Popüler Konu Sevgili günlük...

Şu an keşke karşıma biri çıksa, güvenilir, olgun, anlayışlı, dinleyip doğru tepkiler verebilecek, rahatça konuşabileceğim, belki dozunda akıllar, destek verebilecek, tanışıp konuştuğuma asla pişman olmayacağım aksine gönül rahatlığıyla minnettar kalacağım, karşılık enerji uyumu da duyduğumuz biriyle, özellikle bir büyüğümle konuşmaya ihtiyacım var. Hayatımda hep ara ara duydum bu ihtiyacı ama şu an yine bir ihtiyaç duyuyorum. Aslında konu da belli -en azından şu an için bu fakat bu konuda her zaman sohbet edebilecek biri olsun isterim hayatımda her türlü- yani spesifik bir durum üzerinden sohbet edebilmeliyim ama o içimde kalsın. Bir dua olarak bırakıyorum bunu. Şimdi olmasa da sonra belki...

Huzura ulaşmak nasip olacak mı Allah'ım? Diyecek miyim işte aradığımı buldum diye. Kendime güzel bir dünya kurabilecek miyim. Sürekli bela okunmayan, olumlu enerjisi olan, ağırlık değil hafiflik veren, huzurlu bir ev ortamım olacak mı mesela. Ben de bu yönde güzel bir gelişim yaşayacak mıyım. Olsun lütfen. Olacak bence. Ama keşke bu kadar ağır ilerlemese her şey...

Bazı şeyler benim elimde değil. Dışardan bakıp da neden nasıl gibi sorular soran insanlara verecek cevap bulamıyorum artık. Olmuyor, yok. Bu kadar yani çünkü sebebi bende de yok bilmiyorum neden olmuyor. Kısmet diyip geçiyorum. Vakti gelmedi belki, belki hiç gelmeyecek o beklediğim günler. Ben ne yapabilirim ki? Çaba harcamak için emek vermek için bir adım lazım bir iz. Ama yok olmayan birşeye insan nasıl çaba harcar nasıl emek verir. Bir daha söyleyim ki yok hem de hiç… tozu bile yok. Beklemekle geçiyor ömrüm, umut etmekle, hayal etmekle geçiyor. Ben de böyle olsun istemezdim, ben de yaşayım isterdim her güzelliği layıkıyla ama kısmet değilmiş. Olmayınca olmuyormuş. Kapanmış tüm kapılar açılmıyor. O kapıların açılmasını bekliyorum bi hevesle. Ama içimde bir yer var ki umudu kırık, kabullenmiş imkansızlığın, kabullenmiş iç çekerek yaşamayı. Bu üzse de beni evet kabullendim artık olmayacak. Ben yine inatla ısrarla duamı edeceğim çünkü verirse Allah verir başkası değil. Dilerim bir gün şükür oldu yazabilirim buraya. Umarım o günler yakındır.

Şu sıkıntım bir netleşse, bir ferahlasam...

Kendimi çok yorgun hissediyorum günlük. Bu belirsizlik ve kafa yorma hali beni çok yordu. Bir yandan da huzursuzluklar başladı yine.
Allah'ım yardım et. Lütfen.

Allah'ım.. Anlamak, kavramak, aydınlanmak, bakış açımı, zihnimi genişletmek için yardım et... Berrak bir zihin için yardım et... İç huzurumu sağlamam için yardım et... Doğru kararlar verebilmem için yardım et... Kalp, zihin ve beden dengemi kurmama ve korumama yardım et... Öz şefkatli, öz saygılı, öz güvenli olmam için yardım et... Sevdiğim şeyleri yapabilmem için yardım et... Uçlarda değil dengede olabilmem için yardım et... Bedenen ruhen sağlıklı olabilmem adına ne gerekiyorsa yapabilmem için yardım et...

Sevgili günlük. Sen bu sitede yazdığım hangi günlüksün bilmiyorum. Forumda günlük arıyorum ve çıkana yazıyorum. Tek misin, bir çok günlük mü var bilmiyorum. Eşim birkaç gün evde yok ve ben yine akşamları kk takılacağım. Aramız da boZul küs gitti. Ama kardeşimin düğününde giymek için abiye kıyafetim yok ve yaşadığım yerde bulamadım. Önce şehir dışına alışverişe git de sonra kavga etsene aptal kafam İnternetten mi alsam acaba. Regl öncesi gerginlikten bıktım. Bu nedir ya her ay her ay. Düğüne ve tatilimize de rastlayacak galiba. İlaç mı alsam geciktirmek için.

Ben hep ruhsal, duygusal anlamda desteksiz mi kalacağım..

Ben stratejik olmak istemiyorum bana çok yorucu da geliyor ama hayat olman lazım diyor gibi... Enerjiye de ihtiyacım var.

Muhtemelen yaptığım bir yanlışın yani kendimi dinlemememin cezasını çekiyorum, Allah'ım beni affet, lütfen güzel haberler alayım, ciddi bir sorun yaşamayayım, koru beni, gönlüme ferahlık ver, lütfen.

Hiçbir şey değişmiyor günlük. Asla gerçekleşmeyecek hayallerim ve artık biten umudumla yaşamaya çalışıyorum. Ne olurdu ki gönlümce olsaydı, ne olurdu ki ben de yaşasaydım gönlümdekileri

İnsanlar kendi kolaylıkla yapabildiği, bildiği noktadan yapamayanları aslında yapabilir ama istemiyor gibi görüyor hep... Bence bu o konuda öğretici olmak yerine itici bir şey oluyor öncelikle. Bilinç düzeyleri başka, farkındalık ve değişme süreleri başka, hayatta aldığı temel başka, insanlar başka başka...

Dün gece, düşünsem çok üşeneceğim ya yapmayacağım ya da zar zor biraz yapacağım bir şeyi bitirmesem de önemli ölçüde ve bir çırpıda yaptım, neredeyse nefes almadan(bazen hazır modumdayken bu fırsatı kullanayım bırakırsam yapmam kafasıyla yüklenebiliyorum böyle anlarda kendime), bu durum beni mutlu etti ama keşke hep yapsam, umarım artar böyle anlarım :) Odaklanmakta zorlanıyor olmamdan dolayı yorucu oluyor ve fazla düşünüyorum, üşeniyorum vs.

Evde iki gün yalnızım günlük yine... sabahlar olmasın modunda Kk’da olacağım galiba. Aslında hasta ve yorgunum, gece uyursam iyi olur. Bilemiyorum altan...

Allah'ım huzurlu bir hayat, huzurlu bir ev, huzurlu bir iç dünya nasip et.

Yine yeniden evde yalnızım ve kk koridorlarında geziniyorum. Uyuyup dinlenmem lazım ama yok...

Bir gün bir aile kuracaksam inşallah huzurlu olur... İnşallah. İnşallah.

İki sözün beni alır, süper olur tadı kalır

İnsanlardan kendimi korumaya çalışmak, niyet anlamaya çalışmak aşırı derecede yorucu, zor ve acayip canımı sıkıyor, zamanla biraz alıştım ama hala zor geliyor. İstiyorum ki bir iş yaparken sadece ona odaklanayım kim çıkıp da can sıkacak, işi bozacak bunu düşünmek zorunda olmayayım, hak edilen otomatik olarak verilsin ama yok öyle bir dünya. Kendimi bu tarz kötü ve bana karmaşık gelen olasılıklara adapte etmek çok zor geliyor ve otomatik olarak aklıma gelmiyor, bazen nedenini çözemediğim için de uyumlanamıyorum, aklıma gelse de yeterince ayrıntılı düşünmeyebiliyorum ya da çıkıyor bir anlık o modda kalamıyorum, çaba harcamam lazım genelde, hadi yaptım o da öyle bir enerjimi alıyor ki, zihnimi öyle yoruyor ki. Ve yaşamanın gereklerinden biri bunu yapmak maalesef. Bu dünyanın gereklerine ne zaman alışacağım tam olarak acaba, dengeyi tam olarak ne zaman kuracağım?
Eskiden çok isyan ediyordum zamanla azalsa da bazen yine edesim geliyor.

Bir şeyler yapmak istiyorum ama yalnız yapmak istiyorum çünkü yorum yapılması üzerinde düşünülmesi beni negatif etkiliyor ama o da nasıl olacak bilmiyorum, yalnız kalma ihtimalim yok şu anda...