Merhaba sevgili günlük.. Önce sana defterlere yazıyordum ama kimseler okumasın diye hep saklı.. Şimdi buradan yazıyorum.. Burada saklanacak, saklayacak kimseler yok nasılsa...
Aylardır değişen düzenime adapte olmaya çalışıyorum. İlk başta hoşuma bile gitmişti. Hayatımdaki bazı şeyleri kolaylaştıracağını bile düşünmüştüm. Düşünemediğim bir şey vardı, o da bu kadar sıkılacağım!! Normalde evi, evde vakit geçirmeyi seven biriyim. Ama bu günler süren (ve sürecek)bir mecburiyete dönüşüp, benim seçimim olmaktan çıkınca dayanılması zor bir sıkıcılık vermeye başladı. Destek yok, moral yok, anlayan yok, dinleyen yok, konuşan yok... Belki bu kadar sıkıcı hale gelmesinin sebebi bunlar..
Neyse.. Nasılsa buraya gelmek için daha çok vaktim olacak.. Şimdilik bu kadar yeter.
İyi geceler..