bilir o kararı alana kadar neler yaşadınız, hissettiniz. Canınıza kıymaya bile kalkışmışsınız. Artık bundan sonrasını düşünün. Sağlığınız için profesyonel bir destek alın lütfen 🙏 Ve bence hazır hissettiğinizde ilişkinizi bitirin, erkek arkadaşınız ve ailesi (özellikle ailesi) birlikte gelecek planı yapılacak insanlar gibi durmuyor. Siz onlara mecbur veya muhtaç değilsiniz. Evliliğinizi bugün onaylasalar dahi, melek olmayacaklar. Bugün ve geçmişte size nasıl davrandıysalar öyle davranacaklar. Lütfen güçlü kalın, kendinizi hırpalamayın, bu insanlara da bu kadar değer vermeyin.
 
Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları
Size bunu yaşatan adama hâlâ aşık olmak nasıl bir akıl tutulmasıdır.Ne uckuruna sahip çıkmış,ne sevdigim dediği kadına ne de bebeğe.Daha ne kadar kör kuyularda yaşamayı düşünüyorsunuz??? Bu adamla evlenseydiniz sırtınızdan sopa karninizdan bebek eksik olmazdı ,siz de seviyorum ne yapayım diye mutsuz yuvaya habire çocuk dogururdunuz .Zavallı bebek anne babasını secememis ve hayatı başlamadan bitmiş.Ama siz ileriki hayatınız ve evlatlarınız için aklınızı başınıza alıp adam gibi adamlar seçebilirsiniz.Sacma inadin gereği yok Gözünüzü açın artık.
 
Kesinlikle erkek arkadasindan ayril, bir daha iletisime gecme. Bebegini yok etmeye sebep olan o, hic annesinde babasinda suc bulma. Sen annenden babandan vazgececeksin, ama o vazgecemiyor. Böyle birsey istemeye haklari bile yok. Git tedavi ol. Bir kendine gel. Bu heriften de uzak dur.
 
Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları
böyle birini sevmeye devam etmek çok sağlıklı gelmiyor bana. bence tedavi olman gerekiyor. niye kabul edecekmişin?daha gençsin daha iyisini bulabilirsin yeter ki iste. gidip bir psikiatriden randevu al ve tedavi ol. bu zor günlerini atlattığında en doğrusunun bu olduğunu anlayacaksın
 
Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları
Vazgeçmiş senden hâlâ bir araya gelir miyiz diye düşünüyorsun. Yoluna bak.
 
Ailesi gibi değil diyorsunuz ama ailesi gibi. Ailesinden farklı olsaydı amcasına kadar bebeği söyleyeceğine giderdi hızlı bir nikah kıyılırdı. Evlendik der çıkardı karşısına.
Adam arkanda durmamış.
Kurtulduğuna şükür et bu aileden ve pislikten.
 
Sevgiliniz sizinle birliktelik yaşamadan önce kendi ailesinin yaşam biçimini, düşünce tarzını, yaşanacak olaylara karşı tepkilerini biliyordu..
Bu olumsuzluklara rağmen sizinle beraber oldu diye veya hiç tartışmıyorsunuz diye kendinize doğru insan olarak kabullendirmişsiniz o kişiyi.. Ama aslında sizin en büyük yanlışınız sevgiliniz olmuş.
Böylelerinden ne adam olur ne eş olur ne de baba..
Bence sizin de bazı eksiklikleriniz var, sevgi gibi saygı gibi, sevgilinizden de bunları gördüğünüz için ondan başka doğruyu (size göre doğru tabiki) göremiyorsunuz.
Yaşadıklarınız hiç kolay değil. Bence önceliğiniz ilişkinizi kurtarmak değil, hayatınızı kurtarmak olsun. Yoksa sevgilinizin ailesinden de, kendisinden de çook çekeceğiniz var.
Size iyi davranmaları veya yaptıklarınıza göz yummaları için sürekli bahaneler uydurmanız gerekecek ileride.
Sevilmeyen, sayılmayan bi kadın olmak tercihinizse de, kolay gelsin 🙄
 
