Allah biliyor ve görüyor herşeyi. Benim artık ona diyecek bir lafım sözüm kalmadı Allaha havale ettim ben. Ama böyle yapan adiler evlenseler dahi mutlu olamazlar bir yerde tıkanırlar eminim, Allah büyük çünkü. Bundan sonra sizin de dediğiniz gibi ömür boyu mutlu, huzurlu olabileceğim bir hayat hayırlı bir insan çıksın karşıma istiyorum. Diğer türlü ilişkiler bana göre değil. Benim kalbim dayanmıyor artık yoruldum..Yaşananlar üzücü tabi fakat adamın evlenmeye niyeti yokmuş sizinle, şu yok bağlanma korkum yok bilmemne korkum var diyenlerin hepsi seninle gelecek düşünmüyorum diyor aslında.
Gel gel git git olmuş ilişkiniz.
Arada gidip gelmesinin bir nedeni de iş yerinde şahit olduk bı arkadaşımızın ilişkisine kızla ayrıl barış ilişkisi vardı. Meğerse adamın çok sevdiği bir kadın varmış hayatında ve onunla evlendi. Bizim arkadaşda her geldiğinde gitmekle öylece kaldı...
Bence siz güçsüz bı kadın değilsiniz, çok incinmişsiniz daha önce ve artık hiç bitmesin gitmesin dediginiz ilişki arıyorsunuz. Fakat doğru insanda arayın ki incinmeyin.
Ben sizi çok iyi anlıyorum.Allah biliyor ve görüyor herşeyi. Benim artık ona diyecek bir lafım sözüm kalmadı Allaha havale ettim ben. Ama böyle yapan adiler evlenseler dahi mutlu olamazlar bir yerde tıkanırlar eminim, Allah büyük çünkü. Bundan sonra sizin de dediğiniz gibi ömür boyu mutlu, huzurlu olabileceğim bir hayat hayırlı bir insan çıksın karşıma istiyorum. Diğer türlü ilişkiler bana göre değil. Benim kalbim dayanmıyor artık yoruldum..
İyi akşamlar hepinize..
Şuanda canım okadar çok yanıyor ki anlatamam. Annemden başka biraz üstü kapalı da olsa kimseyle paylaşamadığım bir konu ve onun desteğiyle biraz daha iyiyim. Bundan 2buçuk yıl önce bir boşanma yaşadım. Büyük bir travmayı geri de bıraktıktan sonra hayatıma yeni birisini almıştım. Neredeyse 1 yıl flörtümüz oldu ama hep inişli çıkışlıydı. Ona güvensizdim. Çünkü evlilikten korkusu olan bir erkekti. Bağlanma korkusu olduğunu söylemişti. Ama artık evlenip yuva kurmak istiyordu. Bana hep sen son şansımsın diyordu ve hep güvenmeye çalışıyordum. Tam güvendim derken bir bakıyorum benden uzaklaşan, aramıza durduk yere mesafe koyan biri haline geliyordu. Bende nedenini anlamıyordum. Üzülüyordum. Ağlıyordum. Belli bir süre konuşmuyor sonra pişman olup özlediğini söyleyip beni tekrar sarıp sarmalıyordu. Zaten başta bana bağlanma korkusu, evlilik korkusu olduğunu söylemişti istemdışı psikolojik gelgitler yaşıyordu ara ara bende onu sevdiğim ve sımsıkı bağlandığım için ona destek olmaya belki bu korkusunu kırarım düşüncesiyle hep yanında olmaya çalılıyordum. Ama bende yıpranıyordum. Ona tam bağlanmışken birden uzaklaşması beni korkutuyordu artık. Ondan ayrılmaya da korkuyordum çünkü ben çok bağlanmıştım. Onun da beni sevdiğini düşünüyordum. Çünkü benden vazgeçmedi. Ama onun bu gelgitleri benim fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Onu böylesine severken neden benden uzaklaşıyor diye ağlıyordum. Yoksa benim bu boşluğumdan da yararlanıp beni kullanıyor mu diye düşünmüyorda değildim. Çünkü aramızda az çok özel duygusal paylaşımlar da yaşandı. Buarada ikimiz aynı ilçede öğretmenlik yapıyoruz. Rahatlıkla da planlar yapıp