- 17 Haziran 2019
- 1.865
- 6.030
Bu saatten sonra ASLA! Yok artık eski ben. Üstelik annemin ona en son attığı mesaj yetmiştir ona bir daha yanıma yaklaşabileceğini sanmıyorum. Bende acımı çekeceğim ve buradan yıl sonunda tayin olup gideceğim inşallah. Çünkü çok yoruldum, tükendim. Herşeye yeniden başlamak istiyorum Allahın izniyle.%90 gereksiz detay
% 10 asıl konu
Umarım bir daha barışmaz adam.çünkü siz hemen kabul edersiniz yine.
Ben daha önce evlenmiş bir kadın olsam karşımdaki erkek ciddi mi değil mi diye tahlil etmek için asla cinsellik yaşamam. (Ben zaten evlenmeden cinsellik yaşanmasına karşıyım.) Ben sadece ileride eşimle yaşayacağım derim. Cinsel olarak aşırı çekilsem de yapmam. Ki böyle cinselliğe gelen pislik herifler elensin.Özel hayatım konusunda çok fazla detay vermek istemiyorum ama aynı ilçede olduğumuz için sık sık görüşme imkanımız oluyordu cinsel olarakta kısmen de olsa duygusal yakınlaşmamız oluyordu elbette birlikte vakit geçiriyorduk çoğunlukla. Keşke yaşamasaydım hiç birşey başta inanmasaydım beni ilk başlada bebekler gibi seviyordu, el üstünde tutuyordu, hediyelere boğuyordu boşanmamın yarattığı üzüntüyle koruyup kollaması biran beni mutlu etmişti çok hatta içimdeki bu buhram bitince hazır hissettiğimde zamanı gelince bana yüzük bile takacağını söylemişti buda sanırım başta elde etmek için bir taktikti onun için. Ama ben başta inanmayı güvenmeyi seçtim o boşlukla nereden bilebilirdim ki zamanla değişeceğini psikolojik sorunlarına gelgitlerine bile büyük sabırlarla katlandım ona destek oldum bu süreçte de yıpransamda üzülsemde.. Düşündüm bukadar severken birbirimizi gene güzel bir yol çizip mutlu sonla bitirebileceğimizi hayal kurdum hep. Bilemedim böyle olacağını hayatıma giren ikinci erkek o oldu böyle olması gerektiğine inandım ve büyük fedakarlıklar yaptım. Ama şuanda hepsi yalanmış! Kendimi kandırılmış, inanmak istemesemde yakıştıramasamda kullanılmış hissediyorum! Büyük boşluktayım şuanda.. Ama güçlüyüm ben atlatacağım inşallah Allah büyük hergün dualar ediyorum Allahtan özür diliyorum beni affetsin. Ama onu affedecek mi?? Benden de 6 yaş büyüktü evlenememiş şimdiye kadar bana son şansımsın sen diyordu. Yalan!! Kimbilir böyle kaç kızın kalbiyle oynadı....
Ayrıca annemin ona 'kızımla bir daha görüşmeni istemiyorum, inşallah anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz, kızımın bir daha üzülmesine izin vermeyeceğim, sizden bir anne olarak rica ediyorum' diye mesaj atması onda nasıl hisler uyandırmıştır bunu da merak etmiyor değilim. Sizce korkmuşmudur? sinirlenmişmidir? veya umrunda bile değil midir? Babam vefat edeli 10 yıl oldu ve annem hem baba hem anne oldu bizlere oyüzden babam yok ama arkamda erkek gibi güçlü bir annemin olduğunu bilsin istedim artık bana zarar veremesin istedim ki annemde zaten gözünü korkutmak istedi onun ve mesaj atarak noktayı koydu. Zaten bu mesajdan sonrada bana burada yaklaşamaz. Zaten sevseydi şimdiye kadar beni arar noluyor der merak ederdi bile....
her zaman o geldiğinde kabul ettiğin için sana bu kadar rahat davranabiliyor.Def et gitsin.İyi akşamlar hepinize..
