Hayat güzel değil, bunu kabullenmiş hissediyorum. Bence tam bir sınav, mücadele yeri. Sana verilenlerle nasıl kendini daha iyiye, güzele ulaştırabilirsin, farkındalık kazanabilir ve bunu verimli kullanabilirsin gibi bir şey.
Diyelim ki tuzun kuru, bir çok konuda şanslısın, psikolojik, yapı olarak da düzeltmen gereken çok bir şey yok ama hayatta bir çok zorluk çekenler varken sadece sana güzel olabilir. "Hayat güzel" demek genellemedir. Ya da iyi anlarında öyle gelir daha çok. Güzel şeyler var ve burayı katlanılabilir kılıyor, daha güzel yapabilecek de yine biziz aslında bir çok şeyi fakat yine de tamamen olmaz, sanmam... Tabi yaşanılan zorlukların da bir anlamı olması, ileriye götürüyor olması da güzel ama dersleri alabilmek, anlayabilmek, hayatımıza, hayata katkı olarak kullanabilmek lazım. O şanslı insanlar da birilerine yardım ediyordur, illaki herkesin bir katkısı ve ekstra öğrenmesi gereken şeyler, bir görevi vardır. Herkes başka, hayat herkese başka ama yine de aynı dünyadayız. Bazen birinin kullandığı tek bir farkındalıklı cümle bile aklımda uzun zaman yer ediniyor, aydınlatıyor...
Bunları düşünürken modum düşmüyor şuan, depresif değilim, umarım hep bu soğukkanlılıkta kalırım düşmem tekrar, eskiden böyle değildim. İnşallah ben de farkındalıklarımı verimli kullanabilirim ve daha çok fark ederim... Çok düşünmekten, ataletten sıyrılıp, sadece var olmaktan kurtulup yaşarım... Sadece düşüncelerde kalmam...