adam sırf bebek için sana ailemin karşısında dururum evleniriz diye yalan sıkmış, bebek aldırılınca sizi bir kalemde silmiş ve siz bunu göremeyecek kadar akıl tutulması yaşıyorsunuz. kurtulduğunuz için dua etmelisiniz. onun ailesi varsa sizin de bir aileniz var, o yobaz aileye gelin gitseydiniz iğrenç tavırlar yalnızca size değil ailenize de yapılırdı. kendinize saygı duymanın vakti geldi de geçiyor bence.
 
Sevgilimle 2 yıllık ilişkimiz var, ailesi başından beri mezhep çatışmasından kaynaklı ilişkimize sıcak bakmıyordu. Erkek arkadaşımla hep aklımızda evlilik planı vardı ama hep uzatmalara götürüyorduk sonra doktora gidip hormon testi verdiğimde hamile olduğumu öğrendim. İlk aldırmayı düşündük ama yapamadık erkek arkadaşım kaçalım yeni bir hayat kuralım dedi ama ben ailesine yüz çevirmesini istemedim, kalkıp herkese evleneceğimizi söyledik. Benim ailem evlilik olayını duyunca sıcak karşıladı ama sadece annem hamilelik olayını biliyordu. Karşı tarafta ise erkek arkadaşımın annesi babası amcası ve ablası biliyordu. Annesi ve ablası biz senin yanındayız yaptınız bir hata ama bebek hayrıyla gelir dediler. Sonra babası ben istemeye gelmem düğün falan olmayacak sadece imam nikahı kıyılacak dedi, bende ailem böyle bir durumda bana rest çeker ben böyle bişeyi zaten kabul edemem dedim. Amaçları çocuk doğduktan somra beni hayatlarından kolay çıkartabilmekti. Her türlü psikolojik baskıyı yaptılar yok kapalı giyineceksin bizden habersiz dışarıya çıkmayacaksın vs herşeyi kabul ettim yeterki bebeğimle eşimle güzel bir hayat kurabileyim diye. Ama aileme resmen resti çekmemi istediler bende kabul edemedim sindiremedim sadece imam nikahıyla kalmayı gururum almadı. O gece intihara kalkıştım sonra bebeğe kıyamadım ve erkek arkadaşım beni hastaneye götürdü ve midem yıkandı. Ertesi gün ailesinin asla beni istemediği ve babasının zaten ben suratına bile bakmam dediğini öğrendim. Gidip kürtaj için randevu aldım ve bebeği aldırdık. 8+6 haftalıktı daha 1.5 haftalıkken varlığını çok erken öğrenmiştik şans eseri ve onu içimde iliklerime kadar hissediyordum kabullenmiştim. Çığlıklar içerisinde girdim ve ağlayarak uyandım anesteziden. Kürtajdan çıktığımda çocuğun ailesi telefon numaramı bile çoktan silmişti bir kere bile nasıl olduğumu sormadılar. Sevgilime de birdaha konuşmayın bitti gitti demişler. Ben hakkımı onlara helal etmiyorum, onlara da söyledim. Siz bana evlat acısı yaşattınız allahta size yaşatsın diye beddua ettim. Erkek arkadaşım artık evlilik gibi bir seçeneğimizin olmadığını söylüyor, ailesini de asla karşısına alamayacağını ve evliliği artık düşünmediğini söylüyor. Ben olayın üstünden 3 ay geçmesine rağmen hala her gece ağlıyorum kabuslar görüyorum. Rüyamda yüzü olmayan bebeğiöe sarılıyorım onu emziriyorum. Tek istediğim bir bebeğimin olması, Ne yapmalıyım bilmiyorum sevgilimi çok seviyorum deliler gibi aşığım. İki yıldır birbirimize aşırı saygılıyız hiç kavga bile etmedik. Onu korktuğu için suçlayamam ama ne yaparız hiç bilmiyorum. Ailesi insafa gelir mi bilmiyorum. Ne yapıcaz bilmiyorum. Çok çaresizim çok pişmanım keşke kabul etseydim. Evlat acısı yaşayacağıma anne baba hasreti çekerdim. İçim paramparça ne yapacağımı bilmiyorum nasıl ikna ederiz bu insanları
Önünüze birçok şey çıkmış siz hâlâ görmemekte ısrarcısınız. Erkek arkadaşınız sizin için doğru biri asla değil, kusura bakmayın sizi kırmak istemem ama siz ondan bir can taşıyorsunuz, ne olursa olsun ailesi artık siz olacaksınız.
her zorluğa tüm çirkinliğe rağmen onun yanında olmayı kabul ediyorsunuz ama bir ailesine ağzını açamıyor,
Kimse kusura bakmasın ama böyle erkeği ailesi sevsin zaten.