görüşebiliyorduk. Hatta geçen yaz tatilinden önce tartışmıştık beni biraz bastırmaya çalışan bir karakteri de vardı bende bu tavıra karşı çıkan biriydim kendimi de savunan biriyimdir o da bu güçlü tarafımı kabullenemezdi erkek ya o baskın olacak. Neyse kötü bir şekilde tartıştık. Bir yandan il dışı tercih yapma hakkı vardı haziran ayında biz iyiyken yapmayı düşünmüyordu tartışıncada aradan birkaç gün sonra tercih yaptığını artık bittiğini hellallik isteyip gideceğini yazan bir mesaj attı. Ben gözyaşlarına boğuldum. Artık bir insan bu kadar nasıl acımasız olur diye sinirimden kriz geçirdim. Ağlayarak ağladım ona rağmen umrunda bile olmadı. Onu sosyal medya ve numara dahil heryerden engelleyip. Ailemin yanına yaz tatiline gittim. Orada kafamı dağıtmaya onu unutmaya çalıştım ara ara üzülüp acı çeksemde. Sonra okul whatsapp grubundan tayininin çıkmadığını öğrendim. Birara engeli kaldırmıştım yapmamam gerekti biliyorum ama hemen sevdiğin bir insanı unutamıyorsun ki.. Günler geçti bana mesaj atıp unutamadığını özlediğini söylüyordu, ameliyat olmuş falan bende tek geçmiş olsun demişimdir sadece derken yaz tatili bitti okullar açıldı biz gene şehirde karşı karşıya gelmemek mümkün değil küçük ilçe. Bende unutamamıştım onu ama seni böyle üzüp bırakan insanla bir daha görüşmeyeceksin diyordum kendi kendime ama o yufka yüreğim dayanmadı yolda arabalarla karşılaştık ve nasılsın dedim ondan sonra o deyiş biz tekrar görüşmeye başladık. Çok özlemiştim onu. Herşey güzel gidiyordu geziyorduk, birlikte vakit geçiriyorduk ona arada yemekler yapıp yiyorduk okuldan sonra falan sonra gene o kara bulutlar gelip aramıza girdi tekrar o garip psikolojiye büründü benim çok sahiplenmem mi onu kotkutuyordu, onu hep yanımda istemem mi korkutuyordu bilmiyorum nerede yanlış yaptım onu çok sevmekten onun etrafında pır dönmekten değer vermekten başka hiç birşey yapmadım. Ondan sadece sevgi şefkat bekledim. Benim canım sıkkınken suratımın arada düşmesi mi onu uzaklaştırdı? ne biliyip hasta olup ona kısa sürede olsa ilgi gösterememem mi suç oldu? Hep kadınlar mı erkekleri pohpohlamalı? Onun önüne herşeyini seren kadının hiç pohpohlanmaya, sevgiye, şefkate ihtiyacı yok mu söyleyin?? En son neymiş heyecanı kalmamış benimle??!? Sen misin onu söyleyen yumdum gözümü açtım ağzımı upuzun içimi döken sert ve içim parçalansada ilişkimizin artık bittiğini belirten bir mesaj attım. Ağlayarak aldığı hediyelerini kapısına bıraktım ve seni Allaha havale ettim hakkımı helal etmiyorum diye bir mesaj daha attım. Oda uzun bir süre görüşmeyelim, lütfen buraya gelme birdaha diye mesaj attı. Birde üstüne üstlük engellemiş whatsapptan falan. Bende engelledim. Ağlaya ağlaya günlerce harap oldum okuluma odaklanamadım. Çareyi ailemin yanına gitmekle buldum. Ben nasıl böyle bir insana aşık oldum, onu sevdim kendime çok kızıyorum çook!! Annemle paylaştım o bana moral oldu ona sarılıp ağladım. Ve annem bir daha onunla görüşmemi yasakladı. Görüşürsen hayatını mahvedersin bu adamla sakın dedi. Ve ona 'kızımla bir daha görüşmeni istemiyorum, kızımın birdaha üzülmesine izin vermeyeceğim umarım anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz. Sizden bir anne olarak rica ediyorum. ' diye mesaj attı. Ve konu kapandı. İçim yanıyo çok. Korkuyorum. Şimdi görev yaptığım ilçedeyim döndüm. Burada yalnızım. Onunla aynı şehirdeyiz ve arabasını hep geçerken görüyorum. Karşılaşmak istemiyorum. Onu unutmak için ne yapmalıyım? Buraya sadece derdimi paylaşmak, belki sizlerden moral, tavsiye alırım diye yazdım. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sağlıklı tavsiyeler almak için biraz anlatmam gerekiyordu.((
