Merhabalar. Mesaja başlarken bir girizgahla size söylemem gereken birkaç şey var, sonrasında konuyu anlatacağım. Ben erkeğim. Üyeliğimin kısıtlanacağını biliyorum fakat hiç kimseyi kandırmak gibi bir derdim yok. Konuların ve mesajların silinmediğini biliyorum ve buna güvenerek anlatacağım. üyeliğim kısıtlansa da konu hakkında yazacaklarınızı okuyacağım. Erkek olduğum için başlık kilitleniyor mu bilmiyorum birçok başlığı sayfalarca okudum ama böyle bir nedene rastlamadım. Yazacaklarımda yalan olmayacağı için de kilitlenmemesini ve yorumlarınızı okuyabilmeyi umuyorum. Olmazsa da sağlık olsun. Niye bunlara rağmen buraya gelip yazıyorsan derseniz de internette üye olduğum twitter ve bir sözlük dışında düzenli okuduğum sanırım tek yer burası. Arkadaşlarım da bu konudan gerçekten sıkıldı. o yüzden biraz çaresiz olabilirim.
Konuya gelirsek de zaten başlık biraz anlatıyor ama ben size tanıştığımızdan beri olanları özet geçmek istiyorum. Özet desem de biraz uzun olacaktır, kusura bakmayın.
...
Bir sabah birinden mesaj aldım. Tıpkı buradaki gibi herkesin anonim olduğu, hatta profil fotoğrafı falan dahi kullanılmayan sözlüklerden birisiydi. ''bence sen çok ilginç bir insansın'' yazıyordu. Açıkcası böyle bir mesaj hem hoşuma gitmişti hem de merak ettirmişti karşıdakini. Ben de yazdım ve tanıştık. Aynı yaştaydık ama farklı şehirlerdeydik. Dediği gibi onun için fazla ilginç kaçan biriydim ama bunlardan rahatsız olmuyor aksine farklı görüşlerimi dinlemeyi seviyordu. Bir süre birbirimizi görmeden konuştuk. Normalde birini görmek istediğimde görebilirim, yani ikna etme konusunda sorun yaşamam. Sanırım güvenilir biri olarak duruyorum. Ondan böyle bir istekte bulunamadım lakin. Sohbetimiz gittikçe tüm güne yayıldı. Hatta gecelere yayıldı. 16 saat aralıksız sohbet ettiğimizi bilirim. Uzaktık ama beraber kitap okur, dizi izler, birbirimizin kalbine dokunurduk. Birbirimize telefon numaralarımızı verme teklifi ilk ondan geldi. Benimse o ara kendime ait bir telefonum yoktu o yüzden daha sonraları sosyal medyadan konuşmaya döndük. Onunla konuşabilmek için instagram açmıştım. Bazen başkalarının telefonundan bazen bilgisayarda gerekli uygulamalarla derken hallediyordum bu telefonsuzluk işini ama dayanamayıp telefon edindim sonunda. Fakat dediğim gibi benim ona bağlanmam onu daha görmemişken olmuştu. Zaten gördüğümde de biraz pişman olup ben ne yaptım dedim. Reddedilmişliğin verdiği özgüvensizlikle demiyorum ama ortalama bile olmayan bir tipe sahipken ben gördüğüm en güzel kız çıkmıştı karşıdaki. Bu bana bakmaz diyip arkadaşlarıma dert yandığım geceyi hatırlıyorum. Onu görmemişken o kadar bağlanmıştım ki arkadaşlarım da kızla ilgili bir şey olmasa 20 günde bir geliyorsun demişti :d Neyse sonrasında da devam ettik biz. Onun sadece bir sevgilisi olmuştu. Benim hiç olmamıştı. 21 yaşındayım, o da aynı yaşta. Açıkcası hayatın başında dengesiz heveslerle bir ilişki yaşama peşinde olmayan, sevdiği kadını arayan biriyim. Bulduğumu düşündüm. Ciddi ciddi de açıldım. Benden süre istedi. Tabii ki dedim, bekledim. O bekleyiş süresince açıkcası daha da güzelleşmişti sohbet. Ben her gece o uyuyunca sabah görsün diye ona bazı şiirler atardım mesela, o şiirlere verdiği tepkiler daha da güzelleşmişti. Her gece 1-2 saat şiir arıyordum ama verdiği tepkileri görmeye değiyordu. Velhasıl beklerken de sorun yoktu ama bir gün cevap vermedi. Ertesi günse çok uzun aralıklarla yazdı. Uzunca süre 10 dakika aralığın fazla kabul edilebileceği bir iletişimimiz olmuştu bu yüzden bir sorun olduğunu anladım. Üzerine gitmek istemedim, zaten o da dayanamadı. Ertesi gün başkasından hoşlandığını söyledi. Özür diledi. Peki dedim, köşeme çekildim.
