Deli gibi ne anlaşılacak diye düşünmeden konuşma isteği var içimde, sürekli bastıramıyorum farkında olmadan çıkıyor bazen çok susmam gerekiyor bunun için, bu yüzden de çoğu zaman çok susuyorum zaten, konuşurken de çok rahat olmak istiyorum. Sonra düşünüyorum kim neyi ne anladı acaba diye, aa bunu kesin böyle anlamışlardır diyorum kendi kendime, dertleniyorum. Yazı dilim bu yüzden biraz daha iyi sanırım. Sürekli düşünmek, kendimi kasmak yoruyor beni, olduğum gibi oldukça yanlış anlaşılıyorum bir yandan da, bu halim nereye varacak acaba?