Şuanda canım okadar çok yanıyor ki anlatamam. Annemden başka biraz üstü kapalı da olsa kimseyle paylaşamadığım bir konu ve onun desteğiyle biraz daha iyiyim. Bundan 2buçuk yıl önce bir boşanma yaşadım. Büyük bir travmayı geri de bıraktıktan sonra hayatıma yeni birisini almıştım. Neredeyse 1 yıl flörtümüz oldu ama hep inişli çıkışlıydı. Ona güvensizdim. Çünkü evlilikten korkusu olan bir erkekti. Bağlanma korkusu olduğunu söylemişti. Ama artık evlenip yuva kurmak istiyordu. Bana hep sen son şansımsın diyordu ve hep güvenmeye çalışıyordum. Tam güvendim derken bir bakıyorum benden uzaklaşan, aramıza durduk yere mesafe koyan biri haline geliyordu. Bende nedenini anlamıyordum. Üzülüyordum. Ağlıyordum. Belli bir süre konuşmuyor sonra pişman olup özlediğini söyleyip beni tekrar sarıp sarmalıyordu. Zaten başta bana bağlanma korkusu, evlilik korkusu olduğunu söylemişti istemdışı psikolojik gelgitler yaşıyordu ara ara bende onu sevdiğim ve sımsıkı bağlandığım için ona destek olmaya belki bu korkusunu kırarım düşüncesiyle hep yanında olmaya çalılıyordum. Ama bende yıpranıyordum. Ona tam bağlanmışken birden uzaklaşması beni korkutuyordu artık. Ondan ayrılmaya da korkuyordum çünkü ben çok bağlanmıştım. Onun da beni sevdiğini düşünüyordum. Çünkü benden vazgeçmedi. Ama onun bu gelgitleri benim fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Onu böylesine severken neden benden uzaklaşıyor diye ağlıyordum. Yoksa benim bu boşluğumdan da yararlanıp beni kullanıyor mu diye düşünmüyorda değildim. Çünkü aramızda az çok özel duygusal paylaşımlar da yaşandı. Buarada ikimiz aynı ilçede öğretmenlik yapıyoruz. Rahatlıkla da planlar yapıp görüşebiliyorduk. Hatta geçen yaz tatilinden önce tartışmıştık beni biraz bastırmaya çalışan bir karakteri de vardı bende bu tavıra karşı çıkan biriydim kendimi de savunan biriyimdir o da bu güçlü tarafımı kabullenemezdi erkek ya o baskın olacak. Neyse kötü bir şekilde tartıştık. Bir yandan il dışı tercih yapma hakkı vardı haziran ayında biz iyiyken yapmayı düşünmüyordu tartışıncada aradan birkaç gün sonra tercih yaptığını artık bittiğini hellallik isteyip gideceğini yazan bir mesaj attı. Ben gözyaşlarına boğuldum. Artık bir insan bu kadar nasıl acımasız olur diye sinirimden kriz geçirdim. Ağlayarak ağladım ona rağmen umrunda bile olmadı. Onu sosyal medya ve numara dahil heryerden engelleyip. Ailemin yanına yaz tatiline gittim. Orada kafamı dağıtmaya onu unutmaya çalıştım ara ara üzülüp acı çeksemde. Sonra okul whatsapp grubundan tayininin çıkmadığını öğrendim. Birara engeli kaldırmıştım yapmamam gerekti biliyorum ama hemen sevdiğin bir insanı unutamıyorsun ki.. Günler geçti bana mesaj atıp unutamadığını özlediğini söylüyordu, ameliyat olmuş falan bende tek geçmiş olsun demişimdir sadece derken yaz tatili bitti okullar açıldı biz gene şehirde karşı karşıya gelmemek mümkün değil küçük ilçe. Bende unutamamıştım onu ama seni böyle üzüp bırakan insanla bir daha görüşmeyeceksin diyordum kendi kendime ama o yufka yüreğim dayanmadı yolda arabalarla karşılaştık ve nasılsın dedim ondan sonra o deyiş biz tekrar görüşmeye başladık. Çok özlemiştim onu. Herşey güzel gidiyordu geziyorduk, birlikte vakit geçiriyorduk ona arada yemekler yapıp yiyorduk okuldan