Yazınızı sonuna kadar okudum. Hem yazdıklarınızdan hem de konu başlığından anladığım kadarıyla eski sevgiliniz size bugün kalkıp seni çok özledim, görüşelim dese görüşecek, herşeyin üstünü kapatacaksınız... Bugün bunları yaşamanızın sebebi geçmişte bunu sürekli yapmanız affetmenizdir unutmayın !!! Siz çok sevmişsiniz ve bunu kendisine dibine kadar hissettirmişsiniz. Eee hal böyle olunca da karşı tarafta benden vazgeçemez düşüncesi oluyor, başlıyor bu sefer istediği gibi at koşturmaya... Yok geldim , yok gittim demelere... En başında güçlü dursaydınız keşke..İyi akşamlar hepinize..
Şuanda canım okadar çok yanıyor ki anlatamam. Annemden başka biraz üstü kapalı da olsa kimseyle paylaşamadığım bir konu ve onun desteğiyle biraz daha iyiyim. Bundan 2buçuk yıl önce bir boşanma yaşadım. Büyük bir travmayı geri de bıraktıktan sonra hayatıma yeni birisini almıştım. Neredeyse 1 yıl flörtümüz oldu ama hep inişli çıkışlıydı. Ona güvensizdim. Çünkü evlilikten korkusu olan bir erkekti. Bağlanma korkusu olduğunu söylemişti. Ama artık evlenip yuva kurmak istiyordu. Bana hep sen son şansımsın diyordu ve hep güvenmeye çalışıyordum. Tam güvendim derken bir bakıyorum benden uzaklaşan, aramıza durduk yere mesafe koyan biri haline geliyordu. Bende nedenini anlamıyordum. Üzülüyordum. Ağlıyordum. Belli bir süre konuşmuyor sonra pişman olup özlediğini söyleyip beni tekrar sarıp sarmalıyordu. Zaten başta bana bağlanma korkusu, evlilik korkusu olduğunu söylemişti istemdışı psikolojik gelgitler yaşıyordu ara ara bende onu sevdiğim ve sımsıkı bağlandığım için ona destek olmaya belki bu korkusunu kırarım düşüncesiyle hep yanında olmaya çalılıyordum. Ama bende yıpranıyordum. Ona tam bağlanmışken birden uzaklaşması beni korkutuyordu artık. Ondan ayrılmaya da korkuyordum çünkü ben çok bağlanmıştım. Onun da beni sevdiğini düşünüyordum. Çünkü benden vazgeçmedi. Ama onun bu gelgitleri benim fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Onu böylesine severken neden benden uzaklaşıyor diye ağlıyordum. Yoksa benim bu boşluğumdan da yararlanıp beni kullanıyor mu diye düşünmüyorda değildim. Çünkü aramızda az çok özel duygusal paylaşımlar da yaşandı. Buarada ikimiz aynı ilçede öğretmenlik yapıyoruz. Rahatlıkla da planlar yapıp görüşebiliyorduk. Hatta geçen yaz tatilinden önce tartışmıştık beni biraz bastırmaya çalışan bir karakteri de vardı bende bu tavıra karşı çıkan biriydim kendimi de savunan biriyimdir o da bu güçlü tarafımı kabullenemezdi erkek ya o baskın olacak. Neyse kötü bir şekilde tartıştık. Bir yandan il dışı tercih yapma hakkı vardı haziran ayında biz iyiyken yapmayı düşünmüyordu tartışıncada aradan birkaç gün sonra tercih yaptığını artık bittiğini hellallik isteyip gideceğini yazan bir mesaj attı. Ben gözyaşlarına