Nişanlımla ilgili kafam çok karışık ve bu durumu paylaşmak istiyorum. Aslinda yazip kendimi bi rahatlatmak istiyorum sizde buna fikirlerinizi beyan edebilirsiniz.
Onu çok seviyordum; ilişkimizin başlarında bana büyük bir heyecan veriyordu. Ancak, nişanlandıktan sonra duygularımda bir soğuma hissetmeye başladım. Şu an kendimi ona karşı daha mesafeli hissediyorum.
Nişanlım bana karşı aşırı derecede sevgi dolu ve sürekli olarak ilgisini gösteriyor. galiba ben bu kadar yoğun sevgiye alışkın değilim. Ailemde büyürken pek sevgi sözcükleri kullanılmazdı, bu yüzden bu kadar ilgi bana fazla geliyor. Son zamanlarda sürekli olarak "Onu gerçekten seviyor muyum?" diye sorgulamaya başladım. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz (arasında 120 km var), o beni çok özlediğini ve sürekli sevdiğini söylüyor. Ben de özledim diyorum ama içimde gerçekten özleyip özlemediğimi sorguluyorum. Yanında zamanın hızlı geçmesini ve bir an önce evlerimize ayrılmayı istiyorum.
Nişanlım işinde gücünde, efendi biri; güvenilir bir eş adayı. Ancak, onun liderlik yapmaması ve pasif olması beni rahatsız ediyor. Buluşmalarda ya da ev hazırlıklarında kendi fikirlerini ortaya koymuyor, ne dersem onu yapıyor. Onun lider ruhlu olmasını, beni ara sıra şaşırtmasını ve yönlendirmesini istiyorum ama o sürekli bana bağlı, karar vermekten kaçınıyor.
Sosyal olarak da çok pasif olduğunu düşünüyorum. Dışarı çıktığımızda, program yapmayı hep benden bekliyor ve ben bir şey ayarlamayınca arabada kalakalıyoruz. Eğlenceli, aktif bir şeyler yapmayı seviyorum ama o daha çok sakin aktiviteleri tercih ediyor, bu da beni sıkıyor. Benden önce dışarı çıkma alışkanlığı da yokmuş, şimdi de "Sen beğenmezsin" diye bir şey organize etmiyor. bulusmalarda parkta saatlerce oturalim yeter diyor bana yetmiyor. zaten sürekli sarilma, dakikalarca yüzüme bakmakla mesgul baska bir sey yapmiyor. adam akilli bir konu bile konusamiyor, sürekli sevgi verip sevgi dileniyor gercekten rahatsiz oluyorum. kendimde sorunu ariyorum tabikide, ben aileme dahi bag cok kurmayan birisiyim, baglanmayi hic sevmezdim
Ayrıca, nişanlım benden daha alıngan ve eleştirilere karşı çok hassas. Her tartışmamızda ağlıyor ve ben sert taraf oluyorum. Beni sıkıcı bir hale getiriyor ve kendime sürekli “Onu gerçekten seviyor muyum?” diye sormama neden oluyor. Maalesef Başak burcu olarak her şeye dikkat ediyorum, hatta ileride saç stili, sakal tıraşı ve giyimi konusunda bile elimde olmasını isteyebilirim çünkü benim için bu konular da eleştiri sebebi oluyor.
tartismalarda asla birbirimizi anlamiyoruz, yani ben onu anliyorum ama o kendini cok sacma sekilde savunuyor. benden korkuyor yani kizacagimdan sert tepki verecegimden onun icin bazi seyleri dile getirmiyor ama sonradan ortaya cikiyor. mesela yüzmeye gitmis ama bana gidip geldikten sonra haber ediyor. muhtemelen gidemezsin gitme diyecegimi düsündü ama sigir degilim herkes istedigini yapabilir, dogruyu yanlisi bildigi sürece. sonra oraya gittigi icin degil bunu neden bana önceden ben gidiyorum haberin olsun diye söylemediginden tartisiyorum 'sen zaten izin verirsin diye biliyorum' diyor. tartismalar hep bu tarzda, ben icinde ne sakladigini neler söylemedigini anliyorum (basak burcu kadinlari beni anladi) sonradan ortaya cikiyor ama sürekli sacma savunmalar, yok benim niyetim böyleydi yok yanlis anlasilma. ve cok unutkan, istiyor ki her hangi bir olumsuz bir seyde asla tartismayayim cünkü ya unuttgu bir sey oluyorumus yada yanlis anlasilma. ben ama her yanlis anlasilmayi kabul edemem ki?
anlayacaginiz iliskimizde ben baskin ve erkek rolündeyim, o alingan narin ve kadin hislerini sahipmis gibi.. yakisikli ama bir erkegi cekici yapan hic bir seye sahip degil gibi.. YENGEC BURCU ERKEGI
amacim burda ayrilayim mi diye sorgulamak degil, neler degisebilir, benzer durum yasayanlar var mi?
demiş ya