sonra falan sonra gene o kara bulutlar gelip aramıza girdi tekrar o garip psikolojiye büründü benim çok sahiplenmem mi onu kotkutuyordu, onu hep yanımda istemem mi korkutuyordu bilmiyorum nerede yanlış yaptım onu çok sevmekten onun etrafında pır dönmekten değer vermekten başka hiç birşey yapmadım. Ondan sadece sevgi şefkat bekledim. Benim canım sıkkınken suratımın arada düşmesi mi onu uzaklaştırdı? ne biliyip hasta olup ona kısa sürede olsa ilgi gösterememem mi suç oldu? Hep kadınlar mı erkekleri pohpohlamalı? Onun önüne herşeyini seren kadının hiç pohpohlanmaya, sevgiye, şefkate ihtiyacı yok mu söyleyin?? En son neymiş heyecanı kalmamış benimle??!? Sen misin onu söyleyen yumdum gözümü açtım ağzımı upuzun içimi döken sert ve içim parçalansada ilişkimizin artık bittiğini belirten bir mesaj attım. Ağlayarak aldığı hediyelerini kapısına bıraktım ve seni Allaha havale ettim hakkımı helal etmiyorum diye bir mesaj daha attım. Oda uzun bir süre görüşmeyelim, lütfen buraya gelme birdaha diye mesaj attı. Birde üstüne üstlük engellemiş whatsapptan falan. Bende engelledim. Ağlaya ağlaya günlerce harap oldum okuluma odaklanamadım. Çareyi ailemin yanına gitmekle buldum. Ben nasıl böyle bir insana aşık oldum, onu sevdim kendime çok kızıyorum çook!! Annemle paylaştım o bana moral oldu ona sarılıp ağladım. Ve annem bir daha onunla görüşmemi yasakladı. Görüşürsen hayatını mahvedersin bu adamla sakın dedi. Ve ona 'kızımla bir daha görüşmeni istemiyorum, kızımın birdaha üzülmesine izin vermeyeceğim umarım anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz. Sizden bir anne olarak rica ediyorum. ' diye mesaj attı. Ve konu kapandı. İçim yanıyo çok. Korkuyorum. Şimdi görev yaptığım ilçedeyim döndüm. Burada yalnızım. Onunla aynı şehirdeyiz ve arabasını hep geçerken görüyorum. Karşılaşmak istemiyorum. Onu unutmak için ne yapmalıyım? Buraya sadece derdimi paylaşmak, belki sizlerden moral, tavsiye alırım diye yazdım. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sağlıklı tavsiyeler almak için biraz anlatmam gerekiyordu.((
Henüz yeni biten bir ilişki olduğu için doğal olarak insan düşünüyor, acı çekiyor, üzülüyor. Şuan bu süreci yaşıyorum tek başıma ve burada dertleşerek, kendime başka uğraşlar bularak acımı biraz da olsun birşekilde hafifletmeye çalışıyorum. Bunları yapıyorsam ona tekrar geri döneceğim anlamına gelmiyor. Onu unutmak için zamana ihtiyacım var.Asla diyorsunuz ama şu mesajınızın alt metninde bile onu hala çok önemsediğiniz var. Ne düşüneceği, ne hissedeceği hala çok umurunuzda. İnanın bunun sonu yok onu bırakın kendinize odaklanın, iyileşeceksiniz.
Katılıyorum size, o adam hiç bir zaman mutlu bir yuva kuramayacak kursa bile eşinden de sıkılır, 'heyecanı biter' ve başka kadınlarla aldatır onu da. Olan karısına olur. Allah korkusu yok onub. Bende böyle tahmin ediyorum. Beddua etmiyorum kesinlikle Allaha havale ettim. Bana yaşattığı acıların on katını yaşatır ona inanıyorum ben.Banlamayın hemen de bişi dicem.
Düzgün bi ilişkiye ve evliliğe sevmeye sevilmeue dötü olmayanlara psikolojide ne desinler işte "bağlanma sorunu" demişler...
O adamın kimseyle bişeye dötü olmayacak hiçbi zaman...Mutlu edip kaçacak gelecek gidecek suçlayacak hep böyle geçer hayatı...