boğuldum. Artık bir insan bu kadar nasıl acımasız olur diye sinirimden kriz geçirdim. Ağlayarak ağladım ona rağmen umrunda bile olmadı. Onu sosyal medya ve numara dahil heryerden engelleyip. Ailemin yanına yaz tatiline gittim. Orada kafamı dağıtmaya onu unutmaya çalıştım ara ara üzülüp acı çeksemde. Sonra okul whatsapp grubundan tayininin çıkmadığını öğrendim. Birara engeli kaldırmıştım yapmamam gerekti biliyorum ama hemen sevdiğin bir insanı unutamıyorsun ki.. Günler geçti bana mesaj atıp unutamadığını özlediğini söylüyordu, ameliyat olmuş falan bende tek geçmiş olsun demişimdir sadece derken yaz tatili bitti okullar açıldı biz gene şehirde karşı karşıya gelmemek mümkün değil küçük ilçe. Bende unutamamıştım onu ama seni böyle üzüp bırakan insanla bir daha görüşmeyeceksin diyordum kendi kendime ama o yufka yüreğim dayanmadı yolda arabalarla karşılaştık ve nasılsın dedim ondan sonra o deyiş biz tekrar görüşmeye başladık. Çok özlemiştim onu. Herşey güzel gidiyordu geziyorduk, birlikte vakit geçiriyorduk ona arada yemekler yapıp yiyorduk okuldan sonra falan sonra gene o kara bulutlar gelip aramıza girdi tekrar o garip psikolojiye büründü benim çok sahiplenmem mi onu kotkutuyordu, onu hep yanımda istemem mi korkutuyordu bilmiyorum nerede yanlış yaptım onu çok sevmekten onun etrafında pır dönmekten değer vermekten başka hiç birşey yapmadım. Ondan sadece sevgi şefkat bekledim. Benim canım sıkkınken suratımın arada düşmesi mi onu uzaklaştırdı? ne biliyip hasta olup ona kısa sürede olsa ilgi gösterememem mi suç oldu? Hep kadınlar mı erkekleri pohpohlamalı? Onun önüne herşeyini seren kadının hiç pohpohlanmaya, sevgiye, şefkate ihtiyacı yok mu söyleyin?? En son neymiş heyecanı kalmamış benimle??!? Sen misin onu söyleyen yumdum gözümü açtım ağzımı upuzun içimi döken sert ve içim parçalansada ilişkimizin artık bittiğini belirten bir mesaj attım. Ağlayarak aldığı hediyelerini kapısına bıraktım ve seni Allaha havale ettim hakkımı helal etmiyorum diye bir mesaj daha attım. Oda uzun bir süre görüşmeyelim, lütfen buraya gelme birdaha diye mesaj attı. Birde üstüne üstlük engellemiş whatsapptan falan. Bende engelledim. Ağlaya ağlaya günlerce harap oldum okuluma odaklanamadım. Çareyi ailemin yanına gitmekle buldum. Ben nasıl böyle bir insana aşık oldum, onu sevdim kendime çok kızıyorum çook!! Annemle paylaştım o bana moral oldu ona sarılıp ağladım. Ve annem bir daha onunla görüşmemi yasakladı. Görüşürsen hayatını mahvedersin bu adamla sakın dedi. Ve ona 'kızımla bir daha görüşmeni istemiyorum, kızımın birdaha üzülmesine izin vermeyeceğim umarım anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz. Sizden bir anne olarak rica ediyorum. ' diye mesaj attı. Ve konu kapandı. İçim yanıyo çok. Korkuyorum. Şimdi görev yaptığım ilçedeyim döndüm. Burada yalnızım. Onunla aynı şehirdeyiz ve arabasını hep geçerken görüyorum. Karşılaşmak istemiyorum. Onu unutmak için ne yapmalıyım? Buraya sadece derdimi paylaşmak, belki sizlerden moral, tavsiye alırım diye yazdım. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sağlıklı tavsiyeler almak için biraz anlatmam gerekiyordu.((
Baya uzun olmuş ya okuyamadım gerçektenİyi akşamlar hepinize..
