Popüler Konu Sevgili günlük...

sevgili günlük

o kadar is varki yapilacak, azcik azcik yapip yine koltuga yigiliyorum bakalim ne olacak
 
Selamlar olsun canım günlük ‍♀️
Taşındık ve yeni evimize alıştık
Biraz önce evi temizlerken aklımdan neler geçti biliyor musun
Bu ev, böyle bir ev bizim için gerçekten hayaldi
Ve bu evin bize nasip olması bize bir mesaj aslında Yaradandan ❤️
Bekleyin, sabredin, isteyin en iyisini nasip ederim diyor sanki güzel mevlam
Ahh işte öyle bir huzur var içimde
Bugüne kadar yaşadığım bütün olumsuzluklara, hayal kırıklıklarınada bu pencereden bakmak istiyorum..
Yaşadığım bütün kötü anlar iyi anları getirecek zamanla bana..
Çok mutlu günler yaşayacağım üzüldüğümden daha fazla bin katı mutlu olacağım
Nasip edecek Rabbime sığınıyorum bi kere bin kere daha
 
Günlük, niye içtenliğim anlaşılmıyor? Üstelik en yakınlarım tarafından?
Niye kırılıp duruyorum? Gönlümden geçenlere niye karşılık bulamıyorum hiç?
Niye nasıl daha az kırılırım diye düşünmek zorunda kalıyorum? Üstelik gereksiz yere...
İlla baskın, sert mi olmam lazım?
 
Biraz fazla dikkate alınmak, içten yaklaşmak garip bir etki yapıyor bazı muhteşem insanlarda, ilginç:olamaz:
 
Sevgili günlük,
Kimse bu hesabımı bilmediği için en rahat sana dökebileceğim içimi. Konuşmaktan çok yazmak rahatlatıyor beni. Anlattıklarıma bir karşılık da beklemiyorum. Kimsenin beni haklı bulmasını ya da abarttığımı söylemesini de istemiyorum.
Normalde erkenden uykum gelir ve uyurdum ama bu gece bu saat olmasına rağmen hala uyuyamadıysam gerçekten üzülmüşüm demektir. Sadece üzülmek değil hissettiğim; öfke, hayal kırıklığı, pişmanlık, aptal yerine konma, umutsuzluk, isyan... Anlayacağın ne ararsan var. Geçecek, biliyorum ama şu an hiç geçmeyecekmiş gibi hissediyorum.
En başından beri olanları düşünüyorum, bir de bu akşam yaşananları. Bu kadar mı salaktım diyorum, bu kadar mı yanlış anladım her hareketini... Hadi bunu geçiyorum, peki ya diğerinin yaptığı? Ona ne demem gerekiyor?
Bu akşam ikisini de sildim, ama ikisinin de sonunu çok merak ediyorum.
Akraba sevmemekte ne kadar haklı olduğumu da bir kez daha anladım. Benden sana gram merhamet yok artık.
 
Günlük,
Ben onu çok özledim be. Öyle böyle değil. Sadece beş aydır tanıyodum oysa ki. Görür görmez kalbime sızdı, onun gülüşü, varlığı ruhumdaki tüm boşlukları doldurdu. Sanki yıllardır ona hasretmişim gibi, onu bulduğumda yüreğime serin sular akmıştı. Artık hiç yalnız olmayacaktım, hayat bana hakettiğimi vermişti.
Benim tek yaptığım onu sevmek, ona emek vermek, ona sarılıp öpmekti. Neden böyle oldu günlük? İlk defa sevgiyle, arzuyla bir tene dokunmuştum. 36,5 yılda birkaç saat mutlu olmuştum. Ama bak yüzlerce gündür acı çekiyorum. Nasıl unutacağım demiyorum, başkasını sevebilsem unuturum belki. Ama ben kimseyi sevemiyorum ki, kimseyi isteyemiyorum. Daha çok şeyler yapacaktık birlikte, neden bıraktı gitti beni? Hiç sevmedi mi? Keşke sevdiğinden emin olsam, geri dönmese bile bunla avunurum ben. Çok yalvarıp ağladığımda duamı kabul etmişti Allah... Yine yalvarsam olur mu dersin? Ya kavuşayım ya da artık çeksin gitsin kalbimden.
 