İlişkileri olmuş. sonrasında hızlıca. Bu yüzden acaba benle konuşurken de mi böyle bir şey vardı diye düşündüm. Ben olmadığını sanıyorum. Bazı arkadaşlarım vardır diyorlar, konuşmasa bile bi yakınlık hissediyordur diyorlar. Açıkcası ben bunları düşünürken, benim yerime başka birini seçmiş olmasıyla yüzleşmeye çalışırken daha 2 hafta geçmemişken üzgün olduğunu anladım. Bana konuşmayalım demişti ama dayanamayıp gecesine mesaj atıp nasıl olduğunu sordum. Bana ailesinden ayrı olduğu için üzgün olduğunu söylemişti. Yazmamın duygulandırdığını söyledi. Çok konuşamadım sadece iyi hissetmesi için dilimden gelenleri söyledim ve kapandı konuşma. Bir ay sonra mesaj attı bana. Kendine neden bunu yapıyorsun diye. Ben de hala sevdiğimi söyledim. O da bana düşündüğü kız olmadığını söyledi, ispatla dedim. Benle konuşmayı bıraktığı gün onunla sevgili olmaya karar verdiklerini söyledi(konuşmayı bıraktığı günden kastım ilk cevap vermediği gün). Ben sormadan benimle konuşurken onunla konuşmadığını ama mesaj attığı gün ondan çok etkilendiğini söyledi. Adamın teklifte bulunduğunu hatta işini yaşadığı şehre taşıyacağını falan söylediğini anlattı. Denemeye karar verdiğini ama iki hafta sonra olmayacağını anlayıp ayrıldığını anlattı. Bunlara inanıyorum. Onun ayrıldığına dair adamın affetmeyeceğim dediğini de biliyorum. Neyse bana bunları anlattı, sevgimde sanırım azalma olacağını bekledi. Ben aptalım, safım falan diye devam etti ama bende öyle bir azalma olmadı. Aksine içimde merhamet oluştu. Hani konduramıyorsunluk bir mevzu da yok hepsini dinledim. Beni kendinden soğutma adına eminim benle konuşurken onunla da konuşsa bunu da söylerdi. O konuşmanın sonu arkadaş kalalıma bağlandı, her şey ortada kalamam ben dedim. İki hafta sonra adamın başka bir sevgili yaptığını öğrendim. O gün yine bir konuşmamız oldu. İki haftada başkasını nasıl bulur hani bu adam aşıktı bana falan dediğinde aşık olan benim dediğimde bunu kaldıramadığını söyledi. Arkadaş da kalamıyorduk, engelledi. Ben de bir daha mesaj atmadım.
Bu arada birinin bana ilişki teklifi oldu. Durumu anlattığımda kendine yeni bir hikaye yazabilirsin dedi ama kabul etmedim. Onu kullanmak gibi olacağını, kusura bakmamasını söyledim.