Şuanda canım okadar çok yanıyor ki anlatamam. Annemden başka biraz üstü kapalı da olsa kimseyle paylaşamadığım bir konu ve onun desteğiyle biraz daha iyiyim. Bundan 2buçuk yıl önce bir boşanma yaşadım. Büyük bir travmayı geri de bıraktıktan sonra hayatıma yeni birisini almıştım. Neredeyse 1 yıl flörtümüz oldu ama hep inişli çıkışlıydı. Ona güvensizdim. Çünkü evlilikten korkusu olan bir erkekti. Bağlanma korkusu olduğunu söylemişti. Ama artık evlenip yuva kurmak istiyordu. Bana hep sen son şansımsın diyordu ve hep güvenmeye çalışıyordum. Tam güvendim derken bir bakıyorum benden uzaklaşan, aramıza durduk yere mesafe koyan biri haline geliyordu. Bende nedenini anlamıyordum. Üzülüyordum. Ağlıyordum. Belli bir süre konuşmuyor sonra pişman olup özlediğini söyleyip beni tekrar sarıp sarmalıyordu. Zaten başta bana bağlanma korkusu, evlilik korkusu olduğunu söylemişti istemdışı psikolojik gelgitler yaşıyordu ara ara bende onu sevdiğim ve sımsıkı bağlandığım için ona destek olmaya belki bu korkusunu kırarım düşüncesiyle hep yanında olmaya çalılıyordum. Ama bende yıpranıyordum. Ona tam bağlanmışken birden uzaklaşması beni korkutuyordu artık. Ondan ayrılmaya da korkuyordum çünkü ben çok bağlanmıştım. Onun da beni sevdiğini düşünüyordum. Çünkü benden vazgeçmedi. Ama onun bu gelgitleri benim fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Onu böylesine severken neden benden uzaklaşıyor diye ağlıyordum. Yoksa benim bu boşluğumdan da yararlanıp beni kullanıyor mu diye düşünmüyorda değildim. Çünkü aramızda az çok özel duygusal paylaşımlar da yaşandı. Buarada ikimiz aynı ilçede öğretmenlik yapıyoruz. Rahatlıkla da planlar yapıp görüşebiliyorduk. Hatta geçen yaz tatilinden önce tartışmıştık beni biraz bastırmaya çalışan bir karakteri de vardı bende bu tavıra karşı çıkan biriydim kendimi de savunan biriyimdir o da bu güçlü tarafımı kabullenemezdi erkek ya o baskın olacak. Neyse kötü bir şekilde tartıştık. Bir yandan il dışı tercih yapma hakkı vardı haziran ayında biz iyiyken yapmayı düşünmüyordu tartışıncada aradan birkaç gün sonra tercih yaptığını artık bittiğini hellallik isteyip gideceğini yazan bir mesaj attı. Ben gözyaşlarına boğuldum. Artık bir insan bu kadar nasıl acımasız olur diye sinirimden kriz geçirdim. Ağlayarak ağladım ona rağmen umrunda bile olmadı. Onu sosyal medya ve numara dahil heryerden engelleyip. Ailemin yanına yaz tatiline gittim. Orada kafamı dağıtmaya onu unutmaya çalıştım ara ara üzülüp acı çeksemde. Sonra okul whatsapp grubundan tayininin çıkmadığını öğrendim. Birara engeli kaldırmıştım yapmamam gerekti biliyorum ama hemen sevdiğin bir insanı unutamıyorsun ki.. Günler geçti bana mesaj atıp unutamadığını özlediğini söylüyordu, ameliyat olmuş falan bende tek geçmiş olsun demişimdir sadece derken yaz tatili bitti okullar açıldı biz gene şehirde karşı karşıya gelmemek mümkün değil küçük ilçe. Bende unutamamıştım onu ama seni böyle üzüp bırakan insanla bir