Popüler Konu Sevgili günlük...

Buradan da mı gitmeliyim acaba.. Bir süre tamamen uzaklaşmalı mıyım her insan olan yerden. Ve sonra sıfırlanmalı mıyım. İyi-kötü içimi döküyorum aslında, kim var ki kendimden başka?
Bilmiyorum... İçim sıkılıyor.
Esas sabır sürecinin başlama işaretleri mi bunlar acaba?
İyi düşünmek, pozitifte kalmak, kendime daha çok değer vermek, umutsuzluğa kapılmamak, geçmişe takılmamak, gelecek kaygısını gözünde büyütmemek ve sabır. Bunları korumak için zorlamam gerekiyor her zaman.
Bakalım...

Adam gece vardiyasinda. Karyolaya rahat rahat, yayila yayila yatacagim, oh...! Sertab Erener gibi çapraz mı yatsam acaba

Hislerim var yarinlarimla ilgili
Sanki çok güzel şeyler olacak..
En güzel zamanda olsun Rabbim..

Bir şey olacak galiba günlük. Hadi hayırlısı.

Sevgili günlük
Dün uzun zamandır görmediğim 10 yıllık lise arkadaşımı gördüm duymamazlıktan geldim o kadar şey yaşatmasına rağmen hiç birşey olmamış gibi davrandı özür diledi benden ne zaman istersen arayabilirsin diyor oturduk bir yerde eski günlerden bahsettik ona karşı soguktum eskisi gibi olamadım özledim dedi ama inanmadım inanmak istemedim onu arasam aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum neden yaptın bunu bize seviyorum herşeye rağmen ama olmayız artık seninle senin yüzünden insanlara güvenim kalmadı hiçbir şeye ama şunu anladım insanın geçmişte takılı kalması gerçekten zarar veriyormuş insana ben yeni farkettim. Yeni bir hayatım var umarım karşıma çıkmazsın bir daha

Sürekli kendimde hata aramaktan, kendimi suçlamaktan kurtulmalıyım.

Aklim gibi evi de dağıttım.. Aklim gibi evim de karisik...

Sevgili günlük

Içim paramparça. Içimde yağmurlar yağıyor. Gören bilen duyan yok Rabbimden başka. Öyle tükendim ki anlatamam sana. Güzel günler gelse ya artık. Ben iyice bitmeden gelsin. . .

Zamanım farklı akıyor..
Başka şeyler de var fakat eğer ki o uzun yaşam yogası doğruysa o da bu durumu destekler nitelikte.

Garibim bu gunluk elim kolum kalkmiyo sanki
İs mis yapasim yok
Oglanlar yine oksuruyo krese yollamicam yarin
Yine basima kaldilar anlicagin

Hayatta küçümsenen, zarar görmeye sebep olan bir çok şey çok güzel şeyler aslında...
Ama bunlar için hep bir mücadele gerekiyor. Hep bir yorgunluk. Can yanması. Alışmak zorunda kalmak.
Gerçekten zorla yaşıyorum hep bir maske takmak zorunda olunan şu dünyada.
Zamanla daha bir alışsam da, iyice ayak uydursam da hiç sevmeyeceğimi hissediyorum.
Lütfen bana yanlarında rahat nefes almamı sağlayacak ömürlük insanlar ver Rabbim, az ve öz olsun yeter.
Kazık yemeyeceğim, samimi, birbirimizi anlayacağımız, seveceğimiz vs. bir kaç insan yeter. Anlaşılmaya ihtiyacım var.
Eğer olmayacaksa tek yapmam gereken görev bilinciyle yaşamak olacak heralde.
Bilmiyorum...
Bir cümle okudum bir yerde, umarım doğru olmaz diye düşünürken duygusala bağlayıp derine daldım yine.
İnsanlar çok yoruyor beni.
Gerçekten heralde öyle bir noktaya geleceğim ki bir gün, dünya umurumda olmayacak rüyamdaki kadının dediği gibi... Hayırlısı.

