Hic oyle bir insan değil. Ama bazen güzel mesaj atar çok nadir o da yeni yeni.. ama ben ona çok söyledim bana güzel seyler arada soyle vs ben dediğim için yaptığını düşünüyorum gerçekten sevdiği için değil
Hic oyle bir insan değil. Ama bazen güzel mesaj atar çok nadir o da yeni yeni.. ama ben ona çok söyledim bana güzel seyler arada soyle vs ben dediğim için yaptığını düşünüyorum gerçekten sevdiği için değilçok sevdiği zaman ne bilim atıyorum kayglı bağlanıyorsa oda mesela uzaklaştırıyor mıç mıç mıç yapışıyor sakız gıbı bak yazarken bile tüylerım diken diken güvenli bir şekilde baglansa elbette çok daha rahat olursun sıkmadan boğmadan ama ilgisini belli de ederek
Seninki de fazlaydı.siz benim ex gibisiniz. bence hayat sizlere güzel. bende bahsettiğiniz profilde birisiyim koşulsuz çok sevgi verdiğim hatta kendimden çok sevdiğim adam gitti başkasıyla nişanlandı
Bence sizin evliliğiniz çok öyle sevgi dolu bir evlilik değil gibi hissettim.iki taraf için de.Hic oyle bir insan değil. Ama bazen güzel mesaj atar çok nadir o da yeni yeni.. ama ben ona çok söyledim bana güzel seyler arada soyle vs ben dediğim için yaptığını düşünüyorum gerçekten sevdiği için değil
terapi almayı düşündünüz mü özellikle çift terapisiHic oyle bir insan değil. Ama bazen güzel mesaj atar çok nadir o da yeni yeni.. ama ben ona çok söyledim bana güzel seyler arada soyle vs ben dediğim için yaptığını düşünüyorum gerçekten sevdiği için değil
Konuyu ben açmış gibi hissettimKadınlar kulübünün birbirini görmeden destekçi olan müthiş kadınlarıbir süredir bi konu aklıma takılıyor. Simdi de bebeğimi sallarken k.k' da vakit geçiriyordum. Öyle konular var ki; kadın yok sayılıyor, şiddet görüyor, o oluyor bu oluyor herkes sorun başkası değil kocan diyor üyeler seviyorum da seviyorum diyor.
'Bundan sana ne?" diyebilirsiniz. Benim sorunum burda başlıyor. Bu kadar nasıl sevebiliyorlar diye düşünüyorum. Ben sanki kimseyi gerçekten bu kadar sevmiyorum gibi hissediyorum. İnsanlar neler neler yaşıyor yine de çok sevdikleri biri var diyorum. Bana destek olan iyi bi kök ailem var(annemle sorunlarım vardı evlendikten sonra zamanla duzelttik.), Eşimle sorunlarım vardı onları aşarak evliliğimizi bir düzene koyduk denebilir. Çocuklarım var biri 3 yaşında biri 2 aylık.
Ama ben o koşulsuz sevgiyi veremediğimi düşünüyorum. Sevgi ne demek anlamadığımı hissediyorum. Acaba ben sevildiğimi hissetmiyorum da o yüzden böyleyim diyorum. Benim gerçekten sevmek için sevilmeye mi ihtiyacım var.
Bu dert edilecek bir mevzu mu ben mi abartıyorum onu da bilmiyorum. Sanırsam biraz kafam karışık.
not: Güvenli bağlanma ve öz şefkat üzerine de eğitim alıyorum
sevmek sevilmek aslında biz büyürken bize öğretilen duygulardır,bende bilmezdim hisler kendiliğinden gelişir diye düşünürdüm ama öyle olmuyormuş,çocukken sevilmek sevildiğini hissetmek,sevmeyi öğrenmek için önemli,sevilirseniz seversiniz,değer görürseniz değer verirsiniz,anlattığınız olay tam buna örnek gibi duruyor,siz sevmeyi bilmiyorsunuz değil siz sevilmeyi bilmiyorsunuz olabilir konunun özeti,size şefkatle yaklaşan bir insan sizi nasıl duygulandırmış baksanıza,eksiklik sizin duygularınızda değil bunu bulamayışınızda,birde savunma şeklinizde bu olabilir,eğer sevmezsem sevilmediğim zamanda hayal kırıklığınada uğramam gibi.Onların hali bana da saçma geliyor ama ben başta kendim olmak üzere kimseyi sevemiyorum. Sevgim samimiyetsizmis gibi geliyor. Belki de sevilme hissini hic hissedemedim.