Şöyle söyliyim o benden neredeyse 6 7 yaş büyük ben 29 o 36 ve daha önce hayatına birçok kadın girmiş kısa süreli de uzun süreli de ama uzun ilişkilerinde bir türlü evleneceği kadını bulamamış benide zaten flört etmeden önce çok beğeniyormuş ama birtürlü açılamamış aynı okuldaydık ama zaten açılsa bile ben o zamanlar boşanma süreci yaşıyordum davam devam ediyordu henüz resmi bitmemişti. Bitmeye yakın arkadaşlığımız başladı. O beni herşekilde kabul etmişti sadece ailem kabul etmeyebilir eğer evlenirsek aileme söylemicem diyordu. Buda benim kafamı kurcalıyordu biryandan tabi. Ama çok düşünmek istemiyordum. Yani zaten bunda kaldıramıcak bir durum yok ki evlenmek nasıl doğal birşeyse boşanmakta doğal sonuçta ben bir erkekle evlenip helaliyle bir birliktelik yaşadım onun gibi onla bunla yaşamadım ki. Bunda yadırgancak bir durum yok. Eğer bunu kaldıramadıysada onun sorunu ona hayata dar pencereden bakıp ufkunu geliştirmesi gereken bir insan derim. Herkesin başına herşey gelebilir onun bunum bilincinde olduğunu düşündüm hep. Yaşçada olgun benden evlilik çağı gelmiş geçiyor karşısında kendisini deli gibi seven, aşık kıymet bilen bir kadın bulduğuna şükretmesi lazımdı bence.Can sIkmak istemem ama sizin evlenip ayrilmanizi icten ice kaldiramadigini dusundum ben.
Dile getirmemis ama durup durup issiz adamlasmasi bu sebepten gibi..
Donup arkaniza bile bakmayin.
Annenizin attigi msjimdan korktugunu sanmiyorum ama bundan sonra yuz bulup yaklasmasina engel olur en azindan.
Milyonlarca erkegin oldugu bir ulkede bunun gibi degisiklerle vakit kaybetmeyin.
Sevmis olsaydi eger seni tek seferde silip atmazdi. Sen gercekten sevmissin ki defalarca bir araya gelmissin. Sana deger vermeyene önemsemeyene ne diye yillarini adayasin ki? Bosver gitsin!!!İyi akşamlar hepinize..
Şuanda canım okadar çok yanıyor ki anlatamam. Annemden başka biraz üstü kapalı da olsa kimseyle paylaşamadığım bir konu ve onun desteğiyle biraz daha iyiyim. Bundan 2buçuk yıl önce bir boşanma yaşadım. Büyük bir travmayı geri de bıraktıktan sonra hayatıma yeni birisini almıştım. Neredeyse 1 yıl flörtümüz oldu ama hep inişli çıkışlıydı. Ona güvensizdim. Çünkü evlilikten korkusu olan bir erkekti. Bağlanma korkusu olduğunu söylemişti. Ama artık evlenip yuva kurmak istiyordu. Bana hep sen son şansımsın diyordu ve hep güvenmeye çalışıyordum. Tam güvendim derken bir bakıyorum benden uzaklaşan, aramıza durduk yere mesafe koyan biri haline geliyordu. Bende nedenini anlamıyordum. Üzülüyordum. Ağlıyordum. Belli bir süre konuşmuyor sonra pişman olup özlediğini söyleyip beni tekrar sarıp sarmalıyordu. Zaten başta bana bağlanma korkusu, evlilik korkusu olduğunu söylemişti istemdışı psikolojik gelgitler yaşıyordu ara ara bende onu sevdiğim ve sımsıkı bağlandığım için ona destek olmaya belki bu korkusunu kırarım düşüncesiyle hep yanında olmaya çalılıyordum. Ama bende yıpranıyordum. Ona tam bağlanmışken birden uzaklaşması beni korkutuyordu artık. Ondan ayrılmaya da korkuyordum çünkü ben çok bağlanmıştım. Onun da beni sevdiğini düşünüyordum. Çünkü benden vazgeçmedi. Ama onun bu gelgitleri benim fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Onu böylesine severken neden benden uzaklaşıyor diye ağlıyordum. Yoksa benim bu boşluğumdan da yararlanıp beni kullanıyor mu diye düşünmüyorda değildim. Çünkü aramızda az çok özel duygusal paylaşımlar da yaşandı. Buarada ikimiz