Yukarıda bir cümleyi sebebi şu; Adamın bulduğu sevgili benim arkadaşımdı. Hatta adamın ağzından laf alması adına benim tanışmalarına vesile olduğum bir kızdı. Ben durumu anlamak adına araya laf taşıyacak birini sokmuştum. Kız da taşımıştı. Lakin sonradan anladım ki kız adamla sevgili olmuş. Laf taşıyarak tanıştığı adamla sevgili olan birinin benim anlattıklarımı ona anlatmama olasılığı da yoktu tabii. Sevdiğim kıza da benim yüzümden ters şeyler söylemişler. Bu kızı bulamıyorum. Okuluna gittim ama bulamadım. Arkadaşlarım da bana engel oluyorlar bulmamam için. Bir şey yapacağımdan değil ama niye diye sormak istiyorum. Hadi git sev, sevgili ol banane. Niye benim o aptal heyecanla sana anlattığım şeyleri ona anlatıyor, akıl danışmak için gösterdiğim birkaç ss'i ona gösteriyorsun? bunu sormak isterdim. Bu da bana döndü tabii ki. Son konuşmamızdan sonra yaklaşık 4 ay geçmişken bana mesaj attı. Konuşmalarımızı nasıl ona atarsın, nasıl anlatırsın diye başladı. Çok kızmıştı. Haklıydı da. Benim atmadığımı anlattım ama çok sinirliydi. Onu çok kötü bir konuma düşürdüğümü söyledi. Açtı ağzını yumdu gözünü. Beş kişinin lincine uğrayıp bıçak yediğimde hissettiğim acı söylediklerinin yanında hiç kaldı. Aklın varsa yoluna bakarsın dedi.
Edit: Mesajı yolladıktan sonra geldi aklıma. Arkadaşım olduğunu bilmediği bir arkadaşımla konuşurken bu çok sert konuştuğu mesajları kastederek ona kötülüğüm dokunmamış ya da arkasından hiç kötü konuşmamış olmama rağmen kalbimi kırdığını, yoluma bakmam için yaptığını söylemiş. Arkadaşımın olayları bildiğini bilmeden ufak bir günah çıkartmış kendince.
İlk bir ay çökmüştüm. Bitmiştim cidden. Bir ayın sonunda bir kızla tanıştım. Yolum yoktu, bana yol olabilirdi. Onunla iki ayımız geçti. Sevgili olmadık. Onunlayken cidden iyi hissediyordum. Benden bir yaş küçüktü ve sevgililikten cidden korkuyordu. Ben ilk zamanlar sevgili olmayı istedim. Cidden artık yoluma bakayım dedim. Kız lütfen beni ikna etme diyordu, annesine ve ablasına anlatmaya başladı. Durdum, düşündüm. O bana yoluna bak dedikten sonra yakınlaştığım ilk kızla sevgili olacak olmamın anlamını sordum kendime. Ufak bir aydınlanma gibiydi. O gece çok daha fazla düşündüm ve baktım ki birbirlerine inanılmaz benziyorlar. Hem tip hem karakter olarak. Anladım ki yerini doldurmaya çalışıyorum. Bunun için de o kızı kullanıyorum gibi hissettim. Hem daha sevgili olmamışken hem de ailesine durumu tamamen açmamışken artık konuşmayalım dedim. İlk başta sevgili olmak istediğimde hayır demiş olsa da benden hoşlandığını kabul etmişti. Bunu dediğimde de ciddi misin dedi. Teklifi reddettiği için özür diledi, onun suçu olmadığını anlattım. Dönmeseydim bu yoldan bir ilişkimiz olurdu ama o ilişki sırasında aklımda o kızın kalması haksızlık olurdu. Bu yüzden yoldan döndüm. Biliyorum şu an içinizden bana belki küfrettiniz. Flört döneminde mevzunun kapanması ilki olacağım bir kızda belki de başka bir kız yüzünden travma yaratmaktan daha yeğ duruyordu. Yanlış yaptım, bu kadar düzeltebildim. Bunun da üzüntüsünü çekmeye devam ediyorum. Zaten saplantılı olduğumu da burada anladım.
Bundan sonra bir kız daha oldu. Bu sefer bu hatayı yapmadım. Şimdi gelen geçenle aranda bir şey mi oluyor senin diyebilirsiniz bu üçüncü kız biliyorum. İlki ve bu kızda cidden hiçbir yakınlık göstermedim. Şiiri, edebiyatı vs... çok severim ve Ali Lidar bozması bir üslubum var genelde de. Bunun yüzünden üçüne de zaten o kızı anlattım tanışmalarımızın başında bunun sebebi olarak. Üçüncü yani paragrafa başladığım kızla 3 ay sonra tekrar konuşmaya başladık. Bizden bahsetti, iki gece üst üste ağladı. Belki kangren olan kolu kesmek daha iyi ama zaten kıza zarar vermişken bir de konuşmayı kesmeyi düşününce ağlarken konuştuğunda titreyen sesi geliyor aklıma. Konuşurken de çok kaçınıyorum. Sanırım konuşmak istemiyorum ama ''Yine mi üzeceksin ***'' diyorum kendime. Kendi kendime konuşurken kendime küfür ediyorum evet ama manyak değilim ciddiye alabilirsiniz hala beni.