daha görüşmeyeceksin diyordum kendi kendime ama o yufka yüreğim dayanmadı yolda arabalarla karşılaştık ve nasılsın dedim ondan sonra o deyiş biz tekrar görüşmeye başladık. Çok özlemiştim onu. Herşey güzel gidiyordu geziyorduk, birlikte vakit geçiriyorduk ona arada yemekler yapıp yiyorduk okuldan sonra falan sonra gene o kara bulutlar gelip aramıza girdi tekrar o garip psikolojiye büründü benim çok sahiplenmem mi onu kotkutuyordu, onu hep yanımda istemem mi korkutuyordu bilmiyorum nerede yanlış yaptım onu çok sevmekten onun etrafında pır dönmekten değer vermekten başka hiç birşey yapmadım. Ondan sadece sevgi şefkat bekledim. Benim canım sıkkınken suratımın arada düşmesi mi onu uzaklaştırdı? ne biliyip hasta olup ona kısa sürede olsa ilgi gösterememem mi suç oldu? Hep kadınlar mı erkekleri pohpohlamalı? Onun önüne herşeyini seren kadının hiç pohpohlanmaya, sevgiye, şefkate ihtiyacı yok mu söyleyin?? En son neymiş heyecanı kalmamış benimle??!? Sen misin onu söyleyen yumdum gözümü açtım ağzımı upuzun içimi döken sert ve içim parçalansada ilişkimizin artık bittiğini belirten bir mesaj attım. Ağlayarak aldığı hediyelerini kapısına bıraktım ve seni Allaha havale ettim hakkımı helal etmiyorum diye bir mesaj daha attım. Oda uzun bir süre görüşmeyelim, lütfen buraya gelme birdaha diye mesaj attı. Birde üstüne üstlük engellemiş whatsapptan falan. Bende engelledim. Ağlaya ağlaya günlerce harap oldum okuluma odaklanamadım. Çareyi ailemin yanına gitmekle buldum. Ben nasıl böyle bir insana aşık oldum, onu sevdim kendime çok kızıyorum çook!! Annemle paylaştım o bana moral oldu ona sarılıp ağladım. Ve annem bir daha onunla görüşmemi yasakladı. Görüşürsen hayatını mahvedersin bu adamla sakın dedi. Ve ona 'kızımla bir daha görüşmeni istemiyorum, kızımın birdaha üzülmesine izin vermeyeceğim umarım anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz. Sizden bir anne olarak rica ediyorum. ' diye mesaj attı. Ve konu kapandı. İçim yanıyo çok. Korkuyorum. Şimdi görev yaptığım ilçedeyim döndüm. Burada yalnızım. Onunla aynı şehirdeyiz ve arabasını hep geçerken görüyorum. Karşılaşmak istemiyorum. Onu unutmak için ne yapmalıyım? Buraya sadece derdimi paylaşmak, belki sizlerden moral, tavsiye alırım diye yazdım. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sağlıklı tavsiyeler almak için biraz anlatmam gerekiyordu.((
Özel hayatım konusunda çok fazla detay vermek istemiyorum ama aynı ilçede olduğumuz için sık sık görüşme imkanımız oluyordu cinsel olarakta kısmen de olsa duygusal yakınlaşmamız oluyordu elbette birlikte vakit geçiriyorduk çoğunlukla. Keşke yaşamasaydım hiç birşey başta inanmasaydım beni ilk başlada bebekler gibi seviyordu, el üstünde tutuyordu, hediyelere boğuyordu boşanmamın yarattığı üzüntüyle koruyup kollaması biran beni mutlu etmişti çok hatta içimdeki bu buhram bitince hazır hissettiğimde zamanı gelince bana yüzük bile takacağını söylemişti buda sanırım başta elde