aynı ilçede öğretmenlik yapıyoruz. Rahatlıkla da planlar yapıp görüşebiliyorduk. Hatta geçen yaz tatilinden önce tartışmıştık beni biraz bastırmaya çalışan bir karakteri de vardı bende bu tavıra karşı çıkan biriydim kendimi de savunan biriyimdir o da bu güçlü tarafımı kabullenemezdi erkek ya o baskın olacak. Neyse kötü bir şekilde tartıştık. Bir yandan il dışı tercih yapma hakkı vardı haziran ayında biz iyiyken yapmayı düşünmüyordu tartışıncada aradan birkaç gün sonra tercih yaptığını artık bittiğini hellallik isteyip gideceğini yazan bir mesaj attı. Ben gözyaşlarına boğuldum. Artık bir insan bu kadar nasıl acımasız olur diye sinirimden kriz geçirdim. Ağlayarak ağladım ona rağmen umrunda bile olmadı. Onu sosyal medya ve numara dahil heryerden engelleyip. Ailemin yanına yaz tatiline gittim. Orada kafamı dağıtmaya onu unutmaya çalıştım ara ara üzülüp acı çeksemde. Sonra okul whatsapp grubundan tayininin çıkmadığını öğrendim. Birara engeli kaldırmıştım yapmamam gerekti biliyorum ama hemen sevdiğin bir insanı unutamıyorsun ki.. Günler geçti bana mesaj atıp unutamadığını özlediğini söylüyordu, ameliyat olmuş falan bende tek geçmiş olsun demişimdir sadece derken yaz tatili bitti okullar açıldı biz gene şehirde karşı karşıya gelmemek mümkün değil küçük ilçe. Bende unutamamıştım onu ama seni böyle üzüp bırakan insanla bir daha görüşmeyeceksin diyordum kendi kendime ama o yufka yüreğim dayanmadı yolda arabalarla karşılaştık ve nasılsın dedim ondan sonra o deyiş biz tekrar görüşmeye başladık. Çok özlemiştim onu. Herşey güzel gidiyordu geziyorduk, birlikte vakit geçiriyorduk ona arada yemekler yapıp yiyorduk okuldan sonra falan sonra gene o kara bulutlar gelip aramıza girdi tekrar o garip psikolojiye büründü benim çok sahiplenmem mi onu kotkutuyordu, onu hep yanımda istemem mi korkutuyordu bilmiyorum nerede yanlış yaptım onu çok sevmekten onun etrafında pır dönmekten değer vermekten başka hiç birşey yapmadım. Ondan sadece sevgi şefkat bekledim. Benim canım sıkkınken suratımın arada düşmesi mi onu uzaklaştırdı? ne biliyip hasta olup ona kısa sürede olsa ilgi gösterememem mi suç oldu? Hep kadınlar mı erkekleri pohpohlamalı? Onun önüne herşeyini seren kadının hiç pohpohlanmaya, sevgiye, şefkate ihtiyacı yok mu söyleyin?? En son neymiş heyecanı kalmamış benimle??!? Sen misin onu söyleyen yumdum gözümü açtım ağzımı upuzun içimi döken sert ve içim parçalansada ilişkimizin artık bittiğini belirten bir mesaj attım. Ağlayarak aldığı hediyelerini kapısına bıraktım ve seni Allaha havale ettim hakkımı helal etmiyorum diye bir mesaj daha attım. Oda uzun bir süre görüşmeyelim, lütfen buraya gelme birdaha diye mesaj attı. Birde üstüne üstlük engellemiş whatsapptan falan. Bende engelledim. Ağlaya ağlaya günlerce harap oldum okuluma odaklanamadım. Çareyi ailemin yanına gitmekle buldum. Ben nasıl böyle bir insana aşık oldum, onu sevdim kendime çok kızıyorum çook!! Annemle paylaştım o bana moral oldu ona sarılıp ağladım. Ve annem bir daha onunla görüşmemi yasakladı. Görüşürsen hayatını mahvedersin bu adamla sakın dedi. Ve ona 'kızımla bir daha görüşmeni istemiyorum, kızımın birdaha üzülmesine izin vermeyeceğim umarım anlaşılmıştır oraya gelmeme gerek kalmaz. Sizden bir anne olarak rica ediyorum. ' diye mesaj attı. Ve konu kapandı. İçim yanıyo çok. Korkuyorum. Şimdi görev yaptığım ilçedeyim döndüm. Burada yalnızım. Onunla aynı şehirdeyiz ve arabasını hep geçerken görüyorum. Karşılaşmak istemiyorum. Onu unutmak için ne yapmalıyım? Buraya sadece derdimi paylaşmak, belki sizlerden moral, tavsiye alırım diye yazdım. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sağlıklı tavsiyeler almak için biraz anlatmam gerekiyordu.((