Neyse bunlar olmuşken de geçenlerde ben telefon kullanmayı tekrar bırakmıştım. Bana o şekilde sert konuştuğu gün de mesajları, resimlerini vs... silmiştim. Zaten engelliydim de ona dair bir şey göremiyordum yani. Görebileceklerime de ben bakmıyordum. Böyle 6-7 ay geçmişken elime telefon geçen bir gün arkadaşımın hesabında bir şeylere bakarken kafama esti, içim istedi. Profiline girip bakayım dedim. Saçını koyulaştırıp kestirmiş onu inceleyip neden yaptın bunu diye içimden yakınmak için dikkatle incelerken arkadaşım da benim o an proil fotoğrafını görmeye çalıştığım kapalı profilin ciddiyetinden habersiz biçimde ciddiyetsizce takip et butonuna tıkladı. Ben onun için açtığım instagramı kapatalı neredeyse 6 ay olmuştu ama arkadaşımı tanıdı. ''Ona haber uçurmak için yapıyorsun, yapma'' diye yazdı arkadaşıma telefon elimdeydi o anda. Benim diyip cevap vermek istedim ama veremedim. Birkaç gün sonra doğum günüydü. O gün mesaj atmayı planlıyordum bu olaydan sonra ona da cesaret edemedim.
...
Son bir yılda olanlar bunlardı. Açıkcası ailevi ve okul bazında da büyük sorunlarım var ama bunu anlatmak istedim. İçimde bunu çözsem diğerlerini çözecek gücü bulacağıma eminim. Forumun bu kısmında derdimizi anlatıyorduk sanırım. Size net bir sorum yok ama yine de bu olanlardan sonra yine de ilerde bir şansımız olur mu? olacaksa nasıl olur, ne yapayım? olmazsa da ben bu kızı nasıl unuturum? nasıl unuturum için yazacaklarınızın eminim ki hepsini yapmış olacağım ama erkeğin yasak olduğu bir yere beni yazdıran çaresizlik de sormamı mümkün kılıyor.
Fikirleriniz, değerlendirmeleriniz için de şimdiden teşekkürler.
Konuya gelirsek de zaten başlık biraz anlatıyor ama ben size tanıştığımızdan beri olanları özet geçmek istiyorum. Özet desem de biraz uzun olacaktır, kusura bakmayın.
...
Bir sabah birinden mesaj aldım. Tıpkı buradaki gibi herkesin anonim olduğu, hatta profil fotoğrafı falan dahi kullanılmayan sözlüklerden birisiydi. ''bence sen çok ilginç bir insansın'' yazıyordu. Açıkcası böyle bir mesaj hem hoşuma gitmişti hem de merak ettirmişti karşıdakini. Ben de yazdım ve tanıştık. Aynı yaştaydık ama farklı şehirlerdeydik. Dediği gibi onun için fazla ilginç kaçan biriydim ama bunlardan rahatsız olmuyor aksine farklı görüşlerimi dinlemeyi seviyordu. Bir süre birbirimizi görmeden konuştuk. Normalde birini görmek istediğimde görebilirim, yani ikna etme konusunda sorun yaşamam. Sanırım güvenilir biri olarak duruyorum. Ondan böyle bir istekte bulunamadım lakin. Sohbetimiz gittikçe tüm güne yayıldı. Hatta gecelere yayıldı. 16 saat aralıksız sohbet ettiğimizi bilirim. Uzaktık ama beraber kitap okur, dizi izler, birbirimizin kalbine dokunurduk. Birbirimize telefon numaralarımızı verme teklifi ilk ondan geldi. Benimse o ara kendime ait bir telefonum yoktu o yüzden daha sonraları sosyal medyadan konuşmaya döndük. Onunla konuşabilmek için instagram açmıştım. Bazen başkalarının telefonundan bazen bilgisayarda gerekli uygulamalarla derken hallediyordum bu telefonsuzluk işini ama dayanamayıp telefon edindim sonunda. Fakat dediğim gibi benim ona bağlanmam onu daha görmemişken olmuştu. Zaten gördüğümde de biraz pişman olup ben ne yaptım dedim. Reddedilmişliğin verdiği özgüvensizlikle demiyorum ama ortalama bile olmayan bir tipe sahipken ben gördüğüm en güzel kız çıkmıştı karşıdaki. Bu bana bakmaz diyip arkadaşlarıma dert yandığım geceyi hatırlıyorum. Onu görmemişken o kadar bağlanmıştım ki arkadaşlarım da kızla ilgili bir şey olmasa 20 günde bir geliyorsun demişti :d Neyse sonrasında da devam ettik biz. Onun sadece bir sevgilisi olmuştu. Benim hiç olmamıştı. 