İçini karartıp karartıp "niye siyah giyiniyorsun, çok karamsar" diyorlar.
Beni karartan sizsiniz ben kendi çabamla ve Rabbimin yardımıyla canlanmaya çalışıyorum! Yanımda başka kimse olmadı, yok.
Bunun farkına varmanızı dilerim, umarım hakkım verilir bir noktada. Sarı rengini yeni yeni kullanmaya, daha bir sevmeye başladım mesela... "Büyüdükçe böyle oluyor" lafını duyabilirim bir noktada(zamanında siyah sevmem ergen olmama bağlandığı gibi) ama bu kadar basit değil bunun anlamı...
Kendi yaptıklarının suçunu da sana atarlar bu hayatta. Bunun meali; "kendinden başka kimseyi dinleme, yaptıklarının sorumluluğunu al, ne derlerse desinler" ama işte gözünü açar açmaz, aileden görünce bu o kadar kolay olmuyor, öğretilmeden, izin verilmeden nasıl gelişebilirsin ki, ilk, baskın şekilde verilenler işliyor işte içine ve kendi kendine ağır ağır ilerliyorsun. Suçlandığın zaman dayanamayıp "böyle yaptığın için böyle" deyince de kabullenilmiyor, üste çıkılıyor falan, mükemmel değilim, olamam, hemen iyileşemezsin. İnsan en çok anlaşılmak istiyor. Ama değişiyorum, gelişiyorum, daha iyiyim şükür, iyi de olacağım inşallah.
Gerçi siyahın tek manası karamsarlık değil, güç de var. Her şeye uyuyor, hoş da duruyor vs.