Mesela yazin çalıştığım okulda hamileydim. Müdür bana, hocam mola saatlerinde gel odamda istirahat et, yemekhanede bir sey görüp canın çekerse ondan ye. Eğer çıkan yemek seni rahatsız eder kokusunu duymak istemezsen o gun yemeğini orda yeme sana aşçılar başka bir şey yapsın dedi. Kendimi ilk defa o an o kadar önemli hissettim ki gözlerim doldu sesim titredi. Ilk defa değer görüyormuşum gibi hissettim
Çok tutkulu bir seyler yok zaten malesef. Beni tetikleyen sebeplerden birisi de esim oldu malesefBence sizin evliliğiniz çok öyle sevgi dolu bir evlilik değil gibi hissettim.iki taraf için de.
Yalnız olmadığımı bilmek iyi hissettirdiKonuyu ben açmış gibi hissettimbende genelde sizin gibi düşünüyorum, bazen sorun ne acaba diye düşünüyorum. Allah sevdiklerimin eksikliğini göstermesin, kimse hayatımda vazgeçilmez degil. Tabi ki evlatlarım ayrı onları saymıyorum.
Bu son cümleniz kafamda başka bir şey canlandırdı çocukluğuma dair. Ben 2.sınıftayken babam lösemi oldu ve çok uzun yıllar bu hastalığı çekti. Hastalık kendini bi kac defa yeniledi. Ben 8.siniftim o iyileşme evresindeyken. O zamanki kaybetme korkusu da bende bağlanma sorunu oluşturdu. Her an hayatımdaki insanların bir gün olmamasına hazırlıklı olmaliymisim gibi...sevmek sevilmek aslında biz büyürken bize öğretilen duygulardır,bende bilmezdim hisler kendiliğinden gelişir diye düşünürdüm ama öyle olmuyormuş,çocukken sevilmek sevildiğini hissetmek,sevmeyi öğrenmek için önemli,sevilirseniz seversiniz,değer görürseniz değer verirsiniz,anlattığınız olay tam buna örnek gibi duruyor,siz sevmeyi bilmiyorsunuz değil siz sevilmeyi bilmiyorsunuz olabilir konunun özeti,size şefkatle yaklaşan bir insan sizi nasıl duygulandırmış baksanıza,eksiklik sizin duygularınızda değil bunu bulamayışınızda,birde savunma şeklinizde bu olabilir,eğer sevmezsem sevilmediğim zamanda hayal kırıklığınada uğramam gibi.
Dinleyeceğim ilk fırsattaTavsiye: bi aile meselesi podcastlerini dinleyin
aynen öyle kaybetme korkusuna karşı savunma biçiminiz bu olabilir.Bu son cümleniz kafamda başka bir şey canlandırdı çocukluğuma dair. Ben 2.sınıftayken babam lösemi oldu ve çok uzun yıllar bu hastalığı çekti. Hastalık kendini bi kac defa yeniledi. Ben 8.siniftim o iyileşme evresindeyken. O zamanki kaybetme korkusu da bende bağlanma sorunu oluşturdu. Her an hayatımdaki insanların bir gün olmamasına hazırlıklı olmaliymisim gibi...
Aslında siz her şeyin farkındasınız, çözmek için de adım atmışsınız. Biri daha demiş çift terapisini de denemelisiniz. Belli ki tetikleyen de eşiniz aslındaÇok tutkulu bir seyler yok zaten malesef. Beni tetikleyen sebeplerden birisi de esim oldu malesef
Bence esiminde güvenli bağlanma sorunu var zaten. Farkındaliklarim var ama yine de buraya yazmak istedim. Bin bilsen de bir bilene danış derler ya. Forumda bazen çok güzel tavsiyeler oluyor belki bana iyi gelecek tavsiye olur diye ve içimi dökmüş olmak için yazdim. Mesela cift terapisini hic dusunmemistim değerlendirmeye alacağımAslında siz her şeyin farkındasınız, çözmek için de adım atmışsınız. Biri daha demiş çift terapisini de denemelisiniz. Belli ki tetikleyen de eşiniz aslında
Yazdıklarınız gerçekten içimi çok rahatlattıAçıkçası ben de 3 sene çok oynadım ondan herhalde artık oynayasım gelmiyor. Sıkılıyorum. Bazen yalnız da kalmak istiyorum. Ama bu koşulsuz sevmediğim anlamına gelmiyor bence.
