Popüler Konu Sevgili günlük...

İçindeki bazı özelliklerin farkındasın ama madde dünyasına bunu yansıtabilmen için zaman ve bazı şeyleri yaşayıp ders alman gerektiğinin de farkındasın... Bazı "yeterince farkında" olmadığın şeyler olduğunun da farkındasın, hissediyorsun ve yine zaman gerekiyor...

Bu sene 29 olacağım günlük. Ben, 29. 29, 29, 29...
Bir kaç yılda bir yaşıma şaşırıyorum :) Ve daha hayatımı oturamamış olmam canımı sıkıyor, yoksa şaşırsam da yaşın kendisiyle bir derdim yok, hatta büyümek hayata daha bir alışmak demek olduğu için beni mutlu ediyor.
Bu siteye 20 yaşında kayıt olmuşum, vay be.

Günlükcan ; bu dönem bana sadece miskinlik getirdi. Hayatta en çok sevdiğim şey olan kitapları bile elime alamıyorum artık. Nasıl bir bıkkınlık ve yorgunluk tarifle anlatmam mümkün değil
Güneşli günler gelecek mi sence?
Bana o günler çok uzak geliyor sanki

Oturup ağlıcam şimdi artık sinirden, sıkıntıdan.. Ne olduğunu bilmediğim sağlık sorunlarım ve bu corona bir arada çok canımı sıkıyor...

İnsan nasıl arıyor sağlıklı olduğu zaman yaşadığı sorunları.. Saçım yine kırışsın, dolansın uğraştırsın ama yeterki sağlıklı olayım diyorum mesela ve normalde uğraştıran bir kaç şey daha...

Baskıdan nefret ediyorum ve bu topluma karşı nefret duymama sebep oluyor bazen.
"Hayat böyle değil ama bik bik bik".

Rabbim ferahlatan haberler alayım sağlık konusunda lütfen, bayadır gerçekten modum hep yüksekti ama artık bir sonuca varılmalı, çook uzadı, türlü şeyler yaşıyorum... Endişelenmemem gerekiyorsa bir işaret alabilsem keşke...

Devam ettirmekte zorlanıyorumOlur mu günlük :/

Olurdu belki..

Allah'ım bir işaret, lütfen
Ne yapmalıyım...

Minik adımlardan, sabretmekten sıkıldım artık, şöyle büyük ama sağlam bir adım atmak istiyorum...

Bu gece canım acıdı.

İyi hissetmek istiyorum...

Beni zor bir 4 sene bekliyor gibi günlük, Rabbim kolaylaştırsın... Sabır versin...

Şöyle uzun uzun ağlamak istiyorum, sanki arınacağım biraz olsun bu şekilde, sonra da huzurla uykuya dalmak, sonra anlamlı bir rüya görmek...

Ah günlük su korona bitsin artık kızım evde büyüyor aylardır dışarı çıkıp gezmedik evde sıkıntıdan delirmek uzereyiz

İnsan yalnız olmayınca rahatça düşük modda da olamıyor, düşmeye de ihtiyacı var insanın.

Tek bir kişi ya tek bir kişi yüzünden şuan ailemden evimden yerimden yurdumdan herşeyden uzaktayım evet ilk defa !
günlerdir kendi kendime dediğim şey keşkeeeee onu hiç tanımamış olsaydım ben şuan bu şehirde herşeyden herkesten uzakta olmazdım.
Farkındayım keşkeler hiçbirşeyi geri getirmeyecek...
Herkes birşeyler ile sınanıyor işte bu hayatta bende seninle sınanıyorum...

Kendimden şüphe duymayı kesmediğim sürece canım çok sıkılmaya devam edecek.

Önünde açık bir kapı var, çok ağır yavaş yavaş yürüyorsun hayatta o kapıya doğru, ama o kapı eşiğine geldiğinde geçtiğin zaman arkadan kapanacağını bildiğin için kabulleniş zor ve acılı olabiliyor, sanki içinden, özünden bir parça kopuyor ve tekrar açılmayacak o kapının arkasında kalıyor, değişmek zorunda bırakılıyorsun. Ama kabullenmen gerekiyor. Sonra bir şekilde buna da alışıp diğer bir kapıya doğru yol alıyorsun...