Kendimi çok değersiz hissediyorum bazen ve işte şu an o anlardan biri... Ağlamak istiyorum belki de ağlarım birazdan. Ben hiç bir fedakarlığa değmeyecek, gerçekten sevilemeyecek kadar mı çirkin ya da çekilmez biriyim? İçimi dökmek istiyorum böyle ergenler gibi... Hayatım boyunca para, mal, mülk hırsım olmadı, karşımdaki kimseden büyük şeyler istemedim ama bir tatlı söz, yalandan da olsa bir iltifat, bşr küçücük, ucuz hediyeye, ilk buluşmada bir demet çiçeğe bile layık görülmedim bir kere bile... Bu yaşıma kadar bunları pek dert etmedim ama sanırım artık hep aynı durumla karşılaştıkça ağır gelmeye başladı bana, oysa ki dert mi... Ama kadınım ben ya kadın. Çirkin de olsam, bu kadarcık bi inceliği de mi haketmiyorum ya da çok fazla mı saf, iyi niyetliyim de "aman buna ne gerek, ne yapsam hemen gönlü oluyo zaten" gibi bir gereksizlik öngörüyorlar benim için.... Neyse işte, inşaallah bundan sonra kalbimin temizliği kadar değer veren birileri hep ve sonsuza dek olurlar hayatımda :) Ağladım da azıcık yazarken, iyi geldi sanki :)