21 yaşındayım, o da aynı yaşta. Açıkcası hayatın başında dengesiz heveslerle bir ilişki yaşama peşinde olmayan, sevdiği kadını arayan biriyim. Bulduğumu düşündüm. Ciddi ciddi de açıldım. Benden süre istedi. Tabii ki dedim, bekledim. O bekleyiş süresince açıkcası daha da güzelleşmişti sohbet. Ben her gece o uyuyunca sabah görsün diye ona bazı şiirler atardım mesela, o şiirlere verdiği tepkiler daha da güzelleşmişti. Her gece 1-2 saat şiir arıyordum ama verdiği tepkileri görmeye değiyordu. Velhasıl beklerken de sorun yoktu ama bir gün cevap vermedi. Ertesi günse çok uzun aralıklarla yazdı. Uzunca süre 10 dakika aralığın fazla kabul edilebileceği bir iletişimimiz olmuştu bu yüzden bir sorun olduğunu anladım. Üzerine gitmek istemedim, zaten o da dayanamadı. Ertesi gün başkasından hoşlandığını söyledi. Özür diledi. Peki dedim, köşeme çekildim.
İlişkileri olmuş. sonrasında hızlıca. Bu yüzden acaba benle konuşurken de mi böyle bir şey vardı diye düşündüm. Ben olmadığını sanıyorum. Bazı arkadaşlarım vardır diyorlar, konuşmasa bile bi yakınlık hissediyordur diyorlar. Açıkcası ben bunları düşünürken, benim yerime başka birini seçmiş olmasıyla yüzleşmeye çalışırken daha 2 hafta geçmemişken üzgün olduğunu anladım. Bana konuşmayalım demişti ama dayanamayıp gecesine mesaj atıp nasıl olduğunu sordum. Bana ailesinden ayrı olduğu için üzgün olduğunu söylemişti. Yazmamın duygulandırdığını söyledi. Çok konuşamadım sadece iyi hissetmesi için dilimden gelenleri söyledim ve kapandı konuşma. Bir ay sonra mesaj attı bana. Kendine neden bunu yapıyorsun diye. Ben de hala sevdiğimi söyledim. O da bana düşündüğü kız olmadığını söyledi, ispatla dedim. Benle konuşmayı bıraktığı gün onunla sevgili olmaya karar verdiklerini söyledi(konuşmayı bıraktığı günden kastım ilk cevap vermediği gün). Ben sormadan benimle konuşurken onunla konuşmadığını ama mesaj attığı gün ondan çok etkilendiğini söyledi. Adamın teklifte bulunduğunu hatta işini yaşadığı şehre taşıyacağını falan söylediğini anlattı. Denemeye karar verdiğini ama iki hafta sonra olmayacağını anlayıp ayrıldığını anlattı. Bunlara inanıyorum. Onun ayrıldığına dair adamın affetmeyeceğim dediğini de biliyorum. Neyse bana bunları anlattı, sevgimde sanırım azalma olacağını bekledi. Ben aptalım, safım falan diye devam etti ama bende öyle bir azalma olmadı. Aksine içimde merhamet oluştu. Hani konduramıyorsunluk bir mevzu da yok hepsini dinledim. Beni kendinden soğutma adına eminim benle konuşurken onunla da konuşsa bunu da söylerdi. O konuşmanın sonu arkadaş kalalıma bağlandı, her şey ortada kalamam ben dedim. İki hafta sonra adamın başka bir sevgili yaptığını öğrendim. O gün yine bir konuşmamız oldu. İki haftada başkasını nasıl bulur hani bu adam aşıktı bana falan dediğinde aşık olan benim dediğimde bunu kaldıramadığını söyledi. Arkadaş da kalamıyorduk, engelledi. Ben de bir daha mesaj atmadım.
