Ahh...
Rabbim...
Öncelikli duamı biliyorsun.. Lütfen yardım et bana... Yeterince azim, istek ve enerjimi dengeleme gücü ver, gerisini hallederim gibi geliyor...
Seni hep hissediyorum yanımda.. Dualarımı duyduğunu, çok şükür.. Sabırla minik adımlar attım 26 yıldır, ruhen çok zorlandım, çok çabaladım.. Başkaları için bir hiç olabilir, onların çok basit bulduğu anlayamayacağı şeyler olabilir ama ben yaşadım bu sıkıntıları.. Bir şeyi zamanı gelmeden gerçekten yapabileceğimi hissetmeden yapamadım hiç, kendimi çok sıkıştırdım, hep endişeli kaygılıydım, biraz rahatlasam kendime kızdım ama çare olmadı, ben hassasım elimde değil yapım bu, madden zorluğu geçtim bu hassaslıkta asıl ruhen çok yoruldum aile içinde, öz güvenim düşük, sessiz büyüdüm, hala tam toparlayamadım, ben her şeyi kendim halletmeye çabaladım, çabalıyorum, iyi niyetli beni seven bir ailem olsa da destek göremedim hiç aksine manen zorluk yaşadım hep, ben hep yalnızdım, çok kırıldım.. Tabi bazı şeyler de yapı meselesi ama yine de destek değil kösteklik gördüm... Hep dua ede ede, umudumu hiç yitirmeye yitirmeye her şeyi içimde düşünerek tartarak yaşadım, beni anlamayanlara kendimi kapadım, sessiz kaldım bunu da yanlış anladılar, hiç bir şey anladıkları kadar basit değildi halbuki, ben sadece susmuyordum, arada anlatabileceğimi hissettiklerim denk geldi döküldüm o kadar kırılmayacağımı hissettiğimde, bazen de dayanamayıp gelişine konuştum...
Çok kırgınım hayata, gözlerim yaşlı...
Rabbim, yardım et.