Ayrıca ben sadece 1 buçuk yıl evli kaldım evliliğimi bile doya doya yaşayamadım bu mu gözüne battı bunu mu kaldıramadı? Karşısında saf, temiz ve gerçek sevgisiyle duran bir kadın vardı ona herşeyini feda edecek. Ben ona günah ile gelmedim ama o geldi ben asıl onu herşeyiyle kabul ettim. O beni kaybetti ben değil...Şöyle söyliyim o benden neredeyse 6 7 yaş büyük ben 29 o 36 ve daha önce hayatına birçok kadın girmiş kısa süreli de uzun süreli de ama uzun ilişkilerinde bir türlü evleneceği kadını bulamamış benide zaten flört etmeden önce çok beğeniyormuş ama birtürlü açılamamış aynı okuldaydık ama zaten açılsa bile ben o zamanlar boşanma süreci yaşıyordum davam devam ediyordu henüz resmi bitmemişti. Bitmeye yakın arkadaşlığımız başladı. O beni herşekilde kabul etmişti sadece ailem kabul etmeyebilir eğer evlenirsek aileme söylemicem diyordu. Buda benim kafamı kurcalıyordu biryandan tabi. Ama çok düşünmek istemiyordum. Yani zaten bunda kaldıramıcak bir durum yok ki evlenmek nasıl doğal birşeyse boşanmakta doğal sonuçta ben bir erkekle evlenip helaliyle bir birliktelik yaşadım onun gibi onla bunla yaşamadım ki. Bunda yadırgancak bir durum yok. Eğer bunu kaldıramadıysada onun sorunu ona hayata dar pencereden bakıp ufkunu geliştirmesi gereken bir insan derim. Herkesin başına herşey gelebilir onun bunum bilincinde olduğunu düşündüm hep. Yaşçada olgun benden evlilik çağı gelmiş geçiyor karşısında kendisini deli gibi seven, aşık kıymet bilen bir kadın bulduğuna şükretmesi lazımdı bence.
Ayrıca ben sadece 1 buçuk yıl evli kaldım evliliğimi bile doya doya yaşayamadım bu mu gözüne battı bunu mu kaldıramadı? Karşısında saf, temiz ve gerçek sevgisiyle duran bir kadın vardı ona herşeyini feda edecek. Ben ona günah ile gelmedim ama o geldi ben asıl onu herşeyiyle kabul ettim. O beni kaybetti ben değil...
Kizmayin bana ama cok dramatiksiniz.
Adam adinin teki bu gayet acik. Yani siz 29 yasinda insansiniz bu yasiniza kadar erkeklerin nasil çakal oldugunu ogrenmis olmaniz gerekirdi.
Daha konunuzun basini okurken adamin ciddi olmadigini anladim. Mutlaka begenmistir, hoslanmistir ama ileriyi dusunmemis sizinle. Seven adam boyle yapmaz.
Ben esimle sevgiliyken onu 1.5 yil terk ettim. O 1.5 yil icinde cevresinden, ailesinden hic kimseye ayrildigimizi soylememis. Seven adam kolay kolay ayrilmaz. Sozunu bile etmez.
Bir adam problem cikartiyorsa, uzaklasiyorsa, terk ediyorsa gercekten sevmiyor demektir.
Her yoruma açığım yeter ki saygı çerçevesinde olsun.Kizmayin bana ama cok dramatiksiniz.
Adam adinin teki bu gayet acik. Yani siz 29 yasinda insansiniz bu yasiniza kadar erkeklerin nasil çakal oldugunu ogrenmis olmaniz gerekirdi.
Daha konunuzun basini okurken adamin ciddi olmadigini anladim. Mutlaka begenmistir, hoslanmistir ama ileriyi dusunmemis sizinle. Seven adam boyle yapmaz.
Ben esimle sevgiliyken onu 1.5 yil terk ettim. O 1.5 yil icinde cevresinden, ailesinden hic kimseye ayrildigimizi soylememis. Seven adam kolay kolay ayrilmaz. Sozunu bile etmez.
Bir adam problem cikartiyorsa, uzaklasiyorsa, terk ediyorsa gercekten sevmiyor demektir.