Günlük,
Ben onu çok özledim be. Öyle böyle değil. Sadece beş aydır tanıyodum oysa ki. Görür görmez kalbime sızdı, onun gülüşü, varlığı ruhumdaki tüm boşlukları doldurdu. Sanki yıllardır ona hasretmişim gibi, onu bulduğumda yüreğime serin sular akmıştı. Artık hiç yalnız olmayacaktım, hayat bana hakettiğimi vermişti.
Benim tek yaptığım onu sevmek, ona emek vermek, ona sarılıp öpmekti. Neden böyle oldu günlük? İlk defa sevgiyle, arzuyla bir tene dokunmuştum. 36,5 yılda birkaç saat mutlu olmuştum. Ama bak yüzlerce gündür acı çekiyorum. Nasıl unutacağım demiyorum, başkasını sevebilsem unuturum belki. Ama ben kimseyi sevemiyorum ki, kimseyi isteyemiyorum. Daha çok şeyler yapacaktık birlikte, neden bıraktı gitti beni? Hiç sevmedi mi? Keşke sevdiğinden emin olsam, geri dönmese bile bunla avunurum ben. Çok yalvarıp ağladığımda duamı kabul etmişti Allah... Yine yalvarsam olur mu dersin? Ya kavuşayım ya da artık çeksin gitsin kalbimden.