Bu arada birinin bana ilişki teklifi oldu. Durumu anlattığımda kendine yeni bir hikaye yazabilirsin dedi ama kabul etmedim. Onu kullanmak gibi olacağını, kusura bakmamasını söyledim.
Yukarıda bir cümleyi sebebi şu; Adamın bulduğu sevgili benim arkadaşımdı. Hatta adamın ağzından laf alması adına benim tanışmalarına vesile olduğum bir kızdı. Ben durumu anlamak adına araya laf taşıyacak birini sokmuştum. Kız da taşımıştı. Lakin sonradan anladım ki kız adamla sevgili olmuş. Laf taşıyarak tanıştığı adamla sevgili olan birinin benim anlattıklarımı ona anlatmama olasılığı da yoktu tabii. Sevdiğim kıza da benim yüzümden ters şeyler söylemişler. Bu kızı bulamıyorum. Okuluna gittim ama bulamadım. Arkadaşlarım da bana engel oluyorlar bulmamam için. Bir şey yapacağımdan değil ama niye diye sormak istiyorum. Hadi git sev, sevgili ol banane. Niye benim o aptal heyecanla sana anlattığım şeyleri ona anlatıyor, akıl danışmak için gösterdiğim birkaç ss'i ona gösteriyorsun? bunu sormak isterdim. Bu da bana döndü tabii ki. Son konuşmamızdan sonra yaklaşık 4 ay geçmişken bana mesaj attı. Konuşmalarımızı nasıl ona atarsın, nasıl anlatırsın diye başladı. Çok kızmıştı. Haklıydı da. Benim atmadığımı anlattım ama çok sinirliydi. Onu çok kötü bir konuma düşürdüğümü söyledi. Açtı ağzını yumdu gözünü. Beş kişinin lincine uğrayıp bıçak yediğimde hissettiğim acı söylediklerinin yanında hiç kaldı. Aklın varsa yoluna bakarsın dedi.
Edit: Mesajı yolladıktan sonra geldi aklıma. Arkadaşım olduğunu bilmediği bir arkadaşımla konuşurken bu çok sert konuştuğu mesajları kastederek ona kötülüğüm dokunmamış ya da arkasından hiç kötü konuşmamış olmama rağmen kalbimi kırdığını, yoluma bakmam için yaptığını söylemiş. Arkadaşımın olayları bildiğini bilmeden ufak bir günah çıkartmış kendince.
İlk bir ay çökmüştüm. Bitmiştim cidden. Bir ayın sonunda bir kızla tanıştım. Yolum yoktu, bana yol olabilirdi. Onunla iki ayımız geçti. Sevgili olmadık. Onunlayken cidden iyi hissediyordum. Benden bir yaş küçüktü ve sevgililikten cidden korkuyordu. Ben ilk zamanlar sevgili olmayı istedim. Cidden artık yoluma bakayım dedim. Kız lütfen beni ikna etme diyordu, annesine ve ablasına anlatmaya başladı. Durdum, düşündüm. O bana yoluna bak dedikten sonra yakınlaştığım ilk kızla sevgili olacak olmamın anlamını sordum kendime. Ufak bir aydınlanma gibiydi. O gece çok daha fazla düşündüm ve baktım ki birbirlerine inanılmaz benziyorlar. Hem tip hem karakter olarak. Anladım ki yerini doldurmaya çalışıyorum. Bunun için de o kızı kullanıyorum gibi hissettim. Hem daha sevgili olmamışken hem de ailesine durumu tamamen açmamışken artık konuşmayalım dedim. İlk başta sevgili olmak istediğimde hayır demiş olsa da benden hoşlandığını kabul etmişti. Bunu dediğimde de ciddi misin dedi. Teklifi reddettiği için özür diledi, onun suçu olmadığını anlattım. Dönmeseydim bu yoldan bir ilişkimiz olurdu ama o ilişki sırasında aklımda o kızın kalması haksızlık olurdu. Bu yüzden yoldan döndüm. Biliyorum şu an içinizden bana belki küfrettiniz. Flört döneminde mevzunun kapanması ilki olacağım bir kızda belki de başka bir kız yüzünden travma yaratmaktan daha yeğ duruyordu. Yanlış yaptım, bu kadar düzeltebildim. Bunun da üzüntüsünü çekmeye devam ediyorum. Zaten saplantılı olduğumu da burada anladım.