etmek için bir taktikti onun için. Ama ben başta inanmayı güvenmeyi seçtim o boşlukla nereden bilebilirdim ki zamanla değişeceğini psikolojik sorunlarına gelgitlerine bile büyük sabırlarla katlandım ona destek oldum bu süreçte de yıpransamda üzülsemde.. Düşündüm bukadar severken birbirimizi gene güzel bir yol çizip mutlu sonla bitirebileceğimizi hayal kurdum hep. Bilemedim böyle olacağını hayatıma giren ikinci erkek o oldu böyle olması gerektiğine inandım ve büyük fedakarlıklar yaptım. Ama şuanda hepsi yalanmış! Kendimi kandırılmış, inanmak istemesemde yakıştıramasamda kullanılmış hissediyorum! Büyük boşluktayım şuanda.. Ama güçlüyüm ben atlatacağım inşallah Allah büyük hergün dualar ediyorum Allahtan özür diliyorum beni affetsin. Ama onu affedecek mi?? Benden de 6 yaş büyüktü evlenememiş şimdiye kadar bana son şansımsın sen diyordu. Yalan!! Kimbilir böyle kaç kızın kalbiyle oynadı....Şunu merak ettim, dengesiz eski sevgiliniz sizinle sık sık beraber olmak istiyor muydu, cinsel hayatınız var miydi? Eğer cinsellik varsa, daha farklı düşüneceğim arkadaşınız hakkında.
Sizin adınıza çok sevindim, çook mutlu olun inşallah Allah hep daim etsin inşallahBen sizi çok iyi anlıyorum.
Benimde ikinci evliliğim, eşim ilk görüşme de ben seninle anlaşırsak evlenmek istiyorum dedi. Olaya bakışı iyi olan insan baştan konuşmaktan çekinmiyor.
Bu kadar kendinizi bırakmayın lütfen bı kemik aynı yerden tekrar kırılmaz, her yeni gün yeni umut, ve Allah umutsuz kulunu hiç sevmez.
Allah bizi üzmezken kulunu sürekli affederken aciz bı kulu sizi bu kadar üzmesin.
Çok bunaldığınızda yazın biz buradayız
Allah bundan sonra sizinde gönlünüze göre versin inşallah sizde zor bir süreçten geçmişsiniz benim gibi ama atlatılıyor bir şekilde işte Allahın bir imtihanı önemli olan bu imtihandan geçebilmek. Ama ben bu sefer geçemedim sanırım tekrar güvenilmeyecek bir adama güvendim inandım sevdim ve yaşadım. Şimdi bu acıyı çekmek zorundayım. Ama bundan sonra temkinliyim dediğiniz gibi bir insanı iyice tanımadan ölçüp tartmadan inanmayacaksın ona gereğinden fazla tavizler vermeyeceksin önce haketmeli...Çok üzücü yaşadıklarıniz gerçekten ama bu adi insan sizin duygusal olarak hasarlı olmanızı kullanmış ne yazık ki.Ama bu yaşadıklarinizi hata olarak görmeyin.Bundan bir ders çıkarın.Ben de boşanmış ve şu anda ikinci evliliğini yapmış bir öğretmenim.İnanın bir gün karşınıza biri mutlaka çıkacaktır.Size naçizane tavsiyem en baştan herseyi konuşun.Sonucta bir evlilik yasamissiniz .Öyle flörttü ,görüşelim ileride bakarız sözleriyle size gelenleri en baştan eleyin.Hatta evlilik amacıyla geldim diyenlere de hemen inanmayın uzunca bir süre gozlemleyin bir ilişkiye başlamak için .Bırakın onlar sizin için cabalasin .Boşanmış bir insanım diye düşünüp sizi sevmeleri yada sizle evlenmeyi dusnmeleri için gereğinden fazla taviz vermeyin ,gereğinden fazla sevmeyin .Bırakın ,eger gerçekten ciddilerse onlar bunu gösterirler zaten.