Popüler Konu Sevgili günlük...

Günlük. Uzaklaşmam lazım.. Bir şeyler yapmalıyım, bir şeyler olmalı.
Bir enerjim düştü, bir strese girdim ufaktan.
Artık evden çıkmalı ve uzaklaşmalıyım.....

Rüyamda beni ısırmaya çalışan köpek görüp durmasam artık, anlamdırmak istemiyorum ama elimde değil...
Kim bu dost görünümlü düşman

Rabbim.. Lütfen elini uzat bana, yardım et.
Ne istediğimi biliyorsun.. Lütfen yardım et...
Artık maddesel anlamda iyi hissetmeye ihtiyacım var.

Yaz günü depresiflik güzel olmuyor... Ama bazi seyler zorluyor insani...
Anlik huzurlarim var aslinda.. Hatta hüzün yüklü huzurlarım var benim... Evet cok becerikliyim, huzurum bile hüzünlü....

Beni benden alan, hüzünlü huzurlara götüren yeni yakilmis ot kokusu...
Hafif rüzgar...
Bunlari niye yaziyorum.. Yine bosalmaya ihtiyacim var...
Tanimadigim kinalarda, eline kına yakilan gelinin ve annesinin yerine aglayasim var... Yine..

Galiba kist var günlük Ağrıyıp duruyor...

Hayatım değişsin artık.......

Günlüğüm kötüyüm bu gece. Hemde çok kötü.
Artık iyileşmek istiyorum. Mutlu olabilmek istiyorum. Olacak mı günlük. Benimde hayallerime kavuştuğum gün gelecek mi? Gelecek de bana günlüğüm. Nolur gelecek de.

1 gün kaldı.. Olumsuz konuşmak istemiyorum ama bazı şeyler çok belli..
Bari 75 falan alabilsem en az...
Çok gerilmeye başladım, hep son dk anlıyorum olayın ciddiyetini, öncesinde yapamıyorum hiç azim gelmiyor, gerçekten çok çabalıyorum Ahh.. Rabbim sürpriz yapsan bana, mucize olsa keşke... En fenası da annemin negatifliğini beni yermesini aşağılamasını dinlemek. Düşürüyor beni umudumu söndürüyor.
Bir de bir şahıs "rahat ol sakin ol gerilme" falan diye güya beni rahatlamaya çalışırken telaşlı konuşması gerginliğimi arttırdı.
Rabbim görüyorsun.. Çabaladım.. Ağladım.. Streslendim.. Kabuslar gördüm...
Niye bu kadar zor bu... Artık olsun...
Gerçekten çevremde negatif enerji olmasa çok daha iyi olurdum ben ama var işte!

Özgürleşmem lazım günlük, o gün geldiğinde güzel bir oh çekeceğim.. İnşallah gelir... Gelsin...
Artık olmalı. Ruhen çok yoruldum, niye bu kadar hırssız ve yorgunum, niye bu kadar etkileniyorum insan enerjilerden, niye sürekli kendimi gazlamak zorundayım. İstiyorum, dua ediyorum yapabildiğim kadar çabalıyorum daha çok içeride ama somutlaştırma, oturtma konusunda çok zorlanıyorum.
Artık o noktaya ulaşmak istiyorum, kafamın rahatlamasını... Şu ruhum bir dinlensin artık, endişelerim sönsün.

Çok özlüyorum... Öyle çok ki artık kendimin bile ifade edemeyeceği kadar yoğunlukta derinde... Ne kadar zor bir hayat normal yaşıyorum ama hiç bir şey normal değil... İçimde senle yaşıyorum senle geziyorum senle yiyip senle içiyorum bir sarılsam bir yatsam omzunda bir gelsen...

Olmadı günlük.

Allah'ım bana bir yol göster...

Şu gereksiz yoğunlaşan duygularımı göstermemeyi başarsam keşke ben de, özellikle iş hayatında.
Bunu saklayabilenlere özeniyorum.

Bana nasıl enerji veriyorsan o enerjinin yansımasını görürsün bende...

günlük yaa tatilimiz mükemmel geçti. bodrum, antalya, fethiye hep gezdik. hep yüzdüm ben çok eğlendim. ben mutlu oldukça sevgilim de mutlu oldu.
ben korkuyordum uzun süre bir kişiyle yanyana olunca ve yolculukta sıkılınır diye. hiç sıkılmadım. hep yüzüm güldü. hep mutluydum. onun da öyleymiş. uyum sağlayamıyoruz şimdi yaşadığımız illere ya. bir ay sonra bir daha yanında olcam yine ufak bir tatil yapacağız. bi o beni biraz tutuyor.

Çok şey istiyorum ama nereden başlayacağımı bilmiyorum.
Heralde önemli sorunlarımdan biri de bu hayatta.
Bir de zorlandıkça kaçasım geliyor genelde modum düştüğü için fakat şu ara daha iyiyim ve bunu kullanmam lazım.
Temelim olmadan bir işe adım atmak zor geliyor ve cesaretlenemiyorum pek ve o temeli oluşturmaya nereden başlamalıyım nasıl başlamalıyım gibi düşünceler oluyor, yanlış bilgilerle başlamak istemiyorum ve sabitlenebilmek istiyorum o konuda.
Şu ara bilgilenme isteğim artmış durumda ama o kadar şey var ki düşündüğüm yine, şunu mu yapsam bunu yapsam..
Umarım bir düzene oturturum ve bu ruh halim geçici olmaz ya da negatif enerjilerle düşmem...

Evlilik yıl dönümümüzü bu sene unutan adam, dogum gunumde bana sımsıkı sarıldı (onu da ailedeki baska bi tanidigin dogum günü sebebiyle hatirladi büyük ihtimalle). Doluyum. Çok. Saldirmadim etrafa. Dokmedim icimi. Yavas yavas ürkütmeden diyiverecem bi ara. Evde cocuk var, kavga edemem. Yoksa evi yıkmak istiyordum başına, o ayrı.

Son 2-3 günde çok düştüm.
Yorgunum... Öfkeliyim... Ağlayarak çıkıyor ara ara... Yoğun duygularımı en çok böyle atıyorum ya da varsa nazımı çekecek biri ona gösteriyorum/anlatıyorum.
Keşke kimse beni ellemese... Ya da kalbime dokunabilecek güvenilir biri gelse, mümkünse artık hiç gitmeyecek herhangi biri, nefes alsam ya da bana öyle bir şey dese/yapsa ki, dönüm noktama katkı sağlasa. Hiç sevmiyorum seni dünya, iyi niyetten anlamıyorsun hiç, vakti geldiğinde ölürken de "Zaten seni hiç sevmemiştim, idare etmek zorunda kaldım, hadi hoşçakal" son sözüm olabilir, vaktim olursa.
Neyse ay burcumun karamsarlık tuzağına düşüyorum yine, sanırım oturup dualar etmeliyim şu ara.
Keşke yalnız olabilsem, en azından beni düşürebilecek insanlar olmasa çevremde bir süre.
Direnmeye çalışıyorum sana hayat, bakalım nolacak. Monotonluktan kendimi çıkarabilecek miyim diye merakla bekliyorum.

Kendime kızmaya başladım yine günlük.
Bazen gerçekten çok kızıyorum kendime...
Başla bir yerden artık Vind.
Bu kadar hassas olmasaydım keşke...