Durum baştan sona hatalı, siz onun sevgilisiyseniz, bir şeyler yaşadıysanız beraberseniz kimse size saygısızlık edemez, bunu yaptırmamalı,
Onu geçtim siz bebeğinizi kaybettiniz yanınızda olması gereken yerde evlenemeyiz bilmem ne, okurken gerçekten o kadar sinirlerim bozuldu ki…

Hayatınızdan çıksın gitsin, sağlıklı bir sevgi değil bu.
Bu kadarıyla hayatınızdan çıktığına şükredin ve yardım alın lütfen hiç kolay şeyler değil yaşadıklarınız.

İnsan sevebilir ama sevgi de bir yere kadar. Lütfen size yapılan saygısızlığı asla sineye çekmeyin.
Size bu saygısızlığı yaptıran, sizin elinizden tutmayan, nikah kıymayan kimseyi de sevmeye devam etmeyin. Sevginize layık değil…

rabbim iyilerle karşılaştırsın.
 
Erkek arkadaşımın ailesi yobaz kendisi değil, tek istediğim birbirimizin suratına bakıp okey diyebileceğimiz bir hale getirmek. Ayrıca tek kürtaj olan ben değilim ama her bebeğini kaybeden insan derin üzüntüler yaşar ve kendini suçlar. Benim şartları kabul etseydim dememin sebebi bebeğimi k

çocuğunu kaybeden hangi anne acısını unutuyor. Sizde bu kadar acımasız olmayın. Bişeylerin pişmanlığını duymam keşke kabul etseydim dememin nedeni bebeğimden ötürü. Sevgilimi seviyorum, dünyanın en kibar en anlayışlı en naif insanıdır. Asla yobaz birisi değil tam aksine çok açık ve aydın görüşlüdür. İki yıl boyunca bir tartışmamız bile olmadı, ben kendi ailemi silemiyorum onunda silmesini asla istemem. Tek istediğim ön yargılarını yobaz görüşlerini kırmak. Yıl 2024 hala alevi sunni çatışması yüzünden bişeylere at gözlükleriyle bakıyorlar. Daha 25-26 yaşlarındayız herseyin çok başındayız ama kaybettiğimiz kan çok fazla
Gerçekten çok drama takılıyorsunuz ya sevgiliniz o kadar iyi biri olsaydı ailesine rest çekip sizinle evlenirdi. Ayrıca madem bebeğiniz bu kadar önemliydi herşeye rağmen doğursaydınız o zaman.
 
Erkek arkadaşımın ailesi yobaz kendisi değil

Ee demiş ya onlara karşı gelmem diye buz gibi yobaz işte. Adam olsaydı sana destek çıkardı arkanda dururdu. Aldırma olayında bu kadar uzulcektin neden kürtaj oldun? Canları cehennemeydi. İmam nikahı evlilik mi sanki yine çocuk gayrimeşru doğacaktı. İşte o sevdiğin şerefsiz adam arkanda dursa resmi nikah yapmamız gerekiyor derdi.
 
X