Gunluk kucuk bi kiz cocugu ggibi hickira hickira aglayasim var
Ben senelerce cabalayib kazandigim uni yi evlendikten sonra biraktim
Zaten ilk seneyi de evlilikten dolayi disardan okumustum
Anlicagin oyrenciligi yasayamadim ben gunluk.oyle ukte kaldi ki icimde anlatamam((
Ne vardi sanki erken evlenecek ahh kafam ahh simdiki aklim olsaydi boyle olur muydu?benim onumde olan sans kimsede yoktu degerlendiremedim be gunluk...
Uzerinden 10 sene gecmis hala uykularima giriyo bu gece oldugu gibi...ogrenciymisim gibi unideymisim gibi goruyorum hep kendimi.demin cocuklari uyuturken uyuya kalmisim 2 dakika bile kapamamisim gozumu yine ruyamda agliyorum niye uniye gitmedim niye erken evlendim diye...
Allahim bana bi mucize yarat Yarabbim ben tekrar okulumu istiyorum...4 cocukla ustelik baska bi sehirde bi de esim istemiyoken bu gercekten bi mucize olur gunluk...

Bazı insanları gerçekten anlamıyorum ya. Zerre aklımdan ters bir şey geçmezken neredeyse düşman bellemeleri ne acayip... Çok acayip...

Hep bir şeylere adım atmak için hazır olmayı bekledim, beklemek zorunda hissettim. Yapabilecekken yapmadım değil, yapamadım... Benlik değildi genelde, elim kolum kalkmadı resmen. Bazen engellendim. Belki bazı anlar da yapabilirdim diye düşünüyorum ama bilmiyorum, olmadı işte, gerçekten istedim. Diğer yandan biliyordum erken adım atsam uzun sürdüremeyip çok düşeceğimi ve bunun bana zarar vereceğini. Hep bir şeylere hazırlamaya çalıştım kendimi. Zaten düştüğüm de oldu aslında ama ciddi, esas adımları atmakta güçlük çektim ve az şey bana çok şey katabiliyor şükür... Hiç bir şey yapmamış gibi görünsem de manen çok şey yaptım. Ve lütfen artık doğru zaman gelmiş olsun, cesaretim ve bunu sürdürebilirliğim artsın, artık içimdeki enerji sağlam sürdürebileceğim, koruyabileceğim şekilde dışarı çıksın istiyorum. Sonraki adıma geçeyim, maddesel boyuta. Lütfen Allah'ım, yardım et.. İnşallah olsun artık...

Aslında kendimi engelleme enerjim de var, fakat kendimi bildim bileli böyle olunca ve destek yerine köstek olununca, daha çok baskı gördükçe gerçekten öyle zor ki prangalardan kurtulması, bazı noktaların farkına varması... Sürekli altyapımı, enerjimi, ruh halimi daha çok kuvvetlendirmek için uğraş verdim, telkinlerde bulundum kendime. Enerjisel anlamda çok kolay düştüm hep. İnsanlarla uğraşmak, anlamdırmaya çalışmak hep çok yorucuydu, ev içinde bile yeterince yoruldum manen. Hırssız bir insanım maddi boyut açısından, istiyorum ama adım atması çok güç, özellikle istediğin, ilgi alanın, yeteneğin olan konulardan uzaklara sürüklenince... Aile faktörünün özellikle manevi yönden köstek olması da eklenince.
Her neyse, yakın zamanda bir şeyler olmalı artık.

Ah be günlük bir sorun biterken yenisi başlıyor. Çok yoruldum. Ama dimdik ayakta durmam gerek. Düşersem yanarım. Kaybederim. . .

Bir süredir uyku halim azaldı, eskiye göre daha bir cin gibiyim. Hayır olsun. Ama güzel :)

Tamam hayat tamam, anlıyorum.. Daha az ciddiye almalıyım seni. Olacak inşallah o da.

Delireceğim inan günlük. Sonunda başaracaklar! Of.