Biz de erkek arkadaşımla ayrı şehirlerde okuyoruz 2-3 haftada bir görüşüyoruz bazen 1 ayı bile buluyor. O yokken sürekli gün sayıyorum onun gelmesini bekliyorum başka hiçbir şeye odaklanamıyorum sanki hayatım buluştuğumuzda beraber geçirdiğimiz birkaç günden ibaretmiş gibi oluyor. Sonra yine gidiyor 2-3 hafta boyunca özlemle gün sayıyorum. O gidince hayattan tek beklentim onu bir daha görebilmek, bir sonraki buluşmamızın hemen gelmesi oluyor. Saplantı haline geldi bende dayanamıyorum =( Kızlar siz nasıl aşıyorsunuz bu durumu. Bizim okulu bitirip kavuşmamıza daha 2,5 yıl var ve aklımda her an dert bu durum=(
Varlığını, duruşunu, bakışını, susuşunu, herşeyini özledim.
Nedenlerime hiç işte deyip kaçışını,
o uzun ve soluksuz sessiz kalışını,
Senli kentin akşamlarındaki ayı,
gözlerinde sakladığın sayısız manayı,
elime dokunduğun an yanışını,
geçmişimi geleceğimi yoksayışını,
benimle aynı noktadan şehrin ışıklarına ıslak bakışını,
Sen gelirken hüzünlerin endişelerin benden gidişini,
Allaha yakarışlarımızın aynı zamanlara denk gelişini,
en çok da o buğulu sesini özledim.
Şafak 97
teşekkür ederim canım beni izlemeye devam edin hahahaha
tşk ederim sende asker mi bekliyorsun
Allah kavuştursun canım aynı şeleri hissettiğimiz için ilgini çekiyo
nerde asker sevgilinmi nişanlınmı eşinmi bilmiyorum ama sanırım uzun dönem
benim eski erkek arkadaşımla 2,5 yıl ayrı şehirlerde öğrencilik hayatı geçirdik, ardından uzun dönem askerlik ve ben ülkenin bir ucunda o diğer ucundaydı, yaşadığımız zordu ama ben herkes bunu yaşamıştır kimse hasretinden ölmemiş diye düşünerek kendi hayatımı yaşıyordum, ama şimdi daha iyi anlıyorum ki, o çok iyi biriydi ama ben ona hiç aşık olmamışım bile, sadece sevmesini sevdiğim için katlanmışım. Yani o kadar yazdım yazdım burdan sonuç ne dersen, hiçbirşey..seven insan özler ama her insan birbirinden farklı. özlemini de farklı yaşar. Allah kavuştursun. umarım yolun sonunda değecek biridir. yoksa kaybolan yıllarım diye üzülüyorsun bitince bol şans