Bundan sonra bir kız daha oldu. Bu sefer bu hatayı yapmadım. Şimdi gelen geçenle aranda bir şey mi oluyor senin diyebilirsiniz bu üçüncü kız biliyorum. İlki ve bu kızda cidden hiçbir yakınlık göstermedim. Şiiri, edebiyatı vs... çok severim ve Ali Lidar bozması bir üslubum var genelde de. Bunun yüzünden üçüne de zaten o kızı anlattım tanışmalarımızın başında bunun sebebi olarak. Üçüncü yani paragrafa başladığım kızla 3 ay sonra tekrar konuşmaya başladık. Bizden bahsetti, iki gece üst üste ağladı. Belki kangren olan kolu kesmek daha iyi ama zaten kıza zarar vermişken bir de konuşmayı kesmeyi düşününce ağlarken konuştuğunda titreyen sesi geliyor aklıma. Konuşurken de çok kaçınıyorum. Sanırım konuşmak istemiyorum ama ''Yine mi üzeceksin ***'' diyorum kendime. Kendi kendime konuşurken kendime küfür ediyorum evet ama manyak değilim ciddiye alabilirsiniz hala beni.
Neyse bunlar olmuşken de geçenlerde ben telefon kullanmayı tekrar bırakmıştım. Bana o şekilde sert konuştuğu gün de mesajları, resimlerini vs... silmiştim. Zaten engelliydim de ona dair bir şey göremiyordum yani. Görebileceklerime de ben bakmıyordum. Böyle 6-7 ay geçmişken elime telefon geçen bir gün arkadaşımın hesabında bir şeylere bakarken kafama esti, içim istedi. Profiline girip bakayım dedim. Saçını koyulaştırıp kestirmiş onu inceleyip neden yaptın bunu diye içimden yakınmak için dikkatle incelerken arkadaşım da benim o an proil fotoğrafını görmeye çalıştığım kapalı profilin ciddiyetinden habersiz biçimde ciddiyetsizce takip et butonuna tıkladı. Ben onun için açtığım instagramı kapatalı neredeyse 6 ay olmuştu ama arkadaşımı tanıdı. ''Ona haber uçurmak için yapıyorsun, yapma'' diye yazdı arkadaşıma telefon elimdeydi o anda. Benim diyip cevap vermek istedim ama veremedim. Birkaç gün sonra doğum günüydü. O gün mesaj atmayı planlıyordum bu olaydan sonra ona da cesaret edemedim.
...
Son bir yılda olanlar bunlardı. Açıkcası ailevi ve okul bazında da büyük sorunlarım var ama bunu anlatmak istedim. İçimde bunu çözsem diğerlerini çözecek gücü bulacağıma eminim. Forumun bu kısmında derdimizi anlatıyorduk sanırım. Size net bir sorum yok ama yine de bu olanlardan sonra yine de ilerde bir şansımız olur mu? olacaksa nasıl olur, ne yapayım? olmazsa da ben bu kızı nasıl unuturum? nasıl unuturum için yazacaklarınızın eminim ki hepsini yapmış olacağım ama erkeğin yasak olduğu bir yere beni yazdıran çaresizlik de sormamı mümkün kılıyor.
Fikirleriniz, değerlendirmeleriniz için de şimdiden teşekkürler.
Son düzenleme: