Popüler Konu Sevgili günlük...

İnsanın doya doya sevebileceği tek cocuk kendi evladıymış meğer. Rabbim bana da hayırlı bir evlat nasip et

Çok bunaltıcı bir haftasonu, hava çok sıcak.
Takılabileceğim tek bir arkadaşım yok.
Çok sıkıldım çokkkk
Yine yapayalnız hissetme buhranlarına kapıldım offf

Bazen herkesten, her şeyden nefret ediyorum diye bas bas bağırasım geliyor. Bunalıyorum, ambale oluyorum.
Özellikle yanlış anlaşıldığımda ve inatla anlaşılmak istenmediğimde, gereksiz yere kendimi savunmak, ispatlamak zorunda bırakıldığımda ve baskı gördüğümde. Bunların olmasını gerektirecek hiç bir şey yok çünkü ve büyük haksızlık. Bu durumları ne yaparsam çekmem acaba?

Birini hiç özgürce, diken üstünde olmadan, öyle çok sevemedim... İyi ki diyemedim.
İnsanların bir şeylerin fanatiği olmasının bir sebebi bu mu acaba?
Benim yok, edinmeli miyim nedir?
Kedi köpek güzel ama şu an hiç bakacak durumum yok ama olduğunda da yapabilir miyim bilmem.
Bir şeyleri çok sevmek istiyorum ama bu insan olamayacak galiba ama isterdim.
Mesele bu dünyanın gerçeklerini kabullenememekle de ilgili olabilir. Saflık insanlar arasında yok, olduğunda da ayakları ne derece yere sağlam basıyor diye düşünmek lazım gibi. Hep bir denge lazım...
Hayırlısı.

Uyuyabilmek istiyorum.

Başarısız olmaktan ziyade daha çok başarısız olursam yiyeceğim laflardan, göreceğim tavırlardan dolayı bir işe başlayamıyor gibiyim. Ruhen kaldırması zor geliyor ama bir şekilde karşı durmam lazım. Çabuk da yorulan biriyim maalesef ama gerekiyor. Fazla takmamam lazım bir şekilde. Mükemmeliyetçi ve tahammülsüz, bir şeye niyetlendiğimde "sanki yapabileceksin" şeklinde yaklaşan annem sağ olsun. 10 kerede deneyebilirim belki 11. de olur ama rahat olamadım hiç, abartılı şekilde ve işle ilgili değil başkalarıyla alakalı strese giriyorum. Yetersiz hissetmek ve aslında bazı açılardan gerçekten öyle olmam da bir sebebi.. Niye güzellikle yaklaşılmaz ki hiç aksi daha da kötüye götürüyor.. Yalnız olabilsem diyorum hep bir şeyler yaparken, kimse bilmese ve yorum yapamasa... Ama bir noktada insanların yargıları da önemli oluyor hayatımda ne yazık ki, kaçışımın olamadığı bir derece var gibi...

Korkuyorum çok korkuyorum. Allahım sen yardım et

Kurduğum hayaller ve yaşadığım hayat… neden bu kadar uçurum var ki ikisinin arasında. Halbuki ne kadar sıradan ne kadar olması muhtemel hayallerim vardı. Neden böyle oldu neden?

Ben hayatım boyunca ikilemlerde mi kalacağım. Kafam çok karışıyor.

Ah benim hayallerim, umutlarım… tek tek yıkılmaya mahkum gibisiniz. Umut yok bitti. Mutsuzum, ağlıyorum, içim acıyor, canım yanıyor. Neden diye sormaktan çok yoruldum. İsyan etmiyorum ama nasıl geçecek bu ömür hiç bilmiyorum. Keşkeler dolanıyor dilime, tek bir keşkemin altında eziliyorum. Olmadı, olmuyor, olmayacak. Ne acı…

Allah'ım sen bizi koru.

Bir çocuk veya hayvan beni sevince çok mutlu oluyorum. Umarım layık olurum onlara bu hayatta.

Uzun bir aradan sonra merhaba günlük. Bayram öncesi memlekete gittik ve düğün yaptık, sonra bayram, bayramın son günü de başka şehirde düğün... dün bizim eve geldik şükür. Yengemle telefonda konuştum, bana dediği şu oldu: anneni dinlendir ben mi? Ben iki çocukla ordan oraya koşturdum yahu beni kim dinlendirecek... hatta aylardır evden çalıştım, pandemi vardı bir yere çıkamadım, ben ne zaman dinleneceğim.. neden beden yana beklentiler bu şekilde anlamıyorum. Yoruldum yahu...

Nasıl bu kadar yanlış anlaşılabiliyorum, yanlış yorumlanıyorum? Allah'ım bana bu konuda bir aydınlanma ver ve ben de kendimi ona göre ayarlayayım, çözeyim şu sorunu. Baya canımı sıkıyor kalbimi kırıyor bu durum çünkü tamamen içtenim, sanıldığı gibi değilim ama sürekli bir farklı yorumlama hali, nasıl savaşıcam bu durumlarla anlayamıyorum o kadar boş ki, diyelim ki bazı durumlar sandıkları gibi gerçekten, bu durumlar genelde tamamen benimle alakalı kimseyi ilgilendirmiyor, yorumlamak, üzerinde kurmak düşünmek zorunda değil kimse. Herkes kendine baksa keşke. Bazıları da zaten hali hazırda, otomatik olarak kötü algılayan, kendine benzeten vs. tipler maalesef, Allah'ım uzak tut böylelerini ya da kendimden nasıl uzak tutabilirim bunun için ne yapmam gerek çözeyim, çekiyorum çünkü böyle zorba tipleri.
Ben hayatım boyunca haksız yere suçlanmaktan çok yoruldum.

Bazı şeylerin nasıl bir his olduğunu, ne demek olduğunu gerçekten bilmeyince onu bulmak ya da aşmak da zor. Sürekli birilerinin "böyle yapman lazım" demesiyle olmuyor. Hiç bilmediğin, anlamlandıramadığın şeyi içselleştirip onu yapamazsın. "Şu anda olmak" diyorlar mesela, ne demek o çözmem lazım, bir fikrim yok, nasıl bir his bilmiyorum, yeni yeni çözmeye başlıyor gibiyim. Gerçeklerden kaçtığından haberi olmayan insan gerçekleri nasıl bulabilir ki? Onun kendi gerçekleri vardır, bazı davranış kalıplarına mecbur kalmıştır şu ana kadar, başka türlüsünün nasıl mümkün olduğunu, onun ne demek olduğunu, nasıl ulaşması gerektiğini çözmesi lazım. Rabbim idrak, farkındalık, aydınlanma nasip etsin...

Birileri bağırır çağırır içindekini döker, karşıdakinin üstüne atar stresini sıkıntısını daha sağlıklı olur, bağırılan kişiler de hasta olur, asıl doktora gitmesi gerekenler değil onların hasta ettikleri gider. Bir de canını sıkmaya devam ederler. Oh ne ala. Hep suç başkasında.

Üzerimde baskı kurmak, beni haksız çıkarmak isteyen kendimi suçlu hissettirmeye, manipüle etmeye, kendimden şüpheye düşürmeye çalışıyor. Delirirsem bir gün bundandır. Allah korusun.
Sinirlendirip sinirlendirip sonra "bak işte gördün mü" kafasındalar. Bazıları da ön yargılı sadece.
Neden bunlarla uğraşıyorum Allah'ım? Neyse öğrenmem gereken tez zamanda nasip olsun da bitsin bu durum.

Çok gerginim ve doluyum... Bir şeyler kırıp döksem rahatlayacak gibiyim... İçimdeki enerji her an boşalabilir tutamayabilirim gibi ama tutmam lazım...
Huzursuzluktan yoruldum... "Of" dense fenalık geçirecek gibi oluyorum artık, özellikle kendimi bildim bileli 7/24 olumsuz, huzursuz, sinirli olan birinden. Ne zaman nasip olacak bana huzur, huzurlu bir ortam?