Bazen 30dan sonramı düşünüyorum, neler düşüneceğim acaba, nasıl olacağım :)
Eskiye özlemim yok, geleceğe gitmek beni daha çok tatmin ediyor, gelişmek, hayata daha bir alışıp daha olgunlaşıp daha az şeyi kafama takmak falan. Gitgide ruhen daha az sıkılmak. Zaten iyi şeyler az oldu şahsi anlamda ve aklıma da hiç bir şey gelmiyor aslında şuan, mesela "90larda çocuk olmak" başlıkları hoşuma gidiyor, o döneme ait ortak şeyler falan daha çok. Gitgide daha çok rahatlıyorum.
Ha, geçmişin daha doğrusu çocukluğun en güzel şeyi benim için rahatça saf olabilmekti, değişmek, hayatın kötülüklerine ayak uydurmak zorunda olmaktan, rahat davranamamaktan nefret ettim hep.
 
Son düzenleme:
Oh be çok sukür sonunda gittilerkurtuldum
Bi de o gitse neyse az kaldi cok sukur o gitsin evi kırklayacam
Bıktım ya ikra ettim baş belası
 
Öyle yalnızdım ki...
Öylesine kimsesiz...
Benimki kalabalıklar arasında yaşanan yalnızlıktandı....

Bugün bir dönüm noktasıydı...
Kararımı korka korka vermiştim...
Hâlâ yüreğimde hüzünle...

Ah gözleri..
Nedamet duymayan gözleri..
Ben bir kere ölürüm derdim.
Meğer ölüm defalarca teğet geçermiş...

O tarihi günün anısına...
Yazılan bu name...
Şahitlik etsin sevgimin hakikatine...

Beni buna mecbur bırakan seni...
Ne ben affedeceğim ne geleceğim...

-bilir mıydı , - miş miydik gibi soruların ise... Cevabını...
Bunun cevabını hiç bilemeyeceğiz işte...

A e o
...
 
Düştüm yine günlük. Acaba ne zaman sabitlenecek bu enerjim? İnsanların enerjilerinin beni bu kadar etkilemeyeceği bir an olacak mı? Şu meditasyonları bir kurcalasam mı acaba, iyi gelir mi ki, yapay hissettirdiği için içselleştirmesi zor geliyor bana. Yapmadığım zaman da enerjim yüksek kalabilecek mi mesela.
Hayatı manuel öğreniyorum resmen. Derim arada; sanki hayata uyumlanmama yardımcı yazılımım eksik kalmış dünyaya gelirken. Ağır ağır adım adım alışıyorum, kabulleniyorum, zaman farklı akıyor.
Hayırlısı bakalım...
 
Bir bunalim dönemini daha yapayalniz atlatıcam... En destek olması gereken, en yakının, er kişi bile kendi derdinde... "Ya ben senin de üzülmene sebep oldum, yaninda olmalıyım, beraber vakit geçirmeli- beraber stres atmaliyiz" demedi... Takti kulakligi kulagina, tıkadı kulagini bana ve dunyaya...
Ne yapcaz günlük...? Nasıl olacak bu isler...?
 
Artık nefes alamıyorum içim bir doldu patlamaya hazır volkan gibi olmuyor geçmiyor bitmiyor bir hayırlı kapı aç Rabbim nolur hayrını göster hamd olsun
 
Rabbim, ben hazırım yoğunluğa, yeter ki sağlığım yerinde olsun ama yoğun olayım, işim gücüm olsun sonucundan tatmin olayım oturtana kadar yoğunluğa hazırım. Yardım et...
 
Belki bir gün ... inşAllah o gün çok yakındır . İnşAllah çok az kalmıştır .
 
Kararlarim:
1. Kimsenin beni sinir etmesine izin vermiycem.
2. Sakinlestirici ve demiri 6 ay kullanıcam.
3. Güçlü olucam, dik durucam.
 
adindan baska hic birseyini bilmedigin birini en fazla ne kadar sevebilir bir insan ? nedir seni boyle vazgecilmez kilan ?
 
X