Sevginizden neden emin olamadığınızı düşündüğünüzü anlayamadım açıkçası verdiğiniz örnekler koşulsuz sevgi üzerine değil.
Mesela oğlunuz bilerek canınızı acıtıp sonra sarılmak istediğinde yine de hemen unutup sarılıyor musunuz mesela? Yani oğlumun söylediği yaptığı şeyleri hemen unutuyorum ve sevmeye devam ediyorum. Koşuşsuz sevgi daha böyle bir şey gibi geliyor bana
Sevgidir emin ol. Nasıl ki bebekken yürümeyi yemek yemeyi öğretiyorlarsa sevgiyi de ailelerin öğretmesi gerekiyor, biz ogretilmedigi için bocalıyoruzYalnız olmadığımı bilmek iyi hissettirditabi bende annemi babamı esimi çocuklarımı sevmiyorum değil onlara değer veriyorum. Ama bu gerçek bi sevgi mi saygı mı diye bile düşünüyorum.
eşinizle ve ailenizle yaşadığınız sorunların üzerinde oturuyorsunuz hala sorunu nasıl çözdünüz özür mü dilediler ayağınızamı kapandılar bunlar sorun çözmez sorun ailenizle ve eşinizle enerjinizin değişmesi gerek ilişkinin farklı bir boyuta geçmesi gerek onlarla kurduğunuz iletişimin değişmesi gerek belki yeterince kavga etmediniz içinizde kaldı birşeyler sorunların düzelmesi için hayatınızı değiştirmeniz gerek maddi ve manevi anlamdaKadınlar kulübünün birbirini görmeden destekçi olan müthiş kadınlarıbir süredir bi konu aklıma takılıyor. Simdi de bebeğimi sallarken k.k' da vakit geçiriyordum. Öyle konular var ki; kadın yok sayılıyor, şiddet görüyor, o oluyor bu oluyor herkes sorun başkası değil kocan diyor üyeler seviyorum da seviyorum diyor.
'Bundan sana ne?" diyebilirsiniz. Benim sorunum burda başlıyor. Bu kadar nasıl sevebiliyorlar diye düşünüyorum. Ben sanki kimseyi gerçekten bu kadar sevmiyorum gibi hissediyorum. İnsanlar neler neler yaşıyor yine de çok sevdikleri biri var diyorum. Bana destek olan iyi bi kök ailem var(annemle sorunlarım vardı evlendikten sonra zamanla duzelttik.), Eşimle sorunlarım vardı onları aşarak evliliğimizi bir düzene koyduk denebilir. Çocuklarım var biri 3 yaşında biri 2 aylık.
Ama ben o koşulsuz sevgiyi veremediğimi düşünüyorum. Sevgi ne demek anlamadığımı hissediyorum. Acaba ben sevildiğimi hissetmiyorum da o yüzden böyleyim diyorum. Benim gerçekten sevmek için sevilmeye mi ihtiyacım var.
Bu dert edilecek bir mevzu mu ben mi abartıyorum onu da bilmiyorum. Sanırsam biraz kafam karışık.
not: Güvenli bağlanma ve öz şefkat üzerine de eğitim alıyorum
siz sevilmeyi bilmiyorsunuz sevmeyi nasıl yapacaksınız sevme öğrenilen birşeyOnların hali bana da saçma geliyor ama ben başta kendim olmak üzere kimseyi sevemiyorum. Sevgim samimiyetsizmis gibi geliyor. Belki de sevilme hissini hic hissedemedim.
Mesela yazin çalıştığım okulda hamileydim. Müdür bana, hocam mola saatlerinde gel odamda istirahat et, yemekhanede bir sey görüp canın çekerse ondan ye. Eğer çıkan yemek seni rahatsız eder kokusunu duymak istemezsen o gun yemeğini orda yeme sana aşçılar başka bir şey yapsın dedi. Kendimi ilk defa o an o kadar önemli hissettim ki gözlerim doldu sesim titredi. Ilk defa değer görüyormuşum gibi hissettim